Samotność Bogów

Terakowska mnie wciągnęła przeczytałam prawie wszystkie jej książki. Rewelacja.

Terakowska mnie wciągnęła przeczytałam prawie wszystkie jej książki. Rewelacja.

Pokaż mimo to

Niesamowicie precyzyjnie pokazuje, że sami wytwarzamy Kulty, które zaczynają żyć własnym życiem. Mówi o tym, jak trudno jest być poza wiarą - jakąkolwiek - ale jednocześnie jak to jest zupełnie proste i oczywiste. Że bogowie są "karmieni" ludzką wiarą, przysychają i maleją bez niej. Że mają wpływ o ile dajemy im/Mu miejsce w sercu, w umyśle. Otrzeźwiająca lektura.

Niesamowicie precyzyjnie pokazuje, że sami wytwarzamy Kulty, które zaczynają żyć własnym życiem. Mówi o tym, jak trudno jest być poza wiarą - jakąkolwiek - ale jednocześnie jak to jest zupełnie proste i oczywiste. Że bogowie są "karmieni" ludzką wiarą, przysychają i maleją bez niej. Że mają wpływ o ile dajemy im/Mu miejsce w sercu, w umyśle. Otrzeźwiająca lektura.

Pokaż mimo to

To książka o postrzeganiu Boga i wiary zarówno przez zwykle osoby jak i duchowne. To książka o wplywie cywilizacji na naszą wiarę. To książka, którą należy czytać dokladbie bez pośpiechu. Akcja rozgrywa się w wielu wymiarach czasowych w których zawiłościach trochę się zgubilam. Wątek religijny przeplatany bajkowym o królowej śniegu nie trafia do mnie do końca. Drugi raz raczej po nią nie sięgne.

To książka o postrzeganiu Boga i wiary zarówno przez zwykle osoby jak i duchowne. To książka o wplywie cywilizacji na naszą wiarę. To książka, którą należy czytać dokladbie bez pośpiechu. Akcja rozgrywa się w wielu wymiarach czasowych w których zawiłościach trochę się zgubilam. Wątek religijny przeplatany bajkowym o królowej śniegu nie trafia do mnie do końca. Drugi raz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka do której powracam, wybitna. Czytałem kilka opini pod książka i widzę, że niewielu ją rozumie. Terakowska ma swój niepowtarzalny styl, nie można podzielić jej twórczości. Dla kogoś, dla kogo wiele znaczy wiara, człowiek, prawda. Dla kogoś kto wątpi... Ta książka będzie kolejnymi pytaniami, ale dobrze jest wiedzieć, że inni też je sobie zadają 😊

Książka do której powracam, wybitna. Czytałem kilka opini pod książka i widzę, że niewielu ją rozumie. Terakowska ma swój niepowtarzalny styl, nie można podzielić jej twórczości. Dla kogoś, dla kogo wiele znaczy wiara, człowiek, prawda. Dla kogoś kto wątpi... Ta książka będzie kolejnymi pytaniami, ale dobrze jest wiedzieć, że inni też je sobie zadają 😊

Pokaż mimo to

Ogólnie jest naprawdę ciekawa, ale w niektórych momentach się poprostu gubiłam i czytałam od nowa. Napisana jest dosyć trudnym językiem. Podobał mi się ten tajemniczy, trochę nie zrozumiały motyw. Sama fabuła naprawdę ciekawa, mądra i pełna zagadek. Ale nie przeczytałabym jej po raz drugi.

Ogólnie jest naprawdę ciekawa, ale w niektórych momentach się poprostu gubiłam i czytałam od nowa. Napisana jest dosyć trudnym językiem. Podobał mi się ten tajemniczy, trochę nie zrozumiały motyw. Sama fabuła naprawdę ciekawa, mądra i pełna zagadek. Ale nie przeczytałabym jej po raz drugi.

Pokaż mimo to

To już moje trzecie spotkanie z prozą Doroty Terrakowskiej. I po raz kolejny jestem nią zachwycona. Pani Dorota jest wręcz urodzoną krasomówczynią. Nieważne jakiego tematu się podejmuje, potrafi tak nim przekształcać, iż zarazem tło fabularne jak i kultorowe ma sens. Warto się przekonać, dlaczego tak wielu ludziom jej utwory się podobają. Serdecznie dziękuję Pani Terrakowskiej za kolejną dawkę przemyśleń i biegnę do biblioteki po jej kolejne dzieła!

To już moje trzecie spotkanie z prozą Doroty Terrakowskiej. I po raz kolejny jestem nią zachwycona. Pani Dorota jest wręcz urodzoną krasomówczynią. Nieważne jakiego tematu się podejmuje, potrafi tak nim przekształcać, iż zarazem tło fabularne jak i kultorowe ma sens. Warto się przekonać, dlaczego tak wielu ludziom jej utwory się podobają. Serdecznie dziękuję Pani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Okładka: 6/10
Treść: 6,25/10

Terakowską uwielbiam, a tu było lekkie rozczarowanie.

