cała seria ekstra dla miłośników kryminałów

cała seria ekstra dla miłośników kryminałów

W pewnej chwili czytania pomyślałem że jeżeli jeszcze raz przeczytam w zadaniu imię i nazwisko komisarza (Kurt Wallander) to rzucę książką o ścianę i do niej nie wrócę. I tak też się stało. :) Wierzyć się nie chce że postać wkurzającego ,nieudacznika jakim jest KURT WALLANDER stała się bohaterem cyklu książek.

W pewnej chwili czytania pomyślałem że jeżeli jeszcze raz przeczytam w zadaniu imię i nazwisko komisarza (Kurt Wallander) to rzucę książką o ścianę i do niej nie wrócę. I tak też się stało. :) Wierzyć się nie chce że postać wkurzającego ,nieudacznika jakim jest KURT WALLANDER stała się bohaterem cyklu książek.

Udane i zachęcające zaproszenie do wejścia w świat Kurta Wallandera, niestrudzonego policjanta z Ystad, kochającego operę (ja też ją uwielbiam, dlatego bardzo polubiłam komisarza). Tom świetny, przeczytałam wszystkie części serii jak i pozostałe książki Mankella i stwierdzam, że jest to doskonały pisarz. Polecam!

Udane i zachęcające zaproszenie do wejścia w świat Kurta Wallandera, niestrudzonego policjanta z Ystad, kochającego operę (ja też ją uwielbiam, dlatego bardzo polubiłam komisarza). Tom świetny, przeczytałam wszystkie części serii jak i pozostałe książki Mankella i stwierdzam, że jest to doskonały pisarz. Polecam!

Z powieściami Henninga Mankella zetknęłam się wiele, wiele lat temu w czasach szkoły podstawowej. To wówczas zakupiłam dokładnie za 1 zł drugą część serii o Kurcie Wallanderze, „Psy z Rygi”, na jednym z pierwszych kiermaszy książek organizowanych przez bibliotekę w mojej szkole. Książkę kupiłam tylko dla okładki, zafascynował mnie ten ponury obraz kościotrupa na szarej plaży. „Psy z Rygi” długo czekały na półce, aż je przeczytam, czego dokonałam, o ile dobrze pamiętam, w gimnazjum. Jak można się łatwo domyślić, nastolatce niezbyt przypadła do gustu kryminalna powieść, której głównym bohaterem jest czterdziestoparoletni policjant z kryzysem wieku średniego, w dodatku całość pozbawiona była dla mnie kontekstu. Nawet wówczas jednak czułam, że warto do twórczości Henninga Mankella wrócić po latach. Tak oto piszę tę recenzję już po lekturze „Mordercy bez twarzy”. Jestem zachwycona tą pozycją! Napisana została niezwykle lekkim piórem, choć zwróciłam uwagę na nieustanne powtórzenia. Hasło „Kurt Wallander” przewija się chyba z dziesięć razy na każdej stronie, tak jakby nie istniały inne określenia na głównego bohatera, których można byłoby użyć. To jednak tylko malutki zarzut, bo po czasie już przestałam sobie tym zawracać głowę. Śledztwo mnie bardzo zaciekawiło, jednakże pod koniec książki czułam pewien niedosyt. Sprawa ciągnie się od pierwszej strony do mniej więcej 95% powieści – a fabularnie mijają zaledwie 3 tygodnie… natomiast kilkanaście ostatnich stron to bardzo szybkie streszczenie kilku miesięcy oraz ostatecznego złapania sprawców. „Morderca bez twarzy” ma świetny klimat i z chęcią zanurzałam się w zimową, wietrzną Skanię początku lat 90. XX wieku, gdzie w małej wiosce Lenarp zamordowano w okrutny sposób starsze małżeństwo. Z pewnością sięgnę jeszcze po kolejne książki z serii, które mam nadzieję, że będą równie dobre jak ta.

Z powieściami Henninga Mankella zetknęłam się wiele, wiele lat temu w czasach szkoły podstawowej. To wówczas zakupiłam dokładnie za 1 zł drugą część serii o Kurcie Wallanderze, „Psy z Rygi”, na jednym z pierwszych kiermaszy książek organizowanych przez bibliotekę w mojej szkole. Książkę kupiłam tylko dla okładki, zafascynował mnie ten ponury obraz kościotrupa na szarej...

