Druga część kontynuacji z życia rodziny Wierzbickich. Po ,,110 ulicach’’ , które dotyczyły zesłania całej czwórki z Warszawy do Grajewa ,autorka zafundowała nam kolejny tom ,, 220 linii’’.

Piękna książka pisana lekkim piórem przy doskonałości znawstwa slangu młodzieżowego.
Jest to książka zarówno dla młodzieży jak i dorosłych.
Dorosłych też warto uwrażliwić na problemy nastolatków.

Druga część dotyczy już powrotu z Grajewa do Warszawy. Poświęcona jest młodszemu synowi państwa Wierzbickich Mikołajowi.
Autorka pisząc te książki , sama miała w owym czasie takich dwóch budrysów w domu – synów i dlatego tak pięknie się odnalazła się w środowisku nastolatków i opisała ich świat.

Mikołaj skończył 13 lat i jest uczniem pierwszej klasy gimnazjum. Bardzo wrażliwy, delikatny chłopiec, zamknięty w sobie, przeciwieństwo starszego brata Michała.
Chłopak jest zauroczony sportem w postaci jazdy na deskorolce i już pierwszego dnia szkoły łamie rękę podczas akrobacji. Jako rekompensata pozostaje mu miniaturowa ręczna deska do jeżdżenia po blatach i parapetach, którą sprezentował mu Michał, starszy brat.
Start do nowej szkoły od razu ma już utrudniony.
Ma problemy z rodzicami, konflikty z nauczycielami i kolegami .
Jest fanem gry na perkusji. Dałby się pokrajać ,aby móc założyć własny zespół i oddać się po całości muzyce. Jednak brak środków na profesjonalny sprzęt muzyczny nie sprzyja jego wielkim uniesieniom.
Mikołaj dostaje swoją własną kartę miejską na przejazdy w Warszawie i traktuje ją bardzo poważnie jako przepustkę w dorosłość, coś jakby pierwszy dowód osobisty.
Otworzył się przed nim nowy świat, gdy odbył pierwszą wycieczkę donikąd autobusem linii miejskiej. Stała się ona już takim osobliwym hobby, jakby rytuałem, który można powtarzać w ramach czasu wolnego po szkole. Od tej pory sam chce sterować własnym życiem.
Przy takich podróżach, nie raz i nie dwa bez kompletnego komfortu, jeżdżenie i poznawanie nowych tras linii zaczyna go wciągać jeszcze bardziej. Osobliwy sposób ładowania swoich wewnętrznych akumulatorków podczas każdej jazdy wyzwala w nim wolność, dreszcz emocji, adrenalinę. A przelatujące widoki za oknem nakręcają go jeszcze bardziej do działania. Chce jeszcze więcej i więcej.
W czasie tych wypraw poznaje nowe osoby, które również podzielają jego pasje jak Makary.
Zaprzyjaźnia się też nawet z największym łobuzem szkolnym Kajtkiem.
Śledzi dziewczynę z klasy Melanię, która codziennie zamiast do domu udaje się w stronę ogródków działkowych. Bardzo go to intryguje.
Chłopak ociera się o problem biedy, ciężkiej choroby, śmierci, przysięgi złożonej w imię przyjaźni. Jest pełen empatii w stosunku do osób , którym przyszło zmierzyć się z prawdziwymi przeciwnościami losu.
Przeżywa też pierwszą miłość i wcale nie taką beztroską, bo na bardzo trudnych podwalinach.
Mikołaj staje się bardzo dojrzały jak na swój wiek. Nie jeden dorosły nie umiałby się podjąć podobnych zobowiązań i wyzwań.

Czy Mikołajowi uda się urzeczywistnić plany muzyczne?
Kto mu w tym pomoże?

Polecam lekturę, nawet drugi tom podobał mi się bardziej od pierwszego.
Dużo w nim dobrej energii. Trzeba spojrzeć otwarcie na młodzież , na ich problemy i dobre strony medalu. Starać się zrozumieć ten dosyć trudny wiek. Sami tacy byliśmy. Mieliśmy swoje poważne sprawy, które były dla nas najważniejsze.

Druga część kontynuacji z życia rodziny Wierzbickich. Po ,,110 ulicach’’ , które dotyczyły zesłania całej czwórki z Warszawy do Grajewa ,autorka zafundowała nam kolejny tom ,, 220 linii’’.

Piękna książka pisana lekkim piórem przy doskonałości znawstwa slangu młodzieżowego.
Jest to książka zarówno dla młodzieży jak i dorosłych.
Dorosłych też warto uwrażliwić na problemy...

Przeczytałam to jakoś w gimnazjum, pamiętam że podobało mi się ze względu na przyjaźń między głównymi bohaterami, 7/10 xdd No i dlatego że byłam w stanie się z nimi identyfikować. teraz czytam m/m

Przeczytałam to jakoś w gimnazjum, pamiętam że podobało mi się ze względu na przyjaźń między głównymi bohaterami, 7/10 xdd No i dlatego że byłam w stanie się z nimi identyfikować. teraz czytam m/m

Okładka
Drum drum
skąd
biblioteka

fabuła
młody,perkusja

moja opinia

No,to walimy w tę bębny.
I niech świat,cały wie.
Zespół zakładamy i dziadka weźmy do zespołu.

