Życie. Powieść graficzna

Autor na 832 stronach przybliża czytelnikowi początki japońskiej mangi. Datują się na lata czterdzieste, po zakończeniu drugiej wojny światowej. Komiks niczym gejzer w czasie erupcji tudzież fale tsunami zalewa nas wielością nazwisk autorów. Ponieważ są to nazwiska japońskie, już po chwili wydają się być do siebie bardzo podobne i na dobrą sprawę należy się wysilić, by nie pomylić postaci. Do przemarszu postaci przez karty powieści są od czasu do czasu dołączane ich prace. Ponieważ, jak przypuszczam, są pomniejszone to stają się nieczytelne, ich wydźwięk satyryczny całkowicie umyka czytelnikowi. Również jakość samej kreski tych swoistych cytatów pozostawia wiele do życzenia, jeśli tak wyglądały oryginalne prace, to początki japońskiego komiksu nie powalają z nóg. Książka ma być autobiografią, lecz jej wymowa jest smutna. Młody chłopak całe swoje życie miotał się między wyborem pomiędzy komiksami, które chciał tworzyć a krótkimi formami (około 30 stronicowymi) na jakie był popyt. Ponieważ nie podjął studiów, to rysowanie mangi stanowiło jego źródło utrzymania. Chciał robić to dobrze, być kreatywnym, wprowadzać innowacyjne pomysły, niestety, ciężko mu było znaleźć wydawców, którzy odważyliby się na ryzyko i zainwestowali w nowe idee. Komiks jest narysowany poprawnie, czarno-biały, a jego dużą zaletą są napomknięcia dotyczące historii, ekonomii i polityki Japonii. Dla polskiego czytelnika są ciekawym źródłem wiedzy. Powieść jak najbardziej nadaje się do przeczytania, lecz nie rozpływałam się nad nią w zachwytach. Na pewno nie sięgnęłabym po nią raz jeszcze.

Autor na 832 stronach przybliża czytelnikowi początki japońskiej mangi. Datują się na lata czterdzieste, po zakończeniu drugiej wojny światowej. Komiks niczym gejzer w czasie erupcji tudzież fale tsunami zalewa nas wielością nazwisk autorów. Ponieważ są to nazwiska japońskie, już po chwili wydają się być do siebie bardzo podobne i na dobrą sprawę należy się wysilić, by nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Brak takich pozycji na polskim rynku mangowym. "Życie" Yoshihiro Tatsumi to pozycja licząca ponad 800 stron, tak więc na jej kartach pojawia się wiele wątków. Dla mnie najistotniejszym okazał się motyw pasji oraz pracy. Ukazanie flow mangowego procesu twórczego, przeplatanego z momentami zwątpienia oraz poszukiwania własnej drogi to zdecydowanie zalety tej powieści graficznej. Wiele osób zaznacza wagę przemian politycznych ukazanych w pracy, lecz jak dla mnie były one jedynie elementami tła, punktem zaczepienia, nie natomiast istotą mangi.
Rynek polskiej mangi usilnie kieruje swoje plany wydawnicze ku młodszym odbiorcom, co zaczyna nużyć. Całe szczęście, że pozycje takie jak ta, czy (ostatnio) prace Osamu Tezuki pojawiają się w naszym kraju. Miło jest poczytać coś posiadającego wolniejszą oraz skłaniająca do przemyśleń fabułę :).

Brak takich pozycji na polskim rynku mangowym. "Życie" Yoshihiro Tatsumi to pozycja licząca ponad 800 stron, tak więc na jej kartach pojawia się wiele wątków. Dla mnie najistotniejszym okazał się motyw pasji oraz pracy. Ukazanie flow mangowego procesu twórczego, przeplatanego z momentami zwątpienia oraz poszukiwania własnej drogi to zdecydowanie zalety tej powieści...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Już jakiś czas temu skończyłem czytać "Życie. Powieść graficzna" autorstwa Yoshihiro Tatsumi. Była to bodajże druga w całości przeczytania przeze mnie manga w życiu, ale nie mogłem trafić lepiej.

Ta wydana chyba w 2010 roku, a w Polsce pod koniec 2014 powieść graficzna liczy ok. 840 stron i jest kompletną zamkniętą historią. W 2010 roku zdobyła dwie nagrody Eisnera, czyli najbardziej prestiżowe nagrody komiksowe na świecie. Układ stron i kadrów został odwrócony na europejską modłę, więc czyta się to jak normalny komiks - od lewej do prawej i z góry na dół. Rysunki są czarno białe.

"Życie" jest autobiograficzną historią Tatsumiego, a konkretnie - dokładnym opisem jego początków na scenie mangowej. Książka zaczna się, gdy bohater ma naście lat i jako gimnazjalista zaczyna wysyłać swe krótkie historyjki obrazkowe do lokalnych magazynów, a kończy w momencie, gdy dwudziestokilkuletni Yoshihiro - już poważny twórca - odkrywa sposób w jaki chce tworzyć swe komiksy, co da początek jego właściwej twórczości.

Czytelnika, a zwłaszcza twórców, czy rozmaitych artystów od pierwszej strony wciągną przygody małego Hiroshiego i jego brata. Pięknie ukazane tutaj zostały narodziny właściwej powojennej mangi, wraz z magazynami tematycznymi, wypożyczalniami książek, oraz gęstą siecią wydawnictw, a wszystko z punktu widzenia zwykłego młodego geeka, później cenionego manganaki. Mały przedział czasowy komiksu pozwolił twórcy na wielką dokładność. Główny bohater przedstawiony został bardzo rzetelnie i satysfakcjonująco. Jest to jednak historia, której głównym wątkiem niezmiennie jest manga. Problemy rodzinne zepchnięte zostały na dalszy plan przez chociażby kłopoty finansowe wydawnictwa, czy historię wydawania zbiorów krótkich form kryminalnych w regionie Osaka. Mnie to w niczym nie przeszkadzało.

