Thrillery polityczne z przesłaniem burzącym słodkie poczucie bezpieczeństwa to specjalność tego autora.
Po czytanym wcześniej przeze mnie "Tajnym raporcie Millingtona", a teraz po tej pozycji, jestem tego pewna. Tym razem autor w kolejnej odsłonie z Frankiem Shepardem w roli głównej odkrył tajniki powstawania planów terrorystycznych. Jego przyczyny, procedury, przebieg realizacji, sposoby wykonania i rolę czynnika najważniejszego, bardzo nieprzewidywalnego, a przez to umiejącego diametralnie zmienić kierunek rozwoju wypadków – regułę prawdopodobieństwa. Nawet najlepiej, najprecyzyjniej, najdokładniej przygotowany plan podlega zasadom probabilistyki. A to oznacza, że wszystko może się zdarzyć. Nawet postawienie świata u progu zagłady.
Tę sucho i beznamiętnie brzmiącą myśl autor rozwinął, tworząc prawdopodobny, emocjonujący scenariusz wydarzeń, który być może miał miejsce naprawdę, a jeśli nie, to zawsze ma szansę się wydarzyć. Wystarczy przywódca totalitarnego kraju, który posiada potrzebę umocnienia politycznej władzy i materiały jądrowe, by zaplanować atak terrorystyczny na wybrany cel. Do tego bezwzględnie posłusznego, oddanego i zastraszonego Paka Li, który zrobi wszystko, by Najwybitniejszy Przywódca był zadowolony. Agenta silnie zdeterminowanego, bo za niepowodzenie akcji płaciła jego rodzina zesłaniem do obozu koncentracyjnego, a on sam mógł skończyć jako żywa karma dla psów przywódcy. Nie mniej zdeterminowani od niego byli agenci służb specjalnych Rosji, USA, Anglii, Grecji i Włoch. Ci pierwsi wiedzieli, że od czasów Stalina świat należy do młodego pokolenia, które nie wiedziało jednak, że "nie wszystko się zmienia… tak całkiem". W Rosji nadal ludzie znikają z dnia na dzień. A Amerykanie jak zwykle, dwoili się i troili, by naprawić to, co zepsuli inni, by jak zwykle uratować świat.
Początkowo powieść zaczęła się w dużym rozproszeniu opisów działań bohaterów, miejsca akcji i czasu. Migawek niczym w stop-klatce pozornie niepowiązanych, nijak niełączących się ze sobą jakimikolwiek punktami stycznymi. Nawet główny bohater, agent Frank Shepard, który postanowił odejść ze służby, nie uczestniczył w powoli rozwijających się akcjach i zawiązujących się wątkach. Do momentu, kiedy zaczęła działać reguła prawdopodobieństwa krzyżująca plany odpoczywającego na Krecie amerykańskiego agenta i plany Paka Li. Frank znalazł się w najmniej odpowiednim miejscu i czasie dla siebie, ale w najodpowiedniejszym dla akcji. To do tego miejsca prowadziły wszystkie wątki zagęszczających się wydarzeń, by powoli łączyć wszystkie elementy w logiczną całość. Również te wydawałoby się najmniej ważne, często przypadkowe, nabierające z czasem kluczowego, decydującego lub rozstrzygającego problem znaczenia. Wszystkie nieprzewidywalne przypadki, których tak bardzo obawiał się Pak Li, zaczęły działać na korzyść agentów chcących ubiec zamachowców. Na dodatek cała procedura musiała przebiegać bez świadków po obu stronach.
Całość powieści osadzonej we współcześnie otaczającej mnie rzeczywistości z polityką państw, którą śledzę w programach publicystycznych i informacyjnych, z postaciami przywódców państw z pierwszych stron mediów oraz autentycznymi wydarzeniami, sprawiała wrażenie bardzo prawdopodobnej. Uchylenie przez autora rąbka tajemnicy pracy służb wywiadowczych, o których efektach (sukcesach lub porażkach) przeciętny człowiek nie wie nic, jest głównym atutem tej historii. Przede wszystkim uświadamiającym, co drzemie pod pozornie spokojną taflą powierzchni oficjalnej polityki, ale też i wprowadzającym element niepokoju spowodowany zaburzeniem poczucia pewności w tym niepewnym świecie, że "nasz świat nie rządzi się już prawami zrozumiałymi". Nie wiemy, "czy stoimy u progu globalnego kryzysu, zapaści gospodarczej, katastrofy ekologicznej, czy też jesteśmy uczestnikami cywilizacyjnego skoku w technologiczny raj". Tak naprawdę nie wiemy nic. I jestem tym trochę zaniepokojona jak zwykle po książce tego autora. Potrafi zburzyć poczucie spokoju i pokazać, jak "świat przyśpieszył i po drodze stracił stabilność, przechodząc w stan dynamicznej, a jak niektórzy chcą – schizofrenicznej, nierównowagi". Jak bardzo moja fajność życia jest uzależniona od kaprysu jednego, niezrównoważonego człowieka posiadającego władzę, a jeszcze bardziej od reguły prawdopodobieństwa i przypadkowości.
Strach czytać kolejną jego powieść!
naostrzuksiazki.pl

