Książki Krawczuka trzymają swój wysoki poziom. Podanie historii w ciekawy, wciągający i jak najbardziej atrakcyjny sposób to w dzisiejszych czas obowiązujący standard. Kiedyś nie było to takie oczywiste. Dlatego tym bardziej cenię sobie twórczość Krawczuka. Mają w sobie pewien gawędziarski urok.
„Ród” zaczyna się śmiercią Konstantyna Wielkiego w 337 r, pierwszego chrześcijańskiego cesarza. Sukcesję po nim obejmują Konstantyn, Konstancjusz i Konstans. Ich ambicje i rywalizacja kładą się cieniem na jedności Imperium Rzymskiego. Ponadto na granice napierają coraz silniej plemiona germańskie na północy i Persowie na wschodzie. Sytuacji nie ułatwiają uzurpatorzy nie zadowoleni z rządów cezarów. Władcy walczący o swój autorytet wprowadzają terror. Mamy wrażenie, ze dni Imperium są policzone i za chwilę wszystko runie.
W tym okresie chrześcijaństwo zaczyna odgrywać decydującą rolę w państwie wypierając antyczne wierzenia. Zaczyna się rywalizacja o władze i wpływy między biskupami. Kłótnia o dogmaty staje się zalążkiem późniejszych podziałów w Kościele.
Gdzieś w tle, autor śledzi losy jednego z członków rodziny cesarskiej, Juliana. Chłopiec wcale nie marzy o odegraniu ważnej roli . Chłonie książki i fascynuje się antycznym światem. Krawczuk delikatnie daje nam do zrozumienia, że to ktoś, kto może zmienić oblicze Imperium.

Książki Krawczuka trzymają swój wysoki poziom. Podanie historii w ciekawy, wciągający i jak najbardziej atrakcyjny sposób to w dzisiejszych czas obowiązujący standard. Kiedyś nie było to takie oczywiste. Dlatego tym bardziej cenię sobie twórczość Krawczuka. Mają w sobie pewien gawędziarski urok.
„Ród” zaczyna się śmiercią Konstantyna Wielkiego w 337 r, pierwszego...

Bardzo dobre - widac, ze IV n.e. to obok I jeden z ulubionych i najlepiej poznanych przez Krawczuka okresow w historii starozytnego Rzymu

Bardzo dobre - widac, ze IV n.e. to obok I jeden z ulubionych i najlepiej poznanych przez Krawczuka okresow w historii starozytnego Rzymu