Wreszcie udało mi się zrozumieć główne założenia Art-deco, szczególnie w odniesieniu do architektury, bo nie umiałem dotąd określić czym się jakościowo różni od Secesji, wobec której jest przecież w opozycji. Otóż w architekturze uwagę zwraca przede wszystkim styl "zig-zag", nawiązujący do zigguratów czy schodkowych piramid. Cała masa budynków w stylu Art-deco składa się ze zwężających się skokowo ku górze kondygnacji. Wpisują się w to wieżowce amerykańskie, ale nie tylko. Zwiastunem Art-deco był już pałac Stocleta, zbudowany w okresie Secesji.

Po drugie fascynacja techniką, która w końcowym okresie Art-deco doprowadziła do stylistyki "streamline moderne"--opływowych budynków oraz do stylistyki okrętowej (okrągłe okna, stylistyka pokładów transatlantyka, itp--wybitnym przykładem budynku-okrętu w Polsce jest Służewiec).

Dekoracje rzeźbiarskie (również w pewnym stopniu detale architektoniczne) odchodzą od secesyjnej linii falistej, ornamentyki roślinnej, a na ich miejsce wchodzą kubizująco-abstrakcyjne ostre kanty i geometryzacja walcami, kulami, sześcianami, itp., a wśród figur płaskich rozchwytywane są kwadraty i koła. Ta geometryzacja widoczna jest też w malarstwie, m.in. Tamary Lempickiej.

Ogólnie, album godny polecenia. Jedyne co bym w nim skrócił, to rozdział poświęcony emancypacji kobiet, choć pewnie w jakimś stopniu jest on potrzebny aby zrozumieć klimat tamtej epoki, zrzucenie gorsetów, walka o swobody seksualne, itd.

Wreszcie udało mi się zrozumieć główne założenia Art-deco, szczególnie w odniesieniu do architektury, bo nie umiałem dotąd określić czym się jakościowo różni od Secesji, wobec której jest przecież w opozycji. Otóż w architekturze uwagę zwraca przede wszystkim styl "zig-zag", nawiązujący do zigguratów czy schodkowych piramid. Cała masa budynków w stylu Art-deco składa się ze...

Przyzwyczajona jestem, że o art deco pisze się w kontekście architektury, sztuki użytkowej, tkanin i biżuterii i tak zwykle dzieli się rozdziały opisujące ten styl w sztuce - czasem jeszcze z wyraźnym wydzieleniem, jak się kształtowało art deco w Polsce.
Irma Kozina tymczasem zastosowała ciekawy zabieg: zamiast tradycyjnie przedstawiać architekturę, malarstwo, rzeźbę, szkło oddzielone od siebie, znalazła inne kryterium podziału: na inspiracje i aspekty, na jakie wpływało art deco.
Rolę wstępu pełni opis wystawy paryskiej, uznawanej za pierwszy przejaw art deco, gdzie pawilon polski jest zwyczajnie opisany między pawilonami innych państw. Kolejne dwa rozdziały przedstawiają art deco jako wyraz fascynacji aerodynamicznymi kształtami, prędkością i ruchem, stąd też łatwo przejść do takich zagadnień, jak wzornictwo, nie tylko przemysłowe, czy architektura. Kolejne dwa rozdziały poświęcone są kobietom jako twórczyniom i muzom. Na przykładzie wystroju wnętrz, szkła, mody, stylu życia odpowiadającego estetyce art deco autorka przedstawia, czym jeszcze mógł być ten styl i jakie przyjmował postacie.
Niewielka ta książka, pięknie zresztą ilustrowana, więcej i ciekawiej mówi o art deco, niż wielkie albumy napchane zdjęciami "zjawisk granicznych" i raczej zaciemniających obraz niż prezentujących cechy wyróżniające estetykę art deco.

Przyzwyczajona jestem, że o art deco pisze się w kontekście architektury, sztuki użytkowej, tkanin i biżuterii i tak zwykle dzieli się rozdziały opisujące ten styl w sztuce - czasem jeszcze z wyraźnym wydzieleniem, jak się kształtowało art deco w Polsce.
Irma Kozina tymczasem zastosowała ciekawy zabieg: zamiast tradycyjnie przedstawiać architekturę, malarstwo, rzeźbę,...

Mam niedosyt informacji.

Mam niedosyt informacji.