Życie to nie bajka

Najkrócej, książka o dziewczynie, której cierpienie spowodowało, że zbudowała sobie wewnętrzny świat fantazji, uwierzyła w niego i schowała się w nim przed zagrażającym (w jej mniemaniu) rzeczywistym światem.
Podczas pobytu w szpitalu podjęła się terapii pod okiem terapeutki. Razem odkrywają tłumione emocje i wspomnienia. Przedstawia schizofrenię nietypowo, bo też nie ma 2 takich samych przypadków tej choroby psychicznej, ale wiąże się zwykle z wykluczeniem przez ludzi z życia.
Książka jest mroczna, trudna, pełna trudnych emocji.
Na pewno warta przeczytania, ale tylko przez zainteresowanych tematyką.

Najkrócej, książka o dziewczynie, której cierpienie spowodowało, że zbudowała sobie wewnętrzny świat fantazji, uwierzyła w niego i schowała się w nim przed zagrażającym (w jej mniemaniu) rzeczywistym światem.
Podczas pobytu w szpitalu podjęła się terapii pod okiem terapeutki. Razem odkrywają tłumione emocje i wspomnienia. Przedstawia schizofrenię nietypowo, bo też nie ma 2...

Trochę mnie ta książka rozczarowała. Żałowałam, że ją kupiłam.

Trochę mnie ta książka rozczarowała. Żałowałam, że ją kupiłam.

Znakomita książka. Studium cierpienia. Sporo mnie ta lektura kosztowała emocjonalnie i nieźle mnie przeciągnęła, ale oczywiście warto przeczytać i przeżyć.

Znakomita książka. Studium cierpienia. Sporo mnie ta lektura kosztowała emocjonalnie i nieźle mnie przeciągnęła, ale oczywiście warto przeczytać i przeżyć.

"Nie wezwę was. Zdam się na świat. Wezmę go na siebie z całym brzemieniem"
Kurczę, aż muszę odetchnąć choć nie jest to teraz takie łatwe.
Deborah i jej dwa światy. Ur i rzeczywisty. Nie zawsze byłam w stanie ją zrozumieć, nie zawsze nadążałam za nią. Jednak bolało, mocno bolało. Wejść w świat schizofreniczki to nie lada kunszt. Postawa jej rodziców - wspaniała.
Miałam okazję być kilkukrotnie na oddziale psychiatrycznym czy też nawet w Zakładzie Psychiatrii gdzie pacjenci faktycznie przebywają tam latami. Jednak nasza polska rzeczywistość jest pod względem wiedzy, umiejętności, podejścia lekarzy do chorych - to epoka "100 lat za murzynami".
Warto zgłębić tę książkę, poznać inność innych i nie rzadko naszych znajomych, sąsiadów.
Polecam gorąco .

"Nie wezwę was. Zdam się na świat. Wezmę go na siebie z całym brzemieniem"
Kurczę, aż muszę odetchnąć choć nie jest to teraz takie łatwe.
Deborah i jej dwa światy. Ur i rzeczywisty. Nie zawsze byłam w stanie ją zrozumieć, nie zawsze nadążałam za nią. Jednak bolało, mocno bolało. Wejść w świat schizofreniczki to nie lada kunszt. Postawa jej rodziców - wspaniała.
Miałam...

Poruszająca książka. Ukazująca istotę schizofrenii oraz walki z chorobą. Miejscami lektura trudna, bo ciężko zrozumieć, wejść w ten drugi świat, istniejący w umyśle Deborah.
Książka nie ukazuje szpitala psychiatrycznego jako złego miejsca, z którym należy walczyć. Fabuła skupia się na drodze do uzdrowienia, a personel służy wspieraniu podczas niej. Cała społeczność szpitala psychiatrycznego- pacjenci i personel są w tej powieści uczłowieczeni. Wątek rodziny Debby jest mało rozbudowany i w pewnym momencie jakby się urywa. Ciekawa byłabym głębszej analizy stosunków rodzinnych oraz wpływu choroby na pozostałych członków rodziny, zwłaszcza młodszą siostrę Suzy. Choć to by w sumie nie pasowało do stylu tej książki, który jest oszczędny i tworzy specyficzny klimat.
Serdecznie polecam tę książkę, naprawdę warto.

Poruszająca książka. Ukazująca istotę schizofrenii oraz walki z chorobą. Miejscami lektura trudna, bo ciężko zrozumieć, wejść w ten drugi świat, istniejący w umyśle Deborah.
Książka nie ukazuje szpitala psychiatrycznego jako złego miejsca, z którym należy walczyć. Fabuła skupia się na drodze do uzdrowienia, a personel służy wspieraniu podczas niej. Cała społeczność...

