Sympatyczna, zabawna opowieść Niemca, który przyjechał do Włoch. Bardzo dobra odskocznia od "ciężkich" książek ;)

Sympatyczna, zabawna opowieść Niemca, który przyjechał do Włoch. Bardzo dobra odskocznia od "ciężkich" książek ;)

Był Amerykanin w Paryżu. Teraz mamy Niemca w Rzymie. Jak odnajdzie się w wiecznym mieście ze swoją skrupulatnością i umiłowaniem uporządkowania? Czy poradzi sobie z realizacją zaplanowanych zadań w tej jakże odmiennej kulturze? Znajdzie przestrzeń dla siebie czy zagubi się? Czy dzięki pobytowi w Rzymie odważy się na nutę szaleństwa i większą otwartość? Jak poradzi sobie z perypetiami uczuciowymi? A czytelnik? Czy poczuje przestrzeń, klimat tego magicznego miasta?

Był Amerykanin w Paryżu. Teraz mamy Niemca w Rzymie. Jak odnajdzie się w wiecznym mieście ze swoją skrupulatnością i umiłowaniem uporządkowania? Czy poradzi sobie z realizacją zaplanowanych zadań w tej jakże odmiennej kulturze? Znajdzie przestrzeń dla siebie czy zagubi się? Czy dzięki pobytowi w Rzymie odważy się na nutę szaleństwa i większą otwartość? Jak poradzi sobie z...

Ot taka sobie lektura... w sam raz do autobusu czy pociągu.

Ot taka sobie lektura... w sam raz do autobusu czy pociągu.

Ależ to było przyjemne. Włoskie klimaty to moje klimaty więc pewnie nie jestem obiektywna, ale książka przeniosła mnie w lepszy świat. Dlaczego lepszy? Bo wydaje mi się on prostszy i taki... oczywisty, konkretny. Emocje nie są skrywane, każdy głośno (!) mówi co chce i jak chce.
Zazdroszczę Autorowi przygód, jakich doznał we Włoszech. Zazdroszczę każdej wypitej doskonałej kawy. Zazdroszczę widoków i głośnych rozmów w tym soczystym języku, jakie go otaczały.
A sama treść książki? Jest odprężająca nie tylko dla wielbicieli Włoch, ale dla każdego, kto szuka w książce wytchnienia, spokoju i uśmiechu. A wstawki włoskich wyrazów i zwrotów - czytając wyobrażałam sobie ich rzeczywiste brzmienie i niekiedy udawało mi się zatracić we włoskim świecie. To było znakomite!


www.mojpunktczytania.blogspot.com

Ależ to było przyjemne. Włoskie klimaty to moje klimaty więc pewnie nie jestem obiektywna, ale książka przeniosła mnie w lepszy świat. Dlaczego lepszy? Bo wydaje mi się on prostszy i taki... oczywisty, konkretny. Emocje nie są skrywane, każdy głośno (!) mówi co chce i jak chce.
Zazdroszczę Autorowi przygód, jakich doznał we Włoszech. Zazdroszczę każdej wypitej doskonałej...

Lekkie czytadło.

Lekkie czytadło.

"Rzymskie zauroczenie" ukazuje nam perypetie blondyna z loczkami na głowie wyglądającego jak Kupidynek; zorganizowanego i ułożonego Niemca, z zawodu dziennikarza w zetknięciu z wyluzowaną i czasem nie do końca bezpieczną dla turystów rzymską rzeczywistością. Chłopaka, który wyjechał, by pracować i mieszkać w Wiecznym Mieście. A tutaj wygląda na to, że wszystko sprzymierzyło się przeciwko niemu. Ale nagle pośród tego całego chaosu pojawia się kobieta, a naszego bohatera trafia strzała Amora. Czy przetrwa w Rzymie? Mieście, które od samego początku wita go głównie przeszkodami i problemami? Czy Rzymianie okażą się być pomocni, czy raczej będą liczyć tylko na jego kolejne potknięcia? Jak skończą się jego kłopoty również te sercowe ? Czy uda mu się zaimponować pięknej Włoszce Elisie?

Książka nawet fajnie opisuje zwyczaje Włochów (Rzymian). Mamy tu ukazane często w sposób dowcipny frustracje naszego Niemca Martina, np. kiedy dowiedział się, że Rzym na nadal tylko 2 linie metra, na przystankach brak rozkładu jazdy autobusów, a okradanie turystów przez kieszonkowców jest na porządku dziennym i stanowi plagę Rzymu. Potem autor przedstawia nam m.in. jazdę skuterami i rowerami w wydaniu Włochów, picie kawy, włoskie gesty, jedzenie i relacje rodzinne, poszukiwanie trufli i wiele innych tematów, które znajdziecie właśnie w tej pozycji.

Historia ta jest jakby połączeniem własnych przeżyć i wspomnień z elementem lekko romantycznym. Podobały mi się informacje, które pokazywały jacy są Włosi, jak się zachowują, ogólnie jaką nacją są. Niestety książka od połowy zaczęła mnie trochę nudzić i dłużyć mi się, pewnie ze względu na zawarty w niej wątek miłosny i kłopoty Martina z nim związane. Mnie nieco przypominała inną podobną pozycję, którą przeczytałam: Jennifer Barcalay – "Pod błękitnym greckim niebem".

Dodatkowo mamy tu język włoski wpleciony w dialogi. Miejscami jest śmiesznie, gdyż nasz bohater jest bardzo dobrym obserwatorem i świetnie wyłapuje "dziwactwa" Włochów jako obcokrajowiec, człowiek z zewnątrz.

Mogę polecić (choć niezbyt gorąco ;) tym czytelnikom, którzy już zdążyli poznać Rzym – Wieczne Miasto wraz ze swoimi urokami i wadami oraz tym, którzy dopiero mają taki zamiar, a na początek zrobią to na pewno choćby troszkę z pomocą tej książki.

"Rzymskie zauroczenie" ukazuje nam perypetie blondyna z loczkami na głowie wyglądającego jak Kupidynek; zorganizowanego i ułożonego Niemca, z zawodu dziennikarza w zetknięciu z wyluzowaną i czasem nie do końca bezpieczną dla turystów rzymską rzeczywistością. Chłopaka, który wyjechał, by pracować i mieszkać w Wiecznym Mieście. A tutaj wygląda na to, że wszystko sprzymierzyło...

Lubię takie lekkie historie na kilka krótkich wieczorów albo jeden długi. Dobrze się czyta miłe przygody i jego perypetie osoby na "obcej nowej ziemi".
Ciekawa fabuła.

Lubię takie lekkie historie na kilka krótkich wieczorów albo jeden długi. Dobrze się czyta miłe przygody i jego perypetie osoby na "obcej nowej ziemi".
Ciekawa fabuła.