Nie za bardzo znam się na japońskiej twórczości, ale kreska i rysunki w tej powieści bardzo mi się podobały, chociaż ich dwukolorowość po paru setkach stron zaczęła trochę nużyć. Pięknie za to narysowane zostały plakaty filmowe, okładki, oraz fragmenty mang z ówczesnej epoki. Liczba tytułów i nazwisk twórców komiksowych zawartych w książce poraża. Właściwie co stronę opisywana jest kolejna manga lub film. Tatsumi bardzo sumiennie przedstawił czytelnikom swoje inspiracje i wzorce.

"Życie. Powieść graficzna" to prawdopodobnie najwspanialszy komiks jaki w życiu przeczytałem. Jego prawdziwość i uniwersalność wzrusza, a historia i bohaterowie inspirują i motywują do samodzielnej pracy twórczej. Nade wszystko jest to jednak niezwykle dokładne ukazanie Japonii w późnych latach czterdziestych i całych latach pięćdziesiątych, z jej osiągnięciami, przełomami i bohaterami.

Już jakiś czas temu skończyłem czytać "Życie. Powieść graficzna" autorstwa Yoshihiro Tatsumi. Była to bodajże druga w całości przeczytania przeze mnie manga w życiu, ale nie mogłem trafić lepiej.

Ta wydana chyba w 2010 roku, a w Polsce pod koniec 2014 powieść graficzna liczy ok. 840 stron i jest kompletną zamkniętą historią. W 2010 roku zdobyła dwie nagrody Eisnera, czyli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta manga to życiorys przepełniony nauką rysowania, pracą, staraniem, użeraniem się z wydawcami, pomysłami na mangę, ideami na jej temat, sukcesami i porażkami poniesionymi na polu zawodowych i własnych zainteresowań. Czyli jednym - rysowaniem i wydawaniem mang. Obejmuje całą młodość i wiele lat dorosłego życia.
Życie autora, tak jak prawie każdego realnego człowieka, jest pozbawione niesamowitych zdarzeń, walk o życie planety, czarów, nie pojawiają się żadne wróżki ani elfy. I manga obejmuje naprawdę duży kawałek życia :) Tak więc z jednej strony - nuda! Z drugiej miałam szansę zobaczyć, jak dziecięce marzenie zostaje przez chłopca oszlifowane i przekute w zajęcie na całe życie. Jak staje się sposobem na życie, wystarczającym źródłem utrzymania, aż wreszcie daje dorosłemu już mężczyźnie satysfakcję, rozpoznawalność i popularność. To fantastyczna historia sama w sobie.
Manga jest bardzo porządnie sklejona, zszyta i oprawiona. Mimo ceglastej formy podczas czytania nic się nie rozpadło i grzbiet też się nie zniszczył.

Ta manga to życiorys przepełniony nauką rysowania, pracą, staraniem, użeraniem się z wydawcami, pomysłami na mangę, ideami na jej temat, sukcesami i porażkami poniesionymi na polu zawodowych i własnych zainteresowań. Czyli jednym - rysowaniem i wydawaniem mang. Obejmuje całą młodość i wiele lat dorosłego życia.
Życie autora, tak jak prawie każdego realnego człowieka, jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Prawdę mówiąc, spodziewałem się więcej. Myślałem, że przez pryzmat opowieści o dorastającym i rozwijającym się rysowniku, opowiedziana będzie historia odbudowy Japonii po wyniszczającym konflikcie. I choć odniesień historycznych tu nie brak, to mają jedynie charakter rzucenia tła na rozwój rynku mangi i ewolucję samego gatunku.
Nie twierdzę, że nie warto. Bo warto! Poznajemy przecież losy postaci, która kładła podwaliny pod rozwój japońskiego komiksu. Ale ci, co nie są miłośnikami mangi, mogą spokojnie odjąć jedną gwiazdkę od mojej oceny. Fanatycy - mogą jedną dołożyć.

Prawdę mówiąc, spodziewałem się więcej. Myślałem, że przez pryzmat opowieści o dorastającym i rozwijającym się rysowniku, opowiedziana będzie historia odbudowy Japonii po wyniszczającym konflikcie. I choć odniesień historycznych tu nie brak, to mają jedynie charakter rzucenia tła na rozwój rynku mangi i ewolucję samego gatunku.
Nie twierdzę, że nie warto. Bo warto!...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do ignorancji względem pewnych pól kultury nie powinno się przyznawać, jednak muszę wyznać, że mangą nigdy się nie interesowałam, nie miałam wiedzy o wyznacznikach gatunku, jego historii etc.. I będąc w takim stanie niewiedzy, który opisuję tylko po to, by podkreślić walory pracy traktującej o owym zjawisku, zetknęłam się z Życiem. Powieścią graficzną. Powieść jest niezwykle urzekająca - poczynając od "zamaszystej" koncepcji, wątków autotematycznych i autobiograficznych, ulokowania prywatnego filtra na płaszczyźnie szerszej, polityczno-społecznej, oraz świetnych kadrów, zwłaszcza tych, które przedstawiają plakaty filmowe czy fragmenty komiksów.

Do ignorancji względem pewnych pól kultury nie powinno się przyznawać, jednak muszę wyznać, że mangą nigdy się nie interesowałam, nie miałam wiedzy o wyznacznikach gatunku, jego historii etc.. I będąc w takim stanie niewiedzy, który opisuję tylko po to, by podkreślić walory pracy traktującej o owym zjawisku, zetknęłam się z Życiem. Powieścią graficzną. Powieść jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to