Wiek niewinności

Poznajemy Nowy York w latach 70 XIX gdzie niedomyślenia jest żyć inaczej niż reszta środowiska. Gdzie indywiduum nie ma racji bytu, a życie niby pełne kolorów jest ich pozbawione.

Jak dla mnie piękna książka, która wciągnęła mnie i nie chciała wypuścić.

Poznajemy Nowy York w latach 70 XIX gdzie niedomyślenia jest żyć inaczej niż reszta środowiska. Gdzie indywiduum nie ma racji bytu, a życie niby pełne kolorów jest ich pozbawione.

Jak dla mnie piękna książka, która wciągnęła mnie i nie chciała wypuścić.

Pokaż mimo to

Klasyka.
Piękna, wspaniale napisana, przenikliwa, ponadczasowa, dowcipna i nostalgiczna rzecz.
Do smakowania. Do wracania. Do odkrywania w wersji filmowej (ekranizacja samego Martina Scorsese!)

Klasyka.
Piękna, wspaniale napisana, przenikliwa, ponadczasowa, dowcipna i nostalgiczna rzecz.
Do smakowania. Do wracania. Do odkrywania w wersji filmowej (ekranizacja samego Martina Scorsese!)

Pokaż mimo to

"Wiek niewinności" zachwycił mnie swoją nieoczywistością. Jest to bowiem romans nie-romans. Romans, który tak dobitnie i na prawdę w sensie fizycznym się nie wydarzył. Były to tylko delikatne powiewy romansu, lekkie uściśnięcie dłoni, przelotny pocałunek, szukanie okazji do spotkania. Nawet gdy po bardzo długim czasie wszystkie tzw. stojące między bohaterami "przeszkody" zostały usunięte, oni i tak nie decydują się na wykonanie tego ostatniego kroku i romans między nimi się nie wydarza. Bardzo subtelna powieść. Ciekawie zarysowane tło - Nowy Jork lat 70-tych XIX wieku, amerykańskie wyższe sfery, konwenanse, snobizm i stojąca w opozycji do tego postać Newlanda Archera. Czyta się lekko i z dużą dozą przyjemności. Nie jest to naiwny, prosty romans, a frapująca lektura, z ciekawym i dającym do myślenia zakończeniem. Dużo niedopowiedzeń, świetny klimat, nieoczywiste spojrzenie na miłość i romans. Bez wątpienia jest to literatura wysokich lotów, dla czytelnika poszukującego inteligentnej rozrywki.

"Wiek niewinności" zachwycił mnie swoją nieoczywistością. Jest to bowiem romans nie-romans. Romans, który tak dobitnie i na prawdę w sensie fizycznym się nie wydarzył. Były to tylko delikatne powiewy romansu, lekkie uściśnięcie dłoni, przelotny pocałunek, szukanie okazji do spotkania. Nawet gdy po bardzo długim czasie wszystkie tzw. stojące między bohaterami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o wyższych klasach Nowego Jorku. Pisana z perspektywy wyższoklasowej, pokazująca tylko i wyłącznie wątki o tę wyższą klasę się rozbijające. Próba pokazania erozji i zmian zachodzących w starym porządku Nowego Świata, jednak erozja ta jest raczej zaczynkiem do ewentualnych zmian niż rzeczywistą rewolucją. Znamienne, że przedstawieni ludzie nie mają żadnego kontaktu z normalnym, prostym życiem, a nawet jeśli autorka ukazuje ludzi z klasy średniej, to raczej jako bohaterów trzecioplanowych, wskazując na powszechność braku kontaktu.

Książka o wyższych klasach Nowego Jorku. Pisana z perspektywy wyższoklasowej, pokazująca tylko i wyłącznie wątki o tę wyższą klasę się rozbijające. Próba pokazania erozji i zmian zachodzących w starym porządku Nowego Świata, jednak erozja ta jest raczej zaczynkiem do ewentualnych zmian niż rzeczywistą rewolucją. Znamienne, że przedstawieni ludzie nie mają żadnego kontaktu z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna wspaniała książka tego miesiąca :). Już dawno tak dobrze się nie bawiłam, czytając "klasyk". Edith Wharton pisze lekko, a jej sposób prowadzenia akcji jest bardzo absorbujący. Chcąc nie chcąc przywiązujemy się do jej postaci, które przez świetnie zarysowany portret po prostu same stają nam przed oczami. Dodatkowy komentarz na temat amerykańskiego społeczeństwa końca XIX wieku był niezwykle ciekawy. Z pewnością sięgnę po kolejną książkę tej autorki.

Mój regał z książkami
patsy-book.blogspot.com

Kolejna wspaniała książka tego miesiąca :). Już dawno tak dobrze się nie bawiłam, czytając "klasyk". Edith Wharton pisze lekko, a jej sposób prowadzenia akcji jest bardzo absorbujący. Chcąc nie chcąc przywiązujemy się do jej postaci, które przez świetnie zarysowany portret po prostu same stają nam przed oczami. Dodatkowy komentarz na temat amerykańskiego społeczeństwa końca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Wiek niewinności" Edith Wharton to spojrzenie na klaustrofobiczny, zamknięty Nowy Jork, zbudowany z fasady niewinności, prawości, moralności. Jest ciekawie, bo raczej nie tak kojarzy nam się dziś ta amerykańska metropolia.