Thrillery polityczne z przesłaniem burzącym słodkie poczucie bezpieczeństwa to specjalność tego autora.
Po czytanym wcześniej przeze mnie "Tajnym raporcie Millingtona", a teraz po tej pozycji, jestem tego pewna. Tym razem autor w kolejnej odsłonie z Frankiem Shepardem w roli głównej odkrył tajniki powstawania planów terrorystycznych. Jego przyczyny, procedury, przebieg...

Wbrew ocenie LC kolejna według mnie bardzo słaba książka.
Akcja toczy się na siłę. Opis wydarzeń i sytuacji bez napięcia. Autor nie potrafi budować akcji. Opisuje zlepkami i prostymi zdaniami kolejne wydarzenia. Nie dość że z wydarzeń nie wynika żaden dramatyzm dostajemy żarciki bohaterów na poziomie familiady. Minimalny plusik to przypisy. Ale ich znaczenie można odnaleźć w Wikipedii. Ogromne rozczarowanie

Wbrew ocenie LC kolejna według mnie bardzo słaba książka.
Akcja toczy się na siłę. Opis wydarzeń i sytuacji bez napięcia. Autor nie potrafi budować akcji. Opisuje zlepkami i prostymi zdaniami kolejne wydarzenia. Nie dość że z wydarzeń nie wynika żaden dramatyzm dostajemy żarciki bohaterów na poziomie familiady. Minimalny plusik to przypisy. Ale ich znaczenie można odnaleźć...

Ależ mnie ta powieść pozytywnie zaskoczyła!
Pierwsza część była całkiem dobra, ale też nie wciągała tak, żeby się zachwycać. Teraz? No cóż, zachwycam się! Zwłaszcza że to nie do końca mój ukochany gatunek. Powiem tyle, jako powieść sensacyjna nie ma dla mnie żadnych wad! Znakomicie się czytało, akcja wciąga bez reszty i człowiek nie może się doczekać, co jeszcze los przyniesie bohaterom.
Intrygowały mnie wstawki o tajemniczym Najwybitniejszego Przywódcy, najgorsze jest to, że te pozornie absurdalne rzeczy mają miejsce we wszelakich reżimach. Z drugiej strony czy wielkie mocarstwa nie mają podobnych priorytetów, tylko działają nieco innymi metodami? Kwestia do rozważenia…
No ale nie będę się tu rozwodził na temat moich poglądów o tzw. Wielkich mocarstwach, nie czas i miejsce…
Książka jest genialna i basta! Duży plus za „oprawę” realistyczną, lubię, gdy w książce pojawiają się autentyczne postaci, tutaj nie zabrakło tych naprawdę znanych i wpływowych.
Co tu dużo pisać, powieść jest kwintesencją najlepszej literatury rozrywkowej, autor przekonał mnie do siebie i jeśli kiedyś jeszcze postanowi wysłać Franka Sheparda na jakąś misję, może liczyć na to, że kupię tę książkę!

Ależ mnie ta powieść pozytywnie zaskoczyła!
Pierwsza część była całkiem dobra, ale też nie wciągała tak, żeby się zachwycać. Teraz? No cóż, zachwycam się! Zwłaszcza że to nie do końca mój ukochany gatunek. Powiem tyle, jako powieść sensacyjna nie ma dla mnie żadnych wad! Znakomicie się czytało, akcja wciąga bez reszty i człowiek nie może się doczekać, co jeszcze los...

Dobre czytadło, ale bez sząłu. Spoko na wakacje

Dobre czytadło, ale bez sząłu. Spoko na wakacje

Bardzo dobra kontynuacja serii, jak i w poprzedniej części nie dość, że dużo się dzieje, to jeszcze w zawrotnym tempie. Jednak trudno odmówić tej książce realizmu, a wybór na przeciwnika Korei Północnej w dzisiejszych czasach dodaje szczególnego smaku. Skłania do zastanowienia się na kruchością świata, który znamy i ciągle trwającej zakulisowej wojnie. Fantastycznie pokazana jest praca całego zespołu nad rozpracowaniem tematu, żadnych tam brawurowych akcji jednego superagenta. Na tle całej misternej intrygi koniec był zaskakująco "przypadkowy". Przeczytałam ją z przyjemnością, szkoda, że ne wydano ostatniej części.

Bardzo dobra kontynuacja serii, jak i w poprzedniej części nie dość, że dużo się dzieje, to jeszcze w zawrotnym tempie. Jednak trudno odmówić tej książce realizmu, a wybór na przeciwnika Korei Północnej w dzisiejszych czasach dodaje szczególnego smaku. Skłania do zastanowienia się na kruchością świata, który znamy i ciągle trwającej zakulisowej wojnie. Fantastycznie...

