Sięgnęłam po tą książkę, ponieważ potrzebowałam czegoś lekkiego a przy tym przyjemnego w odbiorze i chociaż sama historia taka jest to niestety jest również naiwniutka i do bólu przewidywalna... Myślałam że chociaż finish mnie zaskoczy, ale i tutaj autorka poszła po najmniejszej lini oporu... Jest przesłodzony do obrzydzenia. W skrócie : i żyli długo i szczęśliwie... Denerwowało mnie również chwilami na siłę wymyślne słownictwo. Jakieś to takie wszystko było nijakie i nudnawe. Książka nie wzbudziła we mnie żadnych emocji a tego właśnie oczekuje, stąd tak słaba nota...

Sięgnęłam po tą książkę, ponieważ potrzebowałam czegoś lekkiego a przy tym przyjemnego w odbiorze i chociaż sama historia taka jest to niestety jest również naiwniutka i do bólu przewidywalna... Myślałam że chociaż finish mnie zaskoczy, ale i tutaj autorka poszła po najmniejszej lini oporu... Jest przesłodzony do obrzydzenia. W skrócie : i żyli długo i szczęśliwie......

Wspaniała książka o marzeniach i nie tylko. To także piękna historia o wielkiej przyjaźni, o miłości i o szczęściu w życiu.
Polecam

Wspaniała książka o marzeniach i nie tylko. To także piękna historia o wielkiej przyjaźni, o miłości i o szczęściu w życiu.
Polecam

Miła i lekka opowiastka o trójce przyjaciół próbującego dorosłego życia w stolicy. Nie była to wielce ambitna i wybitna lektura, ale przyjemna.
***
Zosia, Kaśka i Bartek znają się od lat i od lat są dla siebie niezastąpionymi kompanami. Pokończyli studia, zamieszkali razem w Warszawie i teraz mierzą się z trydami codziennego, niemal rodzinnego życia. Razem się śmieją i razem płaczą. Stawiają swoją przyjaźń ponad trudne konflikty. Starają się pogodzić marzenia i swoje życiowe plany z rzeczywistością weryfikującą ich codzienność. W rolach głównych: idealizacja swojej zawodowej kariery, codzienne życiowe przygody, poszukiwania pracy i samych siebie w mieście z marzeń, wiązanie tam końca z końcem, trudne do ogarnięcia młodym umysłem uczucia, sprawy rodzinne i pewne inne niespodzianmi losu - czyli któż z nas nie jest lub nie był w tym miejscu?
***
Ciekawa pozycja, mało znana, a ja lubię czasem pogrzebać w takich książkach. Napisana przyjemnym językiem szybko się ją czytało, autorka wplotła w fabułę ciekawe wątki. Myślę że historię trójki przyjaciół możnaby spokojnie jeszcze rozwinąć. A serialowa ekranizacja była momentami ciekawsza niż książka, ale i tak fajnie było ją poznać.
Zapraszam na moje książkowe konto na instagramie: @ksiazkowa.mowa i na Goodreads: ksiazkowa.mowa

Miła i lekka opowiastka o trójce przyjaciół próbującego dorosłego życia w stolicy. Nie była to wielce ambitna i wybitna lektura, ale przyjemna.
***
Zosia, Kaśka i Bartek znają się od lat i od lat są dla siebie niezastąpionymi kompanami. Pokończyli studia, zamieszkali razem w Warszawie i teraz mierzą się z trydami codziennego, niemal rodzinnego życia. Razem się śmieją i...

Debiutancka powieść Pani Karoliny Frankowskiej przekonuje, że „z przyjaciółmi nawet życie jest całkiem do ogarnięcia”. Jej bohaterami jest troje młodych ludzi próbujących rozpocząć w stolicy swoje dorosłe życie. Zosia – mgr psychologii, próbująca znaleźć pracę w zawodzie. Kaśka miała więcej szczęścia, a może determinacji i zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami została zatrudniona na planie jednej z telenoweli. Bartek rzucił studia i wciąż poszukuje swojego celu. Każde z nich inne. Razem tworzą zgraną paczkę, w której nie słowa a czyny świadczą przyjaźni. Jeśli dołączymy do nich starszego pana i pewnego aktora, to mamy już komplet bohaterów, którzy sprawią, że podczas lektury tej powieści, wielokrotnie uśmiech zagości na naszych twarzach. Ich historia opisana jest z prostotą i w sposób bezpośredni, bez zbędnych zawiłości. I to kolejny atut powieści.

Debiutancka powieść Pani Karoliny Frankowskiej przekonuje, że „z przyjaciółmi nawet życie jest całkiem do ogarnięcia”. Jej bohaterami jest troje młodych ludzi próbujących rozpocząć w stolicy swoje dorosłe życie. Zosia – mgr psychologii, próbująca znaleźć pracę w zawodzie. Kaśka miała więcej szczęścia, a może determinacji i zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami została...

