Błyskotliwa, inteligentna, obrazoburcza, dowcipna, przenikliwa. Bardzo dobrze napisana. Warto przeczytać, jeśli uznamy, że kilka obscenicznych scen i wulgaryzmów nie zniszczy nam życia ;-)

Błyskotliwa, inteligentna, obrazoburcza, dowcipna, przenikliwa. Bardzo dobrze napisana. Warto przeczytać, jeśli uznamy, że kilka obscenicznych scen i wulgaryzmów nie zniszczy nam życia ;-)

Oho, widzę zgorszenie w narodzie. Jest wulgarnie, jest jazda po bandzie i bezczeszczenie świętości, owszem. Ale prawda jest taka, że to jest po prostu dobra książka i tego jej nie można odmówić. Pełna nawiązań, mrugnięć okiem, o bardzo mocnym zabarwieniu satyrycznym. Rzeczywistość wykrzywiona do granic możliwości, przerysowana, groteskowa, ani przez chwilę nie da się w to wierzyć, a jednocześnie tyle tu prawdy o mechanizmach rządzących światem, a już na pewno tym krajem. Książka porywa, wciąga w to szaleństwo - biegnie się przez tekst galopem i zostaje nagle z bałaganem w głowie.

Oho, widzę zgorszenie w narodzie. Jest wulgarnie, jest jazda po bandzie i bezczeszczenie świętości, owszem. Ale prawda jest taka, że to jest po prostu dobra książka i tego jej nie można odmówić. Pełna nawiązań, mrugnięć okiem, o bardzo mocnym zabarwieniu satyrycznym. Rzeczywistość wykrzywiona do granic możliwości, przerysowana, groteskowa, ani przez chwilę nie da się w to...

Rzadko przeglądam recenzje przed lekturą danej książki, lecz tym razem zrobiłam wyjątek i... przeraziłam się. "Co to będzie?|, "Czy ten Witkowski na głowę upadł?" - takie myśli kołatały w mojej głowie po pobieżnym przejrzeniu opinii na lubimyczytać. Nie bez lęku (i o pustym żołądku) rozpoczęłam lekturę "Margot". Wiecie co? Jestem zachwycona! Owszem, trzeba przedostać się przez zaschniętą warstwę wulgaryzmów i obscenicznych zachowań bohaterów, może i przy tym trochę śmierdzi, można sobie złamać paznokcia w trakcie, za to cały trud zostaje nam wynagrodzony soczystą i ostrą satyrą na polskie społeczeństwo. Będzie bolało i będzie cuchnęło, ale tacy już jesteśmy my, Polacy, bezbłędnie i komicznie opisani przez Witkowskiego.

Rzadko przeglądam recenzje przed lekturą danej książki, lecz tym razem zrobiłam wyjątek i... przeraziłam się. "Co to będzie?|, "Czy ten Witkowski na głowę upadł?" - takie myśli kołatały w mojej głowie po pobieżnym przejrzeniu opinii na lubimyczytać. Nie bez lęku (i o pustym żołądku) rozpoczęłam lekturę "Margot". Wiecie co? Jestem zachwycona! Owszem, trzeba przedostać się...

Może i "Margot" jest jedną ze słabszych pozycji Witkowskiego, ale psów na niej wieszać nie będę, toż to nie szmira ani grafomania.
Jest witkowska ironia (mniam),jest (z pewnością przerysowana) analiza charakterologiczna tirowców jak i pseudogwiazd, jest kolorowo, bywa nieelegancko i.....i czyta się całkiem dobrze! :)

Może i "Margot" jest jedną ze słabszych pozycji Witkowskiego, ale psów na niej wieszać nie będę, toż to nie szmira ani grafomania.
Jest witkowska ironia (mniam),jest (z pewnością przerysowana) analiza charakterologiczna tirowców jak i pseudogwiazd, jest kolorowo, bywa nieelegancko i.....i czyta się całkiem dobrze! :)

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że autor pracował nad książką,dwiema albo i trzema aż on sam czy wydawca zorientowali się, że najwyższy czas coś wydać. I poszła Margot - niedokończona, niepełna, wymagająca jeszcze pracy.
Witkowski wciąż pozostaje jednym z lepszych polskich prozaików,a Margot jedną z jego słabszych książek.

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że autor pracował nad książką,dwiema albo i trzema aż on sam czy wydawca zorientowali się, że najwyższy czas coś wydać. I poszła Margot - niedokończona, niepełna, wymagająca jeszcze pracy.
Witkowski wciąż pozostaje jednym z lepszych polskich prozaików,a Margot jedną z jego słabszych książek.

To trzecia książka Witkowskiego, którą przeczytałam. Wcześniejsze - Drwal i Wymazane - zakończyły się jakby po prostu zapomniano wydrukować kilka ostatnich stron, ale dobrze się przy nich bawiłam. Trafne obserwacje, dystans do rzeczywistości i lekki język. Margot wydała mi się zbyt wulgarna i chyba nie zrozumiałam, co autor chciał przekazać w częściach dotyczących samej Margot. Gdyby to była pierwsza przeczytana przeze mnie książka Witkowskiego to już nie czytałabym następnych.

To trzecia książka Witkowskiego, którą przeczytałam. Wcześniejsze - Drwal i Wymazane - zakończyły się jakby po prostu zapomniano wydrukować kilka ostatnich stron, ale dobrze się przy nich bawiłam. Trafne obserwacje, dystans do rzeczywistości i lekki język. Margot wydała mi się zbyt wulgarna i chyba nie zrozumiałam, co autor chciał przekazać w częściach dotyczących samej...

Można używać wulgaryzmów, ale czy trzeba?

Można używać wulgaryzmów, ale czy trzeba?

Oj Michał... za te opisy lesbijek masz minus jak stąd do.....

Oj Michał... za te opisy lesbijek masz minus jak stąd do.....

Nie wiem po co Michał Witkowski napisał tę książkę. Lubię jego inteligencję i niepoprawność. Ale tu jakoś mnie nie kupiły.

Nie wiem po co Michał Witkowski napisał tę książkę. Lubię jego inteligencję i niepoprawność. Ale tu jakoś mnie nie kupiły.

Takie sobie. Waldi Mandarynka mi się podobał. Lecz kończę przygodę z Witkowskim. Nie moja bajka.

Takie sobie. Waldi Mandarynka mi się podobał. Lecz kończę przygodę z Witkowskim. Nie moja bajka.