Czas tęsknoty

Jest to kolejny rozdział historii (po przemianach ustrojowych w Polsce) gdzie odłania się kulisy zbrodni najpierw katyńskich NKWD a teraz ukraińskich nacjonalistów UPA.
Jakkolwiek zbrodnie nazistowskie były ujawniane od zakończenia wojny, część zbrodniarzy została skazana i były gasty przebaczenia i pojednania Polski i Niemiec to w stosunku do wschodnich zbrodniarzy jest tematem tabu. Taka jest wschodnoa polityka wychowania nowego pokolenia w duchu tuszowania i amnezji narodowej a nawet do gloryfikowania zbrodniarzy ludobójców spod znaku UPA.
Powinnością chrześcijanina jest przebaczać, ale jak może być jakiekolwiek wybaczanie gdy brak mea culpa.
Pozostaje tylko pamięć i modlitwa w intecji niewinnych ofiar i nadzieja pojednania.

Jest to kolejny rozdział historii (po przemianach ustrojowych w Polsce) gdzie odłania się kulisy zbrodni najpierw katyńskich NKWD a teraz ukraińskich nacjonalistów UPA.
Jakkolwiek zbrodnie nazistowskie były ujawniane od zakończenia wojny, część zbrodniarzy została skazana i były gasty przebaczenia i pojednania Polski i Niemiec to w stosunku do wschodnich zbrodniarzy jest...

Powieść historyczna opowiadająca o miłości między Polakiem a Ukrainką w trudnych czasach II wojny św. Bardzo realistyczne opisy rzezi wołyńskiej.

Powieść historyczna opowiadająca o miłości między Polakiem a Ukrainką w trudnych czasach II wojny św. Bardzo realistyczne opisy rzezi wołyńskiej.

"Czas tęsknoty" Adriana Grzegorzewskiego przeczytałam bez oddechu,nie mogłam się oderwać.Pięknie opowiedziana historia o bardzo trudnych czasach.

"Czas tęsknoty" Adriana Grzegorzewskiego przeczytałam bez oddechu,nie mogłam się oderwać.Pięknie opowiedziana historia o bardzo trudnych czasach.

Bardzo wciągająca lektura, ciężko się oderwać od książki. Piękna opowieść o miłości na tle trudnej i bolesnej historii. Gorąco polecam!

Bardzo wciągająca lektura, ciężko się oderwać od książki. Piękna opowieść o miłości na tle trudnej i bolesnej historii. Gorąco polecam!

Piękna ale smutna historia.

Piękna ale smutna historia.

Wstrząsająca, przenikająca przez skórę... jednocześnie piękna i wzruszająca. Przeczytałam jednym tchem. Jedna z najlepszych ostatnio w mojej kolekcji.. zakończenie w najmniej oczekiwanym momencie, zamówiłam drugą część. Na długo zostanie w pamięci 🥰👌❤️

Wstrząsająca, przenikająca przez skórę... jednocześnie piękna i wzruszająca. Przeczytałam jednym tchem. Jedna z najlepszych ostatnio w mojej kolekcji.. zakończenie w najmniej oczekiwanym momencie, zamówiłam drugą część. Na długo zostanie w pamięci 🥰👌❤️

