Szybko o niej zapomnę.

Szybko o niej zapomnę.

dość ciekawe lecz początku mogło by nie być. Jest on pewnym "spoilerem" co się wydarzy - minimum dla mnie końcowy "zwrot akcji" był przewidywalny.

Oczywiście też ten tytuł nawiązujący do braci Strugackich.

Największą wadą jak dla mnie jest "fizyka" w kosmosie np. lot na pełnym ciągu... w kosmosie raz nadana prędkość z reguły nie jest wytracana (wiadomo studnie grawitacyjne itp. mogą spowalniać, zakrzywiać lot) więc jakby ktoś "leciał na pełnym ciągu" to dosłownie pół odległości by przyspieszał a sporą część drugiej połowy by hamował by dostosować prędkość do docelowej orbity. Podstawowa wiedza z podstawówki lecz z takim czymś się spotkałem w większości "kosmicznych" s-f

dość ciekawe lecz początku mogło by nie być. Jest on pewnym "spoilerem" co się wydarzy - minimum dla mnie końcowy "zwrot akcji" był przewidywalny.

Oczywiście też ten tytuł nawiązujący do braci Strugackich.

Największą wadą jak dla mnie jest "fizyka" w kosmosie np. lot na pełnym ciągu... w kosmosie raz nadana prędkość z reguły nie jest wytracana (wiadomo studnie...

Typowa space opera,aczkolwiek sprawnie napisana. Fabuła snuje się powoli , dłużą się opisy, ale mimo to książka się nie nudzi. Trochę zdziwiło mnie porzucenie wątku prymitywnych cywilizacji,który to zajmuje większość treści, ale być może będzie wykorzystany w kolejnych częściach, bo zamierzam kontynuować serię.

Typowa space opera,aczkolwiek sprawnie napisana. Fabuła snuje się powoli , dłużą się opisy, ale mimo to książka się nie nudzi. Trochę zdziwiło mnie porzucenie wątku prymitywnych cywilizacji,który to zajmuje większość treści, ale być może będzie wykorzystany w kolejnych częściach, bo zamierzam kontynuować serię.

Świetni początek zabawne pełna napięcia ciekawe i tyle. Bohaterowie znikają nie ma ich. Dalej po obczajeniu co kto zaczyna się akcja wartko ciekawie tajemniczo i dziesiątki stron bezsensownego szczegółowego opisu życia bardziej śmierci obcej rasy. Zobaczymy co w kolejnych częściach

Świetni początek zabawne pełna napięcia ciekawe i tyle. Bohaterowie znikają nie ma ich. Dalej po obczajeniu co kto zaczyna się akcja wartko ciekawie tajemniczo i dziesiątki stron bezsensownego szczegółowego opisu życia bardziej śmierci obcej rasy. Zobaczymy co w kolejnych częściach

Kawał porządnej space opery.

Żadnego militarystycznego przynudzania. Dość interesująca intryga, a przede wszystkim konsekwencje, z jakimi się mierzy główny bohater. Pierwszy kontakt z ludzkością pośrodku. Wewnętrzne rozgrywki, całkiem przyjemnie zarysowana historia, podobał mi się wątek utylizatorów - względnie rzadko poruszany, a bardzo istotny w kontekście ograniczonych zasobów.

Cieszę się, że jest kilka tomów, bo już czekają na półce :)

Kawał porządnej space opery.

Żadnego militarystycznego przynudzania. Dość interesująca intryga, a przede wszystkim konsekwencje, z jakimi się mierzy główny bohater. Pierwszy kontakt z ludzkością pośrodku. Wewnętrzne rozgrywki, całkiem przyjemnie zarysowana historia, podobał mi się wątek utylizatorów - względnie rzadko poruszany, a bardzo istotny w kontekście ograniczonych...

Polecam, szczególnie dla początkujących w gatunku.

Polecam, szczególnie dla początkujących w gatunku.

Wymiękłem po 2 godzinach. Nie da się tego słuchać. Tyle nowych nazw i sformułowań, że nic nie da się tego zrozumieć. Zero przyjemności ze słuchania. A po za tym potworna nuda i drętwe dialogi.

Wymiękłem po 2 godzinach. Nie da się tego słuchać. Tyle nowych nazw i sformułowań, że nic nie da się tego zrozumieć. Zero przyjemności ze słuchania. A po za tym potworna nuda i drętwe dialogi.

Bardzo udany początek chyba najlepszego polskiego cyklu science fiction. Czegoś takiego u nas nikt chyba jeszcze napisał.

Bardzo udany początek chyba najlepszego polskiego cyklu science fiction. Czegoś takiego u nas nikt chyba jeszcze napisał.

