Max wiedzie spokojne i dostatnie, choć dość monotonne życie, które odmienia się w momencie spotkania w galerii sztuki eksentrycznej i atrakcyjnej kobiety, Lily wraz z jej dziewięcioletnim synem, Lincolem. Max dość szybko zakochuje się w kobiecie, a ta odwazjemnia jego uczucie. Ponadto Max nawiązuje nić porozumienia z Lincolnem, którego z czasem zaczyna traktować jak własnego syna.
Historia początkowo rozwija się niespiesznie, skupiając się na codzienności tej trójki i ich wzajemnych relacjach. Mimo tej prozy życia i powierzchownego spokoju, dość szybko w czytelniku zostaje zaszczepiony niepokój, coś w tej idyllicznej opowieści zwiastuje czające się w cieniu urokliwej codzienności zło. "A jednak gdzieś głęboko w kościach czułem, że zbliża się coś wielkiego i na pewno złego. Przemożna intuicja. Głosy szepczących diabów".

Max wiedzie spokojne i dostatnie, choć dość monotonne życie, które odmienia się w momencie spotkania w galerii sztuki eksentrycznej i atrakcyjnej kobiety, Lily wraz z jej dziewięcioletnim synem, Lincolem. Max dość szybko zakochuje się w kobiecie, a ta odwazjemnia jego uczucie. Ponadto Max nawiązuje nić porozumienia z Lincolnem, którego z czasem zaczyna traktować jak...

Książka składa się z dwóch części: sielskiego romansu, całkiem zgrabnego choć z zapędami pornograficznymi. Protagonista poznaje niewygodna prawdę i już ma się z nią skonfrontować kiedy doznaje poważnych urojeń. Tu czas przenosi się kilka lat w przód gdzie wszystko potoczyło się możliwie źle, urojenia rosną, skrywane kłamstwo zbiera żniwo. Niby tak, ale psychologicznej prawdy tu nie ma. Urojenie bohatera ma chyba być przez czytelnika uznane za stan faktyczny który jakoś tam implikuje dalszy rozwój wypadków.
Wrażenie jakby ktoś apaszkę w kwiatki spryskał amoniakiem. Przy tym nie wiem jaki ma być morał? Nie kłam? Zdelegalizować nastolatki? Idź do psychiatry kiedy wydaje ci się że jesteś bogiem ojcem i synem bożym jednocześnie?

Książka składa się z dwóch części: sielskiego romansu, całkiem zgrabnego choć z zapędami pornograficznymi. Protagonista poznaje niewygodna prawdę i już ma się z nią skonfrontować kiedy doznaje poważnych urojeń. Tu czas przenosi się kilka lat w przód gdzie wszystko potoczyło się możliwie źle, urojenia rosną, skrywane kłamstwo zbiera żniwo. Niby tak, ale psychologicznej...

Powieść klimatem nieco podobna do Kinga. Dlatego mniej ją lubię.

Powieść klimatem nieco podobna do Kinga. Dlatego mniej ją lubię.

Jeszcze żadna książka nie wstrząsnęła mną tak jak ta. Nie wiem czy to kwestia tego, że czytałam ją dość długo i po prostu mnie zaskoczyła? bo z początku bardzo mnie nudziła, czytałam dla zabicia czasu. Nie spodziewałam się żadnych zwrotów akcji po tej książce, ot nudna historyjka o mężczyznie i kobiecie z dzieckiem. Odkładałam ją parę razy. Ale jakoś dobrnęłam do połowy i dopiero wtedy mnie wciągnęła.
Zakończenie mnie zszokowało...może dlatego, że nie takiego końca się spodziewałam.
Dopiero jak przeczytałam całą zrozumiałam po co autor nudził mnie pół książki opisami zwyczajnego życia tej trójki.
Nie wiem jak ją ocenić. Chyba bardzo dobra książka, tylko po prostu źle zabrałam się za jej czytanie, a mimo to sprawiła, że utkwiła mi w głowie.

Jeszcze żadna książka nie wstrząsnęła mną tak jak ta. Nie wiem czy to kwestia tego, że czytałam ją dość długo i po prostu mnie zaskoczyła? bo z początku bardzo mnie nudziła, czytałam dla zabicia czasu. Nie spodziewałam się żadnych zwrotów akcji po tej książce, ot nudna historyjka o mężczyznie i kobiecie z dzieckiem. Odkładałam ją parę razy. Ale jakoś dobrnęłam do połowy i...

Jedna ze słabszych powieści, jakie miałem zaszczyt czytać. Zakończenie odgadłem w połowie :/

Jedna ze słabszych powieści, jakie miałem zaszczyt czytać. Zakończenie odgadłem w połowie :/

Książkę zakupiłam nad morzem w namiocie z „tanią książką”. Początkowo lektura mnie wciągnęła, autor ciekawie rozwijał fabułę niestety tylko do momentu kiedy Lincoln staje się nastolatkiem. Później akcja bardzo przyspiesza i rozwój wydarzeń jest niesmaczny. Właściwie to mimo iż przeczytałam tę książkę w dwa dni, dam jedną gwiazdkę mniej za występujące w niej obrzydliwości i samo zakończenie, które moim zdaniem jest fatalne.

