Daphne du Maurier, znana przede wszystkim z powieści “Rebeka”, w swojej zbiorze opowiadań “Ptaki i inne opowiadania” prezentuje Nam zbiór historii, które balansują na granicy rzeczywistości i fantazji. Każde z opowiadań w tej książce jest niczym okno do innego świata, gdzie codzienność miesza się z niezwykłością, a ludzkie emocje są wystawione na próbę w najbardziej nieoczekiwanych sytuacjach.

👉Tytułowe opowiadanie “Ptaki” to klasyczna już historia, która zainspirowała Alfreda Hitchcocka do stworzenia swojego słynnego filmu. Du Maurier kreuje w nim obraz sielskiego życia nadmorskiej społeczności, które zostaje przerwane przez niepokojące i agresywne zachowanie ptaków. To mistrzowskie studium napięcia i rosnącego poczucia zagrożenia. Autorka z niezwykłą precyzją buduje atmosferę strachu, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Podobnie dzieje się w “Jabłonce”, gdzie autorka bawi się motywem obsesji.

👉 “Monte Verita” to opowieść o poszukiwaniu sensu życia na tajemniczej górze, która wydaje się być odpowiedzią na wszystkie pytania. To historia, która zmusza do refleksji nad własnym życiem i wyborami, które dokonujemy. Historia ta jest przypomnieniem, że czasem największe odkrycia dokonują się w Nas samych, gdy stawiamy czoła naszym najgłębszym lękom i najśmielszym marzeniom.

Po przeczytaniu tej książki moje uznanie dla twórczości Daphne du Maurier wzrosło jeszcze bardziej. Jej zdolność do tworzenia tak sugestywnych i porywających opowieści sprawia, że z niecierpliwością oczekuję możliwości przeczytania jej kolejnych dzieł. Daphne du Maurier to bez wątpienia moja ulubiona autorka, a jej książki zajmą honorowe miejsce w mojej biblioteczce.

🤔Czy byliście kiedykolwiek tak pochłonięci książką, że zapomnieliście o świecie wokół? Bo ja czytając te opowiadania tak miałam 😅

Daphne du Maurier, znana przede wszystkim z powieści “Rebeka”, w swojej zbiorze opowiadań “Ptaki i inne opowiadania” prezentuje Nam zbiór historii, które balansują na granicy rzeczywistości i fantazji. Każde z opowiadań w tej książce jest niczym okno do innego świata, gdzie codzienność miesza się z niezwykłością, a ludzkie emocje są wystawione na próbę w najbardziej...

Szczerze to się zawiodłam. Liczyłam na większą dawkę grozy, a mocno się wynudziłam.
Ranking opowiadań
1. Ptaki
2. Jabłonka
3. Stary
4. Monte Verità
5. Prowincjonalny fotograf
6. Pocałuj mnie jeszcze raz

Szczerze to się zawiodłam. Liczyłam na większą dawkę grozy, a mocno się wynudziłam.
Ranking opowiadań
1. Ptaki
2. Jabłonka
3. Stary
4. Monte Verità
5. Prowincjonalny fotograf
6. Pocałuj mnie jeszcze raz

W opowiadaniach autor nie ma wiele czasu by przekonać czytelnika do historii. Po kilku zdaniach jesteśmy porwani lub z utęsknieniem czekamy końca. Autorka operując celnymi zdaniami złożonymi powoli buduje atmosferę napięcia i niepokoju związaną z różnymi aspektami ludzkiej psychiki. Lubię takie nieoczywiste działania kiedy po zakończeniu opowiadania składamy wszystko w jedno i pozostajemy z historiami na dłużej.

W opowiadaniach autor nie ma wiele czasu by przekonać czytelnika do historii. Po kilku zdaniach jesteśmy porwani lub z utęsknieniem czekamy końca. Autorka operując celnymi zdaniami złożonymi powoli buduje atmosferę napięcia i niepokoju związaną z różnymi aspektami ludzkiej psychiki. Lubię takie nieoczywiste działania kiedy po zakończeniu opowiadania składamy wszystko w...

Przypadkiem przeczytałam cykl opowiadań pt. "Ptaki" 1. kwietnia, czyli w Międzynarodowy Dzień Ptaków 🤪
Akurat to opowiadanie mnie nie wystraszyło. Bardziej zapada w pamięć film Alfreda Hitchcocka.
Całość oceniam na 6/10.

Te krótkie historie w ogóle nie są straszne ani złowieszcze, co akurat jest zarzutem biorąc pod uwagę intencje Autorki. Poczucia humoru też zbyt wiele nie wykryłam.
Ogólnie - rozczarowanie.
Za to edycja zachwyca. 'Pozłacane' litery, rysunki, grawerunek.
Jak miło i praktycznie byłoby mieć też w KAŻDEJ KSIĄŻCE - tasiemkę-zakładkę. Jest pod kolor okładki. Perfekcyjne wykończenie całości.

Przypadkiem przeczytałam cykl opowiadań pt. "Ptaki" 1. kwietnia, czyli w Międzynarodowy Dzień Ptaków 🤪
Akurat to opowiadanie mnie nie wystraszyło. Bardziej zapada w pamięć film Alfreda Hitchcocka.
Całość oceniam na 6/10.

Te krótkie historie w ogóle nie są straszne ani złowieszcze, co akurat jest zarzutem biorąc pod uwagę intencje Autorki. Poczucia humoru też zbyt wiele nie...

Przyjemne.

Przyjemne.

