Noc wyroczni

nijaka.

nijaka.

Pokaż mimo to

pisarska opowieść pisarza o pisarzu piszącym o pisarzu, który - tu ciekawa odmiana - nie może pisać, bo się zaciął. lubi też chodzić po mieście. w bonusie małe bingo azjatyckich stereotypów - drobny sklepikarz chińczyk (papiernictwo i kaligrafia!), cichy ekspert sztuk walki, który nie kuma gramatyki i ledwo składa zdania, ale szczęśliwie zna akurat te słowa, których potrzebuje i jak się zepnie, to na poczekaniu streści nawet dzieje rewolucji kulturalnej. niemożebne kuriozum.

pisarska opowieść pisarza o pisarzu piszącym o pisarzu, który - tu ciekawa odmiana - nie może pisać, bo się zaciął. lubi też chodzić po mieście. w bonusie małe bingo azjatyckich stereotypów - drobny sklepikarz chińczyk (papiernictwo i kaligrafia!), cichy ekspert sztuk walki, który nie kuma gramatyki i ledwo składa zdania, ale szczęśliwie zna akurat te słowa, których...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść w powieści, w tej powieści jeszcze kilka powieści - "Noc wyroczni" to prawdziwa postmodernistyczna powieść szkatułkowa. Można w niej nawet zauważyć echo "Podróży po skryptorium". Jedna część wynika z drugiej, ta z kolei daje różne możliwości i otwiera kolejną historię. I na odbiór wcale nie wpływa negatywnie fakt, że jedna historia jest wyjaśniona od początku do końca, a druga urywa się w połowie. Wręcz przeciwnie - ten zabieg daje czytelnikowi możliwość "napisania" własnego zakończenia. Jak powiedział bohater powieści, John, do swojego przyjaciela: "Myśli są rzeczywistością. Słowa są rzeczywistością. Wszystko, co ludzkie, jest rzeczywistością; czasami wiemy, że coś się wydarzy, nawet jeśli nie uświadamiamy sobie swojej wiedzy. Żyjemy w teraźniejszości, ale przez cały czas tkwi w nas przyszłość. Może o tym opowiada całe pisarstwo, Sid. Nie opisuje zdarzeń z przeszłości, lecz prowokuje zdarzenia, które dopiero zajdą".

Powieść w powieści, w tej powieści jeszcze kilka powieści - "Noc wyroczni" to prawdziwa postmodernistyczna powieść szkatułkowa. Można w niej nawet zauważyć echo "Podróży po skryptorium". Jedna część wynika z drugiej, ta z kolei daje różne możliwości i otwiera kolejną historię. I na odbiór wcale nie wpływa negatywnie fakt, że jedna historia jest wyjaśniona od początku do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ha! Auster po raz kolejny dowodzi, że fikcja może być tak przyjemna i tajemnicza, że za żadne skarby nie chce się wracać do ponurej, zgniłej szarości dnia codziennego. Moim zdaniem jedna z lepszych pozycji w katalogu niedocenianego, moim skromnym zdaniem, pisarza. Obowiązkowa lektura dla miłośników "Trylogii Nowojorskiej"

Ha! Auster po raz kolejny dowodzi, że fikcja może być tak przyjemna i tajemnicza, że za żadne skarby nie chce się wracać do ponurej, zgniłej szarości dnia codziennego. Moim zdaniem jedna z lepszych pozycji w katalogu niedocenianego, moim skromnym zdaniem, pisarza. Obowiązkowa lektura dla miłośników "Trylogii Nowojorskiej"

Pokaż mimo to

Książka przeciętna. Nie było w niej nic, co by mnie urzekło. Książka jest opowieścią, rodzajem pamiętnika z życia bohatera, rozgrywającym się między 18 września, a 1 października. Bohater uznaje te dni, jako przełomowe dla siebie. Ciekawy jest opis tworzenia książki przez autora, gdzie fikcja literacka przez niego stwarzana przenika rzeczywistość i na odwrót. Książka zawiera w sobie dwie książki i dużą liczbę odsyłaczy, które opowiadają wydarzenia wcześniejsze. Książka mnie rozczarowała,

Książka przeciętna. Nie było w niej nic, co by mnie urzekło. Książka jest opowieścią, rodzajem pamiętnika z życia bohatera, rozgrywającym się między 18 września, a 1 października. Bohater uznaje te dni, jako przełomowe dla siebie. Ciekawy jest opis tworzenia książki przez autora, gdzie fikcja literacka przez niego stwarzana przenika rzeczywistość i na odwrót. Książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Przeciekawa". Nie wiem, jak inaczej określić dzieło Paula Austera. Nie do końca zrozumiała i dość tajemnicza, aczkolwiek napisana świetnym językiem i ze smakiem. Zdecydowanie przekonała mnie do Pana Austera i właśnie pędzę do biblioteki po jego kolejne książki.

