Tylko dla fanów serii, dla pozostałych czytelników najdłuższe opowiadania nie będą miały żadnego kontekstu i znaczenia.
Chociaż nie wiem czy poleciłabym książkę i fanom: seria nie wnosi NIC nowego, nie odkrywa żadnych tajemnic, ani konkretów co do późniejszych losów bohaterów - może moja opinia byłaby lepsza, gdyby nie to, że oryginalną serię czytałam z 10 lat temu i średnio ją pamiętam.
Kilka pojedynczych opowiadań ciekawych, ale ledwo przebrnęłam przez całość.

Tylko dla fanów serii, dla pozostałych czytelników najdłuższe opowiadania nie będą miały żadnego kontekstu i znaczenia.
Chociaż nie wiem czy poleciłabym książkę i fanom: seria nie wnosi NIC nowego, nie odkrywa żadnych tajemnic, ani konkretów co do późniejszych losów bohaterów - może moja opinia byłaby lepsza, gdyby nie to, że oryginalną serię czytałam z 10 lat temu i...

Sympatyczne. Niektóre opowiadania bardzo ciekawe, inne trochę mniej. Glowna zaleta wszystkich to fakt, że są krótkie.

Sympatyczne. Niektóre opowiadania bardzo ciekawe, inne trochę mniej. Glowna zaleta wszystkich to fakt, że są krótkie.

Bardzo słabe opowiadania, od połowy książki myślę, że są to po prostu niektóre rozdziały z poprzednich tomów serii królowej lata. Ciężko się to czytało, nie wiadomo o co chodziło.

Bardzo słabe opowiadania, od połowy książki myślę, że są to po prostu niektóre rozdziały z poprzednich tomów serii królowej lata. Ciężko się to czytało, nie wiadomo o co chodziło.

Książka wprowadza nas w świat magii i miłości. I jak z każdym zbiorem opowiadań tak i tu każde zrecenzowałam osobno:
1. Tam, gzie chadzają koszmary - fajne, ciekawe, ale wyrwane z kontekstu i trudno się w pewnych momentach zorientować co i jak. 5/10
2. Zimowy pocałunek - to opowiadanie było świetne. Do tego słodka niespodzianka na końcu. Kto, by pomyślał, że niedźwiedź okaże się ...
3. Przemiana - początek intrygujący. Jednak im dalej tym nudniej. Dużo sprzeczności, trochę intrygujące, a szkoda. 6/10
4. Miłością jesteś bezbrzeżną - Super, słodkie i zawiłe opowiadanie. Dużo tajemnic i na szczęście szczęśliwe zakończenie. <3 10/10
5. Stare obyczaje - opowiadanie mnie pochłonęło. Co prawda już dawno czytałam "Króla Mroku" i ogólnie skończyłam na 3 tomie, ale opowiadanie było świetne. Został mi taki niedosyt, że aż mam ochotę rzucił się w wir tej serii i ją dokończyć. 10/10
6. Na tę jedną noc - ale emocje ... Świetne to było. Aż brak mi słów. <3 10/10
7. Sztuka oczekiwania - to opowiadanie było dziwne, jakby wyjęte z kontekstu. Początek ciekawy, a później takie nie wiadomo co. 2/10
8. Ku pokrzepieniu ciała - dziwne, intrygujące i trochę straszne opowiadanko. Cena piękna może być niewyobrażalnie duża. 10/10
9. Śpiąca dziewczyna i Król Lata - Świetne opowiadanie. Nie mogłam się oderwać. I aż sama się zastanawiałam, co bym zrobiła na jej miejscu i wybrałabym tak samo. 10/10
10. Niebo jak wata cukrowa - dziwne to opowiadanie. Jakoś nie do końca się w nie wczułam. Niby fajne, ale czegoś mi tam brakowało. 7/10
11. Niespodziewana rodzina - dziwne, całkiem ciekawe, a czasem i śmieszne. Na pewno nie spodziewałam się takiego rozwoju akcji. 9/10
12. Zaledwie śmiertelny - to była dopiero miłosna magia. Ale emocje! <3 10/10

