Niesamowita! Pobudza wyobraźnię!
Polecam.

Niesamowita! Pobudza wyobraźnię!
Polecam.

Szczerze nie wiem co o tej powieści napisać. Po 'Zaklętych w czasie' spodziewałam się pięknej historii z niewiarygodnym wątkiem. Owszem niewiarygodny wątek otrzymałam, co było fajną odmianą od innych powieści. Mimo wszystko ta książka była zwyczajnie o niczym. Trochę jakby autorka po odniesionym sukcesie chciała coś napisać, ale nie do końca miała pomysł i napisała jakąś luźną historię bez większego składu i ładu. Może nie udało mi się odnaleźć jakiegoś większego sensu, który był w tej powieści głęboko ukryty, ale w moim odczuciu historia była nijaka, a zakończenie kompletnie mnie zawiodło. Raczej nie polecam.

Szczerze nie wiem co o tej powieści napisać. Po 'Zaklętych w czasie' spodziewałam się pięknej historii z niewiarygodnym wątkiem. Owszem niewiarygodny wątek otrzymałam, co było fajną odmianą od innych powieści. Mimo wszystko ta książka była zwyczajnie o niczym. Trochę jakby autorka po odniesionym sukcesie chciała coś napisać, ale nie do końca miała pomysł i napisała jakąś...

Zaintrygowała mnie okładka, później okazało się, że odpowiada jednemu z sierpniowych wyzwań, więc rozpoczęłam przygodę z powieścią Pani Audrey Niffenegger. Podróż nie do końca spełniła moje oczekiwania, ale też nie uznaję jej za stracony czas. Ot, wędrówka inną ścieżką czytelniczą, niż zazwyczaj wybierane przeze mnie. Zapowiada się ciekawie, dwudziestolatki otrzymują w spadku po ciotce dom. Dzięki temu mogą zacząć wieść dorosłe, niezależne życie. Czy rzeczywiście? Nie wiedzą przecież, iż będą miały sublokatorkę, „dobrego ducha” tego domu – swoją zmarłą ciotkę. Nie chcąc utracić spadku muszą mieszkać w tym domu przez rok, nie mogą też zaprosić do niego swoich rodziców. Czy ten warunek nie powinien budzić ich niepokoju? Jak odnajdą się w realiach londyńskich? W domu zlokalizowanym w pobliżu Highgate Cemetery? Tu pozwolę sobie na małą dygresję – opisy tej nekropolii stanowiły jeden z ciekawszych wątków tej lektury.
Przyznam, że nie do końca jest dla mnie zrozumiała ta uzależniająca więź sióstr, czy dobra dla każdej z nich? Nie do końca przemówił do mnie wątek miłości metafizycznej (a przecież „Uwierz w ducha” chętnie oglądałam). Bardziej zainteresował mnie związek Martina i Marijke. Dlaczego? Sprawdźcie sami.

Zaintrygowała mnie okładka, później okazało się, że odpowiada jednemu z sierpniowych wyzwań, więc rozpoczęłam przygodę z powieścią Pani Audrey Niffenegger. Podróż nie do końca spełniła moje oczekiwania, ale też nie uznaję jej za stracony czas. Ot, wędrówka inną ścieżką czytelniczą, niż zazwyczaj wybierane przeze mnie. Zapowiada się ciekawie, dwudziestolatki otrzymują w...

Takie historyjki o duchach to zupełnie nie moja bajka. Chociaż czyta się to lekko i łatwo, raczej nie zapadnie w pamięć, chyba że w kategorii "najdziwniejsze książki, jakie przeczytałam".

Takie historyjki o duchach to zupełnie nie moja bajka. Chociaż czyta się to lekko i łatwo, raczej nie zapadnie w pamięć, chyba że w kategorii "najdziwniejsze książki, jakie przeczytałam".

uwielbiam
zachwyciła mnie

uwielbiam
zachwyciła mnie

'' Wiktorianie stworzyli tę nekropolię , jakby chcąc wznieść teatr żałoby , scenografię wiecznego odpoczywania ''

