Weiser Dawidek

Kristo - krótko.
Niezapomniana, najlepsza książka Pawła Huelle. Po trosze nostalgiczna, po trosze magiczna, ze szczyptą nienachalnie podawanej Historii. Podczas lektury miewałem dreszcze. Film na jej podstawie sporo słabszy, bo z niezrozumiałych względów akcję reżyser Marczewski przeniósł do Wrocławia. A to Gdańsk jest niemym, tajemniczym bohaterem "Weisera D."!

Kristo - krótko.
Niezapomniana, najlepsza książka Pawła Huelle. Po trosze nostalgiczna, po trosze magiczna, ze szczyptą nienachalnie podawanej Historii. Podczas lektury miewałem dreszcze. Film na jej podstawie sporo słabszy, bo z niezrozumiałych względów akcję reżyser Marczewski przeniósł do Wrocławia. A to Gdańsk jest niemym, tajemniczym bohaterem "Weisera D."!

Fascynująca lektura o niesamowitej, misternej, momentami wręcz złowrogiej atmosferze. Tajemnica Weisera pozostawiła mnie głodnym odpowiedzi.

Fascynująca lektura o niesamowitej, misternej, momentami wręcz złowrogiej atmosferze. Tajemnica Weisera pozostawiła mnie głodnym odpowiedzi.

Pierwsza książka autora jako najlepsza - to właśnie przypadek tego arcydzieła.

Jest ono zarazem i przerażająco wręcz realistyczne, jeśli chodzi o życie pod komunizmem w Gdańsku lat 50., i zarazem wystarczająco magiczne co do fascynującego wątka Weisera.

Książka to niezwykle sensualna: podczas przesłuchiwania uczniów w sprawie zaginięcia Dawidka sam czuję się poddany temu śledztwu. Żaden ze mnie kibic piłkarski, a relacje z meczu szkolnego, gdy Weiser zaczyna przechylać szale zwycięstwa emocje grały mi, jakbym był co najmniej na Wembley.

Tajemnica nie jest wyjaśniona – Autor pozostawia to każdemu czytającemu i to wydaje mi się wielkim ukłonem w stronę inteligencji odbiorcy oraz przejawem szacunku do niego - nawet nie jest sugerowania jakakolwiek interpretacja magii w świecie przedstawionym.

Huelle idealnie łączy różne plany czasowe w swej nielinearnej, wyrafinowanej pod każdym względem narracji. Poza wszystkimi innymi zaletami tej wybornej literatury, to także - a może nawet i przede wszystkim - wielki hymn na cześć Innego...

Pierwsza książka autora jako najlepsza - to właśnie przypadek tego arcydzieła.

Jest ono zarazem i przerażająco wręcz realistyczne, jeśli chodzi o życie pod komunizmem w Gdańsku lat 50., i zarazem wystarczająco magiczne co do fascynującego wątka Weisera.

Książka to niezwykle sensualna: podczas przesłuchiwania uczniów w sprawie zaginięcia Dawidka sam czuję się poddany...

Interesująca książka, ciekawa narracja, dobrze się ją czyta, jednakże zakończeniem nie powala...

Interesująca książka, ciekawa narracja, dobrze się ją czyta, jednakże zakończeniem nie powala...

Jestem przekonana, że będzie to doskonała książka dla niemal każdego czytelnika. Wciąga swoją tajemniczością, zagadką, wartką akcją, a także niesamowitym klimatem, który jest nam bliski, bo przecież na wskroś polski. Powieść prosta - operująca prostym językiem i rozpoznawalnymi symbolami - prosta, co nie znaczy, że prostacka.
Nie chcę zdradzać fabuły, bo możliwość samodzielnego jej odkrywania będzie zdecydowanie przyjemniejsza, dlatego będę posiłkować się głównie skojarzeniami.
Gorące lato, cuchnące zbiorniki wodne wypełnione śniętymi rybami, oranżada otwierana w pośpiechu jeszcze przed sklepem, nabożeństwa odprawiane przez ukochanego proboszcza, przemoc domowa i pijaństwo, szerzące się w mieszkaniach każdej kamienicy, dzieciaki biegające od rana do nocy po opuszczonych budynkach w poszukiwaniu przygód młodości - czy nie brzmi jak przeciętne wakacje, które spędzaliśmy w nadmorskiej miejscowości?
Ale to nie wszystko, bo zniknął Weiser Dawidek - tak, zniknął, bo przecież nie zaginął.
Weiser - chłopiec o niesamowitych zdolnościach, poskramiacz dzikich bestii, piłkarz, wojskowy, piroman - każdy z nas chciałby mieć takiego Dawidka. Ale on nie chciał mieć nikogo (poza Elką), chadzał swoimi ścieżkami, nie wdawał się w konflikty, nie słuchał, nie mówił, czasami był, ale częściej go nie było. A kiedy już się zjawiał, to zaskakiwał tajemniczością.
Wziął i znikł, a teraz oczy wszystkich zwrócone są w jego stronę i próbują wyjaśnić tajemnicę, ale czy on chce być odnaleziony?
Powieść o dzieciństwie i granicach poznania, o pamięci, o tym, w jaki sposób przechowujemy wspomnienia, powieść o poznaniu, wyjątkowości, potrzebie posiadania Absolutu (czymkolwiek lub kimkolwiek miałby on być), książka o Polsce drugiej połowy dwudziestego wieku, o tym wszystkim, co obecne w naszej tożsamości narodowej, powieść o zapomnieniu i niezrozumieniu, ale przede wszystkim - jedna z najlepszych powieści lat osiemdziesiątych, doceniana przez krytyków i czytelników.

