7/10 Nie wiem dlaczego ta książka leżała u mnie kilka lat aż do teraz.. nie spodziewałam się, ze tak się zatracę. Krótkie historie, ale wciągające. W trakcie czytania w internecie oglądałam obrazy i doczytywalam o wspomnianych osobach. Wszystkie rozdziały krótkie i po prostu tylko wzbudzają zainteresowanie, bo chcę więcej.

7/10 Nie wiem dlaczego ta książka leżała u mnie kilka lat aż do teraz.. nie spodziewałam się, ze tak się zatracę. Krótkie historie, ale wciągające. W trakcie czytania w internecie oglądałam obrazy i doczytywalam o wspomnianych osobach. Wszystkie rozdziały krótkie i po prostu tylko wzbudzają zainteresowanie, bo chcę więcej.

Nie jestem wielką entuzjastką malarstwa, nigdy w życiu nie byłam na żadnej wystawie, ale lubię podziwiać obrazy. Bardzo zaciekawił mnie tytuł i postanowiłam po niego sięgnąć, polecajkę znalazłam gdzieś w odmętach Instagrama.

Tutaj wyjątkowo zabrakło mi wstępu- miałam chęć zapoznać się z grubsza, z czym będziemy mieć do czynienia oraz poznać myśli i odczucia autorki, towarzyszące jej przy pisaniu książki- tymczasem czytelnik został wrzucony na głęboką wodę.

O kilku twórcach opisanych w książce nigdy nie słyszałam, miałam więc okazję zapoznać się z ich dorobkiem. Brakowało mi tutaj małej notki biograficznej przy każdym z malarzy, chętnie przeczytałabym więcej informacji, a tak, musiałam posiłkować się poszukiwaniami w Internecie.
Rozdziały są więc w mojej opinii zbyt krótkie, momentami ma się też wrażenie, jakby opowiedziane historie zostały przerwane.

Książka zawiera zdecydowanie za mało po pierwsze ilustracji, a po drugie ilustracji w kolorze- nie można w pełni podziwiać dzieł Picassa, kiedy są przestawione na czarno- biało.

Ogólne wrażenia z lektury- pozycja bardzo przyjemna, czułam, jakbym dosłownie podglądała artystów i ich muzy.

Nie jestem wielką entuzjastką malarstwa, nigdy w życiu nie byłam na żadnej wystawie, ale lubię podziwiać obrazy. Bardzo zaciekawił mnie tytuł i postanowiłam po niego sięgnąć, polecajkę znalazłam gdzieś w odmętach Instagrama.

Tutaj wyjątkowo zabrakło mi wstępu- miałam chęć zapoznać się z grubsza, z czym będziemy mieć do czynienia oraz poznać myśli i odczucia autorki,...

