Samotność Bogów

Pełna życiowej mądrości jak na baśń przystało i jakżesz aktualna w dzisiejszych czasach, choć nie porywająca.

Pełna życiowej mądrości jak na baśń przystało i jakżesz aktualna w dzisiejszych czasach, choć nie porywająca.

Pokaż mimo to

"Samotność Bogów" to bardzo mądra powieść.
Mówi o wierzeniach i tolerancji, w tym przypadku o prawie bliźniego do wierzenia w całkiem innego Boga.

Opisy skupiają się na życiu wewnętrznym Jona i innych bohaterów, a także na sposobie funkcjonowania słowiańskiej wioski, w przełomowym dla niej czasie.
Otóż nastaje chrystianizacja ziem polskich, ludzie wierzący dotąd w słowiańskie bóstwa, dowiadują się nagle od kapłanów że Bóg jest tylko jeden i że to Bóg dobroci.
Wynika z tego tabu, plemię przestaje mówić o bóstwach gdyż boi się ich gniewu. Jednak młody Jon słyszy wezwanie, od Światowida, najważniejszego słowiańskiego bożka, którego przy życiu utrzymuje ludzki lęk.

Sposób pisania tej powieści należy do realizmu magicznego.

Myślę że mogę polecić tę pozycję. Nie jest może ekscytująca, ale można wynieść z niej ważne życiowe wnioski. Stawiam jej zasłużone 7/10.

"Wdzięczność ma najkrótszą pamięć, ze wszystkich ludzkich uczuć."

"Pytania... pytania, synku, są ważniejsze niż odpowiedzi. Wiara to właśnie pytania. Więc nie bój się pytań."

"Samotność Bogów" to bardzo mądra powieść.
Mówi o wierzeniach i tolerancji, w tym przypadku o prawie bliźniego do wierzenia w całkiem innego Boga.

Opisy skupiają się na życiu wewnętrznym Jona i innych bohaterów, a także na sposobie funkcjonowania słowiańskiej wioski, w przełomowym dla niej czasie.
Otóż nastaje chrystianizacja ziem polskich, ludzie wierzący dotąd w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudno jest mi być sprawiedliwym dla tej książki, gdyż składa się ona z motywów, których nie lubię takich jak:
a) powoływanie i karmienie się "bogów" wiarą wyznawców,
b) podróże w czasie,
c) łączenie fantastyki z naszą historią,
d) mit wiedzy przedchrześcijańskich kapłanów.

Przedstawia wizję autorki, która za pomocą prostej fabuły, która nie ma jakiś szczególnych momentów wprawiających w czytelniku emocje buduje pomnik indyferentyzmu religijnego i trochę synkretyzmu. Można przeczytać, ale właściwie nie jest to nic nowego, ani nic szczególnie pociągającego. Choć indyferentyści religijni też mają prawo do swojej literatury.

Trudno jest mi być sprawiedliwym dla tej książki, gdyż składa się ona z motywów, których nie lubię takich jak:
a) powoływanie i karmienie się "bogów" wiarą wyznawców,
b) podróże w czasie,
c) łączenie fantastyki z naszą historią,
d) mit wiedzy przedchrześcijańskich kapłanów.

Przedstawia wizję autorki, która za pomocą prostej fabuły, która nie ma jakiś szczególnych momentów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Magiczna powieść, niezwykła, niepowtarzalna, jedyna.
Uwielbiam wszystkie powieści p Terakowskiej. Tę też czytałam już przed kilkunastu laty, a teraz ponownie przeczytana zostawiła jeszcze potężniejsze wrażenie. Utwór prosty i trudny równocześnie. Czytałam go powolutku, spokojnie, przez wiele dni, bez pośpiechu. Pozwalało to delektować się każdym zdaniem i myślą… Problem wiary, tolerancji dla myślących i wierzących inaczej. Opowieść wielowątkowa, obrazowa i przenikliwie mądra.
Sami tworzymy bogów i dajemy im życie swoją wiarą. Najlepsze idee niszczone są przez złe intencje, brak wyrozumiałości i współodczuwania. Z czasem zaś idea boga staje się tylko środkiem do osiągnięcia celów kapłanów, czujących się lepszymi, bo wybranymi. Serce i miłość bliźniego zastępują żądzą władzy i bogactwa.
Stary bóg, Bezimienny, staje do walki o rząd dusz z Bogiem Dobroci. Niezwykle cenię nawiązywanie w literaturze do mitologii Słowian. Drażni mnie, że w szkole uczymy się dość intensywnie i szczegółowo mitologii starożytnej Grecji i Rzymu, a zupełnie pomijamy temat naszych prehistorycznych korzeni kulturowych. Czyżby wielowiekowy strach sprzed powrotem dawnych wierzeń spowodował całkowite wykluczenie wiedzy o wierze prasłowiańskiej z naszych programów nauczania.
Polecam powieść. Jest genialna.

