"Lekcje anatomii Doktora D." skłoniły mnie do przyjrzenia się twórczości pana Englekinga i nie jestem zawiedziona! "(Niepiotrzebne skreślić)" to świetna książka - ironiczna, trochę smutna, trochę śmieszna, wyśmiewająca nas wszystkich - bogaty, biedny, mądry, głupi, nikt tu nie zostanie pominięty ;)
To opowieść o dorastaniu, o decyzjach i o zderzeniu różnych światów. A także o tym, czy każdy ma prawo być szczęśliwy. A może niektórzy rodzą się i pozostają przegranymi? W "(Niepotrzebe skreślić)" odpowiedzi nie znajdziecie... Z pewnością jednak skłoni Was do pochylenia się nad tym pytaniem!
Polecam bardzo mocno i wyruszam na poszukiwania kolejnych książek autora.

"Lekcje anatomii Doktora D." skłoniły mnie do przyjrzenia się twórczości pana Englekinga i nie jestem zawiedziona! "(Niepiotrzebne skreślić)" to świetna książka - ironiczna, trochę smutna, trochę śmieszna, wyśmiewająca nas wszystkich - bogaty, biedny, mądry, głupi, nikt tu nie zostanie pominięty ;)
To opowieść o dorastaniu, o decyzjach i o zderzeniu różnych światów. A...

Stereotypy, z których mało wynika, hojnie garnirowane nazwami produktów i sklepów sieciowych (książkę kupiłem w Kauflandzie).

Stereotypy, z których mało wynika, hojnie garnirowane nazwami produktów i sklepów sieciowych (książkę kupiłem w Kauflandzie).

Trudna w odbiorze powieść, co widać po skrajnych ocenach i opiniach. Historia dwójki ludzi na tle współczesnej Warszawy pokazana w bardzo krzywym i w dodatku czarnym zwierciadle. Lektury nie ułatwia specyficzny sposób narracji.

Trudna w odbiorze powieść, co widać po skrajnych ocenach i opiniach. Historia dwójki ludzi na tle współczesnej Warszawy pokazana w bardzo krzywym i w dodatku czarnym zwierciadle. Lektury nie ułatwia specyficzny sposób narracji.

Szybko traci początkową dynamikę i chyba wyłącznie z okropnej nudy udało mi się ją skończyć. Szkoda, bo zaczynając narobiłem sobie ochoty na dobre political fiction. Nie warto, nawet w czasie wirusa ;)

Szybko traci początkową dynamikę i chyba wyłącznie z okropnej nudy udało mi się ją skończyć. Szkoda, bo zaczynając narobiłem sobie ochoty na dobre political fiction. Nie warto, nawet w czasie wirusa ;)

Trochę sobie obiecywałem po lekturze tej książki. Niestety w pełni się zawiodłem. Największy zarzut jaki mam pod jej adresem to jej nieprawdziwość. Nie wierzę w tę historię. Nie dlatego, że mam wyidealizowany obraz świata, ale dlatego że dostrzegam niuanse. Nic nie jest w pełni ani czarne ani białe. W książce Engelkinga wszystko jest czarne. Wiem, że to przerysowanie literackie, ale bardzo nieprzekonywujące. Sam język, sposób opowiadania jest bardzo męczący. Ani razu nie pojawiła się u mnie chęć przewrócenia kolejnej strony z ciekawości co będzie dalej. Nie polecam.

Trochę sobie obiecywałem po lekturze tej książki. Niestety w pełni się zawiodłem. Największy zarzut jaki mam pod jej adresem to jej nieprawdziwość. Nie wierzę w tę historię. Nie dlatego, że mam wyidealizowany obraz świata, ale dlatego że dostrzegam niuanse. Nic nie jest w pełni ani czarne ani białe. W książce Engelkinga wszystko jest czarne. Wiem, że to przerysowanie...

Gdyby ktoś zapytał mnie o ocenę tej polskiej powieści współczesnej, portretu millenialsów, mniej więcej w 1/3 jej objętości - piałabym niemalże z zachwytu. Niestety - im dalej, tym gorzej. Początkowo intrygująca fabuła, wartka akcja, rozpoznawalny styl autora (z wyraźną jednak domieszką Masłowskiej) tonie w braku pomysłu na to, co dalej i jak tę powieść zakończyć. Engelking pisał ją 2 lata - według mnie to długo za długo, wziąwszy pod uwagę małą objętość książki. Autor męczył się z nią, i to wyraźnie widać. Zaliczka wzięta, terminy gonią... Szkoda. Ale - jako że to debiut, dam jeszcze szansę autorowi i na pewno sięgnę po "Lekcje anatomii doktora D.".