"Przeciekawa". Nie wiem, jak inaczej określić dzieło Paula Austera. Nie do końca zrozumiała i dość tajemnicza, aczkolwiek napisana świetnym językiem i ze smakiem. Zdecydowanie przekonała mnie do Pana Austera i właśnie pędzę do biblioteki po jego kolejne książki.

Pokaż mimo to

Niestety niewypał. No cóż, każdemu autorowi się zdarza, tylko po co wydawca to wydaje. Ostatnio pisałem o tym opiniując "Opętanych" Gombrowicza. Szkoda, bo to autor nie tylko "Trylogii nowojorskiej", lecz i mojego ukochanego "Timbukte". Zawiodła i forma, i treść. Czytelnika męczą superdługie i superliczne przypisy, w których toczy się uzupełniająca akcja, a potrójna akcja powoduje w głowie czytelnika "kociokwik", tym bardziej, że wszyscy i wszędzie są pisarzami, którzy piszą.... itd
Nie polecam.

Niestety niewypał. No cóż, każdemu autorowi się zdarza, tylko po co wydawca to wydaje. Ostatnio pisałem o tym opiniując "Opętanych" Gombrowicza. Szkoda, bo to autor nie tylko "Trylogii nowojorskiej", lecz i mojego ukochanego "Timbukte". Zawiodła i forma, i treść. Czytelnika męczą superdługie i superliczne przypisy, w których ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wszystko tak poplątane, że ostatecznie nie wiem do końca o co w tej książce chodzi. Spójność fabuły szczególnie jest zaburzana przez długie przypisy, które czasem ciągną się na trzy strony. Nie lepiej było już po prostu opisać to ciągiem w samej książce? Nie polecam

Wszystko tak poplątane, że ostatecznie nie wiem do końca o co w tej książce chodzi. Spójność fabuły szczególnie jest zaburzana przez długie przypisy, które czasem ciągną się na trzy strony. Nie lepiej było już po prostu opisać to ciągiem w samej książce? Nie polecam

Pokaż mimo to

Znakomita lektura! Od początku do końca panowanie nad materią powieści, poruszanie istotnych kwestii w didaskaliach, by na końcu dowalić emocjonującą końcówkę. A to wszystko rozgrywa się głównie w umyśle głównego bohatera, w pisanej przez niego powieści oraz w dialogach.
Historia jest wciągająca i przejmująca, choć przyznam się, w ramach subiektywnego drobiazgu, że inaczej bym rozwiązał końcówkę (biorąc pod uwagę, to co zrobiła bohaterowi żona). Długotrwałego okłamywania i zdradzania nie można tak prostu wybaczyć, zwłaszcza, że pomimo w zasadzie permanentnego dialogu wewnętrznego nie dowiadujemy się, dlaczego nasz antagonista tak bardzo kochał żonę, poza banalnym, romansowym faktem, że "zakochał się od pierwszego wejrzenia". Tutaj jest jedyny dla mnie zgrzyt i dlatego nie daję maksymalnej oceny. Cała reszta na piątkę.

Znakomita lektura! Od początku do końca panowanie nad materią powieści, poruszanie istotnych kwestii w didaskaliach, by na końcu dowalić emocjonującą końcówkę. A to wszystko rozgrywa się głównie w umyśle głównego bohatera, w pisanej przez niego powieści oraz w dialogach.
Historia jest wciągająca i przejmująca, choć przyznam się, w ramach subiektywnego drobiazgu, że inaczej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

powieść w powieści, o tym jak myśl zamienia się w słowo, wybiega nam na przeciw i staje się ciałem. pochłaniająca zdolność narracyjna.

powieść w powieści, o tym jak myśl zamienia się w słowo, wybiega nam na przeciw i staje się ciałem. pochłaniająca zdolność narracyjna.

Pokaż mimo to