Szybko pobiegłem po kolejny tom :)

Szybko pobiegłem po kolejny tom :)

Cóż to była za fascynująca podróż!
W pierwszej części „Łatwo być Bogiem” Robert J. Szmidt zabiera Czytelnika na pokład statku „Nomada”, którego załoga zajmuje się odbywaniem dalekich podróży kosmicznych i utylizowaniem dryfujących w przestrzeni wraków, będących pozostałością po wielkiej wojnie, jaką toczyli ze sobą ludzie. Podczas rutynowej wyprawy odkrywa niespotykaną do tej pory skałę a być może elementy nieznanej człowiekowi konstrukcji. Ciekawość, połączona z chęcią szybkiego i łatwego zysku, wysyła bohaterów do wnętrza znaleziska. Łatwo można domyślić się, jak kończy się ta ekskursja.
Tymczasem w innym miejscu galaktyki kapitan Henryan Święcki zostaje uznany za winnego morderstwa swoje przełożonego i skazany na kilkuletni pobyt w kolonii karnej, gdzie jedyną drogą ucieczki jest samobójstwo. Wyznaczony do najcięższych zadań, znienawidzony przez współwięźniów i dręczony przez sadystycznego komendanta zakładu karnego nie zdaje sobie sprawę, że ludzkość dokonała epokowego odkrycia: na jednej z planet natrafiono na życie inteligentnych istot, dwóch ras, które od eonów zwalczają się, prowadząc ze sobą krwawą, choć nierówną wojnę, która – jak się wydaje – wchodzi w decydująca, rozstrzygającą fazę.
R.J. Szmidt dostarczył mi w pierwszym tomie swojej space opery o godnym zapamiętania tytule „Pola dawno zapomnianych bitew” doskonałej rozrywki. „Łatwo być Bogiem” to wybuchowa mieszanka form – jest tu klasyczne sci-fi, okraszone kapitalnie skrojoną a jednocześnie nieprzytłaczającą Czytelnika technologią, sprawnie połączone z wątkami kryminalno-detektywistycznymi. Nie ma tu zbędnych treści, nie ma niepotrzebnych objaśnień, ani nudnych rozważań nad wyższością jednego napędu nad drugim. Autor doskonale poradził sobie z opisem planety, na której żyją Gurdowie i Suhurowie. Wymyśleni przez Niego Obcy zostali stworzeni niezwykle plastycznie. Wyposażono ich w charakterystyczny język pojęć (związanych np. z budową ich ciał, środowiska i codziennego życia),mitologię i historię, która pozwala Czytelnikowi zrozumieć dylematy podglądających ich ludzi. Niemniej kluczowy dla całej akcji jest oczywiście wątek głównego bohatera i jego zmagań z problemami, którymi Autor nieustannie – choć rozsądnie – go zasypuje. A to stawia przed nim funkcjonariuszy wydziału wewnętrznego, a to spiskowców – wywrotowców, a to znów pałającego szaleńczą żądzą uprzykrzenia mu życia komendanta. To kryminalna część książki i jest ona równie wciągająca jak wątek kolonii karnej i przeszukiwań wraków statków bojowych.
Ale to co najciekawsze, to fakt, że R.J. Szmidt postawił nas, ludzi, jako rasę potężniejszą od Obcych, którzy wiodą prymitywne i dość brutalne życie, wyżynając się wzajemnie w odwiecznej walce. Krążący nad planetą naukowcy zajmują się obserwacją wojny, zaś Autor stawia fundamentalne pytanie: czy człowiek, któremu technologia i przewaga cywilizacyjna daje taką możliwość, może zacząć bawić się w Boga? Czy w imię wyższych, nieznanych Obcym reguł, można zmieniać bieg ich historii? Czy godne jest narzucać innym istotom o odmiennej etyce ludzkie wartości moralne i człowiecze rozumienie dobra i zła?
Reasumując, „Łatwo być Bogiem” to książka, którą polecam z czystym sumieniem. Jest w niej wszystko to, co sprawia, że czyta się ją z wypiekami na twarzy: zaskakująca fabuła, pełna nieprzewidywalnych zwrotów akcji i niesztampowych postaci, z pieklenie wybuchowym zakończeniem. Lekko, ale umiejętnie i z polotem skrojona historia, której ciąg dalszy mam ochotę poznać!
Egzemplarz pochodzi z portalu Sztukater.pl

Cóż to była za fascynująca podróż!
W pierwszej części „Łatwo być Bogiem” Robert J. Szmidt zabiera Czytelnika na pokład statku „Nomada”, którego załoga zajmuje się odbywaniem dalekich podróży kosmicznych i utylizowaniem dryfujących w przestrzeni wraków, będących pozostałością po wielkiej wojnie, jaką toczyli ze sobą ludzie. Podczas rutynowej wyprawy odkrywa niespotykaną do...