Gdyby nie pierwsza część powieści "Cień kata", byłby to raczej przeciętny numer. Gene Wolfe pisze dobrze, a ta właśnie książka należy do najlepszych w jego dorobku.

Mimo upływu lat nadal czyta się z przyjemnością "Legendę o Madonnie z Wrakowiska" - to sugestywny wariant Zwiastowania i jedno z najlepszych opowiadań o robotach, jakie ostatnio czytałem.

Natomiast "Rzeka czasu" Brina raczej rozczarowuje: już H. G. Well pisał coś podobnego (a było to jeszcze w XIX-tym wieku). Podobnie ma się sprawa z miniaturami Sawaszkiewicza - te groteskowe teksty wydano po prostu za późno, aby mogły spełnić funkcję antysystemową lub demaskatorską. Powiem nawet, że wydane w roku 1990 brzmią nieszczerze. Pytanie za 100 punktów: kiedy zostały napisane?

Tekst Cyrana sprawia nieco niespójne wrażenie i, nie ma co owijać w bawełnę, zwyczajnie nudzi. Jego "Jeruzalem" było znacznie lepsze. Natomiast Drzewiński pisze czytelnie, ale niewiarygodnie. To znaczy, ma dobry pomysł, ale psychologia postaci jakoś mi tam kuleje.

Publicystyka numeru jest tym razem ciekawa: Jacek Inglot oferuje kilka celnych spostrzeżeń na temat dystopii. Podczas gdy Leszek Bugajski ma łatwe zadanie, recenzując "Marcjannę i aniołowie" Zimniaka, to Maciej Parowski męczy się strasznie nad "Arką" Wiśniewskiego-Snerga. Dorota Malinowska ma natomiast farta, bo ma prawo referować o "Indiana Jones i ostatnia krucjata".

W "Spotkaniu z pisarzem" ciekawy wywiad z redaktorem naczelnym działu fantastyki niemieckiego wydawnictwa Heyne, Wolfgangiem Jeschke. A w dziale naukowym dobry, jak zwykle, wstęp do wirusologii Macieja Iłowieckiego - tekst w sumie nadal naukowo poprawny.

Gdyby nie pierwsza część powieści "Cień kata", byłby to raczej przeciętny numer. Gene Wolfe pisze dobrze, a ta właśnie książka należy do najlepszych w jego dorobku.

Mimo upływu lat nadal czyta się z przyjemnością "Legendę o Madonnie z Wrakowiska" - to sugestywny wariant Zwiastowania i jedno z najlepszych opowiadań o robotach, jakie ostatnio czytałem.

Natomiast "Rzeka...