Książka wprowadza nas w świat magii i miłości. I jak z każdym zbiorem opowiadań tak i tu każde zrecenzowałam osobno:
1. Tam, gzie chadzają koszmary - fajne, ciekawe, ale wyrwane z kontekstu i trudno się w pewnych momentach zorientować co i jak. 5/10
2. Zimowy pocałunek - to opowiadanie było świetne. Do tego słodka niespodzianka na końcu. Kto, by pomyślał, że niedźwiedź...

Część opowiadań jest ściśle powiązana z cyklem "Królowa Lata" tejże autorki. I właśnie te opowiadani były najnudniejsze. Niektórych nie szło czytać, albo zasypiałam po przeczytaniu jednej strony. Nie wiem co stało się z urokiem i czarem całej serii, która tak przypadła mi do gustu. Być może opowiadani są tak ściśle związane z fabułą, że należało czytać je równolegle z pięcioksięgiem. Większość z nich wyglądała mi bardziej na brakujące rozdziały, które nie zostały zamieszczone. Albo moja słaba pamięć zatarła większość wątków i dlatego nie mogłam przebrnąć przez kolejne opowiadania. Irytowało mnie wszystko. Płytki język, brak wyjaśnień, brak osadzenia danego opowiadania w czasie, ogólne podenerwowanie, które towarzyszyło nie tylko mi, ale też bohaterom. Czytało się źle i stanowczo nie polecam. Zwłaszcza tym, którzy nie znają na pamięć całej zawiłej fabuły "Królowej Lata".
Za to pierwsze opowiadania... Bardzo dobre. Dawno nie miałam do czynienia z tak nierówną fabułą. Szczególnie opowieść o wampirach przypadła mi do gustu. Przypominało mi inną powieść autorki - "Opiekunkę grobów". Jednak najlepszym ze wszystkich jest opowiadanie o foczej skórze. Zawsze miałam słabość do wątków mitologicznych, niezależnie od tego, skąd pochodziła dana mitologia. To opowiadanie to prawdziwa perełka. Z pewnością wrócę do tej niedługiej pozycji w jakiś smutny, szary dzień gdy będę potrzebować odrobiny nadziei. Pokochałam głównych bohaterów i bardzo żałuję, że Marr nie pociągnęła wątku dalej. Może to dobry materiał na serię opowiadań lub całą powieść. Ba, cały cykl powieści!

Dalszy ciąg recenzji:
http://morderczynimarzen.blogspot.com/2015/08/fantazje-i-koszmary-melissa-marr.html

Część opowiadań jest ściśle powiązana z cyklem "Królowa Lata" tejże autorki. I właśnie te opowiadani były najnudniejsze. Niektórych nie szło czytać, albo zasypiałam po przeczytaniu jednej strony. Nie wiem co stało się z urokiem i czarem całej serii, która tak przypadła mi do gustu. Być może opowiadani są tak ściśle związane z fabułą, że należało czytać je równolegle z...

Po raz pierwszy mam styczność ze zbiorem opowiadań fantasy. Byłam lekko zdziwiona jak łatwo było mi przenieść się z jednej historii do drugiej. Styl autorki okazał się dla mnie dość przystępny i czytało się w miarę szybko mimo małej czcionki tekstu. Opowiadania różniły się od siebie nie tylko tematyką ,jak i długością. Zdarzały się takie na jedną kartkę, a i takie na 80 stron. Oczywiście pod względem jakości było różnie. I o dziwo, według mnie dużo lepsze i ciekawsze były te krótsze. Mimo iż nie zdążyłam dobrze poznać bohaterów, to udało mi się wczuć w akcję i dobrze ją zapamiętać. Autorka, świetnie nadała tajemniczy klimat powieści. Jest to zatem idealna książka na późny wieczór. Poza tym sama okładka jest przepiękna! Idealnie oddaje charakter książki. Polecam!