Dość ciekawa historia, jednak jest to głównie sensacyjna powieść, w której "ma się dziać". Wprowadzenie dość spokojne, później akcja nabiera tempa.

Podobał mi się humor w tej książce.

Dość ciekawa historia, jednak jest to głównie sensacyjna powieść, w której "ma się dziać". Wprowadzenie dość spokojne, później akcja nabiera tempa.

Podobał mi się humor w tej książce.

Druga książka ZeLenaya i znów rewelacja. Korea Północna. Chory kraj z obłąkanym przywódcą. A jednak mogą stworzyć dla świata całkiem realne zagrożenie. Warto!!

Druga książka ZeLenaya i znów rewelacja. Korea Północna. Chory kraj z obłąkanym przywódcą. A jednak mogą stworzyć dla świata całkiem realne zagrożenie. Warto!!

Dobry temat na świetną powieść, niestety spalony przez autora nudą, brakiem napięcia, drętwymi postaciami. Czasem wydawało mi się, jakby autor chciał skopiować Ludluma. Marna sensacja. Nie warto.

Dobry temat na świetną powieść, niestety spalony przez autora nudą, brakiem napięcia, drętwymi postaciami. Czasem wydawało mi się, jakby autor chciał skopiować Ludluma. Marna sensacja. Nie warto.

ZeLenay siedzi w temacie, więc zna się na tym, o czym pisze. A pisze o tajnych służbach, agentach, spiskach, intrygach i globalnym terroryzmie. Czytając ,,U progu zagłady" nieodparcie nasuwały się na myśl skojarzenia z mistrzem literatury military fiction, Tomem Clancym. ZeLenay ma podobny styl: opisuje wiele różnych wątków, wprowadza mnóstwo scen, z pozoru przypadkowych i mało istotnych (ot, zwykłe przypadkowe spotkanie dwóch osób na ulicy, rozmowa w kawiarence, czy wrzucenie przez komunistycznego dyktatora pudełka pełnego czekoladek na ziemię),które z czasem zgrabnie splata w zwartą całość i wyjaśnia ich sens. Jednocześnie - i tu znów podobieństwo do Clancy'ego - nie zawsze to główny bohater obowiązkowo musi ocalić świat, a czasem okazuje się, że drobiazgowo zaplanowana operacja musi zostać odwołana z banalnych powodów, zaś niespodziewanym wybawcą z kłopotów okaże się przypadkowy, szary człowiek z ulicy. U ZeLenaya nic nie jest z góry przesądzone i nigdy nie wiadomo, jak dana sytuacja się rozwinie. Jest to niewątpliwie jeden z wielu plusów i zachęta, by sięgnąć po książki tego autora - i przekonać się, czy świat uczyni kolejny krok, przekraczając tytułowy próg zagłady.

ZeLenay siedzi w temacie, więc zna się na tym, o czym pisze. A pisze o tajnych służbach, agentach, spiskach, intrygach i globalnym terroryzmie. Czytając ,,U progu zagłady" nieodparcie nasuwały się na myśl skojarzenia z mistrzem literatury military fiction, Tomem Clancym. ZeLenay ma podobny styl: opisuje wiele różnych wątków, wprowadza mnóstwo scen, z pozoru przypadkowych i...

Właściwie mam te same zarzuty co do poprzedniej książki autora choć przyznać muszę w relacji bohater - rodzina już mniej jest jęczenia. Nadal jednak wstawia jakieś zbędne wątki poboczne (choć fakt, że kilka okazuje się później jakieś znaczenie ma),czasem troszkę przynudza. Prawdę mówiąc można by książkę lekko ociosać i by była znacznie lepsza. Myślę też, że ciut przegiął z rysem Najwybitniejszego Przywódcy - aż taki idiota to jednak rządzić by nie mógł moim zdaniem. Sytuacja w Korei jest bardziej złożona a kult wodza jest w dużej mierze zakorzeniony w ich kulturze. Ten bezkrytycyzm, wręcz wiara w jego boskość, akceptacja tyranii. Oczywiście terror i odcięcie od świata też ma kolosalne znaczenie. Spłycić to do gwałcącego, mordującego świra, karmiącego swoimi ludźmi psy to nawet lekka obraza dla inteligencji czytelnika.
Generalnie da się przeczytać ale zachwytu u mnie nie wzbudziło.

Właściwie mam te same zarzuty co do poprzedniej książki autora choć przyznać muszę w relacji bohater - rodzina już mniej jest jęczenia. Nadal jednak wstawia jakieś zbędne wątki poboczne (choć fakt, że kilka okazuje się później jakieś znaczenie ma),czasem troszkę przynudza. Prawdę mówiąc można by książkę lekko ociosać i by była znacznie lepsza. Myślę też, że ciut przegiął z...