Czas tęsknoty

Książka która ma w sobie klimat kresów, czytając ją niemal czuje się zapach wioski, lasów i pól na dawnym Wołyniu, wyczuwa się również napięcie które narasta wraz z czasem zbliżającej się pożogi., Głównym atutem tej książki jest właśnie jej wczucie się w klimat tamtych czasów zaś sam czytelnik ma wrażenie że niemal stoi obok głównych bohaterów i jest częścią ich losów . W kwestii samej historii miłosnej naszych bohaterów to jest może nieco przerysowana i mamy wrażenie że to baśń mimo to jeżeli lubimy odrobinę romantyczności to z pewnością się spodoba, ogromnym atutem są niejako postacie drugoplanowe czy te z pozoru złe do szpiku kości których dusza wciąż tli szczątki sumienia czy te dobre i niewinne którym los nie oszczędził zła i cierpienia. książkę polecam

Książka która ma w sobie klimat kresów, czytając ją niemal czuje się zapach wioski, lasów i pól na dawnym Wołyniu, wyczuwa się również napięcie które narasta wraz z czasem zbliżającej się pożogi., Głównym atutem tej książki jest właśnie jej wczucie się w klimat tamtych czasów zaś sam czytelnik ma wrażenie że niemal stoi obok głównych bohaterów i jest częścią ich losów . W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakaś taka "płaska" bez polotu. Zakończenie bez pomysłu.

Jakaś taka "płaska" bez polotu. Zakończenie bez pomysłu.

Pokaż mimo to

Książka ciekawa. Napisana bardzo pięknym językiem. Ciekawy okres historyczny i miejsce akcji (Kresy, II wojna światowa). Głównym wątkiem jest miłość młodego Polaka i Ukrainki oraz przeciwności losu, które stoją im na przeszkodzie do szczęścia.
Trudne dla mnie do przeczytania były fragmenty dotyczące nie do opisania wprost okrucieństw, jakich dopuszczała się ludność ukraińska na ludności polskiej. Ale o tym też trzeba pisać, o tym też trzeba czytać. I nie można zapomnieć, że takie wydarzenia miały miejsce.

Książka ciekawa. Napisana bardzo pięknym językiem. Ciekawy okres historyczny i miejsce akcji (Kresy, II wojna światowa). Głównym wątkiem jest miłość młodego Polaka i Ukrainki oraz przeciwności losu, które stoją im na przeszkodzie do szczęścia.
Trudne dla mnie do przeczytania były fragmenty dotyczące nie do opisania wprost okrucieństw, jakich dopuszczała się ludność...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka nie porwała mnie jakoś szczególnie, ale też nie sprawiła mi zawodu. Interesująca opowieść o trudnych losach miłości młodego Polaka i młodej Ukrainki, podczas zawieruchy wojny. I chociaż nie jest to jakaś wybitna pozycja literacka, to zakończenie tak mnie zadziwiło, że na pewno sięgnę po drugą część :)

Książka nie porwała mnie jakoś szczególnie, ale też nie sprawiła mi zawodu. Interesująca opowieść o trudnych losach miłości młodego Polaka i młodej Ukrainki, podczas zawieruchy wojny. I chociaż nie jest to jakaś wybitna pozycja literacka, to zakończenie tak mnie zadziwiło, że na pewno sięgnę po drugą część :)

Pokaż mimo to

"Czas tęsknoty" książka zapowiadała się ciekawie. Lubię takie historie, a jest tak ciekawie napisana że brak słów żeby powiedzieć lub napisać.

Jest rok 1939 upalne lato słychać pomruki wojny, czuć nienawiść Ukraińców do Polaków. Wakacje Piotra Ochojskiego miały być spokojną wyprawą w rodzinne strony mamy a okazały się ukłuciem strzały amora i tak powstała historia miłości ,przeplatana walkami o wolność ludzi i kraju. Bohaterowie niejednokrotnie stykają się z okrucieństwem wojny. Ich siła, hart i wola przetrwania ukazana w książce są pamięcią dla ludzi którzy zginęli.
Czy Piotr odnajdzie Swiete i czy Marta spotka się jeszcze z nią?
A może Marta wróci do Berdyczan?
I jak Piotr odnajdzie się w wojennej zawierusze?
Na te pytania jest odpowiedz w drugiej części pt "Czas burzy"
Polecam przeczytać

"Czas tęsknoty" książka zapowiadała się ciekawie. Lubię takie historie, a jest tak ciekawie napisana że brak słów żeby powiedzieć lub napisać.

