Ostatnia część trylogii o Grottgerze głęboko porusza. Tym bardziej jeśli kojarzyłem już wcześniej, że zmarł młodo, nie znałem tylko okoliczności.
Dzieje miłości Artura i Wandy od początku tej części zwalniają, zapewne to odbicie potężnej ilości źródeł w zbiorze listów tej pary, wydanych na początku XX wieku i autor nie był w stanie przeprowadzić ich ostrej selekcji.
W trakcie lektury odczuwa się coraz większą sympatię dla Grottgera, a zarazem coraz większy smutek, gdy coraz silniej przebijają się do narracji sygnały o chorobie malarza. To książka bez bezpośredniego happy-endu, ale zarazem pamiątka po człowieku, który w ciągu krótkiego życia zdążył wystawić sobie pomnik i przysłużyć się krajowi swoim talentem.

Ostatnia część trylogii o Grottgerze głęboko porusza. Tym bardziej jeśli kojarzyłem już wcześniej, że zmarł młodo, nie znałem tylko okoliczności.
Dzieje miłości Artura i Wandy od początku tej części zwalniają, zapewne to odbicie potężnej ilości źródeł w zbiorze listów tej pary, wydanych na początku XX wieku i autor nie był w stanie przeprowadzić ich ostrej selekcji.
W...

Ostatni tom opowiada biografię Grottgera od lipca 1866 r., gdy wystawił we Lwowie swoją "Lithuanię", następnie jego wyjazd do Paryża, intensywną pracę nad cyklem "Wojna", udział wystawie powszechnej, a kończy się gwałtowną chorobą i śmiercią w uzdrowisku Amélie-les-Bains 13 XII 1867 r. Pobyt we Francji miał przynieść uznanie i pozycję pozwalającą na małżeństwo. Przyniósł ogrom tęsknoty za ojczyzną, bliskimi i ukochaną, rozczarowanie i dramatyczny koniec. Miał 30 lat. Wybacza się dłużyzny i cytaty, ostatnie strony są przejmujące, czytałem je - jak dawno już nie - ze wzruszeniem, z poczuciem wielkiej straty. Poruszają do głębi opisy pogrzebu, sprowadzenia zwłok do Polski, żałoby. Klucz do całej trylogii dają ostatnie wersy, gdy autor zarysowując dalsze losy bohaterów powieści pokazuje swoją genealogię: jego babka Skolimowska z Dynisk wywodziła się z grona najdroższych przyjaciół malarza. "Z pietyzmu dla domowej, patriotycznej tradycji powstała tak książka". Tak, to książka napisana sercem. Ta wspaniała postać na taką właśnie zasługiwała.

Ostatni tom opowiada biografię Grottgera od lipca 1866 r., gdy wystawił we Lwowie swoją "Lithuanię", następnie jego wyjazd do Paryża, intensywną pracę nad cyklem "Wojna", udział wystawie powszechnej, a kończy się gwałtowną chorobą i śmiercią w uzdrowisku Amélie-les-Bains 13 XII 1867 r. Pobyt we Francji miał przynieść uznanie i pozycję pozwalającą na małżeństwo. Przyniósł...