XIX wiek, snobistyczne, elitarne nowojorskie kręgi i nieodłączny w takich historiach trójkąt miłosny. Archer zaręcza się z niewinnym, poczciwym dziewczątkiem, ubranym przez rodzinkę w gorsecik tradycji i gotowych poglądów na świat. Wówczas poznaje jej kuzynkę, przybyłą z Europy Madame Olenską, która uciekła od męża, by "schronić się" w ramionach dawnych znajomych, którzy jej postępowania bynajmniej nie pochwalają. Madame Olenska nie przejmuje się konwenansami i przestaje z ludźmi spoza elity, do których należą na przykład (o zgrozo) artyści. Stara dobra Europa zepsuła ją i przyzwyczaiła do rozrywek, których w Nowym Jorku brakuje. Rodzina i Archer muszą więc zaznajomić Madame z miejscowymi zasadami, bo w Ameryce niektórych rzeczy robić nie wypada. Historia miłosna stara jak literatura, początkowo mnie śmieszyła, ale w końcu nie było tak banalnie i na pewno nie lukrowo. Raczej racjonalnie.

"Wiek niewinności" to niespieszna opowieść o ograniczonych ludziach oraz o ich bezsensownej egzystencji i rolach, jakie odgrywają w teatrze miejscowej elity. O negowaniu i uleganiu schematom oraz o zmianach, które zachodzą z czasem, w swoim własnym tempie. Jeśli ktoś lubi zagłębiać się w to wyperfumowane elitarne bagienko, nie powinien doznać zawodu. Książka raczej nie wyróżnia się z kręgu sobie podobnych, ale czyta się przyjemnie.

"Wiek niewinności" Edith Wharton to spojrzenie na klaustrofobiczny, zamknięty Nowy Jork, zbudowany z fasady niewinności, prawości, moralności. Jest ciekawie, bo raczej nie tak kojarzy nam się dziś ta amerykańska metropolia.

XIX wiek, snobistyczne, elitarne nowojorskie kręgi i nieodłączny w takich historiach trójkąt miłosny. Archer zaręcza się z niewinnym, poczciwym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka nie dla mnie. Wynudziłam się okropnie.

Książka nie dla mnie. Wynudziłam się okropnie.

Pokaż mimo to

Doceniam przekaz, że jednostka, choć trochę wyróżniająca się na tle "społeczeństwa" skazana jest na samotność i wygnanie. Nie mniej, wynudziłem się setnie.

Albo literatura nie dla mnie, albo nie wytrzymała próby czasu.

Doceniam przekaz, że jednostka, choć trochę wyróżniająca się na tle "społeczeństwa" skazana jest na samotność i wygnanie. Nie mniej, wynudziłem się setnie.

Albo literatura nie dla mnie, albo nie wytrzymała próby czasu.

Pokaż mimo to

Bardzo dobra powieść. Subtelna , niedopowiedziana. Rozumiem rozczarowanie czytelników, którzy nastawiają się na wielka historie miłosna i wartką akcję. Ta historia jest leniwa, teatr emocji toczy się między wierszami. To książka raczej dla osób które uwielbiają długie opisy i są wrażliwe na tzw drugie dno książki. Osobiście bardzo podobał mi się sposób pisania autorki, przepiękne zdania, które opisują tak, ze wręcz wyczuwa się te atlasy, perły, koronki i muśliny, widzi się dokładnie oczyma wyobraźni piękne ciało May i jej mięśnie pod sukienką, czuje się mokrą i słoną łzę na policzku Archera czy widzi się blade i szczupłe ramiona Ellen...
Autorka roztacza bardzo namacalną wizje Nowego Jorku i i przenosi nas w całości w czasie...

Bardzo dobra powieść. Subtelna , niedopowiedziana. Rozumiem rozczarowanie czytelników, którzy nastawiają się na wielka historie miłosna i wartką akcję. Ta historia jest leniwa, teatr emocji toczy się między wierszami. To książka raczej dla osób które uwielbiają długie opisy i są wrażliwe na tzw drugie dno książki. Osobiście bardzo podobał mi się sposób pisania autorki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mnóstwo się o tej książce nasłuchałam i naczytałam, ale niestety wszystkie postacie są dla mnie mdłe, irytujące i irracjonalne. Oczywiście biorę poprawkę na czasy w których toczy się akcja książki, ale nadal widzę w niej raczej marne przedstawienie ze sredniej klasy aktorami, niż ukazanie pozorów i masek rządzących społecznością Nowego Jorku w XIX wieku. No chyba, że to na tym polega magia tej powieści, niestety mnie nie czaruje, ale nuży.

Mnóstwo się o tej książce nasłuchałam i naczytałam, ale niestety wszystkie postacie są dla mnie mdłe, irytujące i irracjonalne. Oczywiście biorę poprawkę na czasy w których toczy się akcja książki, ale nadal widzę w niej raczej marne przedstawienie ze sredniej klasy aktorami, niż ukazanie pozorów i masek rządzących społecznością Nowego Jorku w XIX wieku. No chyba, że to na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to