Najpiękniejsze?
Przyglądając się 14 kobiecym portretom umieszczonym w tej książce, a w dwóch przypadkach autoportretom, doszłam do wniosku, że to pojęcie względne. Nie wiem, dlaczego autorka wybrała akurat te obrazy. Nie znalazłam w książce wyjaśnienia w postaci chociażby wprowadzającego wstępu. Z jednej strony szkoda, ale z drugiej otworzyło mi furtkę do rozmyślań nad subiektywnością pojmowania piękna kobiecego ciała. Spośród 14 portretów i aktów część bohaterek rzeczywiście była nieprzeciętnej urody wartej uwiecznienia. Realnie oddane rysy „Dziewczyny z perłą” przez Johannesa Vermeera urzekają do dzisiaj, ale „Galarina” Salvadora Dalego z małymi jak paciorki oczami i wąskimi ustami, już nie. Część z tych portretów rysy modelek zostały świadomie zniekształcone, jak „Dora Maar z zielonymi paznokciami” przez kubistę Pabla Picassa. Trudno więc w takich nierealnych odbiciach kobiet oceniać urodę modelek. Pomagały mi w tym dołączone ich realne zdjęcia, ale tutaj z kolei pojawiał się problem norm kulturowych danej epoki. Współcześnie wydatne usta Jadwigi Witkiewiczowej są ogromnym atutem, za posiadanie którego kobiety płacą krocie, poddając się operacjom plastycznym. W jej czasach uchodziły za zbyt wydatne, a przez to brzydkie. Mój zbiór najpiękniejszych byłby trochę inny, dlatego nie uroda była najważniejsza w tym zbiorze. Równie ważnym czynnikiem decydującym była również osobowość modelek.
Bycie muzą malarza.
To również czynnik względny i bardzo osobisty. Kobiety albo urzekały artystów swoją powierzchownością, albo artyści kochali swoje modelki, ukazując pełną urodę całego ciała lub podkreślając tylko jedną, dominującą cechę, jak plecy Dory Maar uwielbiane przez Salvadora Dalego. Podobno to właśnie w nich zakochał się malarz, a dopiero potem w ich właścicielce.
Ostatecznie uroda nie stała się dla mnie najważniejsza w tym zbiorze.
Najważniejsze i najciekawsze były historie zbudowane przez autorkę wokół obrazów. Oparła je na najbardziej pikantnych, dramatycznych, wręcz tragicznych faktach zaczerpniętych z życiorysów kobiet i malarzy, często cytując źródła informacji – listy, wypowiedzi, opisy. Dodatkowo zilustrowane licznymi zdjęciami innych obrazów, fotografii czy autoportretów. Ubrane w formę felietonów tworzyły klimatyczne i romantyczne minihistorie dziejów samych obrazów, ich bohaterek, twórców i czasów, w których żyli. Autorka w ten sposób ożywiła płaskie przedstawienia, wypełniając je tragicznymi zdarzeniami i skrajnymi emocjami towarzyszącymi ludziom je tworzące. Nieme płótna okazały się tylko zastygłymi odpryskami ich bogatego, kreatywnego, dramatycznego, pionierskiego życia pod prąd epoki, często ją wyprzedzając nawet, a autorka magią słowa wprawiła w dynamiczny ruch, prowokując przy okazji do dyskusji na temat roli i funkcji sztuki.
Zwłaszcza aktu kobiecego.
http://naostrzuksiazki.pl/

Najpiękniejsze?
Przyglądając się 14 kobiecym portretom umieszczonym w tej książce, a w dwóch przypadkach autoportretom, doszłam do wniosku, że to pojęcie względne. Nie wiem, dlaczego autorka wybrała akurat te obrazy. Nie znalazłam w książce wyjaśnienia w postaci chociażby wprowadzającego wstępu. Z jednej strony szkoda, ale z drugiej otworzyło mi furtkę do rozmyślań nad...