"Chociaż jesteśmy tak różni, że patrzymy na siebie jak na kosmitów, to wszystkim-oprócz tlenu - do egzystencji niezbędna jest... przyjaźń. Bez niej nie ma ani szczęśliwej miłości, ani rodziny.
A z przyjaciółmi nawet życie jest całkiem do ogarnięcia-serio, tego akurat jest pewna!"

"Chociaż jesteśmy tak różni, że patrzymy na siebie jak na kosmitów, to wszystkim-oprócz tlenu - do egzystencji niezbędna jest... przyjaźń. Bez niej nie ma ani szczęśliwej miłości, ani rodziny.
A z przyjaciółmi nawet życie jest całkiem do ogarnięcia-serio, tego akurat jest pewna!"

"Przyjaciel to ktoś, kto pomoże Ci wstać, jeśli się potkniesz o życie".

"Przyjaciel to ktoś, kto pomoże Ci wstać, jeśli się potkniesz o życie".

Nie zaczarowała mnie ta powieść. Liczyłam na przyjemną lekturę, biorąc pod uwagę również serial emitowany na jej podstawie. Niestety, przeliczyłam się i zauważyłam, że w pewnym momencie zaczynam się zastanawiać, czy nei zostawić jej niedoczytanej. Przeczytałam. I pewnie szybko zapomnę.
Historia trójki przyjaciół, opowiedziana oczami Zosi Morawiec, głównej bohaterki, to przede wszystkim opowiastka. Zosia opowiada o wszystkim: jak wygląda jje dzień w pracy, jakie ma marzenia, jak wydarzyły się poszczególne wydarzenia. Brakuje mi tutaj dialogów, tak bardzo! O wiele ciekawiej wyglądałaby historia jej brata, gdyby przedstawiona była w dialogach, a nie w kilku zdaniach podsumowujących ich rozmowę. Bardziej zaprzyjaźniłabym się z Bartkiem i Kaśką, którzy w książce tworzą beznadziejnie szare tło. Są, ale właściwie ich nie ma. Na koniec autorka serwuje w esencji kilku stron zamknięcie wszystkich wątków. Naprawdę? Tak się śpieszyło skończyć tą książkę?
Nie polecam. Chyba w tym przypadku, lepiej obejrzeć serial. Tam przynajmniej, wiemy co bohaterowie mówią.

Nie zaczarowała mnie ta powieść. Liczyłam na przyjemną lekturę, biorąc pod uwagę również serial emitowany na jej podstawie. Niestety, przeliczyłam się i zauważyłam, że w pewnym momencie zaczynam się zastanawiać, czy nei zostawić jej niedoczytanej. Przeczytałam. I pewnie szybko zapomnę.
Historia trójki przyjaciół, opowiedziana oczami Zosi Morawiec, głównej bohaterki, to...

Głównymi bohaterami powieści są Zosia, Bartek oraz Kaśka. Trójka przyjaciół, której nie da się nie polubić.

Zosia jest z wykształcenia psychologiem, ale niestety nie może znaleźć sobie pracy w tej branży. Z trudnością zbiera pieniądze na kurs, który może jej pomóc znaleźć pracę w swoim zawodzie, a na co dzień pracuje w biurze doradztwa zawodowego. Jednak los lubi sobie kpić z ludzi.
Bohaterka ta jest bardzo sympatyczna, szalona, a także uparta, co jest również jedną z moich cech. Myślę, że to dlatego aż tak przywiązałam się do tej postaci i mocno trzymałam za nią kciuki w różnych momentach.

Bartek studiował marketing i bankowość, ale przez pewne wydarzenia postanowił je rzucić. Obecnie jest na etapie poszukiwania swojego powołania i chwyta się każdej pracy, jaką napotka na swojej drodze. Niestety, często z marnym skutkiem. Mimo tego, że chłopak jest równie zwariowany co jego przyjaciółka, to w głębi jest wrażliwym romantykiem. Jednak wiadomo, że nie może zdradzić swojego prawdziwego "ja", bo dziewczyny nie dałyby mu żyć. Bardzo go polubiłam, choć momentami okropnie mnie denerwował swoim dość dziecinnym zachowaniem. No ale cóż, tacy są chyba faceci (a szczególnie ci w książkach).

