Czytałam tomy dziennika w odwrotnej kolejności - ten najpierw, wcześniejszy później. Ten tom drugi 1896-1906 zachwycił mnie bardziej - przez czasy bliższe moim zainteresowaniom, bohaterów, których znałam z innych opracowań i wspomnień. Górska opisuje sobie współczesne wydarzenia z perspektywy mieszkającej pod Warszawą szlachcianki. Kilka tygodni temu czytałam "W ogrodzie wspomnień" p. Olczak-Ronikier i teraz odkryłam, że obydwie panie pisały o tych samych wydarzeniach - np. o manifestacjach socjalistów w Warszawie, o ucieczce z Cytadeli, o biedzie i niedostatku. Odmienna perspektywa narracji sprawiła, że widziały te same wydarzenia z dwóch krańcowo różnych miejsc - wrażenie niesamowite i bardzo ciekawe z takiego psychologicznego punktu widzenia. Książką jestem zachwycona i bardzo polecam.

Czytałam tomy dziennika w odwrotnej kolejności - ten najpierw, wcześniejszy później. Ten tom drugi 1896-1906 zachwycił mnie bardziej - przez czasy bliższe moim zainteresowaniom, bohaterów, których znałam z innych opracowań i wspomnień. Górska opisuje sobie współczesne wydarzenia z perspektywy mieszkającej pod Warszawą szlachcianki. Kilka tygodni temu czytałam "W...

Pierwsza część dziennika przenosi nas w końcówkę XIX wieku. Świetnie oddany jest klimat ówczesnej Polski - problemy gospodarcze, dyskusyjne postawy arystokracji, kwestie religijne - w tym szczególnie zagadnienie unitów, stosunki panujące w Warszawie w kontraście z tymi galicyjskimi w Krakowie. Dla wszystkich, których interesuje prawdziwe codzienne życie szlachty polskiej pod zaborami. Polecam.

Pierwsza część dziennika przenosi nas w końcówkę XIX wieku. Świetnie oddany jest klimat ówczesnej Polski - problemy gospodarcze, dyskusyjne postawy arystokracji, kwestie religijne - w tym szczególnie zagadnienie unitów, stosunki panujące w Warszawie w kontraście z tymi galicyjskimi w Krakowie. Dla wszystkich, których interesuje prawdziwe codzienne życie szlachty polskiej...

Zaczęłam czytać z dużym zapałem - wspomnienia właścicielki Woli Pękoszewskiej (miejscowości całkiem blisko mnie leżącej),żyjącej w ciężkim okresie zaborów - wspomnienia sięgają czasów powstania styczniowego. Ubożejące polskie ziemiaństwo, nękane na przykład dużymi podatkami, walka o utrzymanie się na powierzchni, o zapewnienie przyszłości synom. Pani Górska wspiera też utalentowanego sąsiada, malarza Józefa Chełmońskiego.
W sumie jednak książka mnie zawiodła. Pani Maria jest troskliwą matką i cnotliwą matroną, Polką patriotką muszącą godzić się z realiami życia w rosyjskim zaborze. Powieść jednak poza dniem codziennym życia ziemiaństwa wiele mi nie wniosła i nawet nie doczytałam do końca.

Zaczęłam czytać z dużym zapałem - wspomnienia właścicielki Woli Pękoszewskiej (miejscowości całkiem blisko mnie leżącej),żyjącej w ciężkim okresie zaborów - wspomnienia sięgają czasów powstania styczniowego. Ubożejące polskie ziemiaństwo, nękane na przykład dużymi podatkami, walka o utrzymanie się na powierzchni, o zapewnienie przyszłości synom. Pani Górska wspiera też...

Dla niektórych (i dla mnie) to pociągające - życie ziemiaństwa w detalach.

Dla niektórych (i dla mnie) to pociągające - życie ziemiaństwa w detalach.