Piękna.
Nie pamiętam w której ostatnio czytanej książce mogłam tak dobrze wczuć się w główną bohaterkę. Ze względu na wybrany zawód, w tym roku będę mieć praktyki na oddziale psychiatrycznym, oprócz psychiatrii, której uczę się w szkole - ta książka jest bardzo pomocna, dzięki niej lepiej zrozumiałam pacjentów z schizofrenią.
Naprawdę gorąco polecam, nie ma się do czego przyczepić. ;)

Piękna.
Nie pamiętam w której ostatnio czytanej książce mogłam tak dobrze wczuć się w główną bohaterkę. Ze względu na wybrany zawód, w tym roku będę mieć praktyki na oddziale psychiatrycznym, oprócz psychiatrii, której uczę się w szkole - ta książka jest bardzo pomocna, dzięki niej lepiej zrozumiałam pacjentów z schizofrenią.
Naprawdę gorąco polecam, nie ma się do czego...

Debora jest mloda kobieta ktora od swiata realnego ucieka w swiat fantazji z dziecinstwa. Wpada w sidla oblakania i zostaje umieszczona w zakladzie psychiatrycznym. Tam dowie sie ze ma schizofremie. Ksiazka jest dosc trudna o trudnym zagadnieniu. Nie dowiedzialam sie z niej za wiele o tej chorobie dlatego nie daje wiecej gwiazdek.

Debora jest mloda kobieta ktora od swiata realnego ucieka w swiat fantazji z dziecinstwa. Wpada w sidla oblakania i zostaje umieszczona w zakladzie psychiatrycznym. Tam dowie sie ze ma schizofremie. Ksiazka jest dosc trudna o trudnym zagadnieniu. Nie dowiedzialam sie z niej za wiele o tej chorobie dlatego nie daje wiecej gwiazdek.

Jak ciągnięcie ciężkiego wozu z sianem... Jeżeli czytam książkę już kolejny dzień a ochota by po nią sięgnąć jest na tyle mała, że w między czasie zaczytuje się w czymś innym, to nie mogę dać wyższej noty. Czegoś mi zabrakło, pomimo tego, iż tematyka jest dla mnie bardzo ciekawa.

Jak ciągnięcie ciężkiego wozu z sianem... Jeżeli czytam książkę już kolejny dzień a ochota by po nią sięgnąć jest na tyle mała, że w między czasie zaczytuje się w czymś innym, to nie mogę dać wyższej noty. Czegoś mi zabrakło, pomimo tego, iż tematyka jest dla mnie bardzo ciekawa.

Książka to pozwala nam dogłębnie odczuć, że życie osób chorych psychicznie to nie bajka, szczególnie, że jak mówił prof. Kępiński - "osoby te więcej czują i inaczej rozumieją i dlatego bardziej cierpią." Wraz z Deborah poznajemy jej złożony świat wewnętrzny, relacje z innymi pacjentkami z oddziału i ich trafne obserwacje o osobach wydawałoby się zdrowych psychicznie, bez większych problemów. Okazuje się, że granica pomiędzy tam - chorymi a tu - zdrowymi jest bardzo cienka.
Jednak w całej tej historii jest światełko w tunelu. Pięknie opisana lecząca relacja między Deborah a jej terapeutka.

Książka to pozwala nam dogłębnie odczuć, że życie osób chorych psychicznie to nie bajka, szczególnie, że jak mówił prof. Kępiński - "osoby te więcej czują i inaczej rozumieją i dlatego bardziej cierpią." Wraz z Deborah poznajemy jej złożony świat wewnętrzny, relacje z innymi pacjentkami z oddziału i ich trafne obserwacje o osobach wydawałoby się zdrowych psychicznie, bez...

Książkę polecił mi tata, kiedy zapytałam o coś trudniejszego. Czytając w czwartej klasie podstawówki odebrałam ją jako smutną historię dziewczyny, dla której nie ma ratunku. Jednak moje lekko stereotypowe i bardzo optymistyczne wtedy myślenie nie pozwoliło mi do końca zrozumieć głównej bohaterki. Zdecydowanie nie jest to książka dla młodszych osób. Postanowiłam przeczytać jeszcze raz za kilka lat.

Książkę polecił mi tata, kiedy zapytałam o coś trudniejszego. Czytając w czwartej klasie podstawówki odebrałam ją jako smutną historię dziewczyny, dla której nie ma ratunku. Jednak moje lekko stereotypowe i bardzo optymistyczne wtedy myślenie nie pozwoliło mi do końca zrozumieć głównej bohaterki. Zdecydowanie nie jest to książka dla młodszych osób. Postanowiłam przeczytać...