Po raz pierwszy mam styczność ze zbiorem opowiadań fantasy. Byłam lekko zdziwiona jak łatwo było mi przenieść się z jednej historii do drugiej. Styl autorki okazał się dla mnie dość przystępny i czytało się w miarę szybko mimo małej czcionki tekstu. Opowiadania różniły się od siebie nie tylko tematyką ,jak i długością. Zdarzały się takie na jedną kartkę, a i takie na 80...

Koszmarek zaiste!

Koszmarek zaiste!

To książka która zwróciła moją uwagę tylko dzięki okładce. Kupowałam ją przez internet i tak naprawdę nie czytałam opisu z tyłu. Moje zdziwienie było bardzo ogromne, gdy dostałam ją w przesyłce. Po pierwsze większość książek fantasy jest o wiele grubsza. Ta natomiast nie ma nawet 300 stron. Po drugie jest to zbiór opowiadań do których ciężko mi się było odnieść. Jedne liczyły kilka kartek inne kilkanaście. Jedne mi się podobały bardziej inne trochę mniej.

Okazało się, że autorka wydała serię książek o wróżkach, których ja niestety nie czytałam. Nie wiedziałam jak funkcjonuje Mroczne Królestwo i jaka jest jego hierarchia i tak naprawdę nie wiem czy to jest dopełnienie historii wybranych bohaterów, czy ich dalsze losy. Szkoda że w takiej kolejności zaczęłam czytać, gdyż już nie sięgnę po tę serię. Nie lubię zaczynać historii znając jej zakończenie i główne wątki. A mogłaby to być ciekawa historia. Niestety już się z nią nie zapoznam. Mimo wszystko dla kogoś kto nie czytał tamtej serii nie stanowić będzie problemu odnalezienie się w tym świecie. Autorka dość sprawnie i w skrócie poprowadzi przez jego zakamarki.

Odnośnie innych opowiadań to jedne były ciekawe, inne mniej mnie zainteresowały, ale każde niosło jakieś przesłanie. Autorka podaje przykłady poświecenia i dokonywania wyborów między obowiązkiem, a dobrem wyższym. W wielu przypadkach porusza wątki miłości, cierpienia i dążenia do władzy. A wszystko to na przykładach wykreowanych bohaterów. A bohaterzy ci pochodzą z różnych magicznych światów i są to nie tylko wróżki i magowie, ale będziemy mogli spotkać również wampiry, mityczne stworzenia pod nazwą ludzie-foki i prostych, zwykłych ludzi. Świat magii niewątpliwie przeplata się ze światem ludzi niosąc zaskoczenie, momentami strach i niedowierzanie, a jeszcze indziej radość i nadzieję.

Niestety mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji. Brakowało mi czegoś, i tak naprawdę nie potrafię sprecyzować czego. Lubię fantastykę i klimat, który panował w książce, ale odnoszę wrażenie, że tak jak szybko leciały mi strony, tak i ja szybko zapomnę o tych opowiadaniach. To była miła lektura, która zbyt wielu wrażeń i emocji po sobie nie zostawiła. Nastawiłam się na coś innego i chyba stąd moje rozczarowanie.

Podobnie jak długość tej książki, tak i moje wrażenia po przeczytaniu jej będą króciutkie. Nie polecę podobnej pozycji, gdyż z takową się nie spotkałam. A tą polecić mogę w szczególności osobom lubiącym klimaty baśni i magii. Jest to pozycja na jeden raz, która nie wymaga od czytelnika wielkiego skupienia. Szczególnie powinna przypaść do gustu nastolatkom. I na tym stwierdzeniu zakończę już spotkanie z tą pozycją.

http://polecanekobietom.blogspot.com/2015/01/fantazje-i-koszmary-melissa-marr.html

To książka która zwróciła moją uwagę tylko dzięki okładce. Kupowałam ją przez internet i tak naprawdę nie czytałam opisu z tyłu. Moje zdziwienie było bardzo ogromne, gdy dostałam ją w przesyłce. Po pierwsze większość książek fantasy jest o wiele grubsza. Ta natomiast nie ma nawet 300 stron. Po drugie jest to zbiór opowiadań do których ciężko mi się było odnieść. Jedne...