Głównym bohaterem książki jest Jon, członek słowiańskiego plemienia. Pewnego razu rzuca się na ratunek tonącej dziewczynce i nieopatrznie przepływa rzekę, stając na zakazanym drugim brzegu. Ten moment zaważa na całym jego życiu, gdyż okazuje się, że od tamtej pory chłopiec zaczyna słyszeć głos wzywającego go, pradawnego boga. Jako dorosły mężczyzna już wie, że musi wypełnić swoje przeznaczenie i wyrusza na spotkanie z nieznanym…

Z książki najbardziej podobał mi się motyw „cywilizowania” wioski i wprowadzania nowej, „lepszej” religii, nowego „prawdziwego” boga… Akcja powieści (choć nie jest to wspomniane wprost) dzieje się w czasach chrystianizacji Słowian, gdy zakazane stają się pogańskie rytuały, a liczne bóstwa zastępowane są przez jednego Boga. Ciekawie została ukazana różnica charakterów starego i młodego kapłana, z których każdy, zmierzając z pozoru do tego samego celu, podążał jednak zupełnie inną drogą.
Końcowe wnioski też uważam za bardzo trafne, ostatecznie bowiem do głównego bohatera dociera, że każdy bóg jest takim, jakim chcą widzieć go ludzie, stąd też czas jednych przemija, a w ich miejsce pojawiają się kolejni. Jon godzi się ze zmianami, rozumiejąc, że z jednej strony są czymś nieuniknionym, z drugiej zaś – nie wniosą ze sobą nic nowego do samej istoty wiary.

Mimo to, książka mnie nie porwała. Przeszkadzała mi wielość poucinanych i zupełnie różnych wątków (te dziwne skoki w czasie - raz średniowiecze i Joanna d’Arc, raz starożytność i Chrystus, innym razem współczesny szpital… ). Niby się to miało składać na jakąś spójną całość, ale jak dla mnie nie do końca to wyszło i naprawdę pogubiłam się w zamyśle autora.
Znaczenia głównych wątków pod postacią tych podróży Jona oraz „chłopca bez serca” nie udało mi się do końca rozgryźć i trochę jestem tym rozczarowana. Główny bohater wraz z żoną też zresztą byli mało interesującymi postaciami i zdawali się być pozbawieni ikry.

Ogółem – jakoś przebrnęłam, pewne motywy mi się podobały, ale raczej było przeciętnie.

Okładka: 6/10
Treść: 6,25/10

Terakowską uwielbiam, a tu było lekkie rozczarowanie.

Głównym bohaterem książki jest Jon, członek słowiańskiego plemienia. Pewnego razu rzuca się na ratunek tonącej dziewczynce i nieopatrznie przepływa rzekę, stając na zakazanym drugim brzegu. Ten moment zaważa na całym jego życiu, gdyż okazuje się, że od tamtej pory chłopiec zaczyna słyszeć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Samotność bogów" to współczesna historia o zmieniającym się od wieków świecie. Różne wiary i "cywilizacja" przenikają się nawzajem w przepięknej historii o naszych przodkach.

"Samotność bogów" to współczesna historia o zmieniającym się od wieków świecie. Różne wiary i "cywilizacja" przenikają się nawzajem w przepięknej historii o naszych przodkach.

Pokaż mimo to

Kocham wiele autorek i wielu autorów, ale to jest jedna z niewielu autorek, które pozostawiaja mnie w niezmiennym zachwycie, że można stworzyć obok nas inny świat, pokazać nam ten świat i sprawić, że otwierają się oczy i serce.

Kocham wiele autorek i wielu autorów, ale to jest jedna z niewielu autorek, które pozostawiaja mnie w niezmiennym zachwycie, że można stworzyć obok nas inny świat, pokazać nam ten świat i sprawić, że otwierają się oczy i serce.

Pokaż mimo to

Książka dobrze napisana. Ciekawa. Podróże w czasie, interesujące postacie. Mnie się nie spodobała, pewnie z tego powodu, że do tego co czytam często podchodzę "zbyt" osobiście. Oburzyłam sie na kilka wersów i stąd mam raczej negatywne uczucia.Czytałam z przyjemnością, licząc, że zakończenie rozwiąże moje negatywne spostrzeżenia. Autorka miała inny zamysł. Cenię ją jednak wciąż i bardzo dobrzez czyta mi się książki pani Doroty. Właśnie zaczęłam kolejną.

Książka dobrze napisana. Ciekawa. Podróże w czasie, interesujące postacie. Mnie się nie spodobała, pewnie z tego powodu, że do tego co czytam często podchodzę "zbyt" osobiście. Oburzyłam sie na kilka wersów i stąd mam raczej negatywne uczucia.Czytałam z przyjemnością, licząc, że zakończenie rozwiąże moje negatywne spostrzeżenia. Autorka miała inny zamysł. Cenię ją jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to