Okładka
Drum drum
skąd
biblioteka

fabuła
młody,perkusja

moja opinia

No,to walimy w tę bębny.
I niech świat,cały wie.
Zespół zakładamy i dziadka weźmy do zespołu.

Ogólnie to nawet fajna, ale ciężko czyta.

Ogólnie to nawet fajna, ale ciężko czyta.

Choć nie jestem fanem tej autorki, ta książka mnie osobiście poruszyła i otworzyła w duszy jakieś bramki, które rozjaśniły mi niektóre zacienione aspekty życia. Mnie poruszyło to poświęcenie bohatera i walkę ze światem mimo przeciwności.

Choć nie jestem fanem tej autorki, ta książka mnie osobiście poruszyła i otworzyła w duszy jakieś bramki, które rozjaśniły mi niektóre zacienione aspekty życia. Mnie poruszyło to poświęcenie bohatera i walkę ze światem mimo przeciwności.

Jest to książka dla młodzieży, po którą spokojnie mogą sięgnąć także starsi czytelnicy. Jednym z głównych motywów książki wydaje się jazda autobusem i naklejanie "wlepek" na końcowych przystankach, jednak ta podróż to tylko metafora, zdecydowanie ważniejsza w tej powieści jest podróż od jednego człowieka do drugiego - jak poznać siebie i innych, jak dotrzeć do siebie i innych, jak nawiązać nić porozumienia, przyjaźni i miłości, jak nie stracić tego, co najważniejsze. Poza tym jest to książka, która walczy ze stereotypowym postrzeganiem świata - pozornie Mikołaj jest chłopcem wycofanym i obojętnym na to, co dzieje się dookoła niego; Melania to po prostu dziewczyna z bardzo biednej rodziny, a Kajtek to szkolny chuligan. Jaka jest jednak prawda? Czy rzeczywiście pozory są ważne, w jak istotny sposób mogą one determinować rzeczywistość, czy można z nimi w jakikolwiek sposób walczyć? Na te i inne pytania odpowiada w swej książce Małgorzata Gutowska-Adamczyk. Polecam lekturę tej książki.

Jest to książka dla młodzieży, po którą spokojnie mogą sięgnąć także starsi czytelnicy. Jednym z głównych motywów książki wydaje się jazda autobusem i naklejanie "wlepek" na końcowych przystankach, jednak ta podróż to tylko metafora, zdecydowanie ważniejsza w tej powieści jest podróż od jednego człowieka do drugiego - jak poznać siebie i innych, jak dotrzeć do siebie i...

W sumie dosyć ciekawa pozycja, której bohaterem staje się również miasto. Przyjemna literatura młodzieżowa.

W sumie dosyć ciekawa pozycja, której bohaterem staje się również miasto. Przyjemna literatura młodzieżowa.

Zaskakujące (a może niesłusznie) - książkę, w której bohaterami są nastolatki i (chyba) należącą do literatury młodzieżowej, świetnie mi się czytało, mimo że nastolatką byłam dawno. "Za moich czasów" tego typu książki pisała Krystyna Siesicka.

Zaskakujące (a może niesłusznie) - książkę, w której bohaterami są nastolatki i (chyba) należącą do literatury młodzieżowej, świetnie mi się czytało, mimo że nastolatką byłam dawno. "Za moich czasów" tego typu książki pisała Krystyna Siesicka.

Część druga „ 110 ulic ” przeczytana jeszcze w 2016 i dużo szybciej niż ta pierwsza. Akcja skupia się na młodszym z braci...

Fajniejsza niż "110 ulic", ale tylko tyle - fajniejsza...

Część druga „ 110 ulic ” przeczytana jeszcze w 2016 i dużo szybciej niż ta pierwsza. Akcja skupia się na młodszym z braci...

Fajniejsza niż "110 ulic", ale tylko tyle - fajniejsza...

Nie zdarzało mi się czytać książek tego gatunku, a jeśli nawet, nie było mowy o tym, aby mnie one zaciekawiły. Kiedy ją kupiłam nie wiedziałam, że jest to druga część "110 ulic". Wyjątkowo mnie zaskoczyła. Mimo, że w późniejszym czasie dowiedziałam się o poprzedniej części i zamierzałam ją kupić - nigdy do tego nie doszło i raczej w najbliższym czasie nie dojdzie. Samo "220 linii" dla mnie jest książką ciekawą, ponieważ tak naprawdę nigdy nie wiemy co zdarzy się później.

Nie zdarzało mi się czytać książek tego gatunku, a jeśli nawet, nie było mowy o tym, aby mnie one zaciekawiły. Kiedy ją kupiłam nie wiedziałam, że jest to druga część "110 ulic". Wyjątkowo mnie zaskoczyła. Mimo, że w późniejszym czasie dowiedziałam się o poprzedniej części i zamierzałam ją kupić - nigdy do tego nie doszło i raczej w najbliższym czasie nie dojdzie. Samo...