Jedyne co polecam to omijać szerokim łukiem. Oby mniej takich książek, a więcej prawdziwie dobrej literatury.

Grupka pseudo krytyków uznała powieści tej autorki za arcydzieło oto cały sukces tych książek. Takich mamy dzisiaj znawców.

Jedyne co polecam to omijać szerokim łukiem. Oby mniej takich książek, a więcej prawdziwie dobrej literatury.

Grupka pseudo krytyków uznała powieści tej autorki za arcydzieło oto cały sukces tych książek. Takich mamy dzisiaj znawców.

Nie jest tragiczna, choć niekonsekwentna - niektóre słowa, zdania, wyrażenia zupełnie z czapy w kontekście stylizacji na strumień świadomości, ale to do przeżycia. Jednak zupełnie nie jestem targetem, choć doceniam klimat ociekający retro duchologią i niektóre momenty.

Nie jest tragiczna, choć niekonsekwentna - niektóre słowa, zdania, wyrażenia zupełnie z czapy w kontekście stylizacji na strumień świadomości, ale to do przeżycia. Jednak zupełnie nie jestem targetem, choć doceniam klimat ociekający retro duchologią i niektóre momenty.

Niech mnie przeklną, ale czuję w Masłowskiej vibe Gombrowicza i oczywiście - kocham to! Cóż za uczta, momentami ciężka do przebrnięcia, momentami płynie się tą rzeką absurdu i nawet nie trzeba wiosłować.

Niech mnie przeklną, ale czuję w Masłowskiej vibe Gombrowicza i oczywiście - kocham to! Cóż za uczta, momentami ciężka do przebrnięcia, momentami płynie się tą rzeką absurdu i nawet nie trzeba wiosłować.

Nie umiem w sumie ocenić tej książki. Gęstość środków stylistycznych, hiperboli, onomatopei i co tam jeszcze, przysłoniła mi treść na tyle, że była ona dla mnie nieprzyswajalna lub po prostu niestrawna. Szkoda.

Nie umiem w sumie ocenić tej książki. Gęstość środków stylistycznych, hiperboli, onomatopei i co tam jeszcze, przysłoniła mi treść na tyle, że była ona dla mnie nieprzyswajalna lub po prostu niestrawna. Szkoda.

"No, napijmy się, Szymon, za zdrowie mnie i ciebie.
I jebie na każdego, na kogo Szymon jebie!"
-
Dorota Masłowska, „Paw Królowej”

"No, napijmy się, Szymon, za zdrowie mnie i ciebie.
I jebie na każdego, na kogo Szymon jebie!"
-
Dorota Masłowska, „Paw Królowej”

Nie zaprzyjaźniłam się z bohaterami ...
Nie mój klimat.

Nie zaprzyjaźniłam się z bohaterami ...
Nie mój klimat.

Mistrzostwo władania językiem, tekst sam mi sie rapował w głowie! Ukłony!

Mistrzostwo władania językiem, tekst sam mi sie rapował w głowie! Ukłony!

"Hej ludzie, pora się zbudzić, posłuchajcie historii o tym, jak był pożar w bucie"...

(...) Autorka rzeczywiście błyszczy w całym tekście znakomitym opanowaniem języka, jego stylizacją oraz fantastycznie zgryźliwym poczuciem humoru - w odróżnieniu od wielu lamerów hip-hopu, którzy w swych tekstach są w stanie umieścić tylko bluzgi, suczki i nienawiść do innych hip-hopowców. W powieści polska scena muzyczna przypomina poniekąd szwajcarskie pastwisko, a dokładniej to, co dzieje się na halach, gdy wypędzi się na nie krowy po raz pierwszy: bodą się między sobą, żeby ustalić hierarchię i wybrać potem zgodne z nią miejsce na łące (czytaj: na scenie muzycznej). I o tym m.in. pisze swój mega-song Masłowska: o rozpychaniu się na scenie, o walce o popularność i zainteresowanie mediów, o "wszystko na sprzedaż", bo to się łatwo przekłada na kasę, a tylko to i konsumpcja się liczy. A czym zdobywa się zainteresowanie mediów? Szokowaniem....

Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/recenzje/ludzie-oz-ty-penis-pochwa-kurde-paw-krolowej

"Hej ludzie, pora się zbudzić, posłuchajcie historii o tym, jak był pożar w bucie"...

(...) Autorka rzeczywiście błyszczy w całym tekście znakomitym opanowaniem języka, jego stylizacją oraz fantastycznie zgryźliwym poczuciem humoru - w odróżnieniu od wielu lamerów hip-hopu, którzy w swych tekstach są w stanie umieścić tylko bluzgi, suczki i nienawiść do innych...

Chyba najlepsza rzecz, jeśli chodzi o Masłowską.

Chyba najlepsza rzecz, jeśli chodzi o Masłowską.

Rynsztok, dno i dziwny, odpychający surrealizm ukryty za maską rzekomego artyzmu.

Rynsztok, dno i dziwny, odpychający surrealizm ukryty za maską rzekomego artyzmu.