Kaśka jako jedyna z trójki przyjaciół pracuje w swoim wymarzonym zawodzie. Skończyła szkołę charakteryzacji filmowej i udało jej się dostać pracę na planie jednej z popularniejszych telenoweli. Ta bohaterka jest mi obojętna i nie zachwyciła mnie ona jakoś za bardzo. Owszem, jest naprawdę świetną przyjaciółką, ale jednak przy tej postaci nie odczułam takiego efektu WOW, jak przy pozostałej dwójce.

Przyjaciel to ktoś, kto pomoże Ci wstać, jeśli się potkniesz o życie.

Ta książka bardzo długo stała na mojej półce, do czego aż wstyd mi się przyznać. Długo zbierałam się, żeby się za nią zabrać. Ciągle było coś innego do zrobienia i przeczytania. Jednak w końcu się zawzięłam i zabrałam się za lekturę. Wniosek? Żałuję, że nie zrobiłam tego wcześniej.

Zaczaruj mnie to literacki debiut autorki, a książka została wydana już w 2014 r., natomiast ponowne wydanie powieści było związane z tym, że na jej podstawie nakręcono serial o chwytliwym tytule Za marzenia. Czy widać, że jest to debiut? Moim zdaniem: nie. Podczas czytania kompletnie zapomniałam o tym, że jest to pierwsza książka Karoliny Frankowskiej. Miałam wrażenie, że autorka napisała wcześniej co najmniej z pięć innych powieści. Pragnę jednak dodać, że pani Karolina jest pomysłodawczynią i jednocześnie scenarzystką pierwszych sezonów Prawa Agaty.

Wracając jednak do tematu, książka jest napisana prostym językiem, za którego pomocą idealnie oddano charaktery bohaterów. Widać tutaj tę żywiołowość, świeżość no i przede wszystkim cudowną przyjaźń, jaka jest pomiędzy głównymi bohaterami.
Narażanie osoby trzeźwej na obcowanie z kompletnie zawianą jest - samo w sobie - ciężkim przewinieniem. Jak ciężkim, wie każdy, kto choć raz zaliczył imprezę, na której pili wszyscy poza nim.
Zdecydowanie jest to historia na rozluźnienie po ciężkim dniu, która jednocześnie przekazuje nam pewne wartości, które są naprawdę ważne w naszym życiu, ale pod ciężarem codziennych obowiązków, po prostu są zaniedbywane. Obawiałam się tego, że nie spodoba mi się ta książka, że będzie mnie nudzić, ale dostarczyła mi wiele rozrywki. Jestem zauroczona tą historią i z pewnością obejrzę serial na jej podstawie, żeby ponownie spotkać się ze zwariowaną paczką przyjaciół.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2019/03/zaczaruj-mnie-karolina-frankowska.html#

Głównymi bohaterami powieści są Zosia, Bartek oraz Kaśka. Trójka przyjaciół, której nie da się nie polubić.

Zosia jest z wykształcenia psychologiem, ale niestety nie może znaleźć sobie pracy w tej branży. Z trudnością zbiera pieniądze na kurs, który może jej pomóc znaleźć pracę w swoim zawodzie, a na co dzień pracuje w biurze doradztwa zawodowego. Jednak los lubi sobie...

Nie mam pojęcia dlaczego ( i mam nadzieję,że nie spłynie na mnie natychmiastowa fala hejtu),ale podchodzę dosyć sceptycznie do literatury rodzimej. Mam w swojej wirtualnej biblioloteczce kilka polskich tytułów, czekających na swój moment, ale jakoś nie mogę się zabrać za czytanie. Nie wiem z czego to wynika. Może za bardzo mi się kojarzą z lekturami... ;)

O '' Zaczaruj mnie'' dowiedziałam się przypadkiem, czytając informacje na stronie nowego serialu TVP '' Za marzenia'',który powstał na podstawie powieści. Zazwyczaj czytam książki ciężkiego kalibru. Jednak ekranizacja mnie wciągnęła, więc postanowiłam dać szansę powieści i szybko nadrobiłam zaległości. Czy historia w wersji papierowej przypadła mi do gustu?

Zdecydowanie tak! Autorka opisała historię trójki przyjaciół: Zośki, Kaśki i Bartka,którzy po studiach, próbują rozpocząć dorosłe życie na własny rachunek w stolicy. Napotykają wiele przeszkód, ale nie tracą wiary w lepsze jutro...

Zośka ( która jest też narratorem powieści) to absolwentka psychologii. Jak każdy marzy o pracy w zawodzie, niestety poszukiwania idą jak krew z nosa, a dziewczyna wiele razy całuje przysłowiową klamkę. Chce być psychoterapeutą, nawiedzają ją różnorakie wątpliwości. Na młodą dziewczynę spadają też problemy rodzinne i sercowe...

Kaśka znalazła pracę jako charakteryzatorka na planie znanej telenoweli i chociaż zawodowo jest spełniona, wciąż szuka drugiej połówki.