Trochę dziwna to książka , trochę jakby nie moja bajka , co ja wygaduję ?! To zupełnie nie moja bajka , a jednak wciągnęła mnie jakimś dziwnym podstępem i zanim się obejrzałam już ją kończyłam . Nie wiem dlaczego tak się stało . Może dlatego że jednym z głównych '' bohaterów '' tej historii jest duży , bardzo stary i bardzo zabytkowy cmentarz w Londynie i ludzie mający z nim jakąś styczność , a ja pasjami lubię włóczyć się po takich starych nekropoliach . Im bardziej omszałe i wiekowe tym bardziej mi się podobają . Maja w sobie jakieś dostojeństwo , spokój i powagę . Odnosi się wrażenie że cokolwiek by się nie stało , nie zadziało , one trwać będą kolejne wieki , aż po kres świata . Właśnie w sąsiedztwie takiego cmentarza zamieszkują dwie siostry bliźniaczki , nie są to zwyczajne bliźniaczki , to bliźniacze situs inversus , czyli te lustrzane . Mieszkanie do którego dziewczyny się wprowadzają , odziedziczyły po zmarłej na białaczkę , ciotce Elspeth Noblin . Młode kobiety nie bardzo potrafią się odnaleźć w mrocznym zamglonym Londynie . Pochodzą ze Stanów gdzie ich życie do tej pory wyglądało zupełnie inaczej . Julia i Valentina chociaż poznają nowych ludzi i zwiedzają Londyn , nudzą się śmiertelnie . Jednak jeśli nie chcą stracić spadku nie mogą opuścić mieszkania ciotki przez rok , nie mogą też zaprosić do siebie swoich rodziców . Dlaczego ich ciotka zastosowała takie dziwne testamentowe zapisy ? Czy dziewczyny dotrzymają tych warunków ? Co jeszcze wydarzy się w tej dziwacznej lekturze ? A wydarzy się całkiem sporo i to '' sporo '' będzie coraz dziwniejsze i coraz bardziej irracjonalne . To co mnie głównie zauroczyło w tej historii to świetne i ciekawe opisy cmentarza Highgate Cemetery . Jego wyglądu i historii . Opisy te spowodowały moją chęć dowiedzenia się więcej na temat tej nekropolii , zwłaszcza że jest ona wciąż czynna i wciąż chowani są tam nowi zmarli . To miejsce pochówku uchodzi za dość pożądane i ekskluzywne . Wystarczy wspomnieć tylko niektóre sławne osoby tam pochowane jak na przykład Michael Faraday , czy Charles Dickens wraz z rodziną , a bardziej współcześnie Aleksandr Litwinienko , czy George Michael niecałe półtora roku temu . Pomyślałam sobie że świetnie byłoby zobaczyć tą nekropolię osobiście , może uda mi się kiedyś tam wybrać . A wracając jeszcze do książki , bohaterowie są dość charakterystyczni wszyscy , jednak ja największą sympatią obdarzyłam Martina , sąsiada bliźniaczek . Ten facet w średnim wieku , który tak bardzo kochał swoją żonę , że był w stanie pokonać swoje fobie i natręctwa by do niej pojechać bardzo mi przypadł do gustu . Robert zaś okazał się dość '' mdły '' , postacie bliźniaczek też mnie nie zachwyciły . Reasumując książka jest dość wciągająca , chociaż na kolana nie rzuca i w fotel nie wciska . Gdybym była bardziej wrażliwa i miała oczy na '' mokrym miejscu '' mogłabym zakończyć swoją opinię cytatem '' Zapragnęła mocnego drinka i porządnego , długiego płaczu w wannie z ciepłą wodą '' i byłby to raczej bardziej płacz z niedowierzania i złości , niż ze smutku nad zakończeniem tej powieści .

'' Wiktorianie stworzyli tę nekropolię , jakby chcąc wznieść teatr żałoby , scenografię wiecznego odpoczywania ''

Trochę dziwna to książka , trochę jakby nie moja bajka , co ja wygaduję ?! To zupełnie nie moja bajka , a jednak wciągnęła mnie jakimś dziwnym podstępem i zanim się obejrzałam już ją kończyłam . Nie wiem dlaczego tak się stało . Może dlatego że jednym z...

