W sumie to powinienem skopiować tutaj recenzję pierwszego tomu, bo w zasadzie było to samo. Tak samo irytująca Ariadna, tak samo nudny Carbo i tylko Spartakus trzymał (choć nie zawsze)swój poziom. Zbyt dużo miejsca autor przeznaczył na bezsensowne przemyślenia bohaterów, a czasami zbyt mało było samej akcji, tak jak przy opisie szturmu. Szanuję autora za przygotowanie do pisania, ale niestety sama wiedza nie zawsze jest sposobem na dobrą książkę. Niektóre wątki znowu mało logiczne, niektóre jakby niedokończone i zakończenie wydaje się napisane za szybko.
Ogólnie mimo rozczarowania raczej dam jeszcze szanse autorowi, bo jednak opisuje ciekawe prawdziwe historie.

No i jeszcze jestem nieco rozczarowany wydaniem, bo po pierwsze początek drugiego tomu, był nieco inaczej przetłumaczony niż w pierwszym tomie jako zapowiedź ( swoją drogą chyba pierwszy raz widziałem coś takiego, gdzie cały pierwszy rozdział 2 tomu był już w tomie 1),a po drugie brakowało mi przypisów, które były na końcu, ale w samym tekście nie były oznaczone, a poza tym nie były umieszczone w kolejności.

W sumie to powinienem skopiować tutaj recenzję pierwszego tomu, bo w zasadzie było to samo. Tak samo irytująca Ariadna, tak samo nudny Carbo i tylko Spartakus trzymał (choć nie zawsze)swój poziom. Zbyt dużo miejsca autor przeznaczył na bezsensowne przemyślenia bohaterów, a czasami zbyt mało było samej akcji, tak jak przy opisie szturmu. Szanuję autora za przygotowanie do...

Powtórzę to, co pisałam w recenzji "Gladiatora": świetne przygotowanie autora do napisania tej dylogii. Bardzo podobało mi się, że w tej części było dużo treści z perspektywy Rzymu. Niektóre opisy w obu częściach są monotonne i się dłużą, ale da się to przeczytać.
Niby znam historie Traka i wiedziałam jak się to zakończy, ale mimo wszystko troszkę przykro było na końcu ;)
W obu częściach warto poświęcić chwile na przeczytanie uwag od autora: wyjaśnia on tam, które wydarzenia są fikcją, które są prawdą zgodną z wszelakimi źródłami, a które troszkę zostały w powieści podkolorowane.
I znowu się powtórzę: nie wciągnęła mnie ta historia jakoś bardzo, ale nie mam też poczucia, że straciłam na nią czas.

Powtórzę to, co pisałam w recenzji "Gladiatora": świetne przygotowanie autora do napisania tej dylogii. Bardzo podobało mi się, że w tej części było dużo treści z perspektywy Rzymu. Niektóre opisy w obu częściach są monotonne i się dłużą, ale da się to przeczytać.
Niby znam historie Traka i wiedziałam jak się to zakończy, ale mimo wszystko troszkę przykro było na końcu ;)...

Kupiłem tą książkę w promocji mimo bardzo słabej - moim zdaniem - części pierwszej (której dałem całe 3 gwiazdki). Tu jest już nieco lepiej, dzieje się więcej - jest więcej Rzymu a tytułowy Spartacus staje się nieco bardziej 'strawny w porównaniu do części pierwszej. Wciąż jest to jednak książka marna, napisana płasko i banalnie, z przewidywalnymi rozwojami akcji i powtarzanymi jak z jakiegoś makra wstawkami typu 'o wielki jeźdźcu'. Generalnie i całościowo - moim zdaniem szkoda czasu na ten cykl tego autora. Oby inne jego książki były lepsze.

Kupiłem tą książkę w promocji mimo bardzo słabej - moim zdaniem - części pierwszej (której dałem całe 3 gwiazdki). Tu jest już nieco lepiej, dzieje się więcej - jest więcej Rzymu a tytułowy Spartacus staje się nieco bardziej 'strawny w porównaniu do części pierwszej. Wciąż jest to jednak książka marna, napisana płasko i banalnie, z przewidywalnymi rozwojami akcji i...

Kontynuacja losów Traka Spartakusa . Wśród powstańców dochodzi do konfliktów o przywództwo. W obliczu decydującej bitwy siły się dzielą. Dochodzi do nieuniknione klęski. Druga część epopei nie odbiega poziomem od pierwszej . Miłośnicy tego typu literatury powinni być zadowoleni . Kane stworzył wspaniały obraz Rzymu czasów Spartakusa .