No i Bartek- uzdolniony kulinarnie wrażliwiec, który żadnej pracy się nie boi. Nieszczęśliwie zakochany w jednej z przyjaciółek...

To naprawdę zabawna, lekka i przyjemna historia o prawdziwej przyjaźni, przeżywającej wzloty i upadki. Jest niesamowicie autentyczna, młode pokolenie może się z tymi bohaterami utożsamić. Myślę,że i TY mogłeś mieć podobne przygody. Miałam uśmiech na twarzy, a nawet parskałam śmiechem zastanawiając się '' co im się jeszcze przydarzy''.

Autorka ma lekkie pióro, przez co czyta się tę powieść bardzo szybko, nawet za szybko ( bardzo polubiłam tę trójkę, a nim się obejrzałam dobrnęłam do końca). Wartka, pełna humoru akcja, przezabawne dialogi, mnóstwo śmiechu, zero nudy- czy można sobie wyobrazić lepszą lekturę na lato?

Gorąco polecam zarówno powieść jak i serial. Mnie ta historia zaczarowała i zapewne zrobi to samo Wam.

PS: Chyba dam szansę polskim autorom.

Nie mam pojęcia dlaczego ( i mam nadzieję,że nie spłynie na mnie natychmiastowa fala hejtu),ale podchodzę dosyć sceptycznie do literatury rodzimej. Mam w swojej wirtualnej biblioloteczce kilka polskich tytułów, czekających na swój moment, ale jakoś nie mogę się zabrać za czytanie. Nie wiem z czego to wynika. Może za bardzo mi się kojarzą z lekturami... ;)

O '' Zaczaruj...

"Zaczaruj mnie" Karoliny Frankowskiej to lekka i relaksująca powieść ze sporą dawką optymizmu, niekoniecznie niepoprawnego, gdyż bohaterowie muszą zmagać się z różnymi przeciwnościami losu.

Po książkę tę sięgnęłam nieskażona serialem, który powstał na jej podstawie. Nie obejrzałam ani jednego odcinka. Co więcej – nawet nie wiedziałam, że takowy serial istnieje, bo w ogóle rzadko oglądam telewizję.
Może dlatego powieść podziałała na mnie ożywczo i relaksująco. Nie ukrywam, że nieźle się przy niej bawiłam, mimo iż nie jest to literatura z górnej półki. Czasem jednak potrzebuje się lektury, która odpręża, zwłaszcza gdy sięga się po nią po przerażającym "Czerwonym głodzie" Anne Applebaum.

Narratorką i główną bohaterką "Zaczaruj mnie" jest Zośka, świeżo upieczona absolwentka psychologii, która szuka pracy w swoim zawodzie. Szuka też szczęścia i prawdziwej miłości, co w ogarniętej wyścigiem szczurów Warszawie wydaje się marzeniem ściętej głowy.

W życiowych perypetiach wspierają Zosię przyjaciele, z którymi dzieli wynajmowane mieszkanie. Wszystko komplikuje się, gdy na horyzoncie najpierw pojawia się młodszy brat Zośki ze swoimi szalonymi pomysłami, a potem jej ...mama.
Gdy dodamy do tego przygarniętego psa, pewnego wymagającego opieki emeryta i aktora będącego gwiazdą telewizyjnego tasiemca, mamy całość, która raz rozbraja, a innym razem intryguje.

Powieść Karoliny Frankowskiej czyta się lekko i przyjemnie. Trudno nie uśmiechnąć się podczas śledzenia burzliwych perypetii bohaterów, którzy mają dziwną skłonność do pakowania się w różne tarapaty.

Oprócz bieżących zdarzeń śledzimy przeszłość Zosi i jej przyjaciół. To, co było, przeplata się z tym, co jest i czasem zapowiada to, co dopiero nastąpi.
Niektóre wydarzenia można przewidzieć, ale autorka przygotowała dla czytelników kilka fabularnych niespodzianek. I to na pewno jedna z zalet fabuły.
Akcja rozwija się w szybkim tempie, pod koniec jest najciekawiej, ale zanim pozna się finał, trzeba uzbroić się w cierpliwość.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Frankowskiej. Całkiem udane i poprawiające humor.

"Zaczaruj mnie" Karoliny Frankowskiej to lekka i relaksująca powieść ze sporą dawką optymizmu, niekoniecznie niepoprawnego, gdyż bohaterowie muszą zmagać się z różnymi przeciwnościami losu.

Po książkę tę sięgnęłam nieskażona serialem, który powstał na jej podstawie. Nie obejrzałam ani jednego odcinka. Co więcej – nawet nie wiedziałam, że takowy serial istnieje, bo w ogóle...