Pamiętacie jak pisałam, że nie przepadam za opowiadaniami? Postanowiłam wziąć się w garść i dać szanse kilku pozycjom zawierającym takie krótkie formy. Wybór padł na Fantazje i koszmary, gdyż zdecydowałam, że na początek lepiej zabrać się za opowiadania z gatunku fantastyki czyli tego, który lubię chyba najbardziej. Kolejnym powodem był fakt, że jeszcze nie miałam styczności z tą autorką i zastanawiałam się, czy jej seria o Wróżkach jest warta uwagi. Ta książeczka jest idealnym sprawdzeniem tego - zawiera historyjki dotyczące bohaterów popularnej serii Melissy Marr, ale również nie powiązane z nią. Dlatego też pomysł przeczytania tej pozycji wydał mi się dobry - jeśli Wróżki nie przypadną mi do gustu, zawsze są też inni bohaterowie.

Autorka zawarła dosyć sporo opowiadań, więc jest w czym wybierać. Najbardziej spodobały mi się dwa: Zimowy pocałunek oraz Miłością jesteś bezbrzeżną. Pierwszy z nich opowiada o dziewczynce z lodowym oddechem. Nesha nie mogła wychodzić z domu, kiedy na dworze było lato. Bawić się mogła jedynie zimą. Ojciec zbudował jej wysoką wierzę bez okien, w której przebywała. Dorastając postanowiła odejść gdzieś, gdzie mogłaby być szczęśliwa. W drodze zyskuje bardzo niesamowitego przyjaciela, dzięki któremu nie czuje się już samotna. Jest to bardzo króciutka historyjka, jednak bardzo piękna i niesamowicie mocno ją pokochałam.

Miłością jesteś bezbrzeżną jest już dłuższym opowiadaniem. Opowiada o mitycznych stworzeniach, jakim są selkie: ludzie-foki. Alana unika stałych związków. Trzyma się zasady sześciu tygodni. Kiedy na przyjęciu zaczepia ją chłopak z dredami zaczyna czuć się zagrożona i odmawia mu spaceru. Opuszczając plażę postanawia iść dalszą drogą, by przypadkiem nie natknąć się na natręta, który wzbudził w niej strach. W wodzie zauważa chłopaka, który wygląda, jakby był nagi. Wpatruje się w nią i nie odwraca wzroku. Alana postanawia odejść stamtąd jak najszybciej. Natyka się jednak na foczą skórę i już wie, że została uwiązana do stworzenia, które zawsze uważała za wytwór czyjejś wyobraźni. Ucieka, zabierając znalezisko ze sobą. Wie jednak, że selkie podąży za nią, gdyż zostali razem uwiązani.

Jak widzicie, żadne z opowiadań o Wróżkach nie przypadło mi za bardzo do gustu. Sprawia to, że już nie mam ochoty na całą serię i jestem zadowolona, że postanowiłam najpierw sprawdzić na tych opowiadaniach. Nie żałuję też tej lektury, gdyż styl autorki jest bardzo dobry. W to nie wątpię. Chętnie zaopatrzyłabym się w jej Opiekunkę grobów. Muszę się trochę porozglądać. Nie mam zamiaru jej skreślać. Ta pozycja powędruje w prezencie do przyjaciółki mojej mamy, która jest ogromną fanką serii. Przykro mi jest rozstawać się z tymi dwoma cudownymi opowiadaniami, jednak u niej na pewno książka będzie czuła się lepiej - w otoczeniu innych pozycji Melissy Marr.