Książka Małgorzaty Czyńskiej zawiera krótkie opowieści o artystach i ich muzach, jednak tytuł "Najpiękniejsze kobiety z obrazów" nie jest w moim odczuciu adekwatny do treści. Tytuł sugeruje, że to one - kobiety, są tutaj głównymi bohaterkami. Niestety, większość z tych kobiet jest w oczach autorki trochę bezbarwna, prawie niewidzialna i to malarze wysunęli się na pierwszy plan. Poszczególne rozdziały zostały poświęcone następującym postaciom :
Tamara Łempicka, Egon Schiele i Wally Neuzil, Goya i Maya, Witkacy i Nina, Balthus i Antoinette de Watteville, Salvador Dali i Gala, Amadeo Modigliani i Jeanne Hebuterne, Leonardo da Vinci i Lisa del Giocondo, Jan Vermeer i Catherine Bolnes, Edouard Manet i Victorine Meurent, Gustav Klimt i Emilie Floge, Pablo Picasso i Dora Maar, Jacek Malczewski i Maria Balowa, Frida Kahlo.
Wyliczyłam te wszystkie osoby, ponieważ dla osób zainteresowanych sztuką jest to ważna informacja, ale również dlatego, że upchnięcie tylu bohaterów w książce która liczy 254 strony - nie było dobrym pomysłem. Rozdziały są bardzo krótkie i podane w nich informacje niezwykle powierzchowne i skrótowe. Język trochę "kwadratowy" i jak słusznie zauważyli inni recenzenci - przypomina pracę magisterską. Niektóre rozdziały zostały dodane jakby na siłę i wyraźnie wyczuwa się, że autorka nie wszystkimi artystami jest zafascynowana w równym stopniu. Po co pisać o kimś, kogo się zbytnio nie ceni? Książka na pewno by zyskała na wyrzuceniu niektórych rozdziałów i rozbudowaniu pozostałych. W całym tym zestawieniu najciekawiej wypadają muzy, które same również były artystkami ( Frida, Dora Maar, Emilie Floge, Tamara Łempicka )Te silne, niezależne i nietuzinkowe kobiety zaintrygowały mnie na tyle, że chętnie przeczytam jeszcze coś na ich temat.
Plusem tej publikacji jest fakt, ze może ona zachęcić czytelników do przeczytania bardziej obszernych biografii wybranych artystów. Ja z pewnością poszukam porządnej biografii Picassa i Witkacego. Daję 5 gwiazdek, bo mimo wszystko uważam, ze każda ksiązka popularyzująca wiedzę o sztuce - jest ważna i potrzebna.

Książka Małgorzaty Czyńskiej zawiera krótkie opowieści o artystach i ich muzach, jednak tytuł "Najpiękniejsze kobiety z obrazów" nie jest w moim odczuciu adekwatny do treści. Tytuł sugeruje, że to one - kobiety, są tutaj głównymi bohaterkami. Niestety, większość z tych kobiet jest w oczach autorki trochę bezbarwna, prawie niewidzialna i to malarze wysunęli się na pierwszy...

Pomysł bardzo ciekawy. Nigdy nie interesowałam się malarstwem, więc wiele informacji było dla mnie nowością. Książkę bardzo szybko się czyta. Zgadzam się z jedną z opinii, którą tu przeczytałam, że rozdziały są za krótkie, miałam wrażenie, że momentami niektóre wątki są jakby urwane.

Pomysł bardzo ciekawy. Nigdy nie interesowałam się malarstwem, więc wiele informacji było dla mnie nowością. Książkę bardzo szybko się czyta. Zgadzam się z jedną z opinii, którą tu przeczytałam, że rozdziały są za krótkie, miałam wrażenie, że momentami niektóre wątki są jakby urwane.

Książka Małgorzaty Czyńskiej to typowy kogiel mogiel tematyczny, z jakim ostatnio mamy coraz częściej do czynienia. Ten „miks postaciowy” jak to – może nie do końca poprawnie nazywam – jest ostatnio najprostszym przepisem na wydanie książki. Bo co może być łatwiejsze niże zebranie informacja na temat danej postaci, streścić na kilku stronach i okrasić ciekawostkami. A tym właśnie – miksem postaci – jest ta książka.

Książka Małgorzaty Czyńskiej to typowy kogiel mogiel tematyczny, z jakim ostatnio mamy coraz częściej do czynienia. Ten „miks postaciowy” jak to – może nie do końca poprawnie nazywam – jest ostatnio najprostszym przepisem na wydanie książki. Bo co może być łatwiejsze niże zebranie informacja na temat danej postaci, streścić na kilku stronach i okrasić ciekawostkami. A tym...

Po trzeciej książce Pani Czyńskiej, muszę stwierdzić, iż z jej twórczością jest coś nie w porządku. Językowo się broni, dobrze się to czyta, jednak kuleje treść. Poszczególne rozdziały napisane dość po macoszemu, tak naprawdę nie dowiadujemy się niczego ani o artystach, ani o kobietach. Niektóre opowieści bardzo pogmatwane, że ciężko aż domyślić się o kogo chodzi. Raczej jest to poczytadło, które zbytnio nie poszerzy naszej wiedzy.

