Strindberg rzuca wyzwanie kobieco zorientowanej, Ibsenowskiej filozofii dramatu rodzinnego popadając w niesubtelną, wylewną gorycz zaszachowanej, "oblężonej" męskości, której kompromitacją wcale nie jest kobiecość, lecz własna toksyczna potrzeba władzy - tak więc sama w sobie krzywo postrzegana męskość. To oczywiście meta-perspektywa ponieważ treść tego utworu doskonale obnaża mizoginizm Strindberga - wyżej wspomniane poczucie ucisku; kobiecej przewagi nad mężczyzną.
Problemem nie jest tu postać Laury (bezwzględna, doprowadzona do ostateczności femme fatale),lecz ten osobliwy atawistyczny kompleks, który się wokół niej (a ściślej, wokół konfliktu o dziecko) kumuluje oraz całość skrajnych, stereotypowy poglądów dotyczących kobiet.
Potraktowanie ojcostwa jako biologicznego przedłużenia siebie i przedstawienie go w postaci obsesji bohatera zdaje się być tutaj absolutnie poważne i nieironiczne - to swoista odpowiedź na " Dziką Kaczkę" Ibsena, w której zanegowana jest wszelka "biologiczna podstawa" rodzicielstwa i podkreślone znaczenie miłości pomimo wszystko.

Strindberg rzuca wyzwanie kobieco zorientowanej, Ibsenowskiej filozofii dramatu rodzinnego popadając w niesubtelną, wylewną gorycz zaszachowanej, "oblężonej" męskości, której kompromitacją wcale nie jest kobiecość, lecz własna toksyczna potrzeba władzy - tak więc sama w sobie krzywo postrzegana męskość. To oczywiście meta-perspektywa ponieważ treść tego utworu doskonale...

"W każdej rodzinie są sprawy, które honor i przyzwoitość każą ukrywać przed całym światem..."

To stwierdzenie można odnieść do "Ojca". U Strindberga dom to pole walki, a małżonkowie są śmiertelnymi wrogami. O co walczą? Wiadomo, o władzę...
On - Rotmistrz, ona - Laura. Mają córkę, Bertę, i każde z nich chce w inny sposób zaplanować jej przyszłość. Ta polaryzacja stanowisk to tylko pretekst do uzyskania dominacji w małżeństwie. Laura, aby zyskać przewagę i osłabić męża-przeciwnika, każe mu powątpiewać w to, że jest ojcem Berty. Bo tylko mater semper certa est...

Bohaterowie dramatu są wyraziści. Rotmistrz jest postacią dynamiczną, a Laura to żona pozornie dbająca o rzekomo chorego męża, a tak naprawdę niszcząca go psychicznie. Również Berta nie jest niewinna i grzeczna, choć mógłby na to wskazywać jej wiek...

W utworze to kobiety sprawują władzę i wykorzystują ją przeciwko Rotmistrzowi. Jak to się skończy? Odsyłam do lektury.

Utwór Strindberga to doskonałe studium rozpadu więzi małżeńskich i rodzinnych. Szwedzki dramaturg ukazał wpływ kłamstwa i zwątpienia na życie człowieka. Udowodnił, iż niewiele wystarczy, aby mógł on utracić pewność siebie i doznać upadku lub nawet upodlenia. W jego mniemaniu miłość kobiety i mężczyzny to pole walki, a małżeństwo to spółka akcyjna. Smutne zapatrywanie...

Wymowa utworu jest pesymistyczna i zdecydowanie antykobieca. Czyżby Strindberg był uprzedzony do kobiet? W końcu "Ojciec" to nie jest jedyny utwór, w którym przedstawił przedstawicielki płci pięknej w złym świetle. Pewnie wpływ na ten stan rzeczy miało jego pierwsze, nieudane małżeństwo. A przed nim były jeszcze dwa! Biedak...
Polecam!

"W każdej rodzinie są sprawy, które honor i przyzwoitość każą ukrywać przed całym światem..."

To stwierdzenie można odnieść do "Ojca". U Strindberga dom to pole walki, a małżonkowie są śmiertelnymi wrogami. O co walczą? Wiadomo, o władzę...
On - Rotmistrz, ona - Laura. Mają córkę, Bertę, i każde z nich chce w inny sposób zaplanować jej przyszłość. Ta polaryzacja stanowisk...