Jest rok 1939 upalne lato słychać pomruki wojny, czuć nienawiść Ukraińców do Polaków. Wakacje Piotra Ochojskiego miały być spokojną wyprawą w rodzinne strony mamy a okazały się ukłuciem strzały amora i tak powstała historia miłości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Debiutancka książka Adriana Grzegorzewskiego okazała się powieścią, od której trudno się oderwać. Od pierwszych stron już rośnie zainteresowanie co dalej. A mamy w niej i miłość i historię.
Jesteśmy świadkami losów ludzi mieszkających na polsko-ukraińskich Kresach w okresie krótko przed II wojną światową i podczas wojny.
Główny bohater - Piotr przyjeżdża na wakacje do wioski na Kresach, będącej rodzinną miejscowością jego nieżyjącej matki. Nie spodziewa się, że tyle się wydarzy podczas tej wizyty. Znajduje tam miłość swego życia - piękną Ukrainkę Swietę. Poznaje ludzi żyjących w wiosce - Polaków i Ukraińców, niektórych dobrych, ale i wielu mściwych. Widzi nienawiść pomiędzy nacjami - Polakami i Ukraińcami, dlatego też miłość pomiędzy Polakiem i Ukrainką przeznaczoną dla Jegora, którego wybrał jej ojciec jest zakazana.
Autor przedstawił w książce również trochę faktów z historii, opisał także rzeź wołyńską.
Jest to książka, która na długo pozostaje w pamięci i ucieszyłam się, że jest drugi tom, będący kontynuacją losów bohaterów książki - "Czas burzy".

Debiutancka książka Adriana Grzegorzewskiego okazała się powieścią, od której trudno się oderwać. Od pierwszych stron już rośnie zainteresowanie co dalej. A mamy w niej i miłość i historię.
Jesteśmy świadkami losów ludzi mieszkających na polsko-ukraińskich Kresach w okresie krótko przed II wojną światową i podczas wojny.
Główny bohater - Piotr przyjeżdża na wakacje do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna opowieść, gdzie miłosny wątek jest osadzony w historycznym tle. W moim przypadku autor osiągnął dokładnie to co zamierzał, czyli wzbudził ciekawość na temat wydarzeń polsko-ukraińskich.
Książka na pewno nie jest mdła, zderzamy się w niej z brutalną rzeczywistością czasów II wojny światowej. To taki najwyższy poziom powieści romantycznych, które tak naprawdę niewiele mają wspólnego z klasycznym romansem, a można z nich wynieść dużo więcej.

Piękna opowieść, gdzie miłosny wątek jest osadzony w historycznym tle. W moim przypadku autor osiągnął dokładnie to co zamierzał, czyli wzbudził ciekawość na temat wydarzeń polsko-ukraińskich.
Książka na pewno nie jest mdła, zderzamy się w niej z brutalną rzeczywistością czasów II wojny światowej. To taki najwyższy poziom powieści romantycznych, które tak naprawdę niewiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia, która na długo pozostaje w pamięci.

Jest upalne lato 1939 r. Młody warszawiak Piotr Ochocki przyjeżdża do Bedryczan, małej wioski na Kresach, żeby poznać rodzinne strony swojej matki.

Ale nie będą to zwykłe beztroskie wakacje. Znad obu granic nadciąga widmo wojny - nawet w malutkich Bedryczanach, gdzie wszyscy się znają, narasta wrogość miedzy sąsiadami: Polakami i Ukraińcami. Piotr wie, że zapuszczanie się na ukraińską stronę wsi naraża go na wielkie niebezpieczeństwo.

A jednak to wszystko przestaje mieć znaczenie w dniu, kiedy po raz pierwszy spotyka piękną Ukrainkę Swietę. Już wie, że teraz nic nie będzie takie samo, wszelkie zakazy przestają się liczyć…

Ale co się wydarzy, kiedy rozdzieli ich wojna?
Czy czas tęsknoty się skończy?

Książkę oceniam na 4

Historia, która na długo pozostaje w pamięci.

Jest upalne lato 1939 r. Młody warszawiak Piotr Ochocki przyjeżdża do Bedryczan, małej wioski na Kresach, żeby poznać rodzinne strony swojej matki.

Ale nie będą to zwykłe beztroskie wakacje. Znad obu granic nadciąga widmo wojny - nawet w malutkich Bedryczanach, gdzie wszyscy się znają, narasta wrogość miedzy sąsiadami:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest rok 1939, wakacje. Żądny przygód Piotr, dziewiętnastoletni student architektury, przyjeżdża na wakacje w rodzinne strony swojej świętej pamięci mamy, do Bedryczan, na terenach Wołyńskich. Tam przyjmuje go pani Maria, przyjaciółka zmarłej, jeszcze z czasów młodości. Przystojny młodzieniec od razu zwraca uwagę szesnastoletniej Marty, uroczej i zadziornej córki pani Marii. Młodzieniec nie mogąc wysiedzieć w miejscu urządza sobie długie spacery, podczas których wyłapuje najpiękniejsze widoki do swojego szkicownika.