Jestem przekonana, że będzie to doskonała książka dla niemal każdego czytelnika. Wciąga swoją tajemniczością, zagadką, wartką akcją, a także niesamowitym klimatem, który jest nam bliski, bo przecież na wskroś polski. Powieść prosta - operująca prostym językiem i rozpoznawalnymi symbolami - prosta, co nie znaczy, że prostacka.
Nie chcę zdradzać fabuły, bo możliwość...

Nie ważne kim był Weiser ani co lub czego nie potrafił. Ważne, że swoją osobą dał pretekst do stworzenia świata dzieciństwa jeszcze raz. Choć obraz jest niepełny, to nie można powiedzieć, że został utracony.

Nie ważne kim był Weiser ani co lub czego nie potrafił. Ważne, że swoją osobą dał pretekst do stworzenia świata dzieciństwa jeszcze raz. Choć obraz jest niepełny, to nie można powiedzieć, że został utracony.

jak wspaniale się ją czyta.... nawet nie muszę zamykać oczu, żeby zobaczyć moje miejsca w Gdansku. I ta historia... nie z tej ziemi :). Polecam wszystkim, którzy znają lub chcą poznać Gdańsk i jego historię.

jak wspaniale się ją czyta.... nawet nie muszę zamykać oczu, żeby zobaczyć moje miejsca w Gdansku. I ta historia... nie z tej ziemi :). Polecam wszystkim, którzy znają lub chcą poznać Gdańsk i jego historię.

Pierwsza i najbardziej znana powieść Pawła Huelle. Historia efemerycznego kontaktu narratora oraz jego kolegów i koleżanki z tytułowym bohaterem. Przez całą książkę towarzyszy czytelnikowi aura tajemniczości owej postaci. Nawet personalia i pochodzenie Dawidka Weisera nie są pewne, nie mówiąc już o jego pasjach, planach czy wreszcie rozstaniu z kolegami. Autor dawkuje wiadomości, prowadząc narrację w trzech planach. Wspomnień z wyjątkowych i tajemniczych wakacji w 1957 roku w Gdańsku, wydarzeń z dorosłego życia i "rozmów" z nieżyjącym kolegą.
I tak powoli postać tajemniczego, uzdolnionego chłopca coraz bardziej intryguje, a jego losy pozwalają budować kolejne wersje wydarzeń i konfrontować z przekazywanymi przez autora informacjami.
Trzy plany pozwalają także spojrzeć na tajemnicę Dawidka oczyma 11-letniego dziecka w zmieniającym się poniemieckim Gdańsku, pełnym przemieszanej ludności napływowej w okresie rozkwitu komuny i szwarcpedagogiki w szkole. Dorośli wspominając te wydarzenia wiedzą co trzeba było zmienić, ale już jest za późno.
Dwa miesiące wakacji, które zmieniły ich życie. Bardzo dobrze napisana powieść z trudnych czasów. Wiarygodna zarówno w warstwie językowej jak i faktograficznej, a także psychologicznej.

Pierwsza i najbardziej znana powieść Pawła Huelle. Historia efemerycznego kontaktu narratora oraz jego kolegów i koleżanki z tytułowym bohaterem. Przez całą książkę towarzyszy czytelnikowi aura tajemniczości owej postaci. Nawet personalia i pochodzenie Dawidka Weisera nie są pewne, nie mówiąc już o jego pasjach, planach czy wreszcie rozstaniu z kolegami. Autor dawkuje...

Równie dobra jak film o tym samym tytule. Historia przedstawiona oczami dziecka chcącego poznać świat dorosłych.

Równie dobra jak film o tym samym tytule. Historia przedstawiona oczami dziecka chcącego poznać świat dorosłych.

Akcja powieści toczy się na planie trzech zazębiających się odcinków czasu. Kilkugodzinne przesłuchanie rozrzedzane jest wspomnieniami z upalnych wakacji roku 1957, i przetykane dygresjami z kilku zdarzeń aż po rok 1987. Główne miejsca; Gdańsk: Wrzeszcz, plaża w Jelitkowie, lasy brętowskie. Narrator, czterdziestoparoletni mężczyzna przenosi nas w świat swojego dzieciństwa. Dziwny to powrót do przeszłości. Nieuchwytny. Fakt miesza się z fikcją, fikcja z realizmem magicznym. Kim/Czym/Gdzie/Dlaczego jest Weiser Dawidek? Podczas czytania coś mnie nurtowało, na koniec intrygowało, teraz czuję posmak irytacji.

Akcja powieści toczy się na planie trzech zazębiających się odcinków czasu. Kilkugodzinne przesłuchanie rozrzedzane jest wspomnieniami z upalnych wakacji roku 1957, i przetykane dygresjami z kilku zdarzeń aż po rok 1987. Główne miejsca; Gdańsk: Wrzeszcz, plaża w Jelitkowie, lasy brętowskie. Narrator, czterdziestoparoletni mężczyzna przenosi nas w świat swojego dzieciństwa....