Mam wrażenie, że tom minimalnie słabszy od poprzedniego, lecz i tak będę czytać następne.

Mam wrażenie, że tom minimalnie słabszy od poprzedniego, lecz i tak będę czytać następne.

Książka dostałaby dużo wyższą ocenę ale jedna scena tak mnie zbiła z tropu i zaskoczyła, tak nie pasowała do całości że postanowiłem obniżyć ocenę. Kto czytał może wie co mam na myśli. A tak poza tym to nadal bardzo dobra, wciągająca książka z majorem Reacherem w roli głównej. Mnóstwo akcji, intryg. Polecam!

Książka dostałaby dużo wyższą ocenę ale jedna scena tak mnie zbiła z tropu i zaskoczyła, tak nie pasowała do całości że postanowiłem obniżyć ocenę. Kto czytał może wie co mam na myśli. A tak poza tym to nadal bardzo dobra, wciągająca książka z majorem Reacherem w roli głównej. Mnóstwo akcji, intryg. Polecam!

Książka z brodą, ale ciekawa i podtrzymująca uwagę.

Książka z brodą, ale ciekawa i podtrzymująca uwagę.

Słaba książka.Poziom śmierci był o wiele lepszy.Przez większość książki, Reacher jest zakładnikiem. Dodatkowo brak pierwszoosobowej narracji robi swoje

Słaba książka.Poziom śmierci był o wiele lepszy.Przez większość książki, Reacher jest zakładnikiem. Dodatkowo brak pierwszoosobowej narracji robi swoje

Drugi tom przygód Jacka Reachera ma inny styl niż poprzedni.
Tom pierwszy to kryminał,a ta książka to świetna sensacja i thriller ,niestety bez głębi psychologicznej znanej z najlepszych pozycji gatunku.
To wciąż bardzo dobre czytadło ,niestety jest tutaj trochę nieścisłości logicznych,dlatego oceniam ją niżej niż poprzedniczkę.

Drugi tom przygód Jacka Reachera ma inny styl niż poprzedni.
Tom pierwszy to kryminał,a ta książka to świetna sensacja i thriller ,niestety bez głębi psychologicznej znanej z najlepszych pozycji gatunku.
To wciąż bardzo dobre czytadło ,niestety jest tutaj trochę nieścisłości logicznych,dlatego oceniam ją niżej niż poprzedniczkę.

No i co tu jeszcze wymyśleć, by czytelnika zaskoczyć. A taka wydawała mi się ta pozycja przewidywalna - myliłem się. Trzyma w napięciu. Zwroty akcji zapewnione :-) . Czas na kolejny tom.

No i co tu jeszcze wymyśleć, by czytelnika zaskoczyć. A taka wydawała mi się ta pozycja przewidywalna - myliłem się. Trzyma w napięciu. Zwroty akcji zapewnione :-) . Czas na kolejny tom.

Jak dla mnie za dużo nazwisk, gubię się. Reszta w stylu Reachera, czyli dla mnie ok

Jak dla mnie za dużo nazwisk, gubię się. Reszta w stylu Reachera, czyli dla mnie ok

Powiem tak.
Jako audiobook do puszczenia w samochodzie o 5.30 rano przed pracą — idealna. Dzieje się tyle, że szybko człowiek się wkręca w historię, nie wymaga pełnego skupienia.
Nieco traci jak już się umysł rozbudzi i czytelnik zacznie łączyć kropki. Sporo nierealnych, ale to tak do przegięcia nierealnych akcji, trochę luk.
Luźne czytadło jak najbardziej, ale lepiej za dużo się nad tą powieścią nie zastanawiać, bo można sobie zabawę zepsuć.

Powiem tak.
Jako audiobook do puszczenia w samochodzie o 5.30 rano przed pracą — idealna. Dzieje się tyle, że szybko człowiek się wkręca w historię, nie wymaga pełnego skupienia.
Nieco traci jak już się umysł rozbudzi i czytelnik zacznie łączyć kropki. Sporo nierealnych, ale to tak do przegięcia nierealnych akcji, trochę luk.
Luźne czytadło jak najbardziej, ale lepiej za...

"Uprowadzony" to drugi tom przygód Jacka Reachera, bohatera, którego śmiało można określić mianem "połączenie Rambo z Sherlockiem". Reacher jest uosobieniem (męskiej?) fantazji, połączeniem mięśni i intelektu, którym nie oprze się żadna atrakcyjna kobieta. Niczym bohater westernów przemierza Amerykę i dziwnym zbiegiem okoliczności znajduje się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie, wikłając się w krwawą sprawę - moralność nie pozwala mu jednak odejść, musi zostać i ratować tych w opresji. Ten schemat - Reacher przypadkiem pakujący się w jakąś grubszą sprawę, kopiący wszystkim tyłki i ratujący niewinnych, a po drodze zdobywający atrakcyjna, silną kobietę, a potem znów wyruszający w dal - się zwyczajnie sprawdza, czego dowodem są wychodzące od 1997 roku tomy, ciągle czytane, a teraz i doskonale przeniesione na mały ekran za sprawą serialu "Reacher".