Lubicie opowiadania? Ja raz na jakiś czas lubię po nie sięgnąć, ale zazwyczaj wybieram powieści.
.
Ostatnio pisałam Wam, jak bardzo zachwycona jestem twórczością Daphne du Maurier. Korzystając z tego, że aktualnie mam (obojętnie jakby to nie zabrzmiało) "fazę" na tę autorkę, postanowiłam przeczytać jej kolejne dzieło. Tym razem wybór padł na "Ptaki".
.
"Ptaki" to zbiór opowiadań. Dokładnie pięciu opowiadań, które były dla mnie fenomenalne. Mroczne, niepokojące i z niepowtarzalnym wręcz dusznym klimatem, który sprawiał, że miałam ciarki na całym ciele. Mimo, że książka nie jest typowym horrorem - nie wyskakują tutaj żadne potwory czy duchy, nie ma bestialskich zbrodni, to cały czas czułam właśnie ten narastający niepokój. Styl pisania autorki dostarcza mi wiele emocji, z każdą książką coraz bardziej i intensywniej. Wciąż jestem oczarowana jej stylem pisania i tym jaki klimat w swoich powieściach czy właśnie w opowiadaniach potrafiła stworzyć.
.
Mam jedynie żal do wydawców o to, że zepsuli mi ostatnie opowiadanie... Jeśli jeszcze nie czytaliście, a planujecie sięgnąć po "Ptaki" z serii butikowej wydawnictwa Albatros, to omińcie proszę tytułową stronę ostatniego opowiadania. Bowiem jest tam pewien rysunek, który przedstawia coś, co pojawia się dopiero w ostatnim zdaniu tegoż opowiadania ("Stary"). Psuje to cały zamierzony (zapewne) zabieg autorki. A szkoda bo gdyby nie to, myślę, że zbierałabym szczękę z podłogi.
.
https://www.instagram.com/panisowaczyta/

Lubicie opowiadania? Ja raz na jakiś czas lubię po nie sięgnąć, ale zazwyczaj wybieram powieści.
.
Ostatnio pisałam Wam, jak bardzo zachwycona jestem twórczością Daphne du Maurier. Korzystając z tego, że aktualnie mam (obojętnie jakby to nie zabrzmiało) "fazę" na tę autorkę, postanowiłam przeczytać jej kolejne dzieło. Tym razem wybór padł na "Ptaki".
.
"Ptaki" to zbiór...

"Ptaki" to najlepszy zbiór opowiadań jaki w życiu przeczytałam. Spośród sześciu zamieszczonych w tym tomie utworów nie podobał mi się tylko jeden "Stary", "Monte Verita" uważam za przeciętny, natomiast pozostałe cztery zaliczyłabym nawet do wybitnych. Nie powiedziałabym, że są to opowiadania grozy (może poza tytułowymi "Ptakami"),ale raczej opowieści o samotności, traumie, strachu i ułomnościach ludzkiej natury. Praktycznie każde z tych opowiadań (oprócz ostatniego) po dodaniu kilku wątków, czy scen mogłoby stać się samodzielną powieścią.
Lektura książek Daphne du Maurier to prawdziwa uczta i dziwi mnie, że popularność tej autorki wybuchła dopiero kilka lat temu, być może dlatego, że jej książki nie były długo wznawiane.
"Ptaki" bez wątpienia warto przeczytać, nawet jeśli się nie lubi (tak jak ja) opowiadań.

"Ptaki" to najlepszy zbiór opowiadań jaki w życiu przeczytałam. Spośród sześciu zamieszczonych w tym tomie utworów nie podobał mi się tylko jeden "Stary", "Monte Verita" uważam za przeciętny, natomiast pozostałe cztery zaliczyłabym nawet do wybitnych. Nie powiedziałabym, że są to opowiadania grozy (może poza tytułowymi "Ptakami"),ale raczej opowieści o samotności, traumie,...

Zbiór zawiera opowiadania o różnej tematyce, w których autorka podejmuje się psychologicznych analiz ludzkich zachowań. Dodatkowo Du Maurier słynie z mistrzowskiego budowania napięcia i niepokoju, tworząc atmosferę grozy.

Zbiór zawiera opowiadania o różnej tematyce, w których autorka podejmuje się psychologicznych analiz ludzkich zachowań. Dodatkowo Du Maurier słynie z mistrzowskiego budowania napięcia i niepokoju, tworząc atmosferę grozy.

Och co to były za opowiadania. Każde kolejne lepsze od poprzedni ego. Autorka zaserwowała nam świetne opowiadania i morały , które dają wiele do myślenia. Polecam jedno z lepszych odkryć w tym roku 🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻

Och co to były za opowiadania. Każde kolejne lepsze od poprzedni ego. Autorka zaserwowała nam świetne opowiadania i morały , które dają wiele do myślenia. Polecam jedno z lepszych odkryć w tym roku 🫶🏻🫶🏻🫶🏻🫶🏻

Krótką formą zachwycam się naprawdę rzadko, ale w przypadku tych opowiadań jest inaczej. Piękna proza. Każde z opowiadań pozostawia lekki dreszcz niepokoju, ale dokładnie tego oczekiwałam. Moja pierwsza styczność z autorką, na pewno sięgnę po jej powieści.

Krótką formą zachwycam się naprawdę rzadko, ale w przypadku tych opowiadań jest inaczej. Piękna proza. Każde z opowiadań pozostawia lekki dreszcz niepokoju, ale dokładnie tego oczekiwałam. Moja pierwsza styczność z autorką, na pewno sięgnę po jej powieści.