Jest to książka dzięki której poznać można wiele ciekawych szczegółów i wątków dotyczących Izraela i jego dziejów.

Utwierdziła mnie w poglądach co do tego państwa i popieram opinię Chasydzkich Żydów odnośnie powstania państwa Izrael.

Jest to książka dzięki której poznać można wiele ciekawych szczegółów i wątków dotyczących Izraela i jego dziejów.

Utwierdziła mnie w poglądach co do tego państwa i popieram opinię Chasydzkich Żydów odnośnie powstania państwa Izrael.

Jedna z perełek części mojej biblioteczki poświęconej historii nowszej. Książka o współczesnej tożsamości państwa Izrael, jego miejscu w strukturze Bliskiego Wschodu oraz przyjętej metodzie przetrwania. Kawał współczesnej historii pokazanej trochę od kuchni. Świetna robota – znów autora anglosaskiego. Takie książki powinno się czytać – a wcześniej powinny być napisane. Choć znałem osiowe wydarzenia to ich tło tutaj opisane tłumaczy zasadnicze zwroty w historii współczesnego Bliskiego Wschodu. Podstawową tezą autora jest przyjęcia, że za polityką Izraela stoją wojskowi – obecni i byli, a podstawową doktryną jest militaryzm. Współczesne elity żydowskie nie rozumieją dyplomacji z jej fundamentalnym założeniem jakim jest kompromis i nie potrafią się posługiwać jej narzędziami. Są potomkami sabrów – żydów, którzy wywalczyli dla siebie państwowość i niepodległość przelewając krew swoją i swoich rodzin. Dla nich życie to walka, a pokój jest ich pokojem. Nie potrafią wyobrazić sobie współistnienia z Palestyńczykami o ile ci ostatni nie zaakceptują podległości.
Świetna praca, doskonale udokumentowana ze szczegółową biografią ale ani na moment nie zanudza. Warto się zapoznać aby starać się zrozumieć ogromną trudność w jakiej znalazł się region Bliskiego Wschodu.

Jedna z perełek części mojej biblioteczki poświęconej historii nowszej. Książka o współczesnej tożsamości państwa Izrael, jego miejscu w strukturze Bliskiego Wschodu oraz przyjętej metodzie przetrwania. Kawał współczesnej historii pokazanej trochę od kuchni. Świetna robota – znów autora anglosaskiego. Takie książki powinno się czytać – a wcześniej powinny być napisane. Choć...

Ogólna konkluzja książki jest trafna - w mojej opinii - Izrael nie może wiecznie trwać w zagrożeniu i konflikcie. Nie może też, być pistrzegany jako jedyny winowajcą tej sytuacji, a właściwie jego "kompleks wojskowy i sabrowie“ (urodzeni na Bliskim Wschodzie waleczni obywatele). Autor często napomina stracone szanse politycznego rozwiązania problemu. Jednak nawet nie wskazuje która to opcja polityczna miała dać szansę na stały pokój. I kto miałby ją wspierać się drugiej stronie konfliktu. Autor jest niezwykle krytyczny wobec wojowniczości armii i tajnych służb Izraela. Oszczędzając drugiej stronie (Palestyńczykom) epitetów w rodzaju terrorysta. Ludzi mordujących w imię innych racji niż izraelskiej nazywa co najwyżej zamachowcami. To prawie masochizm. A wiadomo, że do terroru trzeba dwojga. Na koniec, kolejny raz potwierdza się teza, że byli wojskowi są nawiększymi orędownikami rozwiązań innych niż militarne. Przynajmniej jakąś część z nich.

Ogólna konkluzja książki jest trafna - w mojej opinii - Izrael nie może wiecznie trwać w zagrożeniu i konflikcie. Nie może też, być pistrzegany jako jedyny winowajcą tej sytuacji, a właściwie jego "kompleks wojskowy i sabrowie“ (urodzeni na Bliskim Wschodzie waleczni obywatele). Autor często napomina stracone szanse politycznego rozwiązania problemu. Jednak nawet nie...

Najlepsza podstawka do rozważań o polityce Izraela.

Najlepsza podstawka do rozważań o polityce Izraela.

