Książki muzyczne cechuje duża liczba stron i częste skupianie się na wątkach pobocznych. Inaczej się nie da, gdyż autorzy takich dzieł czują i czasami czynnie biorą udział w przedstawianych wydarzeniach. Tak jest u Everetta True, który nie dość, że zabiera nas w podróż po rodzącym się nowym gatunku muzycznym - grunge, to jeszcze jest tego wszystkiego uczestnikiem. To sporo daje, gdyż raz, że mamy sporą ilość pamiętników/listów/wspomnień to jeszcze rozmów, jakie autor przeprowadzał z przedstawianymi osobami. Jednak nie robi tego z jakieś sensacji, tylko bardziej kronikarskiego obowiązku, tak żeby wszystko było na swoim miejscu i każdy mógł zapoznać się z historią "Nirvany", wobec której narosło sporo legend.

Książki muzyczne cechuje duża liczba stron i częste skupianie się na wątkach pobocznych. Inaczej się nie da, gdyż autorzy takich dzieł czują i czasami czynnie biorą udział w przedstawianych wydarzeniach. Tak jest u Everetta True, który nie dość, że zabiera nas w podróż po rodzącym się nowym gatunku muzycznym - grunge, to jeszcze jest tego wszystkiego uczestnikiem. To sporo...

Książka, od której trudno jest się oderwać! Nic dziwnego, w końcu to historia legendarnej Nirvany spisana przez angielskiego dziennikarza muzycznego, który często towarzyszył zespołowi m.in. podczas tras koncertowych. True ładnie przedstawił początki zespołu: nieskażone sławą, nałogami, za to bogate w miłość do muzyki i koncertowania. Przytoczone są liczne wypowiedzi i fragmenty wywiadów osób blisko współpracujących z Nirvaną. Mimo, że książka jest poświęcona zespołowi to głównym bohaterem jest Cobain: jego muzyka, pragnienia, problemy, osobowość. Sam autor dyscyplinuje się przed czytelnikiem, ponieważ nie chce pisać o demonach Cobaina, tylko o Nirvanie. Zabrakło mi więcej opowieści o Channingu (perkusiście z czasów pierwszej płyty "Bleach"),Novoselicu i Grohlu (choć o nim możemy poczytać w publikacjach poświęconym Foo Fighters). Mimo wszystko, historia spisana przez True w moim odczuciu jest rzetelna i uczciwa. Przede mną lektura o Nirvanie pióra Michaela Azerrada.

Książka, od której trudno jest się oderwać! Nic dziwnego, w końcu to historia legendarnej Nirvany spisana przez angielskiego dziennikarza muzycznego, który często towarzyszył zespołowi m.in. podczas tras koncertowych. True ładnie przedstawił początki zespołu: nieskażone sławą, nałogami, za to bogate w miłość do muzyki i koncertowania. Przytoczone są liczne wypowiedzi i...

To, co zrobiła Nirvana z moim młodzieńczym mózgiem, nie udało się żadnej innej kapeli. Apogeum mojego uwielbienia do ich muzyki miał miejsce gdy miałem jakieś 16 lat, książkę czytałem trochę później, bo w wieku 23 lat, ale i tak zrobiła na mnnie wrażenie. Kto ma serce do takiej muzyki i fascynuje go Cobain, przeczyta tą książke migiem. Reszta? Ciężko powiedzieć. Czy mi chciało by się czytać książkę o Tiesto czy innym dj? Nie sądze.

To, co zrobiła Nirvana z moim młodzieńczym mózgiem, nie udało się żadnej innej kapeli. Apogeum mojego uwielbienia do ich muzyki miał miejsce gdy miałem jakieś 16 lat, książkę czytałem trochę później, bo w wieku 23 lat, ale i tak zrobiła na mnnie wrażenie. Kto ma serce do takiej muzyki i fascynuje go Cobain, przeczyta tą książke migiem. Reszta? Ciężko powiedzieć. Czy mi...

