Tomik zawierający kilka opowiadań Marii Rodziewiczówny. Autorka porusza w nich przeróżne tematy: marność ziemskich dostatków w obliczu wieczności, wyższość pracy nad złudną chwałą wypraw wojennych, a także przemiana duchowa człowieka.

„- Tyś kto jest? Na książce tej jest moja pieczęć?
- Jam jest sługa Boga.
- Nie ma Boga i niepotrzebny.
- Ta książka to Jego słowa.
- Spalić ją, bałamuciła nas wieki.
Wydarto starcowi książkę i rzucono ją w ogień.
- Zatem przekradłeś się tu ludzi oszukiwać, z ich ciemnoty żyć. (…)
- Powiedziano mi, że panujesz prawdą – szedłem śmiało na to hasło. Poddani twoi smutni są i grzeszni, i słabi. Będą mnie potrzebowali, by im odpowiedź dać na to, na co ty odpowiedzieć nie potrafisz. Mój Pan ma słowo wszechmocne.
- Bardzo pewny jesteś.
- Bom był twoim poddanym niegdyś – i wiem – jak gorzko bywa niekiedy.
Tu ręką na tłum wskazał i dodał:
- Gdy zawładniesz tak, że poza twym słowem nie będą już słyszeli nigdy w sobie głosu mojego Pana, natenczas będziesz panował – ale nie nad ludźmi – nad stadem i szatanami tylko.”