Dlaczego ta książka ma tak niską ocenę? Jestem negatywnie zaskoczona. Przyjemna historia, uroczy bohaterowie (Mik moim ulubieńcem),szybko się ją czyta, wzbudza w czytelniku pozytywne emocje. Jestem "psiarą" i mam słabość do takich opowiastek. Ode mnie 8/10.

Dlaczego ta książka ma tak niską ocenę? Jestem negatywnie zaskoczona. Przyjemna historia, uroczy bohaterowie (Mik moim ulubieńcem),szybko się ją czyta, wzbudza w czytelniku pozytywne emocje. Jestem "psiarą" i mam słabość do takich opowiastek. Ode mnie 8/10.

Przygody bardziej i mniej podwórkowych Burków.

Przygody bardziej i mniej podwórkowych Burków.

Nie jest to książka, którą poleciłbym dzieciom. Niezbyt wiele się tutaj dzieje, brak też jakiegoś morału. Ot, Puc i Bursztyn biegają to tu, to tam. Napsocą na podwórku, to biegną na rynek robić ósemki. Gdy to im się znudzi biegną gdzieś indziej np. wracają na podwórko. Niby nic dziwnego, w końcu to książka o psach, jednak nawet tego typu książeczka powinna posiadać jakiś morał, nieść jakieś wartości. A mamy takie jałowe opowiadanka o psach, które na dodatek mocno się zestarzały pod względem językowym. Książek dla dzieci jest całe mnóstwo, często z mądrym morałem, więc nie wiem co w "Pucu, Bursztynie i gościach" widziała osoba umieszczając tę książkę na liście lektur szkolnych.

Nie jest to książka, którą poleciłbym dzieciom. Niezbyt wiele się tutaj dzieje, brak też jakiegoś morału. Ot, Puc i Bursztyn biegają to tu, to tam. Napsocą na podwórku, to biegną na rynek robić ósemki. Gdy to im się znudzi biegną gdzieś indziej np. wracają na podwórko. Niby nic dziwnego, w końcu to książka o psach, jednak nawet tego typu książeczka powinna posiadać jakiś...

Puc i Bursztyn to dwa wiejskie kundle prowadzące beztroskie życie pełne zabaw, figli oraz ucieczek z podwórka. Pewnego dnia ich pani ma gościa, a z tym gościem przybywają do ich domu dwa miejskie psiaki: Mikado i Tiuzdej. O ile Tiuzdej zupełnie nie nie odnajduje się w wiejskim życiu, to Mikado wreszcie zaczyna czuć jak to naprawdę jest być psem!

Żadne skrajności nie są dobre - to pewne. Aktualnie nasze psy żyją miejskim życiem, ale każdy właściciel powinien pamiętać, że pies jest zwierzęciem. Zamiast wymagać bezwzględnego posłuszeństwa, kultury i czystości pozwolić mu czasem się w czymś wytarzać, pogonić wiewiórkę lub rozszarpać zabawkę...

Cudowna opowieść o zderzeniu dwóch psich światów. Naprawdę dobra książka o psach!

Puc i Bursztyn to dwa wiejskie kundle prowadzące beztroskie życie pełne zabaw, figli oraz ucieczek z podwórka. Pewnego dnia ich pani ma gościa, a z tym gościem przybywają do ich domu dwa miejskie psiaki: Mikado i Tiuzdej. O ile Tiuzdej zupełnie nie nie odnajduje się w wiejskim życiu, to Mikado wreszcie zaczyna czuć jak to naprawdę jest być psem!

Żadne skrajności nie są...

Książka mojego dzieciństwa. Za moich czasów lektura klasy 2. albo 3. W LC nie ma mojego wydania (nie było to wydanie z 1935, ale w LC jest potem dziura do 1995). Moja córka jeszcze przeczytała z zainteresowaniem, ale dla wnuczek jest już zbyt archaiczne.

Książka mojego dzieciństwa. Za moich czasów lektura klasy 2. albo 3. W LC nie ma mojego wydania (nie było to wydanie z 1935, ale w LC jest potem dziura do 1995). Moja córka jeszcze przeczytała z zainteresowaniem, ale dla wnuczek jest już zbyt archaiczne.

