Kupiec William zmarł w drodze powrotnej z pielgrzymki do Jerozolimy, był dobroczyńcą opactwa, jednak jakoby słyszano go ongi mówiącego jakieś „bluźnierstwa”. Jeden z jego pracowników Aldwin, z przyczyn osobistych zachęcił Elave'a, który towarzyszył Williamowi w pielgrzymce, do opowiedzenia, co takiego kupiec twierdził. Elave powtórzył to, dodając, że się z tym zgadza. Aldwin zatem doniósł do nadgorliwego zakonnika Jerome'a, a ten do kanonika Gerberta, będącego przejazdem w opactwie.
Gerbert rozpoczął przesłuchanie zapowiadające Bernarda z „Imienia Róży”:
- Zatem twierdzisz, jakoby ludzie przychodzili na świat dobrzy?
- Tak - przytwierdził Elave.
- A zdajesz sobie sprawę, iż twierdząc tak zaprzeczasz wartości chrztu? A kto tak czyni, pozostałe obrzędy także traktuje jak bezwartościowe. Do tego jeszcze utrzymujesz, bezbożniku zatracony, że powątpiewasz, by wielu było tak złych, co zasługiwaliby na wieczną karę?
- Mam takie wątpliwości.
- Takimi błędnowierstwami próbujesz podważyć nauki Augustyna z Hippony, który wyraźnie powiada: ilość zbawionych jest ograniczona.
- Zatem Augustyn musiał być marnym świętym, pozbawionym współczucia dla bliźnich.
Hm, mnie też tak się wydaje - pomyślał Cadfael. Zawsze uważał Augustyna za nieludzkiego. Ja także.
- Sam zatem przyznajesz, że własne pomysły stawiasz ponad zdanie świętych?
- Nawet święci są tylko ludźmi i mogą pobłądzić - rozsądnie wtrącił opat.
- Stawiając własne zdanie ponad wszystko grzeszysz pychą et caetera - peroruje Gerbert, ma szczególny dar wmawiania zamiarów, o których obwinionym się nie śniło. Znam podobnych osobników.
Wkrótce Aldwina wyłowiono martwego z rzeki. Ma ranę od noża.
Opat ma problem, czy można go pochować.
Cadfael obszedł wszystkich spowiedników w okolicy, zanim znalazł tego, który udzielił Aldwinowi rozgrzeszenia. Było to w parafii Świętego Krzyża, gdzie po śmierci złej pamięci Ailnotha proboszczem był zasługujący na swe miano Bonifacy (z łaciny Dobroczyńca).
- Elave ma alibi, nikt go zresztą o tę zbrodnię nie posądzał - rzekł z ulgą opat.
- I cóż z tego? - Gerbert wciąż swoje - Błędnowierstwo gorsze jest od zabójstwa.
Na szczęście biskup, który też przybył do opactwa, był równie rozważny, co opat:
- Wierzyć należy w Skład Apostolski, reszta pozostaje niezbadana.

Przyczyną zabójstwa był podarek, jaki William przywiózł ze Wschodu dla swej przybranej córki, Fortunaty.
Zabójca działał z chęci zysku, co gorsza, uśmiercił Aldwina bez potrzeby, tamten bowiem nie znał zawartości szkatuły. By uniknąć zdradzania w tej opowieści wszystkiego, zawartość pominę.

Kupiec William zmarł w drodze powrotnej z pielgrzymki do Jerozolimy, był dobroczyńcą opactwa, jednak jakoby słyszano go ongi mówiącego jakieś „bluźnierstwa”. Jeden z jego pracowników Aldwin, z przyczyn osobistych zachęcił Elave'a, który towarzyszył Williamowi w pielgrzymce, do opowiedzenia, co takiego kupiec twierdził. Elave powtórzył to, dodając, że się z tym zgadza....

Szału nie ma ale jest poprawnie.

Szału nie ma ale jest poprawnie.