Noc wyroczni

Próbuje zrozumieć szczęście
dostrzegam je w epizodach
przykład ? jem czekoladowego żółwia
znika kiedy pudełko jest puste
jeśli kupię kolejne
bywa ,że powraca
szczęście to kraina
dla debiutantów

Happiness is VIOLENT FEMMES

Chaos ....na początku , na końcu ,w trakcie...a wątki tarzają się miedzy słowami , spływają na podłogę, gubią się , niechciane dzieci autora, przeoczone perełki czytelnika , smutne i opuszczone , pozostają mgnieniem między okiem a papierem....cholera , to niehumanitarne...
Ale.....wybaczam panie Austin....w końcu jesteśmy przyjaciółmi....

Próbuje zrozumieć szczęście
dostrzegam je w epizodach
przykład ? jem czekoladowego żółwia
znika kiedy pudełko jest puste
jeśli kupię kolejne
bywa ,że powraca
szczęście to kraina
dla debiutantów

Happiness is VIOLENT FEMMES

Chaos ....na początku , na końcu ,w trakcie...a wątki tarzają się miedzy słowami , spływają na podłogę, gubią się , niechciane dzieci autora,...

pisarska opowieść pisarza o pisarzu piszącym o pisarzu, który - tu ciekawa odmiana - nie może pisać, bo się zaciął. lubi też chodzić po mieście. w bonusie małe bingo azjatyckich stereotypów - drobny sklepikarz chińczyk (papiernictwo i kaligrafia!), cichy ekspert sztuk walki, który nie kuma gramatyki i ledwo składa zdania, ale szczęśliwie zna akurat te słowa, których potrzebuje i jak się zepnie, to na poczekaniu streści nawet dzieje rewolucji kulturalnej. niemożebne kuriozum.

pisarska opowieść pisarza o pisarzu piszącym o pisarzu, który - tu ciekawa odmiana - nie może pisać, bo się zaciął. lubi też chodzić po mieście. w bonusie małe bingo azjatyckich stereotypów - drobny sklepikarz chińczyk (papiernictwo i kaligrafia!), cichy ekspert sztuk walki, który nie kuma gramatyki i ledwo składa zdania, ale szczęśliwie zna akurat te słowa, których...

Powieść w powieści, w tej powieści jeszcze kilka powieści - "Noc wyroczni" to prawdziwa postmodernistyczna powieść szkatułkowa. Można w niej nawet zauważyć echo "Podróży po skryptorium". Jedna część wynika z drugiej, ta z kolei daje różne możliwości i otwiera kolejną historię. I na odbiór wcale nie wpływa negatywnie fakt, że jedna historia jest wyjaśniona od początku do końca, a druga urywa się w połowie. Wręcz przeciwnie - ten zabieg daje czytelnikowi możliwość "napisania" własnego zakończenia. Jak powiedział bohater powieści, John, do swojego przyjaciela: "Myśli są rzeczywistością. Słowa są rzeczywistością. Wszystko, co ludzkie, jest rzeczywistością; czasami wiemy, że coś się wydarzy, nawet jeśli nie uświadamiamy sobie swojej wiedzy. Żyjemy w teraźniejszości, ale przez cały czas tkwi w nas przyszłość. Może o tym opowiada całe pisarstwo, Sid. Nie opisuje zdarzeń z przeszłości, lecz prowokuje zdarzenia, które dopiero zajdą".

Powieść w powieści, w tej powieści jeszcze kilka powieści - "Noc wyroczni" to prawdziwa postmodernistyczna powieść szkatułkowa. Można w niej nawet zauważyć echo "Podróży po skryptorium". Jedna część wynika z drugiej, ta z kolei daje różne możliwości i otwiera kolejną historię. I na odbiór wcale nie wpływa negatywnie fakt, że jedna historia jest wyjaśniona od początku do...

Ha! Auster po raz kolejny dowodzi, że fikcja może być tak przyjemna i tajemnicza, że za żadne skarby nie chce się wracać do ponurej, zgniłej szarości dnia codziennego. Moim zdaniem jedna z lepszych pozycji w katalogu niedocenianego, moim skromnym zdaniem, pisarza. Obowiązkowa lektura dla miłośników "Trylogii Nowojorskiej"

Ha! Auster po raz kolejny dowodzi, że fikcja może być tak przyjemna i tajemnicza, że za żadne skarby nie chce się wracać do ponurej, zgniłej szarości dnia codziennego. Moim zdaniem jedna z lepszych pozycji w katalogu niedocenianego, moim skromnym zdaniem, pisarza. Obowiązkowa lektura dla miłośników "Trylogii Nowojorskiej"