Tak naprawdę 7,5.
Bardzo dobrze i ciekawie napisana książka. Tak dużo się w niej dzieje i jest tyle zwrotów akcji oraz postaci, że ciężko się oderwać.
Akcja rozpoczyna się w sierpniu 1939 roku gdzie na Kresy przyjeżdża, w rodzinne strony nieżyjącej matki, Piotr warszawiak, student architektury. Zatrzymuje się we wsi, w której mieszkają i Polacy i Ukraińcy. Już wtedy dochodzi do spięć, bo Ukraińcy marząc o swoim kraju nienawidzą Polaków i mają zamiar pomóc Hitlerowi w pozbyciu się ich. W Piotrze zakochują się dwie piękne dziewczyny. Polka Marta oraz Ukrainka Swieta. Tylko jednej z nich on odwzajemnia uczucie. I to ta trójka to główni bohaterowie tej opowieści, choć innych postaci i ich historii jest tu wiele.
Wybucha wojna. I Polacy muszą walczyć nie tylko z Niemcami i Rosjanami, ale także z Ukraińcami. W powieści są opisy potwornych zbrodni na Wołyniu, ale sam autor starał się je przekazać w najdelikatniejszy sposób w jaki się dało, ale i tak nie da się czytać obojętnie o nich, bo po prostu ciężko o tym pisać subtelnie.
Nie ma tu kiczu ani samych szczęśliwych zakończeń. Jest opisana wojna, a więc i wojenne historie, a te wiemy, że były często dramatyczne i ciężkie i mało kiedy szczęśliwe. Są opisani ludzie jacy byli i jacy są. Jedni dobrzy, inni okrutni, zazdrośni czy źli.
Polecam tę powieść, bo jest napisana tak, że świetnie się to czyta choć okres wojenny jest zawsze traumatycznymi opisami.
Miłość, nienawiść, przyjaźń, lojalność, wojna, śmierć to wszystko i więcej mamy w tej książce.
Okładka kiczowata i kompletnie, moim skromnym zdaniem, nie pasująca do treści.
Jest to część pierwsza powieści.

Tak naprawdę 7,5.
Bardzo dobrze i ciekawie napisana książka. Tak dużo się w niej dzieje i jest tyle zwrotów akcji oraz postaci, że ciężko się oderwać.
Akcja rozpoczyna się w sierpniu 1939 roku gdzie na Kresy przyjeżdża, w rodzinne strony nieżyjącej matki, Piotr warszawiak, student architektury. Zatrzymuje się we wsi, w której mieszkają i Polacy i Ukraińcy. Już wtedy...

Historia pięknej, ale niemożliwej miłości na Kresach w przededniu wybuchu II wojny światowej.

Piotr Ochocki, dwudziestolatek z Warszawy pragnie odkryć swoje korzenie i udaje się do Bedryczan, skąd pochodziła jego matka. Jest to mała wioska na pograniczu, w której wspólnie mieszkają Polacy i Ukraińcy. Mieszkańcy starają się żyć obok siebie, jednak wzajemna nienawiść narasta, tworzą dwie odrębne grupy, które się nie przenikają. Pewnego dnia Piotr spotyka Swietę, córkę wysoko postawionego członka Organizacji Ukraiński Nacjonalistów. Młodzi zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, jednak w ówczesnych realiach ich związek nie ma prawa zaistnieć.

Książka wzbudza we mnie mieszane odczucia. Uważam, że hasło na okładce, że jest to powieść idealna dla wielbicieli Czasu honoru jest mocno przesadzone. Do połowy historia bardzo mi się ciągnęła i mówiąc wprost odrobinę się wynudziłam. A to dlatego, że pierwsza część skupia się w dużej mierze na przyjeździe Piotra do Bedryczan, zarysowaniu sytuacji, która panuje w wiosce. Poznajemy większość bohaterów, wszystko zmierza i przygotowuje czytelnika do tego pierwszego spotkania Piotra i Swiety, i tak, dalej, i tak dalej…Cały wątek miłosny, na który w większości opiera się powieść, jak dla mnie bardzo nudny, przewidywalny i schematyczny. Bo zapomniałam dodać, że przecież Swieta obiecana jest Jegorowi, najdzielniejszemu ukraińskiemu nacjonaliście. Brzmi niemal jak Ogniem i mieczem, jednak wyszło trochę gorzej niż Sienkiewiczowi.

Dużo ciekawiej zaczyna się robić w momencie wybuchu wojny i, o dziwo, w momencie rozdzielenia kochanków. Swieta jest bohaterką bardzo dobrze napisaną, tej dziewczyny nie da się nie lubić. Na jej przykładzie widzimy, jak buntuje się przeciw postępowaniu swoich rodaków na Wołyniu, mówi, że nie chce Ukrainy budowanej na krwi sąsiadów. Mimo to, z racji pochodzenia spotyka się z niechęcią i dystansem wśród ludności Polskiej, a i tak to z Polską chce wiązać przyszłość.

