„(…) wiara jest czymś niewyobrażalnie więcej niż tylko światopoglądem. Jej istota polega na tym, że człowiek samego siebie zawierza Panu Bogu. Wiara jest relacją wzajemnego zaangażowania się Boga i człowieka. To dlatego odejście od niej jest czymś podobnym do odejścia syna marnotrawnego od ojca. Odejście od wiary ma w sobie coś ze zdrady, jest czymś podobnym do odejścia żony od kochającego męża: rani Boga, człowieka zaś odcina od Życia i wydaje na łup śmierci”.

O. Jacek Salij OP - ur.1942, dominikanin, duszpasterz, profesor teologii UKSW, konsultor Sekcji Nauk Teologicznych w Komisji Nauk Wiary Konferencji Episkopatu Polski, członek polskiego PEN Clubu. Autor licznych publikacji z dziedziny teologii i duchowości. Laureat nagrody Feniks 2004. Stale współpracuje z miesięcznikiem „W drodze”, gdzie od 30 lat prowadzi rubrykę pt. „Szukającym drogi”, w której udziela odpowiedzi na rozmaite pytania czytelników.

W swojej najnowszej książce autor stara się odpowiedzieć na szereg pytań dotyczących wiary, Kościoła, małżeństwa i rodziny oraz moralności, które na co dzień nurtują współczesnych katolików. Już po pobieżnym zapoznaniu się z samym spisem treści widać, że o. Salij nie boi się poruszać trudnych i kontrowersyjnych tematów. Czyni to jednak w sposób niebanalny, nie stroniąc od anegdot, a jednocześnie wykazując się niezwykłą przenikliwością oraz trafnością obserwacji i interpretacji.

Pierwsze rozdziały książki poświęcone są zagadnieniom dotyczącym wiary. Przekrój poruszanych tematów jest dość szeroki: od podstawowych pytań o wiarę, poprzez dechrystianizację Europy i wojny religijne, aż po rozważania dotyczące odwiedzin istot pozaziemskich. W dużym skrócie mogę napisać, iż w tej części publikacji O. Salij w przekonujący sposób stara się nam uświadomić m.in., iż wiara to nie jest tylko i wyłącznie zbiór praw i nakazów, ale przede wszystkim relacja z żywym Bogiem. Dominikanin daje także wskazówki jak ożywić swoją wiarę, co zrobić, aby praktyki religijne nie maiły charakteru jedynie formalnego, a także jak rozmawiać z bliskimi, którzy utracili swoją wiarę. Lektura tych rozdziałów to doskonały impuls do zburzenia w nas tego wszystkiego, co w sprawach wiary wynika ze zwykłej rutyny.

Druga cześć porusza zagadnienia, które wzbudzają najwięcej kontrowersji wśród współczesnych katolików. O. Salij rzeczowo zgłębia temat celibatu, księży zrzucających sutannę czy pieniędzy w Kościele. Przypomina również, czym tak naprawdę jest Kościół, a przede wszystkim – czyj on jest i co to dla nas, wierzących, oznacza.

Trzecia cześć publikacji poświęcona jest w całości małżeństwu i rodzinie. Znajdziemy tu m.in. odpowiedzi na pytania, dlaczego nie warto żyć bez ślubu, jak radzić sobie z trudnymi rodzicami, czy dlaczego małżonkowie muszą mieć dzieci. Rozważania skupiają się na najważniejszych tematach, które przewijają się w każdym związku małżeńskim, a także na problemach i wyzwaniach, które mogą pojawić się na wspólnej drodze życia. Dominikanin przytacza również wiele argumentów przemawiające za wstrzemięźliwością seksualną przed ślubem, tłumaczy negatywne skutki mieszkania w konkubinacie, czy idei wolnych związków. Nie brakuje także wskazówek, w jaki sposób zbudować satysfakcjonującą relację małżeńską.

Ostatnia, a zarazem najkrótsza, cześć książki poświęcona jest zagadnieniom moralnym. Autor rozprawia się m.in. z tematem in vitro, radzi jak przekazać bliskiej osobie prawdę o rychłej śmierci, czy jak stawić czoło nałogowi hazardu.

„Przystanąć w drodze” to mądra i wartościowa pozycja dla każdego katolika, będąca efektem wieloletniego doświadczenia autora jako kapłana i teologa. Po jej lekturze mogę śmiało napisać, iż stanowi ona praktyczne kompendium wiedzy na temat najistotniejszych i najbardziej aktualnych pytań, które zadają sobie wierzący, jak i niewierzący, dotyczących wiary, Kościoła, rodziny i moralności. Pomimo poważnej tematyki książka napisana jest w przystępny i interesujący sposób. O. Salij w miarę prosto i rzeczowo odpowiada na każde z postawionych pytań. Jestem przekonana, że nawet mocno "liberalnym katolikom", z pewnymi argumentami przedstawi w niniejsze publikacji trudno będzie się nie zgodzić.

Publikację tę polecam zarówno osobom wątpiącym, poszukującym swojego miejsca w Kościele, jak również dojrzałym katolikom, którzy pragną pogłębić swoją wiarę. Na pewno warto dać jej szansę, choćby dlatego, że w jej wnętrzu znajdziemy wiele cennych refleksji, które skłaniają do przemyślenia na nowo jakości swojej wiary, jak również swojej obecności w Kościele. Mnie osobiście książka bardzo zaciekawiła i jak tylko będę miała okazję, to na pewno z przyjemnością sięgnę po kolejne publikacje o. Jacka. W moim odczuciu jest to zdecydowanie jedna z lepszych pozycji o tematyce religijnej, z którą dane było mi się zapoznać, a wiem co pisze, ponieważ tego typu książek w swoim życiu przeczytałam niemało ;). Chyba zacznę coraz częściej odwiedzać oo. dominikanów na ul. Freta w Warszawie, gdzie obecnie o. Jacek Salij pełni swoją posługę ;). Na koniec z całym przekonaniem mogę napisać: oby więcej tego typu pozycji na polskim rynku!

„(…) bardzo pilnujmy się przed potępianiem kogokolwiek, bo tutaj można się bardzo pomylić. Nawet wówczas, kiedy czyjś grzech jest oczywisty, potępiajmy nie człowieka, ale grzech. Za człowieka się módlmy. Módlmy się tym mocniej, im bardziej lękamy się, że jego serce jest zatwardziałe”.

[Opinia pochodzi z bloga: http://bierziczytaj.blogspot.com]

„(…) wiara jest czymś niewyobrażalnie więcej niż tylko światopoglądem. Jej istota polega na tym, że człowiek samego siebie zawierza Panu Bogu. Wiara jest relacją wzajemnego zaangażowania się Boga i człowieka. To dlatego odejście od niej jest czymś podobnym do odejścia syna marnotrawnego od ojca. Odejście od wiary ma w sobie coś ze zdrady, jest czymś podobnym do odejścia...