Książka przeciętna. Nie było w niej nic, co by mnie urzekło. Książka jest opowieścią, rodzajem pamiętnika z życia bohatera, rozgrywającym się między 18 września, a 1 października. Bohater uznaje te dni, jako przełomowe dla siebie. Ciekawy jest opis tworzenia książki przez autora, gdzie fikcja literacka przez niego stwarzana przenika rzeczywistość i na odwrót. Książka zawiera w sobie dwie książki i dużą liczbę odsyłaczy, które opowiadają wydarzenia wcześniejsze. Książka mnie rozczarowała,

Książka przeciętna. Nie było w niej nic, co by mnie urzekło. Książka jest opowieścią, rodzajem pamiętnika z życia bohatera, rozgrywającym się między 18 września, a 1 października. Bohater uznaje te dni, jako przełomowe dla siebie. Ciekawy jest opis tworzenia książki przez autora, gdzie fikcja literacka przez niego stwarzana przenika rzeczywistość i na odwrót. Książka...

"Przeciekawa". Nie wiem, jak inaczej określić dzieło Paula Austera. Nie do końca zrozumiała i dość tajemnicza, aczkolwiek napisana świetnym językiem i ze smakiem. Zdecydowanie przekonała mnie do Pana Austera i właśnie pędzę do biblioteki po jego kolejne książki.

"Przeciekawa". Nie wiem, jak inaczej określić dzieło Paula Austera. Nie do końca zrozumiała i dość tajemnicza, aczkolwiek napisana świetnym językiem i ze smakiem. Zdecydowanie przekonała mnie do Pana Austera i właśnie pędzę do biblioteki po jego kolejne książki.

Niestety niewypał. No cóż, każdemu autorowi się zdarza, tylko po co wydawca to wydaje. Ostatnio pisałem o tym opiniując "Opętanych" Gombrowicza. Szkoda, bo to autor nie tylko "Trylogii nowojorskiej", lecz i mojego ukochanego "Timbukte". Zawiodła i forma, i treść. Czytelnika męczą superdługie i superliczne przypisy, w których toczy się uzupełniająca akcja, a potrójna akcja powoduje w głowie czytelnika "kociokwik", tym bardziej, że wszyscy i wszędzie są pisarzami, którzy piszą.... itd
Nie polecam.

Niestety niewypał. No cóż, każdemu autorowi się zdarza, tylko po co wydawca to wydaje. Ostatnio pisałem o tym opiniując "Opętanych" Gombrowicza. Szkoda, bo to autor nie tylko "Trylogii nowojorskiej", lecz i mojego ukochanego "Timbukte". Zawiodła i forma, i treść. Czytelnika męczą superdługie i superliczne przypisy, w których ...

Wszystko tak poplątane, że ostatecznie nie wiem do końca o co w tej książce chodzi. Spójność fabuły szczególnie jest zaburzana przez długie przypisy, które czasem ciągną się na trzy strony. Nie lepiej było już po prostu opisać to ciągiem w samej książce? Nie polecam

Wszystko tak poplątane, że ostatecznie nie wiem do końca o co w tej książce chodzi. Spójność fabuły szczególnie jest zaburzana przez długie przypisy, które czasem ciągną się na trzy strony. Nie lepiej było już po prostu opisać to ciągiem w samej książce? Nie polecam

Znakomita lektura! Od początku do końca panowanie nad materią powieści, poruszanie istotnych kwestii w didaskaliach, by na końcu dowalić emocjonującą końcówkę. A to wszystko rozgrywa się głównie w umyśle głównego bohatera, w pisanej przez niego powieści oraz w dialogach.
Historia jest wciągająca i przejmująca, choć przyznam się, w ramach subiektywnego drobiazgu, że inaczej bym rozwiązał końcówkę (biorąc pod uwagę, to co zrobiła bohaterowi żona). Długotrwałego okłamywania i zdradzania nie można tak prostu wybaczyć, zwłaszcza, że pomimo w zasadzie permanentnego dialogu wewnętrznego nie dowiadujemy się, dlaczego nasz antagonista tak bardzo kochał żonę, poza banalnym, romansowym faktem, że "zakochał się od pierwszego wejrzenia". Tutaj jest jedyny dla mnie zgrzyt i dlatego nie daję maksymalnej oceny. Cała reszta na piątkę.

Znakomita lektura! Od początku do końca panowanie nad materią powieści, poruszanie istotnych kwestii w didaskaliach, by na końcu dowalić emocjonującą końcówkę. A to wszystko rozgrywa się głównie w umyśle głównego bohatera, w pisanej przez niego powieści oraz w dialogach.
Historia jest wciągająca i przejmująca, choć przyznam się, w ramach subiektywnego drobiazgu, że inaczej...

nijaka.

nijaka.