Morderca bez twarzy to już klasyka nowego typu kryminałów (których nie jestem wielbicielką). gdzie główną rolę grają wątki społeczne i polityczne oraz realistycznie pokazana praca policyjna. Główny bohater Kurt jest typem przepracowanego,niestrudzonego policjanta , którego osobiste problemy życiowe budzą poczucie swojskości i empatii. Sama fabuła zaczyna się od nietypowego morderstwa, ale po pewnym czasie śledztwo przenosi się na kolejne zabójstwo związane z nastrojami anty emigranckimi .Napięcie spada i raczej towarzyszymy policjantom w ich pracy dochodzeniowej. Samo zakończenie pierwszego wątku wydało mi się już trochę wymuszone. Podsumowując jest to dla mnie sprawnie , dobrze napisany kryminał, ale nic ponad to.

Morderca bez twarzy to już klasyka nowego typu kryminałów (których nie jestem wielbicielką). gdzie główną rolę grają wątki społeczne i polityczne oraz realistycznie pokazana praca policyjna. Główny bohater Kurt jest typem przepracowanego,niestrudzonego policjanta , którego osobiste problemy życiowe budzą poczucie swojskości i empatii. Sama fabuła zaczyna się od...

Bardzo ciekawie rozpoczynający się cykl o komisarzu Wallanderze. Wciąga. Lubię jak w książce jest pomieszana jakaś intryga, zbrodnia plus życie bohaterów przedstawione jako nie superbohaterowie, ale z krwi i kości ludzie tacy jak my. Denerwowało mnie bardzo często powtarzanie całym imieniem i nazwiskiem prawie co drugie zdanie czasem Kurt Wallander, ale dało się to jakoś przetrawić przy całej otoczce fabuły.
Jestem ciekawa co autor w swoich pomysłach wymyśli komisarzowi Wallanderowi.

Bardzo ciekawie rozpoczynający się cykl o komisarzu Wallanderze. Wciąga. Lubię jak w książce jest pomieszana jakaś intryga, zbrodnia plus życie bohaterów przedstawione jako nie superbohaterowie, ale z krwi i kości ludzie tacy jak my. Denerwowało mnie bardzo często powtarzanie całym imieniem i nazwiskiem prawie co drugie zdanie czasem Kurt Wallander, ale dało się to jakoś...

Przeczytałem wszystkie części o Kurcie Walanderze . Dlatego bez sensu jest opisywać osobno każdą książkę . Tym bardziej po czasie . Dla mnie to klasyka szwedzkiego kryminału . Bardzo przyjemnie czyta się ten cykl . Smutne jest tylko zakończenie przygód tego bohatera. Ale cały cykl to solidna literatura kryminalna .

Przeczytałem wszystkie części o Kurcie Walanderze . Dlatego bez sensu jest opisywać osobno każdą książkę . Tym bardziej po czasie . Dla mnie to klasyka szwedzkiego kryminału . Bardzo przyjemnie czyta się ten cykl . Smutne jest tylko zakończenie przygód tego bohatera. Ale cały cykl to solidna literatura kryminalna .

Super czytało mi się tą książke. 3 raz do niej wracam po kilku latach. Generalnie moim celem jest przeczytać całą serię !
Co do książki, to trzeba pamiętać, że jest napisana na początku lat 90 i narzędzia badania zbrodni są całkowicie innej niż dzisiaj. Ale generalnie lubię ten szwedzki klimat plus głównego bohatera, który ma bagaż swoich wewnętrznych problemów, z którymi próbuje sobie jakoś poradzić ...

Super czytało mi się tą książke. 3 raz do niej wracam po kilku latach. Generalnie moim celem jest przeczytać całą serię !
Co do książki, to trzeba pamiętać, że jest napisana na początku lat 90 i narzędzia badania zbrodni są całkowicie innej niż dzisiaj. Ale generalnie lubię ten szwedzki klimat plus głównego bohatera, który ma bagaż swoich wewnętrznych problemów, z którymi...

Typowy skandynawski kryminał, z niespiesznym tempem akcji, "zwyczajnym" głównym bohaterem. Mnie to odpowiada, nie zawsze kryminał musi mieć akcję o szybkości TGV. Nic wybitnego, ale czytało mi się z przyjemnością.

Typowy skandynawski kryminał, z niespiesznym tempem akcji, "zwyczajnym" głównym bohaterem. Mnie to odpowiada, nie zawsze kryminał musi mieć akcję o szybkości TGV. Nic wybitnego, ale czytało mi się z przyjemnością.

Bardzo lubię prozę Henninga Mankela i kryminalny wątek, który się w niej przewija. To jedna z książek ze znanym komisarzem Wallanderem.

Bardzo lubię prozę Henninga Mankela i kryminalny wątek, który się w niej przewija. To jedna z książek ze znanym komisarzem Wallanderem.