"Pielgrzym Kamanita" to współczesny spin-off czy też, używając bardziej archaicznego pojęcia, apokryf buddyjski.

Nie martwmy się jednak o formę, bo zamiast prostego religijnego wykładu mamy tutaj pięknie opowiedziany romans metafizyczny.

Wydaje mi się, że nasze płaskie postmodernistyczne czasy potrzebują takich książek.

"Pielgrzym Kamanita" to współczesny spin-off czy też, używając bardziej archaicznego pojęcia, apokryf buddyjski.

Nie martwmy się jednak o formę, bo zamiast prostego religijnego wykładu mamy tutaj pięknie opowiedziany romans metafizyczny.

Wydaje mi się, że nasze płaskie postmodernistyczne czasy potrzebują takich książek.

Akcja toczy się na płaszczyznie historycznej (czasy Buddy),by w pewnym momencie wejść na płaszczyznę fantastyczną czy też transcendentną i się z historyczną przeplatać. Fani Indii i buddyzmu, zanim sięgną po książkę, muszą pamiętać, że napisano go ok. 110 lat temu i autor nie uniknął paru błędów i przeinaczeń, które dziś mogą tego i owego razić. W swej formie i treści jest to przypowieść o miłości dwojga ludzi, przy czym styl wyjątkowo naturalny w porównaniu z innymi autorami tego rodzaju utworów, Coelho nie wyłączając. Nie jest to romans - duch buddyzmu unosi się nad opowieścią i okrywą ja swymi skrzydłami aż do końca, a wykład nauk Siddharty Gautamy, zgrabnie wpleciony, stanowi jej istotny składnik. Ogółem pozytywne zaskoczenie.

Akcja toczy się na płaszczyznie historycznej (czasy Buddy),by w pewnym momencie wejść na płaszczyznę fantastyczną czy też transcendentną i się z historyczną przeplatać. Fani Indii i buddyzmu, zanim sięgną po książkę, muszą pamiętać, że napisano go ok. 110 lat temu i autor nie uniknął paru błędów i przeinaczeń, które dziś mogą tego i owego razić. W swej formie i treści jest...