Ktoś to dobrze określił poniżej - książka jest bardzo chaotyczna i ciężko się ją czyta. I także miałam wrażenie, że to raczej autor chwalił się tym robił, by napisać tę książkę. Kilka historii jest ciekawych, ale widzę, że zostały tam wepchnięte na siłę bez większych tłumaczeń dlaczego tam są....

Ktoś to dobrze określił poniżej - książka jest bardzo chaotyczna i ciężko się ją czyta. I także miałam wrażenie, że to raczej autor chwalił się tym robił, by napisać tę książkę. Kilka historii jest ciekawych, ale widzę, że zostały tam wepchnięte na siłę bez większych tłumaczeń dlaczego tam są....

W końcu zmęczyłam tą lekturę...
Jest kilka ciekawostek, ale generalnie książka jest dość nudna, pomimo, że jak weźmie się ją do ręki i trafi na dobry fragment, to można czytać i czytać. Jednak gdy się ją odłoży, to nic do niej nie przyciąga, chyba że termin zwrotu do biblioteki ;)

W końcu zmęczyłam tą lekturę...
Jest kilka ciekawostek, ale generalnie książka jest dość nudna, pomimo, że jak weźmie się ją do ręki i trafi na dobry fragment, to można czytać i czytać. Jednak gdy się ją odłoży, to nic do niej nie przyciąga, chyba że termin zwrotu do biblioteki ;)

Trafiłam na tą książkę przez TEDTalk autora, niesamowita historia dająca do myślenia. Kłóciłam się sama ze sobą co bym zrobiła po tym wszystkim z wiedzą którą dała mi ta podróż po ludzkiej psychice. Polecam każdemu

Trafiłam na tą książkę przez TEDTalk autora, niesamowita historia dająca do myślenia. Kłóciłam się sama ze sobą co bym zrobiła po tym wszystkim z wiedzą którą dała mi ta podróż po ludzkiej psychice. Polecam każdemu

Nudna książka, bez składu i ładu. Okropnie chaotycznie, ciężko ją się czyta. Jak dla mnie nie ma tam żadnych ciekawych informacji o świecie obłędu. Mam wrażenie, że autor więcej opowiada o sobie i tym co robił chcąc napisać ta książkę. Musiałam się zmuszać, żeby to przeczytać.

Nudna książka, bez składu i ładu. Okropnie chaotycznie, ciężko ją się czyta. Jak dla mnie nie ma tam żadnych ciekawych informacji o świecie obłędu. Mam wrażenie, że autor więcej opowiada o sobie i tym co robił chcąc napisać ta książkę. Musiałam się zmuszać, żeby to przeczytać.

"Fascynująca podróż po świecie obłędu"- ja nie znalazłam w tej książce nic fascynującego i nowego. O wszystkim i o niczym. Czyli jak zarobić pieniądze na pseudo wywiadzie z wybitnym psychologiem Robertem Hare. To jego książki należy czytać, by odbyć fascynujacą podróż po świecie obłędu.

"Fascynująca podróż po świecie obłędu"- ja nie znalazłam w tej książce nic fascynującego i nowego. O wszystkim i o niczym. Czyli jak zarobić pieniądze na pseudo wywiadzie z wybitnym psychologiem Robertem Hare. To jego książki należy czytać, by odbyć fascynujacą podróż po świecie obłędu.

"Czy jesteś psychopatą?" to książka, która pozytywnie mnie zaskoczyła i sprawiła, że zafascynował mnie świat szeroko pojętej psychiatrii. Nie jest to książka stricte naukowa, a raczej luźna, czasem chaotyczna, relacja dociekliwego, zabawnego, posiadającego niezwykłe zacięcie, dziennikarza i dokumentalisty brytyjskiego. Autor nie boi się wyzwań. Sukcesywnie bada wiele teorii z zakresu psychiatrii i pozostaje wobec nich obiektywny. Jesteśmy świadkami jego rozmów z m.in. pensjonariuszem i pacjentem zakładu "dla obłąkanych", dowódcą szwadronów śmierci czy prezesem dużej firmy posadzonego o psychopatię.

Luźne rozmowy, dociekanie prawdziwości stawianych diagnoz i przedstawianie czytelnikowi różnych spojrzeń na chorobę psychiczną skłania do refleksji i zostawia Nas z milionem pytań w głowie. Czy jestem psychiczna? Czy można z sukcesem udawać psychicznie chorego? Czy narzędzie do diagnozowania jest obecnie wystarczające? I w końcu... czy istnieją ludzie normalni, czy tylko niezdiagnozowani? A pomyśleć, że wszystko zaczęło się od chęci rozwikłania tajemnicy zaszyfrowanej w pewnej książce 😉

Książka jest napisana lekkim i przystępnym językiem. Jest ona świetnym wprowadzeniem w świat psychiatrii. Żałuję, że jest tak krótka, gdyż wiele fascynujących wątków zostało tu jakby niedokończonych, wręcz urwanych. Przy okazji polecam Wam zapoznać się z twórczością Mary Barnes - schizofreniczki, która, zanim dostała farby, pierwsze obrazy ochocza malowała na ścianach rozcierając na nich własną 💩 Nie wiem jak Was, ale mnie mega fascynują takie przypadki...