Pewnego dnia Marta towarzyszy mu w przechadzce po ogrodzie, w pobliżu którego znajduje się prawosławna cerkiew. Kiedy podchodzą do płotu otaczającego świątynie dociera do nich śpiew, który urzeka Piotra. Chłopak nie mogąc zapomnieć właścicielki głosu, doprowadza do ich spotkania. Swieta, trochę starsza od chłopaka, również zaczyna się nim interesować. Córka OUNowca, obiecana młodemu, porywczemu Jegorowi, stara się zrobić wszystko, żeby choć na chwilę poczuć się wolną i prawdziwie kochaną. Po wielu dniach skrytego darzenia się uczuciami, Swieta decyduje się spędzić z Piotrem ostatnią noc przed jego powrotem do Warszawy. Doprowadza to do furii Jegora, który ma zamiar za wszelką cenę szukać zemsty. Widmo wojny i nieobliczalność młodego Ukraińca doprowadzają do tego, że Marta wraz z Ukrainką zmuszone są opuścić Bedryczany i udać się w bezpieczniejsze miejsce.

Podczas wojny dziewczyny nie chcą pozostać bierne, dlatego starają się jak najlepiej pomagać gospodarzom. Swieta uczy Martę pierwszej pomocy, a Polka odwdzięcza się jej nauką języka.
W tym czasie Piotr trafia do wojska, gdzie musi szybko dorosnąć i nauczyć się walczyć. Podczas kilkuletniej drogi młodzi wystawiani są na niełatwe próby. Wspierające się wzajemnie dziewczyny doznają wszystkiego czego mogła się spodziewać kobieta w tamtych czasach, a oprócz tego zmuszone są doświadczać okrucieństwa Rzezi Wołyńskiej. Piotr jak prawdziwy mężczyzna przyjmuje to co niesie wojna, trafiając dzięki swojej waleczności w szeregi Cichociemnych. Ale czy w obliczu wojny, ta miłość ma szansę na przetrwanie?

Adrian Grzegorzewski na motyw przewodni swojej debiutanckiej książki wybiera romans Ukrainki i Polaka na tle konfliktu pomiędzy ich narodami. Miłość cały czas przewija się przez książkę, akcentując się mocniej w jej kluczowych momentach, jednak całą historię zbudowało to, co działo się obok tego wątku. Muszę przyznać że na początku nie byłam przekonana czy uda mi się ją przeczytać.

Nie zawiodła mnie intuicja i kilka stron później byłam już całkowicie wciągnięta w historię Swiety i Piotra. Przypadło mi do gustu to w jaki sposób Grzegorzewski opisuje realia wojny. Robi to tak umiejętnie, że przeżywamy wszystko wraz z bohaterami, śmiejemy się, smucimy, boimy i zyskujemy nadzieję razem z nimi. Podoba mi się że prawdziwe postacie historyczne, stykają się z tymi fikcyjnymi, uwierzytelniając je w jakiś sposób.

Warto podkreślić też te głębsze refleksje jakie z tej historii niewątpliwie wyciągnie każdy. Autor buduje sytuacje, które same pchają czytelnika do refleksji nad swoim życiem, a już na pewno nad losem tych, którzy polegli w czasie wojny.

Polecam „Czas Tęsknoty” pasjonatom historii, którzy chcą o niej poczytać w trochę inny sposób.
Wszystkich panów proszę o niezrażanie się do książki przez określenie „romans” ponieważ szkoda tracić przez to dobrą lekturę, a poza tym nie jest to historia miłosna poziomu tzw. kuchennych romansów tylko przyjemna ballada wpisana w niesprzyjające miłości okoliczności, nadająca jej przez to charakter romantyczny w zupełnie innym stylu.

Jest rok 1939, wakacje. Żądny przygód Piotr, dziewiętnastoletni student architektury, przyjeżdża na wakacje w rodzinne strony swojej świętej pamięci mamy, do Bedryczan, na terenach Wołyńskich. Tam przyjmuje go pani Maria, przyjaciółka zmarłej, jeszcze z czasów młodości. Przystojny młodzieniec od razu zwraca uwagę szesnastoletniej Marty, uroczej i zadziornej córki pani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy zaczęłam czytać tę książkę, początkowo w ogóle mnie nie wciągnęła, może nie miałam nastroju na coś poważniejszego. Wróciłam do niej za parę dni i że tak powiem "żarło". Nie mogłam się oderwać. Ba, nawet zdarzyło mi się zapłakać nad bohaterami tej książki. Wołyń i to co zdarzyło się tam w czasie wojennej zawieruchy powoduje, że włosy stają dęba. Tym bardziej wzrusza, porusza i nie daje spać. Musicie to przeczytać.

Kiedy zaczęłam czytać tę książkę, początkowo w ogóle mnie nie wciągnęła, może nie miałam nastroju na coś poważniejszego. Wróciłam do niej za parę dni i że tak powiem "żarło". Nie mogłam się oderwać. Ba, nawet zdarzyło mi się zapłakać nad bohaterami tej książki. Wołyń i to co zdarzyło się tam w czasie wojennej zawieruchy powoduje, że włosy stają dęba. Tym bardziej wzrusza,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to