Kontynuacja losów Traka Spartakusa . Wśród powstańców dochodzi do konfliktów o przywództwo. W obliczu decydującej bitwy siły się dzielą. Dochodzi do nieuniknione klęski. Druga część epopei nie odbiega poziomem od pierwszej . Miłośnicy tego typu literatury powinni być zadowoleni . Kane stworzył wspaniały obraz Rzymu czasów Spartakusa .

Powtarzalność. Wiecznie te same przemyślenia bohaterów. Tylko dla fanów postaci Spartakusa.

Powtarzalność. Wiecznie te same przemyślenia bohaterów. Tylko dla fanów postaci Spartakusa.

Ben Kane nie zawodzi bardzo dobra kontynuacja pierwszego tomu. Jak zwykle u tego autora wspaniałe opisy bitew i potyczek. Pozycja godna polecenia.

Ben Kane nie zawodzi bardzo dobra kontynuacja pierwszego tomu. Jak zwykle u tego autora wspaniałe opisy bitew i potyczek. Pozycja godna polecenia.

Spartakus to historia bohatera, która często była wykorzystywana w filmach, serialach i książkach. Ben Kane to świetny pisarz powieści historycznych, połączenie jego techniki i historii Spartakusa zwiastowało naprawdę ciekawe książki. Czy mu się to udało? Zapraszam do recenzji.

Fabuła jest znana i raczej nie mamy tu wprowadzonych większych twistów. Większość z nas wie, jak kończy się historia Spartakusa i jego powstania. Dlatego też ciekawiło mnie na czym autor przede wszystkim skupi naszą uwagę.

Bohaterowie jako pierwsi przychodzą mi na myśl. Są twardzi, pełnokrwiści i prawdziwi. Ich decyzje są determinowane przez wychowanie i wydarzenia, które ich dotyczyły. Gladiatorzy czerpią ze wszystkiego co mogą, bo wiedzą, że to może być ich ostatni dzień. Z kolei Rzymianie są dumni i czują się lepsi od innych. Obie strony lekceważą się i nienawidzą. Spartakus to wykorzystuje i prowadzi swoich ludzi, jednak nawet on popełnia błędy i nie potrafi w pełni okiełznać niewolników. Rozłamy w jego armii są coraz większe i niestety prowadzą do nieuchronnej klęski, której mógł uniknąć, gdyby inaczej postępował.
Rzymianie to elita, zdobywcy, panowie świata. Powstanie niewolników jest ogromne, jednak oni nie postrzegają go jako walki z ludźmi, tylko ze zwierzętami, które łatwo można poskromić. Ich kolejne klęski są odbierane jako policzek nie dla tych co przegrali, ale dla całego społeczeństwa. To jest świetny przykład potęgi Rzymu. Każda porażka tylko ich wzmacnia i przybliża do tego, by zniszczyć wroga. Jednak przy okazji widzimy powolny kres senatu i rządów demokracji. Ten system powoli wymiera i trzeba czegoś nowego, co niektóre postacie zauważają i próbują wykorzystać.

Podsumowując, bardzo się wciągnąłem czytając i poznając tych bohaterów. Ich wygrane i klęski. Ich miłości i wrogów. Całość jest bardzo dobrze napisana i można się wczuć w podejmowane decyzje przez każdą z postaci. Są one przedstawione idealnie pod względem ich pozycji społecznej, wychowania czy więzów rodzinnych. Polecam ją każdemu fanowi Bena Kane i Spartakusa. To jest nowe, może nie świeże, ale świetne podejście do największego w dziejach Rzymu powstania niewolników.

Spartakus to historia bohatera, która często była wykorzystywana w filmach, serialach i książkach. Ben Kane to świetny pisarz powieści historycznych, połączenie jego techniki i historii Spartakusa zwiastowało naprawdę ciekawe książki. Czy mu się to udało? Zapraszam do recenzji.

Fabuła jest znana i raczej nie mamy tu wprowadzonych większych twistów. Większość z nas wie, jak...

