Bardzo ciepła opowieść o przyjaźni, współczuciu i trosce. Wspaniała, pełna przygód historia dzielnej i odważnej Jadwinki.
Rzecz dzieje się w drugiej połowie lat 60. XX w. Jadwinka, pochodząca ze świętokrzyskiej wsi dziewięciolatka, choruje i musi pojechać na trzy miesiące do prewentorium. Zabiera z sobą pluszaka, prezent od mamy - Kota Pstrota. Dzięki niemu jakoś znosi trudy rozstania.
W prewentorium poznaje Brygidę, Anię, Heńka, Olka, Franka, Jurka i mnóstwo innych dzieci. Brygidę stara się powstrzymać od niepohamowanego łakomstwa; Anię z kolei podkarmia. Franek jej dokucza, zaś Olek i Jurek to czarne charaktery ośrodka. Wyrywają z ogona pawia pióra, wynoszą w środku mroźnej zimy ranną sarnę do lasu. To wtedy poznajemy dzielny charakter Jadwinki: sama, po ciemku, szuka sarenki, by uratować jej życie.
Za to gry Kaziukowi ginie rower, staje w obronie Jurka. Mimo sprzeciwu całej grupy, okazuje się, że miała rację. Roweru nikt nie ukradł, za to skory do głupich żartów Olek zostaje wydalony z prewentorium.
W tle kwitnie przyjaźń między Jadwinką a Anią. I ma ona wiele wspólnego z tytułem. Nie zdradzę szczegółów, zachęcając do lektury.

Bardzo ciepła opowieść o przyjaźni, współczuciu i trosce. Wspaniała, pełna przygód historia dzielnej i odważnej Jadwinki.
Rzecz dzieje się w drugiej połowie lat 60. XX w. Jadwinka, pochodząca ze świętokrzyskiej wsi dziewięciolatka, choruje i musi pojechać na trzy miesiące do prewentorium. Zabiera z sobą pluszaka, prezent od mamy - Kota Pstrota. Dzięki niemu jakoś znosi...

Książka przeczytana w dzieciństwie. Pamiętam, że długo nie mogłam o niej zapomnieć.

Książka przeczytana w dzieciństwie. Pamiętam, że długo nie mogłam o niej zapomnieć.