"Czy jesteś psychopatą?" to książka, która pozytywnie mnie zaskoczyła i sprawiła, że zafascynował mnie świat szeroko pojętej psychiatrii. Nie jest to książka stricte naukowa, a raczej luźna, czasem chaotyczna, relacja dociekliwego, zabawnego, posiadającego niezwykłe zacięcie, dziennikarza i dokumentalisty brytyjskiego. Autor nie boi się wyzwań. Sukcesywnie bada wiele teorii...

Książka ta przyciągnęła mnie do siebie swoim tytułem, jednak spodziewałam się po niej zupełnie czegoś innego. Czy się zawiodłam? Nic z tych rzeczy!

Jon Ronson jest znanym brytyjskim dziennikarzem i dokumentalistą. "Czy jesteś psychopatą?" zaczyna się od historii pewnej tajemniczej książki "Byt i nicość", która trafiła w ręce specjalistki z zakresu neurologii i która to zgłosiła się do Jona by ten rozwikłał tajemnicę zagadkowego woluminu. Jest to jednak tylko pewien rodzaj wprowadzenia do całej historii.

Autor opisuje spotkania z szeregiem lekarzy, psychologów, psychiatrów, ale również psychopatów, więźniów i ogólnie pensjonariuszy zakładów zamkniętych. Wyciąga również szereg wniosków nad kondycją ówczesnych prac naukowych poświęconych zgłębianiu ludzkiej psychiki.

To, czego nie mogło w tej książce zabraknąć, to przytoczenie skali obserwacyjnej skłonności psychopatycznych Boba Hare'a. Jest to jedno z ważniejszych narzędzi przy określaniu czy ktoś może być psychopatą. Jednak należy pamiętać, że naprawdę ciężko jest o obiektywizm przy jej używaniu co jest nawet podkreślone w książce - "(...) do uzyskania na niej wysokiego wyniku wystarczy zachowywać się impulsywnie, nieodpowiedzialnie albo po prostu chłodno planować swoje poczynania. Skutek jest taki, że bardzo różni ludzie uzyskują na skali Hare'a identyczne wyniki".

Książka ta traktuje tak naprawdę o szaleństwie i różnych jego odmianach i natężeniach. Pokazuje też, że spora część osób znajduje się tak naprawdę na granicy normalności i szaleństwa - "Istnieje duży społeczny nacisk na dopasowanie się do innych ludzi pod każdym możliwym względem (...) Być może dlatego niektórzy ludzie wolą mieć psychiatryczna etykietkę".

"Czy jesteś psychopatą" czyta się naprawdę znakomicie i polecam te pozycję każdemu, kogo interesuje temat psychiatrii, jej rozwoju, ale i czasami pewnego zagubienia oraz naciągania faktów na swoją korzyść.

Książka ta przyciągnęła mnie do siebie swoim tytułem, jednak spodziewałam się po niej zupełnie czegoś innego. Czy się zawiodłam? Nic z tych rzeczy!

Jon Ronson jest znanym brytyjskim dziennikarzem i dokumentalistą. "Czy jesteś psychopatą?" zaczyna się od historii pewnej tajemniczej książki "Byt i nicość", która trafiła w ręce specjalistki z zakresu neurologii i która to...

wciągająca , acz od pewnego momentu sprawia wrażenie pisanej na siłę. Odniosłem wrażenie, że autor po zgromadzeniu materiału na siłę starał się go połączyć ze sobą, tak, żeby powstała książka o szaleństwie (do połowy objętości o psychopatii, aż się temat nie wyczerpał i trzeba było go dosztukować chorobą dwubiegunową, urojeniami i autyzmem) Lepiej te teksty by było potraktować osobno a nie jako część większego "dziennikarskiego śledztwa"

wciągająca , acz od pewnego momentu sprawia wrażenie pisanej na siłę. Odniosłem wrażenie, że autor po zgromadzeniu materiału na siłę starał się go połączyć ze sobą, tak, żeby powstała książka o szaleństwie (do połowy objętości o psychopatii, aż się temat nie wyczerpał i trzeba było go dosztukować chorobą dwubiegunową, urojeniami i autyzmem) Lepiej te teksty by było...

Ciekawe przedstawienie problemu etykietowania wszystkich

Ciekawe przedstawienie problemu etykietowania wszystkich

Można z niej się o czymś dowiedzieć, można ją szybko zapomnieć. Nie jestem pewien, czy dziennikarz z dorobkiem mniej znaczącym niż jego wiek, powinien zabierać się za temat naukowy, tym bardziej że "tęgim piórem" nie jest. Napisało się jednak. Dla rozrywki, z ciekawości, być może dla poklasku. Socjopata nie przeczyta, wątpiący ucieszy się, że psychopatą jednak nie jest, ciekawy świata zczyta co ciekawsze kawałki, chociażby o scientologach i eksperymentach psychiatrycznych z lat '70. Czy zainspirowany akurat tą publikacją, zechce wiedzieć więcej? Więcej raczej nie zechce.

Można z niej się o czymś dowiedzieć, można ją szybko zapomnieć. Nie jestem pewien, czy dziennikarz z dorobkiem mniej znaczącym niż jego wiek, powinien zabierać się za temat naukowy, tym bardziej że "tęgim piórem" nie jest. Napisało się jednak. Dla rozrywki, z ciekawości, być może dla poklasku. Socjopata nie przeczyta, wątpiący ucieszy się, że psychopatą jednak nie jest,...