Postać Piotra jest odrobinę sztuczna, płaska, papierowa. Niczym się nie wyróżnia, jego historia też jest bardzo przewidywalna. Wojna czyni ze zwykłego studenta mężczyznę gotowego zabić i zginać w walce o wolność ojczyzny. Zabrakło mi w nim czegoś, jakiejś iskry, czegoś, co by go wyróżniło. Już dużo bardziej realne i „żywe” są postacie drugoplanowe, i to one w dużej mierze ratują tę książkę.

Na razie nie jestem pewna, czy chcę sięgać po drugi tom. Może kiedyś przy okazji, ale historia nie pochłonęła mnie na tyle, żebym musiała poznać jej zakończenie.

Historia pięknej, ale niemożliwej miłości na Kresach w przededniu wybuchu II wojny światowej.

Piotr Ochocki, dwudziestolatek z Warszawy pragnie odkryć swoje korzenie i udaje się do Bedryczan, skąd pochodziła jego matka. Jest to mała wioska na pograniczu, w której wspólnie mieszkają Polacy i Ukraińcy. Mieszkańcy starają się żyć obok siebie, jednak wzajemna nienawiść...

Pierwsze na co zwróciłam uwagę to okładka. Oczywiście jest zachęcająca, ale nijak pasuje do lat w których powieść się toczy. Kobiety chodziły w upiętych włosach a nie rozpuszczonych.
Wydawało mi się, że będzie to lekka, sielankowa opowieść o szczenięcej miłości. Jednak zwroty akcji są zaskakujące i trudno przewidzieć co stanie się za chwilę.
Autor przedstawił życie tuż przed wojną jak i w czasie wojny jak najbardziej realistyczne. Przedstawiał losy Polski w czasie młodości bohaterow nie szczędząc drastycznych opisów ukazujących jak wyglądał napad Ukraińców na Polaków. Bardzo trudno było przebrnąć przez opisy mordów, gwałtów i tortur. Szczególnie było to ciężkie kiedy dotyczyło dzieci.
Czytamy w napięciu o próbach ratowania się i swoich rodzin z rąk banderowców, niestety w wiekszosci nie udanych. Wszyscy wiemy jak to wyglądało. Uczyliśmy się na historii, słyszeliśmy od swoich rodzin, ale kiedy utożsamiasz się z bohaterami a oni przeżywają właśnie te gehenny to bardzo trudno się czyta.

Pierwsze na co zwróciłam uwagę to okładka. Oczywiście jest zachęcająca, ale nijak pasuje do lat w których powieść się toczy. Kobiety chodziły w upiętych włosach a nie rozpuszczonych.
Wydawało mi się, że będzie to lekka, sielankowa opowieść o szczenięcej miłości. Jednak zwroty akcji są zaskakujące i trudno przewidzieć co stanie się za chwilę.
Autor przedstawił życie tuż...

Wchłonęłam powieść w 2 wieczory, bo się oderwać nie mogłam. Może nie jest pisana wybitnym językiem, nieco przekłamań historyczno-obyczajowych zawiera, ale jednocześnie trzyma w napięciu, wycieka wzruszenie, smutek, gniew z czytelnika. Najkrócej - jest o Miłości tragicznej, niemożliwej, związanej, w tle historia, łzy, krew i potworne zbrodnie upa, OUN, Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.
Tu nie ma cukierkowatych opisów, jak w harlequinie, tu jest smutna historia nienawiści na Kresach, nacjonalizmu, obejmujący okres 2 wojny światowej...
Bohaterowie, z którymi się szybko utożsamiamy nie mają szans w walce z okrutnym żarnem, bezlitośnie ich doświadczającym raz po raz.
Warto. Zabieram się za cd. opowiesci, czyli za tom 2, od. "Czas burzy".
Razą tylko nieadekwatne, dwie kretyńskie okładki, zbyt nowoczesne, zbyt nieprzystające do powieści...

Wchłonęłam powieść w 2 wieczory, bo się oderwać nie mogłam. Może nie jest pisana wybitnym językiem, nieco przekłamań historyczno-obyczajowych zawiera, ale jednocześnie trzyma w napięciu, wycieka wzruszenie, smutek, gniew z czytelnika. Najkrócej - jest o Miłości tragicznej, niemożliwej, związanej, w tle historia, łzy, krew i potworne zbrodnie upa, OUN, Organizacji...