Magiczna powieść, niezwykła, niepowtarzalna, jedyna.
Uwielbiam wszystkie powieści p Terakowskiej. Tę też czytałam już przed kilkunastu laty, a teraz ponownie przeczytana zostawiła jeszcze potężniejsze wrażenie. Utwór prosty i trudny równocześnie. Czytałam go powolutku, spokojnie, przez wiele dni, bez pośpiechu. Pozwalało to delektować się każdym zdaniem i myślą… Problem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Terakowska mnie wciągnęła przeczytałam prawie wszystkie jej książki. Rewelacja.

Terakowska mnie wciągnęła przeczytałam prawie wszystkie jej książki. Rewelacja.

Pokaż mimo to

Niesamowicie precyzyjnie pokazuje, że sami wytwarzamy Kulty, które zaczynają żyć własnym życiem. Mówi o tym, jak trudno jest być poza wiarą - jakąkolwiek - ale jednocześnie jak to jest zupełnie proste i oczywiste. Że bogowie są "karmieni" ludzką wiarą, przysychają i maleją bez niej. Że mają wpływ o ile dajemy im/Mu miejsce w sercu, w umyśle. Otrzeźwiająca lektura.

Niesamowicie precyzyjnie pokazuje, że sami wytwarzamy Kulty, które zaczynają żyć własnym życiem. Mówi o tym, jak trudno jest być poza wiarą - jakąkolwiek - ale jednocześnie jak to jest zupełnie proste i oczywiste. Że bogowie są "karmieni" ludzką wiarą, przysychają i maleją bez niej. Że mają wpływ o ile dajemy im/Mu miejsce w sercu, w umyśle. Otrzeźwiająca lektura.

Pokaż mimo to

To książka o postrzeganiu Boga i wiary zarówno przez zwykle osoby jak i duchowne. To książka o wplywie cywilizacji na naszą wiarę. To książka, którą należy czytać dokladbie bez pośpiechu. Akcja rozgrywa się w wielu wymiarach czasowych w których zawiłościach trochę się zgubilam. Wątek religijny przeplatany bajkowym o królowej śniegu nie trafia do mnie do końca. Drugi raz raczej po nią nie sięgne.

To książka o postrzeganiu Boga i wiary zarówno przez zwykle osoby jak i duchowne. To książka o wplywie cywilizacji na naszą wiarę. To książka, którą należy czytać dokladbie bez pośpiechu. Akcja rozgrywa się w wielu wymiarach czasowych w których zawiłościach trochę się zgubilam. Wątek religijny przeplatany bajkowym o królowej śniegu nie trafia do mnie do końca. Drugi raz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka do której powracam, wybitna. Czytałem kilka opini pod książka i widzę, że niewielu ją rozumie. Terakowska ma swój niepowtarzalny styl, nie można podzielić jej twórczości. Dla kogoś, dla kogo wiele znaczy wiara, człowiek, prawda. Dla kogoś kto wątpi... Ta książka będzie kolejnymi pytaniami, ale dobrze jest wiedzieć, że inni też je sobie zadają 😊

Książka do której powracam, wybitna. Czytałem kilka opini pod książka i widzę, że niewielu ją rozumie. Terakowska ma swój niepowtarzalny styl, nie można podzielić jej twórczości. Dla kogoś, dla kogo wiele znaczy wiara, człowiek, prawda. Dla kogoś kto wątpi... Ta książka będzie kolejnymi pytaniami, ale dobrze jest wiedzieć, że inni też je sobie zadają 😊

Pokaż mimo to

Ogólnie jest naprawdę ciekawa, ale w niektórych momentach się poprostu gubiłam i czytałam od nowa. Napisana jest dosyć trudnym językiem. Podobał mi się ten tajemniczy, trochę nie zrozumiały motyw. Sama fabuła naprawdę ciekawa, mądra i pełna zagadek. Ale nie przeczytałabym jej po raz drugi.

Ogólnie jest naprawdę ciekawa, ale w niektórych momentach się poprostu gubiłam i czytałam od nowa. Napisana jest dosyć trudnym językiem. Podobał mi się ten tajemniczy, trochę nie zrozumiały motyw. Sama fabuła naprawdę ciekawa, mądra i pełna zagadek. Ale nie przeczytałabym jej po raz drugi.

Pokaż mimo to

To już moje trzecie spotkanie z prozą Doroty Terrakowskiej. I po raz kolejny jestem nią zachwycona. Pani Dorota jest wręcz urodzoną krasomówczynią. Nieważne jakiego tematu się podejmuje, potrafi tak nim przekształcać, iż zarazem tło fabularne jak i kultorowe ma sens. Warto się przekonać, dlaczego tak wielu ludziom jej utwory się podobają. Serdecznie dziękuję Pani Terrakowskiej za kolejną dawkę przemyśleń i biegnę do biblioteki po jej kolejne dzieła!

To już moje trzecie spotkanie z prozą Doroty Terrakowskiej. I po raz kolejny jestem nią zachwycona. Pani Dorota jest wręcz urodzoną krasomówczynią. Nieważne jakiego tematu się podejmuje, potrafi tak nim przekształcać, iż zarazem tło fabularne jak i kultorowe ma sens. Warto się przekonać, dlaczego tak wielu ludziom jej utwory się podobają. Serdecznie dziękuję Pani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to