Najlepsza książka o Kurcie i Nirvanie. Na ten temat przeczytałam już chyba wszystkie książki, artykuły, spekulacje itd. Ta jest najlepsza. Autentyczna i poruszająca do łez, ukazująca nie tylko upadek jednego z herosów zagubionej generacji X ale też o nurcie, który został wrzucony na piedestał właśnie dzięki tym zespole.

Najlepsza książka o Kurcie i Nirvanie. Na ten temat przeczytałam już chyba wszystkie książki, artykuły, spekulacje itd. Ta jest najlepsza. Autentyczna i poruszająca do łez, ukazująca nie tylko upadek jednego z herosów zagubionej generacji X ale też o nurcie, który został wrzucony na piedestał właśnie dzięki tym zespole.

To kolejna książka którą pożyczyłam od kumpeli z zamiarem oddania po tygodniu i kolejna, której w końcu nie oddałam do tej pory...mam pewien problem z ustaleniem, gdzie się teraz znajduje, bo natychmiast po przeczytaniu puściłam ją w świat, wiedziona myślą, że każdy fan muzyki powinien ja obowiązkowo przeczytać. Nawet jeżeli nie lubi Nirvany.
Pomijając już historię samego zespołu, jest to niesamowita opowieść o scenie muzycznej w tamtych czasach i o naprawdę pozytywnie walniętych ludziach, którzy ją tworzyli. O najdzikszych pomysłach, najbardziej niestandardowej wyobraźni i lekceważeniu wszelkich zasad BHP przez pomysły typu: pokrojenie lodówki nożem. Czytając tą biografię, a raczej opowieść na szkolnej ławce potrafiłam kompletnie zapomnieć gdzie się znajduję i po co tu jestem, zwłaszcza, że większość opisanych tam postaci szkoły nie skończyła.
Sama postać autora, również bogato opisana, zainspirowała mnie niesamowicie i sprawiła, że postanowiłam zająć się tak jak on dziennikarstwem muzycznym i zaczęłam chodzić na większość małych, miejscowych koncertów z nadzieją, że któryś z nich będzie niedługo tak sławny jak Nirvana...
Czytałam wiele biografii tego zespołu, ale ta bije je wszystkie na głowę, po prostu kompletny brak zastrzeżeń. Jak tylko ją znajdę, przeczytam jeszcze raz.

To kolejna książka którą pożyczyłam od kumpeli z zamiarem oddania po tygodniu i kolejna, której w końcu nie oddałam do tej pory...mam pewien problem z ustaleniem, gdzie się teraz znajduje, bo natychmiast po przeczytaniu puściłam ją w świat, wiedziona myślą, że każdy fan muzyki powinien ja obowiązkowo przeczytać. Nawet jeżeli nie lubi Nirvany.
Pomijając już historię...

Czytałam tą książkę dość dawno temu, ale pamiętam, że się z nią nie rozstawałam. Czytałam ją jak zahipnotyzowana i nosiłam nawet do szkoły, żeby pochłaniać kolejne strony ukradkiem, chowając ją pod podręcznikiem do języka polskiego.
Mam wrażenie, że relacja Everetta True jest bardzo subiektywna. Jako dziennikarz, powinien skupić się na faktach. "Prawdziwa historia" jest jednak relacją przyjaciela, człowieka, który nie obserwował opisanych wydarzeń z boku, ale w części z nich uczestniczył. To on na przykład podczas festiwalu Reading And Leeds wwiózł Kurta Cobaina na scenę na wózku inwalidzkim. Bez pamięci kochał się też w Courtney Love i dlatego nie dziwi mnie, że nie przedstawił jej w tak złym świetle, jak część biografów Nirvany.
Podczas czytania miałam wrażenie jakbym za sprawą jakiejś magicznej siły przenosiła się dwadzieścia lat wstecz i trafiała prosto w centrum wydarzeń.

Czytałam tą książkę dość dawno temu, ale pamiętam, że się z nią nie rozstawałam. Czytałam ją jak zahipnotyzowana i nosiłam nawet do szkoły, żeby pochłaniać kolejne strony ukradkiem, chowając ją pod podręcznikiem do języka polskiego.
Mam wrażenie, że relacja Everetta True jest bardzo subiektywna. Jako dziennikarz, powinien skupić się na faktach. "Prawdziwa historia" jest...

