Nieoczywista krajoznawczo-literacka wędrówka przez Kresy dawnej Rzeczpospolitej, w której odwiedzamy i sztandarowe miejsca takie jak Lwów czy Wilno, i zagubione w głębi błot samotne chaty, do których dotrzeć może tylko ten, kto znakomicie zna okolicę. Wędrówka tym ciekawsza, że opisywane tereny poznajemy przez pryzmat literatury, oczyma i tych dobrze znanych pisarzy i poetów, których nazwiska znamy ze szkolnej ławy, i tych, których dokonania znane są dziś tylko nielicznym pasjonatom, tropiącym ślady Kresowej Atlantydy.
Dodatkowym atutem pozycji są liczne reprodukcje starych fotografii. Szkoda tylko, że jedyne podpisy, jakie im towarzyszą, to cytaty z tekstu, a brak konkretnego opisu.

Nieoczywista krajoznawczo-literacka wędrówka przez Kresy dawnej Rzeczpospolitej, w której odwiedzamy i sztandarowe miejsca takie jak Lwów czy Wilno, i zagubione w głębi błot samotne chaty, do których dotrzeć może tylko ten, kto znakomicie zna okolicę. Wędrówka tym ciekawsza, że opisywane tereny poznajemy przez pryzmat literatury, oczyma i tych dobrze znanych pisarzy i...

Sto esejów na temat pisarzy związanych w taki czy inny sposób z Kresami. Czyta się to szybko i sprawnie, nawet jeśli jednym z głównych wniosków płynących z lektury jest to, że autor sporo się w swoim życiu naczytał i że na podstawie samego czytania można też pisać. Braki Rawity-Gawrońskiego czy Michała Czajkowskiego będziemy musieli jakoś przeżyć, podobnie jak mieszankę rozdziałów ciekawych i obfitujących w interesujące fakty i spostrzeżenia, oraz takich, w których dostajemy jedynie dłuższy fragment wybranego dzieła (mający, jak sądzę, przekonać nas do sięgnięcia po daną książkę). Polityczne mądrości autora, choć rzadkie, dają się niekiedy we znaki.

Sto esejów na temat pisarzy związanych w taki czy inny sposób z Kresami. Czyta się to szybko i sprawnie, nawet jeśli jednym z głównych wniosków płynących z lektury jest to, że autor sporo się w swoim życiu naczytał i że na podstawie samego czytania można też pisać. Braki Rawity-Gawrońskiego czy Michała Czajkowskiego będziemy musieli jakoś przeżyć, podobnie jak mieszankę...

Arcypolskie wypisy z prawdziwej literatury, która i po latach wzrusza, złości, mówi prawdę o tym, kim jesteśmy i skąd się jako naród wzięliśmy.

Piękne wydanie uprzyjemnia lekturę.

Arcypolskie wypisy z prawdziwej literatury, która i po latach wzrusza, złości, mówi prawdę o tym, kim jesteśmy i skąd się jako naród wzięliśmy.

Piękne wydanie uprzyjemnia lekturę.

"Puklerz..." to zbiór ponad stu króciutkich tekstów, mających przypomnieć, przedstawić wielu autorów, których twórczość wypada znać lub po których warto sięgnąć. Wielcy, znani, doceniani, ale także zapomniani. To cała masa ciekawych tytułów, które powinny znaleźć swoich odbiorców. Pomiędzy fragmentami przedstawiającymi twórczość całej gamy autorów, znaleźć można jednak o wiele więcej. Opisy Lwowa, Drohobycza, Czortkowa. Historia tych miejsc i mini biografie pisarzy. Fragmenty utworów wszelkiej maści. A pomiędzy to wszystko wpleciono wiele cudownych fotografii. Przewracając kolejne karty księgi otwierają się bramy innego świata. Kolejne obrazy pobudzają nasze emocje, budzi się w nas pewna nostalgia za minionymi latami.

"Puklerz..." to zbiór ponad stu króciutkich tekstów, mających przypomnieć, przedstawić wielu autorów, których twórczość wypada znać lub po których warto sięgnąć. Wielcy, znani, doceniani, ale także zapomniani. To cała masa ciekawych tytułów, które powinny znaleźć swoich odbiorców. Pomiędzy fragmentami przedstawiającymi twórczość całej gamy autorów, znaleźć można jednak o...

bardzo przyjemna podróż w czasie i przestrzeni, a przy tym praktyczna - po jej przeczytaniu mam całą listę autorów i książek związanych z Kresami. Można Masłoniowi zarzucić pewne niekonsekwencje czy zdawkowość, tylko po co? Sam zastrzegał, że to tylko wybór. Czyta się świetnie, łatwo przenosi się na Podole, Wołyń, Wileńszczyznę... Ja to uwielbiam.

bardzo przyjemna podróż w czasie i przestrzeni, a przy tym praktyczna - po jej przeczytaniu mam całą listę autorów i książek związanych z Kresami. Można Masłoniowi zarzucić pewne niekonsekwencje czy zdawkowość, tylko po co? Sam zastrzegał, że to tylko wybór. Czyta się świetnie, łatwo przenosi się na Podole, Wołyń, Wileńszczyznę... Ja to uwielbiam.