Początek trochę nudny, długo nie mogłam się wciągnąć w tę książkę. Nie lubię czytać recenzji przed przeczytaniem książki, dlatego nie wiedziałam, że jest ona aż tak "abstrakcyjna". Nie przepadam za fantasy, ale to było w miarę znośne do momentu wyciągnięcia duszy z kotka... potem ciekawiły mnie dalsze losy bohaterów, więc cztało się szybko choć po zakończeniu pozostał mi pewien niesmak. Mam mieszane uczucia co do tej książki, stąd i ocena nijaka :)

Początek trochę nudny, długo nie mogłam się wciągnąć w tę książkę. Nie lubię czytać recenzji przed przeczytaniem książki, dlatego nie wiedziałam, że jest ona aż tak "abstrakcyjna". Nie przepadam za fantasy, ale to było w miarę znośne do momentu wyciągnięcia duszy z kotka... potem ciekawiły mnie dalsze losy bohaterów, więc cztało się szybko choć po zakończeniu pozostał mi...

Gniot
Ledwo odczytane do końca
Jedna z gorszych książek jakie czytałam

Gniot
Ledwo odczytane do końca
Jedna z gorszych książek jakie czytałam

"Lustrzane odbicie" to nie jest pospolita historia o różnych wymiarach miłości, jakby się mogło z pozoru wydawać. W zwyczajnych opowieściach śmierć oznacza kres, koniec, a więc pogrzeb, żałobę, testament... W powieści Audrey Niffenegger śmierć Elspeth Noblin jest początkiem, wstępem do całej serii niesamowitych wydarzeń z pogranicza zjawisk paranormalnych i fikcji literackiej.

Duch zmarłej na białaczkę Elspeth uwięziony gdzieś w ziemskim wymiarze towarzyszy dwóm siostrom bliźniaczkom - Julii i Valentinie, które odziedziczyły mieszkanie po swojej zmarłej ciotce. Dziewczyny przyjechały do Londynu, aby zgodnie z postanowieniami testamentu zamieszkać w swoim nowym lokum i cieszyć się dorosłym życiem z dala od rodziców. Kobiety poznają bliżej swoich dwóch sąsiadów: Roberta - przyjaciela Elspeth, który przez długi czas nie może pogodzić się ze śmiercią swojej ukochanej oraz Martina - mężczyznę cierpiącego na agorafobię i nerwicę natręctw, który znajduje się w separacji z ukochaną żoną.

Duch Elspeth krzątający się po swoim dawnym mieszkaniu, ujawniający się domownikom, przekazujący swoje odczucia, opowiadający historie ze swojego życia zapewnia nam niekończący się seans spirytystyczny. W miarę rozwoju wydarzeń atmosfera gęstnieje, powoli zaciera się też granica pomiędzy rzeczywistością, a światem nadprzyrodzonym. Gotycki klimat powieści dodatkowo potęguje bezpośrednie sąsiedztwo zabytkowego cmentarza Highgate, który od wieków przyjmuje na wieczny spoczynek kolejne pokolenia londyńczyków.

Aurdey Niffenegger podjęła w swojej powieści ciekawy wątek bliźniąt związanych ze sobą w szczególny sposób. Niezwykle silne siostrzane więzy łączące młode bohaterki graniczą z uzależnieniem, opętaniem i zniewoleniem. Z kolei miłość mężczyzny i kobiety, jaka połączyła Roberta i Elspeth wykracza poza wszelkie schematy, łamie bariery i przesuwa granice. Nosi znamiona miłości romantycznej, uczucia destrukcyjnego silniejszego od śmierci. I wreszcie ogromna moc miłości małżeńskiej Martina i Marijke, która pomaga przezwyciężyć lęki, pokonać słabości i zdobyć się na niemożliwe.
W powieści mamy również rodzinną tajemnicę, niespodziewane zwroty akcji i zupełnie nieoczekiwany finał.

Warto sięgnąć po "Lustrzane odbicie", aby poczuć ten niepokój, niebezpieczeństwo i niepewność jakie towarzyszą lekturze. Osoby gustujące w zjawiskach paranormalnych będą zachwycone, a czytelnicy gustujący w romantycznych historiach odnajdą tu miłość przedstawioną w zupełnie inny, niespotykany sposób i na pewno również się nie zawiodą. Polecam.

"Lustrzane odbicie" to nie jest pospolita historia o różnych wymiarach miłości, jakby się mogło z pozoru wydawać. W zwyczajnych opowieściach śmierć oznacza kres, koniec, a więc pogrzeb, żałobę, testament... W powieści Audrey Niffenegger śmierć Elspeth Noblin jest początkiem, wstępem do całej serii niesamowitych wydarzeń z pogranicza zjawisk paranormalnych i fikcji...

Można przeczytać ale to nie moje klimaty

Można przeczytać ale to nie moje klimaty