Gdyby ktoś zapytał mnie o ocenę tej polskiej powieści współczesnej, portretu millenialsów, mniej więcej w 1/3 jej objętości - piałabym niemalże z zachwytu. Niestety - im dalej, tym gorzej. Początkowo intrygująca fabuła, wartka akcja, rozpoznawalny styl autora (z wyraźną jednak domieszką Masłowskiej) tonie w braku pomysłu na to, co dalej i jak tę powieść zakończyć. Engelking...

Przez cały czas usiłowałam sobie przypomnieć, czy będąc w wieku autora też uwielbiałam się tarzać w takich cynicznych rzygach. Ach, świat jest straszny, ach, pieniądze są straszne, ach, jakie to nieszczęście, że w końcu musimy być dorośli i brać kredyty. No. Musimy. "Praw fizyki pan nie zmienisz i nie bądź pan głąb".
W sumie nie mam nic do powiedzenia o tej książce, oprócz tego, że nieprzyjemna. Nawet, gdyby ludzie naprawdę za każdym razem mówili to, co myślą, to chyba i tak nie prowadziliby równie chamskich rozmów. Zresztą nie wiem. Mało mam do czynienia z "młodzieżą". ;)

Przez cały czas usiłowałam sobie przypomnieć, czy będąc w wieku autora też uwielbiałam się tarzać w takich cynicznych rzygach. Ach, świat jest straszny, ach, pieniądze są straszne, ach, jakie to nieszczęście, że w końcu musimy być dorośli i brać kredyty. No. Musimy. "Praw fizyki pan nie zmienisz i nie bądź pan głąb".
W sumie nie mam nic do powiedzenia o tej książce, oprócz...

Skreśliłem. Treść, tytuł i autora.

Skreśliłem. Treść, tytuł i autora.

Wojciech Engelking – Niepotrzebne skreślić

Trwający od wielu lat światowy kryzys gospodarczy, mniej więcej za 20 lat podzieli ludzkość na procent bogatych i na resztę biednych. Celowo stawiam to zdanie na początku, ponieważ to całkiem realna wizja. Pomaga lepiej przyjrzeć się zjawiskom w drugiej dekadzie XXI wieku. Czyli tu, czyli teraz, w dużym mieście.
– Czy wiesz kim ja jestem? – z każdej strony, ze wszystkich ust pada retoryczne pytanie do obywatela niższej kategorii. Jesteśmy konsumpcyjni, coraz bardziej wirtualni, hedonistyczni i wymierzalni tylko jedną słuszną miarą – miarą pieniądza. Engelking przeprowadza wiwisekcję pokolenia młodych korporacyjnych ludków, całkowicie pochłoniętych zdobywaniem lepszego statusu. Rozcina społeczne kompleksy, wyciąga na wierzch i drwi z nich. Stosuje prostą linię podziału, zachowania biednych kontra zachowania bogatych, tudzież zaściankowych robiących szybką kasę – tu fenomenalny rysunek ojca Weroniki. W powieści występują także, Wiktor, pan Edek, mata Weroniki, Beata, Natalia….Ich imiona wydają się bez znaczenia, to czym się zajmują również. Po prostu są. Ale coś innego ich, a może nas, zniewala. Warto przeciąć guza swoich kompleksów i się temu przyjrzeć.

Wojciech Engelking – Niepotrzebne skreślić

Trwający od wielu lat światowy kryzys gospodarczy, mniej więcej za 20 lat podzieli ludzkość na procent bogatych i na resztę biednych. Celowo stawiam to zdanie na początku, ponieważ to całkiem realna wizja. Pomaga lepiej przyjrzeć się zjawiskom w drugiej dekadzie XXI wieku. Czyli tu, czyli teraz, w dużym mieście.
– Czy wiesz kim...

Niestety rozczarowująca lektura. Książka miała przedstawiać współczesne pokolenie - robi to w sposób dość nieudolny. Niby wszystko się zgadza, śniadanie na Zbawixie, Raybany, i iPhone, ale czegoś zdecydowanie zabrakło. Nudzi narracja, język. Wizja świata przyszłości praktycznie niczym nieróżniąca się od współczesności. Nie wiem kto i na jakiej podstawie porównał tę powieść do "Roku 1984". Słabe były również postacie, każda z nich została wyposażona w jedną, jaskrawą cechę, brak im pełni, są bardzo płaskie.

Niestety rozczarowująca lektura. Książka miała przedstawiać współczesne pokolenie - robi to w sposób dość nieudolny. Niby wszystko się zgadza, śniadanie na Zbawixie, Raybany, i iPhone, ale czegoś zdecydowanie zabrakło. Nudzi narracja, język. Wizja świata przyszłości praktycznie niczym nieróżniąca się od współczesności. Nie wiem kto i na jakiej podstawie porównał tę powieść...