Po trzeciej książce Pani Czyńskiej, muszę stwierdzić, iż z jej twórczością jest coś nie w porządku. Językowo się broni, dobrze się to czyta, jednak kuleje treść. Poszczególne rozdziały napisane dość po macoszemu, tak naprawdę nie dowiadujemy się niczego ani o artystach, ani o kobietach. Niektóre opowieści bardzo pogmatwane, że ciężko aż domyślić się o kogo chodzi. Raczej...

Obszerna bibliografia wyd. zwartych, czasopism i źródeł internetowych, indeks osób, rzetelnie opracowany materiał i...powstała książka, po przeczytaniu, której pozostaje niedosyt. Bo materia, której dotyczy to fascynujące kobiety: Tamara Łempicka, Nina Witkiewiczowa, Jeanne Hebuterne, Gala, Dora Maar, Frida Kahlo i wiele innych, nie mniej interesujących, jednak opisane w sposób niezbyt porywający. Dla początkujących miłośników biografii słynnych osób.

Obszerna bibliografia wyd. zwartych, czasopism i źródeł internetowych, indeks osób, rzetelnie opracowany materiał i...powstała książka, po przeczytaniu, której pozostaje niedosyt. Bo materia, której dotyczy to fascynujące kobiety: Tamara Łempicka, Nina Witkiewiczowa, Jeanne Hebuterne, Gala, Dora Maar, Frida Kahlo i wiele innych, nie mniej interesujących, jednak opisane w...

'Najpiękniejsze kobiety z obrazów' traktuje o muzach wielkich mistrzów, głównie xx wiecznych i przybliża nam kulisy powstania wielu dzieł sztuki. Chociaż zamysł był świetny, potencjał tematu nie został wykorzystany nawet w połowie. Rozdziały dotyczące poszczególnych twórców są stanowczo za krótkie, przez co poruszone tematy zostały przedstawione bardzo powierzchownie. Po drugie styl pisarki pozostawia wiele do życzenia. Cały czas miałam wrażenie, że czytam czyjąś pracę magisterską, której napisanie zostało wymuszone na niezbyt chętnej do tego studentce. Nieudolny styl zabiera dużo radości z czytania, tylko temat rekompensuje braki warsztatowe. Po trzecie błędy. Większość historii zamieszczonych w książce była mi już znana, dlatego łatwo mogłam wyłapać błędy merytoryczne, które w takim opracowaniu nie miały prawa mieć miejsca. Mimo to książkę mogę polecić wszystkim tym, którzy zaczynają swoją przygodę ze sztuką. Ta lektura na pewno skłoni wielu to pogłębienia tematu, bo książka pozostawia duży niedosyt.

'Najpiękniejsze kobiety z obrazów' traktuje o muzach wielkich mistrzów, głównie xx wiecznych i przybliża nam kulisy powstania wielu dzieł sztuki. Chociaż zamysł był świetny, potencjał tematu nie został wykorzystany nawet w połowie. Rozdziały dotyczące poszczególnych twórców są stanowczo za krótkie, przez co poruszone tematy zostały przedstawione bardzo powierzchownie. Po...

Rozczarowałam się. Książka jest chaotyczna, poszczególne historie opisane są powierzchownie, a momentami ma się wrażenie, jakby czytało się jakąś szkolną pracę. I brakuje przypisów.
Jedyną ciekawą częścią tej książki okazała się bibliografia.

Rozczarowałam się. Książka jest chaotyczna, poszczególne historie opisane są powierzchownie, a momentami ma się wrażenie, jakby czytało się jakąś szkolną pracę. I brakuje przypisów.
Jedyną ciekawą częścią tej książki okazała się bibliografia.