Powieść "Uprowadzony" ("Die Trying") opowiada o tym jak Jack Reacher przypadkowo staje się świadkiem porwania kobiety - i ruszając jej z pomocą sam pozwala się (słowo klucz, wszak kto by pokonał takiego Reachera) uprowadzić. Zanim dojedzie do finałowego pojedynku z osobą stojącą za porwaniem, Reacher będzie musiał korzystać z siły mięśni, niezwykłych umiejętności strzeleckich i oczywiście głowy - by odkryć, czemu ktoś porwał Holly i kim właściwie ona jest, a także co złoczyńcy szykują na dzień niepodległości. To jest ten rodzaj literatury - czy ogólnie tworów kultury, bo książki o Reacherze są odpowiednikiem filmów akcji połączonych z thrillerem - który ma nam dostarczyć adrenaliny i rozrywki, wciągnąć w intrygi tak mocno, abyśmy nie mieli czasu na logiczne myślenie. Lee Child idealnie konstruuje swoje historie pod tym kątem - śledztwo FBI i ostry umysł Reachera mają sprawić, że całość wydaje się logiczna, nawet jeśli problematyczny jest sam punkt wyjścia (bo niezniszczalność głównego bohatera można wybaczyć): czemu porywacze ciągną ze sobą wielkiego i potencjalnie niebezpiecznego chłopa, zamiast go sprzątnąć? I choć nie ma to sensu, to...działa. Ja bardzo szybko zawiesiłam zwątpienie i zwyczajnie dałam się porwać, niczym kinu akcji z lat 80. i 90. Tylko jedna scena wyrwała mnie z immersji - wybuch pożądania i namiętnego seksu w lesie, po zakopaniu zwłok. Scena zbędna i niedorzeczna, a z drugiej strony pasująca do popkultury tamtych lat.

Po pierwszym tomie przygód Reachera ("Poziom śmierci") Lee Child postanowił porzucić narrację pierwszoosobową i "odkleić" się od głównego bohatera. Tym samym nie towarzyszymy na każdej stronie Reacherowi, tylko dostajemy akcje dwutorową, co buduje pewne napięcie - czy FBI uda się rozgryźć sprawę i przybyć na ratunek czy jednak nasz niezniszczalny bohater będzie musiał radzić sobie sam? Nadaje to ciekawej dynamiki, jednocześnie nie czyniąc Reachera mniej istotnym bohaterem - to nadal on jest centralną postacią.

Pisząc o postaciach, fenomen ten serii opiera się właśnie na Jacku Reacherze, amerykańskim Jamesie Bondzie. Naprawdę łatwo jest go polubić i zwyczajnie mu kibicować. I nawet jeśli w danym tomie trafi się nieco słabsza intryga, to i tak czytanie o bezwzględnym dla złoli, ale zawsze mającym na uwadze niewinnych i postronnych byłym żołnierzu sprawia zwyczajnie frajdę. Do tego w "Uprowadzonym" towarzyszy mu niezłomna agentka, która nie jest typową damą w opresji. Holly umie zadbać sama o siebie i gdyby nie uraz nogi, żaden Reacher nie byłyby jej potrzebny.

"Uprowadzony" to powieść, która sprawia mnóstwo frajdy podczas czytania - oczywiście pod warunkiem, że lubimy taki rodzaj "fantastyki" jakim jest kino akcji. Jeśli nie będziemy kwestionować tego, jak wspaniały jest nasz bohater i jak mało rozgarnięci potrafią być jego przeciwnicy, to dostaniemy opowieść pełną przygody, strzelanin i czystej radochy, jaką jest obserwowanie Reachera i Holly wydostających się z tarapatów. W pierwszej części jest wystarczająco tajemnic, żeby zainteresować, a w drugiej odpowiednia dawka akcji, by dostarczyć zastrzyku adrenaliny. I choć powieść sama w sobie to gatunkowy przeciętniak, to nawet przez chwilę się nie nudziłam - to idealna alternatywa dla oglądania kolejnego filmu akcji.

"Uprowadzony" to drugi tom przygód Jacka Reachera, bohatera, którego śmiało można określić mianem "połączenie Rambo z Sherlockiem". Reacher jest uosobieniem (męskiej?) fantazji, połączeniem mięśni i intelektu, którym nie oprze się żadna atrakcyjna kobieta. Niczym bohater westernów przemierza Amerykę i dziwnym zbiegiem okoliczności znajduje się w nieodpowiednim miejscu, w...

Dużo słabiej od pierwszej części. Generalnie w tego typu literaturze szukamy wspaniałego, godnego podziwu herosa, ale tutaj autor bardzo mocno przeholował. Bohater od pierwszej do ostatniej strony jest w zabójczym niebezpieczeństwie, ale jest tylko jeden moment książki, kiedy się autentycznie odczuwa, że coś mu grozi. W pozostałych scenach dominuje, nawet w kajdankach z lufą pistoletu wepchniętą w brzuch. Jego zajebistość jest na takim poziomie, że bywa lekko żenująco. Generalnie wszystkiego dokonuje sam, nikogo nie potrzebuje do pomocy, pozostałe postaci po tej dobrej stronie tylko mu przeszkadzają. No i minus za fabułę. Jakaś taka bardzo słabo przemyślana. Plan tych złych jest po prostu debilny.

Dużo słabiej od pierwszej części. Generalnie w tego typu literaturze szukamy wspaniałego, godnego podziwu herosa, ale tutaj autor bardzo mocno przeholował. Bohater od pierwszej do ostatniej strony jest w zabójczym niebezpieczeństwie, ale jest tylko jeden moment książki, kiedy się autentycznie odczuwa, że coś mu grozi. W pozostałych scenach dominuje, nawet w kajdankach z...