Wspominałam już o tym, kiedy pisałam swoją nieprofesjonalną i niefachową recenzję pierwszej części - podoba mi się taka wersja historii Spartakusa. Podoba mi się jeszcze bardziej po przeczytaniu niepozornej noty od samego autora. O powstaniu niewolników wiemy, bez wątpienia, mniej, niż byśmy tego chcieli, ale nie trzeba nad tym ubolewać, zwłaszcza będąc pozytywnie szalonym na punkcie starożytnego Rzymu człowiekiem. Twórcą.
Ja też piszę. Różne rzeczy. Ben Kane i jego narracja to surowość. Przynajmniej dla mnie. Ja uwielbiam opisy, zagłębianie się do wnętrz postaci, uczucia. Tutaj tego miażdżąco dużo nie było, ale w żaden sposób nie ujmuje to powieści Kane'a. Dlaczego - bo myślę, że w tym przypadku mogłoby nawet zaszkodzić. To jest historia zemsty. Żądzy krwi. Desperackiego dążenia do swojej wolności za wszelką cenę z jednej strony, z drugiej natomiast to historia całkowitego oddania się sprawie zaszycia ran republiki. Jestem ogromną fanką zaznaczenia nie bagatelizowania sił wroga. Niezależnie, czy mowa o relacji Spartakus-Krassus, czy ogólniej Rzymianie-armia Spartakusa. Postaci Krassusa poświęciłabym dużo czasu, ale to nie miejsce i czas.
Momentami tylko czułam lekkie poirytowanie ukazywaniem legionistów jak takie kurczaczki, które łatwo wpadają w złość, po czym uciekają. Oczywiście jasna sprawa, że armie rzymskie nie były aż tak niezłomne, jak chciałyby zapewne w wielu sytuacjach być, ale nie mieszajmy faktów z historyczną fikcją Kane'a. Bardzo dobrą zresztą.
Seria o Spartakusie była moim pierwszym spotkaniem z autorem. Na horyzoncie /Zapomniany legion/. Gdybym miała komuś polecić tę dwutomową serię, zrobiłabym to. Świetne opisy bitew. Przygotowań, strategii. Ta surowość jest zdecydowanie wskazana. Siła, krew, brud. Cel. Ambicja. Zdrada, lojalność, szacunek. Bardzo dobre książki. Dobre na powrót do lekko zardzewiałej pasji do rzymskiej historii. Wracam na dobre.

Wspominałam już o tym, kiedy pisałam swoją nieprofesjonalną i niefachową recenzję pierwszej części - podoba mi się taka wersja historii Spartakusa. Podoba mi się jeszcze bardziej po przeczytaniu niepozornej noty od samego autora. O powstaniu niewolników wiemy, bez wątpienia, mniej, niż byśmy tego chcieli, ale nie trzeba nad tym ubolewać, zwłaszcza będąc pozytywnie...

Kontynuacja losów Spartakusa i jego armii. Ich losy komplikują się gdy po pokonaniu kolejnej armii rzymskiej do akcji wkracza Krasuss i tworzy przeciwko nim armie złożoną z 10 legionów. Sytuacji nie poprawia także na początku odejście części Galów i ich unicestwienie przez rzymian a potem spory wewnętrzne pomiędzy przywódcami buntu.
To jest naprawdę przemyślana wersja historii buntu Spartakusa w której autor umiejętnie wypełnia luki w opisach historycznych.

Kontynuacja losów Spartakusa i jego armii. Ich losy komplikują się gdy po pokonaniu kolejnej armii rzymskiej do akcji wkracza Krasuss i tworzy przeciwko nim armie złożoną z 10 legionów. Sytuacji nie poprawia także na początku odejście części Galów i ich unicestwienie przez rzymian a potem spory wewnętrzne pomiędzy przywódcami buntu.
To jest naprawdę przemyślana wersja...

Bardzo dobra kontynuacja "Gladiatora: - pierwszej części historii Spartakusa. Zakończenie dylogii jest pasjonujące. Imponuje wiedza merytoryczna autora i jego wyobraźnia również. Ciekawa jest konstrukcja postaci głównego bohatera, która nie jest jednostajna, lecz wraz z wydarzeniami ewoluuje.

Bardzo dobra kontynuacja "Gladiatora: - pierwszej części historii Spartakusa. Zakończenie dylogii jest pasjonujące. Imponuje wiedza merytoryczna autora i jego wyobraźnia również. Ciekawa jest konstrukcja postaci głównego bohatera, która nie jest jednostajna, lecz wraz z wydarzeniami ewoluuje.