Ciekawa pozycja w mojej biblioteczce zwolennika Izraela. Rok temu czytałem Fiasko (krytyczna analiza operacji Iraqi Freedom). Tym razem padło na analizę polityki Izraela.
Chociaż z autorem nie do końca się zgadzam, uwielbiam poznawać spojrzenie drugiej strony jakiejś dyskusji. W tym przypadku, czy Izrael słusznie postępuje stawiają na militaryzm. Widać wyraźnie, że autor odrobił pracę domową. Sama lista przypisów to prawie 20 stron drobnym maczkiem. To naprawia coś, czego często w takich pozycjach mi brakuje, ugruntowania danych informacji. I mimo, iż narracja jest nastawiona głównie na krytykę, z małymi wyjątkami, wiedza, że autor jest w stanie poprzeć swoje tezy sprawiała, że łatwiej było mi się z tym zapoznawać. A co jeszcze dziwniejsze, w paru kwestiach zdołał mnie przekonać do swojego punktu widzenia.
Uważam, że warto przeczytać, niezależnie od tego, jakie kto ma poglądy na temat tego kraju.
Jak zwykle z tego typu pozycjami bywa, nie umiem wystawić oceny.

Ciekawa pozycja w mojej biblioteczce zwolennika Izraela. Rok temu czytałem Fiasko (krytyczna analiza operacji Iraqi Freedom). Tym razem padło na analizę polityki Izraela.
Chociaż z autorem nie do końca się zgadzam, uwielbiam poznawać spojrzenie drugiej strony jakiejś dyskusji. W tym przypadku, czy Izrael słusznie postępuje stawiają na militaryzm. Widać wyraźnie, że autor...

Słowem, które najlepiej oddaje charakter tej książki jest słowo sabrowie. Określa się tym terminem Żydów, którzy urodzili się już w brytyjskiej Palestynie przed powstaniem Izraela. Od samego początku musieli zmagać się z przeciwnościami (Brytyjczycy oraz arabscy Palestyńczycy),aby utrzymać się w enklawach rozsianych w muzułmańskim „morzu” . Zahartowani w walkach, realizując cele syjonizmu (żydowski nacjonalizm dążący do utworzenia żydowskiego państwa dla Żydów w granicach biblijnych) sabrowie nadali militarystyczny charakter nowo powstałemu Izraelowi. Z jednej strony umożliwiło to młodemu państwu utrzymanie się pośród arabskich, wrogich sąsiadów. Druga strona medalu jest już mniej chwalebna. Wojskowi narzucający politykom swoją wolę przyczynili się do częstszego rozwiązywania sporów metodami siłowymi. Zresztą w takim państwie jak Izrael, gdzie prawie każdy (może poza Żydami ortodoksyjnymi) odbył obowiązkową służbę wojskową, przenikanie się światów : wojskowego i cywilnego jest wyjątkowo problematyczne. Do tego dodać należy jeszcze dziedzictwo Holokaustu, które służy zarówno jako spoiwo dla społeczeństwa oraz jako memento przed zbytnią ustępliwością wrogim Arabom. W związku z wojnami arabsko -izraelskimi utrwalił się też obraz „dobrych” Żydów, pokonujących „ złych” Arabów. Jak przedstawia to P. Tyler nie do końca jest to prawda. Można pokusić się o konkluzję, że ulegliśmy temu stworzonemu mitowi, a Izrael ze swoją sabrowską militarystyczną kulturą sam przyczynił się do eskalowania wojen i politycznych konfliktów z muzułmańskimi sąsiadami. Zajęcie kolejnych ziem przyznanych wcześniej Palestyńczykom dało kolejną pokusę sabrom, aby usunąć z nich nie-Żydów i wzmocnić nacjonalistyczną retorykę o „prawie do biblijnej Judei i Samarii”. Okres premierostwa I. Rabina wydaje się tylko krótkim epizodem w porównaniu z wojennymi gabinetami tworzonymi począwszy od 1948 r. Autor kończy swoją analizę na ok. r. 2010, ale z perspektywy obecnej (2019) agresywna polityka B. Netanyahu (o którym P. Tyler nie ma za dobrego zdania) wobec Palestyny i Iranu, zamęt po „arabskiej wiośnie”, a w polityce wewnętrznej ustawa rasowa z 19 lipca 2018 r., nie wróży procesowi pokojowemu sukcesu. Obecnemu Izraelowi, mającemu bezkrytyczne wsparcie USA rola lokalnego (atomowego) hegemona w arabskim morzu chaosu wręcz odpowiada.