Nie da się ukryć, że przeważają tutaj historię o Wróżkach, a przynajmniej tak mi się wydaje. Mamy jednak opowiadanie o wampirach, ludziach. Widać, że autorka pozwoliła wędrować wyobraźni po wszystkich torach. Przypadło mi to do gustu, mimo, że owi krwiopijcy jakoś nie bardzo mi się spodobali. Nie da się jednak ukryć, że czyta się to wszystko bardzo szybko. Niecałe trzy godzinki (w tym późny obiad po powrocie do domu) i po sprawie. Lubię takie pozycje, które połyka się na raz, jednak czasami mają swoje minusy. Ciekawa jestem, czy po jakimś czasie wciąż będę pamiętać wydarzenia z tej pozycji. Mam dobrą pamięć do tego, jednak czasami mój umysł z jakiegoś powodu uznaje, że nie warto tej historii zapamiętać... Cóż. To najgorsza recenzja, jaką można dać. Najdziwniej jest zapomnieć o pozycji, w której się kiedyś było zakochanym. Widać wtedy wcale nie była taka niezwykła. A zdarzyło mi się to ze dwa razy.

Patrząc na oceny innych widzę, że nawet fani oceniają ją jako po prostu dobrą. Brakuje w niej czegoś, tylko trudno, w przypadku opowiadań, stwierdzić czego. Niektóre są lepsze, inne gorsze. Nie wiem, czy zależy to tylko od mojego gustu, czy może po prostu jest to książka z gatunku tych przeciętnych. Kilka historii mocno podnosi poziom, więc raczej nie. Mam duży mętlik w głowie, jeśli chodzi o tę książkę. Sama dokładnie nie wiem, co mam o niej myśleć. I to chyba właśnie jest urok zbioru krótszych form. Im więcej ich czytam, tym więcej mnie przerastają (żadnych komentarzy o moim wzroście!). Nie bardzo mi się to podoba - chciałabym, by to, że są to opowiadania, mi nie przeszkadzało. Przecież tyle mogę stracić omijając je. Mój gust jednak nie potrafi przyjąć do siebie wszystkiego, co zawarte w takim zbiorze. Wyjątkiem był Sherlock Holmes. Ale wiadomo. Sherlocka nie da się nie kochać.

Ciekawa jestem, jak oceni Fantazje i koszmary przyjaciółka mamy. Dobrze zna serię o Wróżkach i pewnie bardziej będzie zadowolona, niż ja. Tak więc drodzy fani Melissy Marr - nie zrażajcie się opinią osoby, która nie zna całej serii! Świat Wróżek nie jest dla mnie, jednak pozostałe opowiadania są jak najbardziej na plus. Autorka dostanie kolejną szansę i jestem pewna, że mnie nie zawiedzie.

Pamiętacie jak pisałam, że nie przepadam za opowiadaniami? Postanowiłam wziąć się w garść i dać szanse kilku pozycjom zawierającym takie krótkie formy. Wybór padł na Fantazje i koszmary, gdyż zdecydowałam, że na początek lepiej zabrać się za opowiadania z gatunku fantastyki czyli tego, który lubię chyba najbardziej. Kolejnym powodem był fakt, że jeszcze nie miałam...

Baśnie i folklor wpleciony we współczesne opowiadania to mieszanka, której naprawdę trudno jest się oprzeć, dlatego tak trudno było mi nie skusić się na najnowszą książkę Melissy Marr „Fantazje i koszmary”.

Cała opinia: http://www.kacikzksiazka.pl/2014/12/fantazje-i-koszmary-melissa-marr.html

Baśnie i folklor wpleciony we współczesne opowiadania to mieszanka, której naprawdę trudno jest się oprzeć, dlatego tak trudno było mi nie skusić się na najnowszą książkę Melissy Marr „Fantazje i koszmary”.

Cała opinia: http://www.kacikzksiazka.pl/2014/12/fantazje-i-koszmary-melissa-marr.html