Coś świetnego. Z Nirvany już wyrastam, ale ta biografia, właściwie opowieść pana True wciąga niesamowicie. Tylko pozazdrościć lekkiego pióra i poczucia humoru. Autor znał chłopaków z Nirvany blisko, wszystko opisuje z własnego punktu widzenia. Mimochodem pisze własna biografię... Wspomina o telefonach od Courtney, o tym, który muzyk szukał go w danym klubie aby dokonać zemsty. Żywot panów z Nirvany sam z siebie jest interesujacy, a co dopiero, gdy opisze go ktos z takim talentem, jak autor. Wielkim pulsem są wstawki o innych zespołach.
lektura obowiązkowa każdego grunge
najlepsza biografia Nirvany, jaką czytałam, a trochę tego było

Coś świetnego. Z Nirvany już wyrastam, ale ta biografia, właściwie opowieść pana True wciąga niesamowicie. Tylko pozazdrościć lekkiego pióra i poczucia humoru. Autor znał chłopaków z Nirvany blisko, wszystko opisuje z własnego punktu widzenia. Mimochodem pisze własna biografię... Wspomina o telefonach od Courtney, o tym, który muzyk szukał go w danym klubie aby dokonać...

Pamiętam,że przeczytałam tą książkę w wieku 12,może 13 lat. Wtedy miałam świra na punkcie grunge'u. Potrafiłam słuchać go cały dzień i całą noc. Mudhoney,Mother Love Bone,Nirvana,Hole,Green River,Temple of the Dog,The Melvins,Sonic Youth. Ale królowała u mnie Nirvana. Więc kiedy pewnego dnia w księgarni natknęłam sie na tą książkę,to stwierdziłam,że muszę ją mieć.
Pomimo tego,że książka do cienkich nie należy,to przeczytałam ją cholernie szybko. Cóż,mogę powiedzieć,że to prawdziwa gratka dla fanów. Prosty język,świetne zdjęcia i historie. Wiele razy podczas czytania tej książki wybuchałam śmiechem po przeczytaniu tego co wyprawiali chłopcy z Nirvany.

Pamiętam,że przeczytałam tą książkę w wieku 12,może 13 lat. Wtedy miałam świra na punkcie grunge'u. Potrafiłam słuchać go cały dzień i całą noc. Mudhoney,Mother Love Bone,Nirvana,Hole,Green River,Temple of the Dog,The Melvins,Sonic Youth. Ale królowała u mnie Nirvana. Więc kiedy pewnego dnia w księgarni natknęłam sie na tą książkę,to stwierdziłam,że muszę ją mieć.
Pomimo...

Książka o tyle dobra że w 100% subiektywna. Autor który był czynnym uczestnikiem zdarzeń i katalizatorem ruchu "grunge" nie sili sie na przymilanie komukolwiek. Krytykuje papkę muzyczną i mainstream patrząc na nią okiem fana sceny niezależnej. Książka jest wspaniałą podróżą po muzyce alternatywnej pierwszej połowy lat 90. Skupia się głownie tak na samej Nirvanie jak i zespołach północnego-zachodu stanów. To chyba jedna z niewielu pozycji pozbawionych frazesów i silenia sie na mądrości. Naprawdę doskonała i napisana z jajem kopalnia wiedzy. Perełka.

Książka o tyle dobra że w 100% subiektywna. Autor który był czynnym uczestnikiem zdarzeń i katalizatorem ruchu "grunge" nie sili sie na przymilanie komukolwiek. Krytykuje papkę muzyczną i mainstream patrząc na nią okiem fana sceny niezależnej. Książka jest wspaniałą podróżą po muzyce alternatywnej pierwszej połowy lat 90. Skupia się głownie tak na samej Nirvanie jak i...

Czytając aż ciężko nie przenieść się do idealnie opisanych realiów czasów. Genialna książka przybliżająca nam legendarna i tajemniczą postać Kurta Cobaina.

Czytając aż ciężko nie przenieść się do idealnie opisanych realiów czasów. Genialna książka przybliżająca nam legendarna i tajemniczą postać Kurta Cobaina.