Słowem, które najlepiej oddaje charakter tej książki jest słowo sabrowie. Określa się tym terminem Żydów, którzy urodzili się już w brytyjskiej Palestynie przed powstaniem Izraela. Od samego początku musieli zmagać się z przeciwnościami (Brytyjczycy oraz arabscy Palestyńczycy),aby utrzymać się w enklawach rozsianych w muzułmańskim „morzu” . Zahartowani w walkach,...

Bardzo dobra książka o konflikcie Izraelsko-Arabskim. Autor świetnie ukazuje działania armii Izraela i wpływu wysokich oficerów na działanie państwa.
Autor nie bał się trudnego tematu i nie przejął się poprawnością polityczną.

Bardzo dobra książka o konflikcie Izraelsko-Arabskim. Autor świetnie ukazuje działania armii Izraela i wpływu wysokich oficerów na działanie państwa.
Autor nie bał się trudnego tematu i nie przejął się poprawnością polityczną.

Chyba najlepsza książka na temat konfliktu izraelsko-arabskiego która przeczytałem. Nie jest to jednak łatwa i krótka lektura.

Chyba najlepsza książka na temat konfliktu izraelsko-arabskiego która przeczytałem. Nie jest to jednak łatwa i krótka lektura.

Dobrze napisana książka, którą czyta się z przyjemnością. A jednak... Mam spore poczucie niedosytu. Autor jakby "zapominał", że Izrael jest państwem w stanie wojny od początku swego istnienia, a to zmienia wiele. Stawia tezę, że dzieje się tak "na własne życzenie", ale nie zostałem przekonany. Brak mi w narracji Patricka Tylera pełnego obrazu drugiej strony konfliktu - bez tego nie sposób zrozumieć izraelskiego społeczeństwa i izraelskich elit. Zdaniem autora winne jest militarystyczne państwo, a tylko czasami, jakby mimo woli, dowiadujemy się, że próby zawarcia pokoju przerwane zostały przez krwawe zamachy.
Obawiam się, że dla czytelnika, który nie zada sobie trudu, by samemu sprawdzić, będzie to kolejna książka o tym, że "Żydzi są be, a Palestyńczycy cacy". Rzeczywistość jest inna.
Mimo wszystko warto przeczytać.

Dobrze napisana książka, którą czyta się z przyjemnością. A jednak... Mam spore poczucie niedosytu. Autor jakby "zapominał", że Izrael jest państwem w stanie wojny od początku swego istnienia, a to zmienia wiele. Stawia tezę, że dzieje się tak "na własne życzenie", ale nie zostałem przekonany. Brak mi w narracji Patricka Tylera pełnego obrazu drugiej strony konfliktu - bez...

Krytyczne spojrzenie na politykę Izraela od początku powstania tego państwa do czasów współczesnych (a dokładniej do mniej więcej 2012r.). Omawia twardą i bezpardonową postawę wobec państw arabskich i mniejszości palestyńskiej, niepohamowane dążenie do używania rozwiązań siłowych, stosowanie siły militarnej w zakresie nieproporcjonalnym do zagrożeń i nieliczącą się często z ofiarami cywilnymi, fiasko polityki "oko za oko" i "spalonej ziemi", nieumiejętność i niechęć do rzeczywistych ustępstw i realnych negocjcacji i wreszcie wpływ wojskowych na najważniejsze decyzje oraz ich dużą autonomię w tym zakresie, owocującą niekiedy działaniem metodą "faktów dokonanych". Książkę bardzo ciekawa, wielokrotnie szokująca, czyta się ją dobrze a jedyną trudność sprawiała mi spora ilość egzotycznie brzmiących nazwisk - dość ciężko było spamiętać kto jest kim i jaką funkcję pełni. Momentami narracja była też lekko chaotyczna z wtrącaniem krótkich informacji, które nie bardzo wiadomo co miały wnosić do danego fragmentu wywodu. Autor też nieco zbyt często przypominał w treści swoją naczelną tezę o tym, że dyplomacja przegrała z chęcią odwetu, wojskowi postawili na swoim itp. Niemniej, to tylko drobne minusy, książka jest zdecydowanie dobra i bogata w treść, warto przeczytać!

Krytyczne spojrzenie na politykę Izraela od początku powstania tego państwa do czasów współczesnych (a dokładniej do mniej więcej 2012r.). Omawia twardą i bezpardonową postawę wobec państw arabskich i mniejszości palestyńskiej, niepohamowane dążenie do używania rozwiązań siłowych, stosowanie siły militarnej w zakresie nieproporcjonalnym do zagrożeń i nieliczącą się często z...