Książkę zakupiłam nad morzem w namiocie z „tanią książką”. Początkowo lektura mnie wciągnęła, autor ciekawie rozwijał fabułę niestety tylko do momentu kiedy Lincoln staje się nastolatkiem. Później akcja bardzo przyspiesza i rozwój wydarzeń jest niesmaczny. Właściwie to mimo iż przeczytałam tę książkę w dwa dni, dam jedną gwiazdkę mniej za występujące w niej obrzydliwości i...

Zaczyna się doskonale: od sielankowego opisu rodzącego się związku, gdzie z każdym zdaniem coraz bardziej wiadomo, że coś złego czai się na kolejnych stronach. Niestety w momencie kiedy rzeczywiście czająca się groza zaczyna wypełzać na powierzchnię opowieść traci klimat a niezbyt zaskakujące zwroty nie są emocjonujące.

Zaczyna się doskonale: od sielankowego opisu rodzącego się związku, gdzie z każdym zdaniem coraz bardziej wiadomo, że coś złego czai się na kolejnych stronach. Niestety w momencie kiedy rzeczywiście czająca się groza zaczyna wypełzać na powierzchnię opowieść traci klimat a niezbyt zaskakujące zwroty nie są emocjonujące.

Bohaterami Carrolla są często ludzie spełnieni zawodowo, znani (reżyser, aktor, pisarz). Nie inaczej jest z bohaterem „Poza ciszą” Maxem Fischerem – autorem komiksów.
W „Poza ciszą” Carroll wprowadza nas do swojego świata łagodnie- trzyma jak dziecko za rękę, które naiwnie wierzy w idylliczny obrazek i w piękną miłosną historię. Carroll w tym czasie cicho zamyka za sobą drzwi i zaczyna się carrollowska magia, trochę przerażająca, trochę niezrozumiała – a jednak nie sposób wydostać się z tego świata. Musisz doczytać do końca czym kończy się historia trojga splecionych ze sobą losów i czy każde z nich jest tym za kogo się podaje?.....

Bohaterami Carrolla są często ludzie spełnieni zawodowo, znani (reżyser, aktor, pisarz). Nie inaczej jest z bohaterem „Poza ciszą” Maxem Fischerem – autorem komiksów.
W „Poza ciszą” Carroll wprowadza nas do swojego świata łagodnie- trzyma jak dziecko za rękę, które naiwnie wierzy w idylliczny obrazek i w piękną miłosną historię. Carroll w tym czasie cicho zamyka za sobą...

Dzieła grafomańskie t.2

Dzieła grafomańskie t.2

Dobre czytadło, książka wciąga, czyta się szybko i... to wszystko. Brak sensownego uzasadnienia dla niektórych motywacji bohaterów (postawa Lilly, a potem jej syna). Przeszkadzał mi trochę zbędny naturalizm opisów erotycznych, czy innych obrzydliwych zachowań; ciemna strona duszy ludzkiej, zdaje się fascynować Carrola, autor wyznaje chyba tezę, że od płaszczykiem kultury i ogłady wszystko sprowadza się do ślepych instynktów, tartacznego "rżnięcia" i okrucieństwa psychicznego okazywanego nawet w grupie najbliższych sobie osób.
Carrol sprytnie podchodzi czytelnika, przedstawiając swoich bohaterów, jako normalnych, poukładanych i żyjących w zgodzie z prawem i społeczeństwem ludzi, a to przecież książka o trójce popaprańców,z których każde mogłoby spokojnie skończyć w więzieniu z różnych powodów kryminalnych, albo za współudział.
Najbardziej dobitny moment to, moim zdaniem, ten, kiedy z głównego bohatera wychodzi sukinsyn - poznał całą prawdę o przeszłości żony, ale postanawia żyć jakby się nic nie stało. Miły gość
Zakończenie - moim zdanie bełkot mający rozmyć na siłę realistyczną warstwę książki i zostawić czytelnika z lekkim zamętem. Carrol przypomniał sobie chyba, że para się realizmem magicznym, a, poza tym, można sobie zadać po przeczytaniu pytanie - czy główny bohater był obłąkany?

Dobre czytadło, książka wciąga, czyta się szybko i... to wszystko. Brak sensownego uzasadnienia dla niektórych motywacji bohaterów (postawa Lilly, a potem jej syna). Przeszkadzał mi trochę zbędny naturalizm opisów erotycznych, czy innych obrzydliwych zachowań; ciemna strona duszy ludzkiej, zdaje się fascynować Carrola, autor wyznaje chyba tezę, że od płaszczykiem kultury i...