Anto­lo­gia sta­no­wiąca hołd zło­żony pol­skiemu mistrzowi lite­ra­tury grozy, Ste­fa­nowi Gra­biń­skiemu (1887−1936),poprzez zapre­zen­to­wa­nie czter­na­stu nowel, powsta­łych z inspi­ra­cji jego twór­czo­ścią: Anna Głu­szek, Towa­rowy z Deutsch Eylau; Mag­da­lena Kempna, Metoda Schleg­ma­chera; Sła­wo­mir Sadow­ski, Oczko; Mag­da­lena Geraga, Klara; Krzysz­tof Mach, Nic za darmo; Anna Piwo­war­ska, Śmierć zastaje nas w dziw­nych miej­scach; Mar­cin Knop­pek; Zapach tuli­pa­nów; Prze­my­sław Rydzew­ski, Klap­nięta powieka; Paweł Kaź­mier­czyk, Ostatni spóź­niony w tamtą stronę; Krzysz­tof T. Dąbrow­ski, Łukasz Radecki, Upiora; Tomasz Gajew­ski, Pamięt­niki Ludwika Maszyny; Piotr Sku­rzyń­ski, Życie pośmiertne Igora P.; Krzysz­tof T. Dąbrow­ski, Przy­pa­dek Adama C.; Kon­rad Jan­czura, Andro­gyne i dybuk. Nie należy wszakże ocze­ki­wać po niej tek­stów epi­goń­skich. Nawet tam, gdzie auto­rzy bez­po­śred­nio nawią­zują do spu­ści­zny „magika nie­sa­mo­wi­to­ści” (np. Towa­rowy z Deutsch Eylau, zna­ko­mi­cie odda­jący kli­mat „hor­ro­rów kole­jo­wych” Gra­biń­skiego),czy­nią to z dystan­sem i cha­rak­te­ry­stycz­nym przy­mru­że­niem oka. Obok typo­wych opo­wie­ści grozy (Nic za darmo, Zapach tuli­pa­nów, Upiora),czy­tel­nik odnaj­dzie tu rów­nież gro­te­ski (Klap­nięta powieka),czy nawet utwory bli­skie saty­rze spo­łecz­nej (Życie pośmiertne Igora P.). Humor, nie­rzadko czarny, cechuje też nowele: Klara, Śmierć zastaje nas w dziw­nych miej­scach, Ostatni spóź­niony w tamtą stronę, Andro­gyne i dybuk. Tytu­łowa Metoda Schleg­ma­chera sta­nowi zno­wuż intry­gu­jącą zabawę moty­wami zaczerp­nię­tymi ze zna­nych dzieł lite­rac­kich, któ­rej polem uczy­niła autorka Dom Ushe­rów, zaś jed­nym z boha­te­rów – samego Gra­biń­skiego. Przy­kład ten poka­zuje naj­le­piej, w jak odmien­nej postaci idee „magika nie­sa­mo­wi­to­ści” (tu aku­rat myśl prze­wod­nia Dzie­dziny) oży­wione zostały przez jego ducho­wych spad­ko­bier­ców. Książka zawiera dodat­kowo obszerną (33 strony) przed­mowę pt. Tro­pi­ciel zaświa­to­wych sygna­łów. Ste­fan Gra­biń­ski i jego dzieło.

—