Króciutka lektura - ponoć omawiana w szkołach, ale nie kojarzę. Całkiem przyjemne losy Bursztyńcia, który robi największy bigos na podwórze. Mamy zderzenie charakterów. Kury uciekają w popłochu, do gospody trafia panicz. Pies-arystokrata. Wyniosły i wyraźnie czujący się, jakby postradał rozumy. Ale to pani domu, nasza gosposia, pani Katarzyna rządzi oraz dba o pokarm dla pupilków, lub gani za niecne zachowania, jak kradzież kotletów! Z życia wzięte - psy rozrabiają, kogut się wścieka, że panuje harmider w jego otoczeniu. Nieoczekiwani goście dodają pikanterii sytuacji. Nic, co by mogło zaskoczyć, lub jestem za stary na takie opowieści, gdzie otrzymujemy pokaz ze zwierzęcej natury, która zachowuje się niemądrze. Puc najrozsądniejszy z ekipy, ale jemu również powinęła się noga. Gdybym był młodszy - może miałbym większą zabawę. Dla starszych zbyt dziecinne i bez puenty.

Króciutka lektura - ponoć omawiana w szkołach, ale nie kojarzę. Całkiem przyjemne losy Bursztyńcia, który robi największy bigos na podwórze. Mamy zderzenie charakterów. Kury uciekają w popłochu, do gospody trafia panicz. Pies-arystokrata. Wyniosły i wyraźnie czujący się, jakby postradał rozumy. Ale to pani domu, nasza gosposia, pani Katarzyna rządzi oraz dba o pokarm dla...

Ile tu dziwnych słów...

Ile tu dziwnych słów...

Nie wiem na ile teraz książka jest popularna jako lektura, ale ja uważam, że powinna być usunięta na stałe z kanonu lektur. Zwyczajnie się zestarzała, a na dodatek napisana jest naprawdę trudnym językiem. Chwilami ja miałam problemy czytając ją mojemu synkowi na dobranoc, a co dopiero dziecko z klas 1-3. Co do samych historii są w porządku, nie porywają, ale czyta się ok. Czuć tu jednak inne podejście do zwierząt i mamy obraz wsi, która już praktycznie nie istnieje.

Nie wiem na ile teraz książka jest popularna jako lektura, ale ja uważam, że powinna być usunięta na stałe z kanonu lektur. Zwyczajnie się zestarzała, a na dodatek napisana jest naprawdę trudnym językiem. Chwilami ja miałam problemy czytając ją mojemu synkowi na dobranoc, a co dopiero dziecko z klas 1-3. Co do samych historii są w porządku, nie porywają, ale czyta się ok....

Rozumiem wszystkich którzy są tą książką zachwyceni, mają do niej sentyment i rozumiem też wszystkich tych którzy mówią że jest strasznie nudna:) Jest niespieszna, mało tu się dzieje. Nie ma wielkiej historii i wielkich wzruszeń ale mi ta prosta historia opowiedziana z perspektywy psów i kota się spodobała i to mimo że wiek dziecięcy dawno za mną. Nie wiem czy spodobałaby się moim dzieciom w wieku lat 8 i 10. Może tak, może nie. Wydaje mi się, że książka już wypadła z kanonu lektur. Uważam że nie ma takiej książki która spodoba się absolutnie wszystkim więc myślę że było na nią miejsce w kanonie. Dla mnie to lepsza opcja niż np Rany Julek

Rozumiem wszystkich którzy są tą książką zachwyceni, mają do niej sentyment i rozumiem też wszystkich tych którzy mówią że jest strasznie nudna:) Jest niespieszna, mało tu się dzieje. Nie ma wielkiej historii i wielkich wzruszeń ale mi ta prosta historia opowiedziana z perspektywy psów i kota się spodobała i to mimo że wiek dziecięcy dawno za mną. Nie wiem czy spodobałaby...

Obowiązkowa pozycja dla najmłodszych. Książka pełna przygód, które rozbawią nie tylko dzieci

Obowiązkowa pozycja dla najmłodszych. Książka pełna przygód, które rozbawią nie tylko dzieci