To nie moje klimaty. Moze kiedys do tego wrócę.....

To nie moje klimaty. Moze kiedys do tego wrócę.....

Nie skonczylam

Nie skonczylam

Ta książka nijak ma się do filmu. Więcej w niej pesymizmu, dumania o śmierci, starości, przemijaniu,o upadku obyczajów...no ogólnie smuty, smęty. Ale trzeba przyznać, że dobrze napisane. Gdyby nie to, że spodziewałam się innej treści, nawet by mi się podobało.

Ta książka nijak ma się do filmu. Więcej w niej pesymizmu, dumania o śmierci, starości, przemijaniu,o upadku obyczajów...no ogólnie smuty, smęty. Ale trzeba przyznać, że dobrze napisane. Gdyby nie to, że spodziewałam się innej treści, nawet by mi się podobało.

Fantastyczny temat do zgłębienia! Ale oprócz dwóch przypadków, reszta kręci się wokół seksu i nowych związków. Nie mam nic przeciwko temu, przeciwnie, uważam, że w każdym wielu człowiek powinien mieć do kogo się przytulić, ale temat jest znacznie ciekawszy: nowe wyzwania na innych płaszczyznach, zawodowych, społecznych, realizowania siebie, wolontariatu, pracy... Może ktoś jeszcze napisze taką książkę.

Fantastyczny temat do zgłębienia! Ale oprócz dwóch przypadków, reszta kręci się wokół seksu i nowych związków. Nie mam nic przeciwko temu, przeciwnie, uważam, że w każdym wielu człowiek powinien mieć do kogo się przytulić, ale temat jest znacznie ciekawszy: nowe wyzwania na innych płaszczyznach, zawodowych, społecznych, realizowania siebie, wolontariatu, pracy... Może ktoś...

Na podstawie tej książki powstał film o tym samym tytule. A rola jaką odegrała Judi Dench, nie pozostawia żadnej wątpliwości, że to klasa sama w sobie. Film mnie zauroczył i wiedziałam, że muszę przeczytać książkę! I tak dobrej dawki humoru trzeba mi było.
Uśmiałam się z pomysłowości i wspaniałej żywotności staruszków, choć tematyka poruszona w powieści tj. opieki socjalnej, medycznej i rodzinnej nad leciwymi osobami nie jest śmieszna. Ten system kuleje dość mocno na całym świecie i smutne jest to, że staruszkowie są pozostawieni sami sobie, gdy rodzina nie podejmie się opieki.
Anglicy mają to szczęście, że "pozostałości" po dawnych koloniach brytyjskich nieco ułatwiają im wyjazdy czy decyzje o zamieszkaniu w innym kraju, który nie jest tak całkiem obcy. Większość po prostu spędziło swoje dzieciństwo między innymi w Indiach i to jak trochę powrót do siebie.
Tak jak pierwsza część książki wydała się dość "komediowa", tak druga była zdecydowanie refleksyjna i przetłaczająco szczera.
Powieść zwraca uwagę na pędzący czas, a pogoń za czymś, co za niedługo staje się kompletnie nieistotne jest nieodwracalne, wręcz nienaprawialne.. Zaś przerażony człowiek potrzebuje trochę dobroci i życzliwości. Jest też dobry przekaz, że nigdy nie jest zbyt późno, żeby podjąć życiową decyzję, żeby zdjąć z siebie jakiś ciężar i zacząć coś nowego...Brzmi trochę abstrakcyjnie, ale takie jest życie - nieprzewidywalne, krótkie i niejednokrotnie rozczarowujące, ale zawsze warto cokolwiek zrobić, niż jojczyć.
Brakowało mi tu wyraźnego indyjskiego klimatu - takiego powiewu, zapachu, wyszukanego smaku, choć fantastycznie i realnie zostały oddane hinduskie osobowości ze wszystkimi cudownymi przywarami i autentycznymi zachowaniami. Różnica między filmem a książką istnieje tylko taka, że film był nakierunkowany na poszczególnych bohaterów i był przez to bardziej "komediowy" a książka w większym stopniu porusza przykry problem społeczny, dziurawy system opieki i ogólną wiekową niemoc i samotność bez względu czy ma się rodzinę, czy też nie.
Kończąc, książka pomimo "bolesnego" tematu starzenia się ze wszystkimi dolegliwościami i doskwierającymi niedomaganiami czy dysfunkcjami jak również brakiem finansowego zabezpieczenia jest naprawdę "dowcipna". A ten cytat niech będzie kwintesencją niedalekiej przyszłości każdego z nas..., tylko zastanawiam się jak zbierać siły na tę starość?😢



cytat: "...starość nie jest dla mięczaków".

Na podstawie tej książki powstał film o tym samym tytule. A rola jaką odegrała Judi Dench, nie pozostawia żadnej wątpliwości, że to klasa sama w sobie. Film mnie zauroczył i wiedziałam, że muszę przeczytać książkę! I tak dobrej dawki humoru trzeba mi było.
Uśmiałam się z pomysłowości i wspaniałej żywotności staruszków, choć tematyka poruszona w powieści tj. opieki...

Jeszcze raz Deborah Moggach potwierdziła, że ma niesamowity dar opowiadania historii pod warunkiem że są współczesne. W "Tulipanowej gorączce" życie bohaterów nie było aż tak realistyczne. Nie mieli swoich namacalnych wspomnień z dzieciństwa lub przemyśleń. Być może to jest dowodem na brak wyobraźni autorki, ale nie chcę się nad tym zastanawiać. Współczesne opowieści w iście sielskim angielskim stylu wychodzą pani Moggach idealnie i chwała jej za to! Przecież takich opowieści także potrzebujemy. Każdy z mieszkańców Marigold ma swoje barwne życie i coś,z czego może się zwierzyć. Nawet jeśli na co dzień jest niedostrzegalny i cichy. Wszyscy w jednym miejscu tworzą ciekawą mikrospołeczność, która szybko nabiera własnej dynamiki i wciąga w swoje życie. Tak mało znamy naszych własnych rodziców i dziadków. Pewne aspekty będą zawsze dla nas niedostępne chociaż przez różnicę pokoleń. Myślę, że takie książki jak "Hotel Marigold" pokazują, że to tacy sami ludzie jak każdy. Ze swoimi wątpliwościami, radościami i smutkami.

Jeszcze raz Deborah Moggach potwierdziła, że ma niesamowity dar opowiadania historii pod warunkiem że są współczesne. W "Tulipanowej gorączce" życie bohaterów nie było aż tak realistyczne. Nie mieli swoich namacalnych wspomnień z dzieciństwa lub przemyśleń. Być może to jest dowodem na brak wyobraźni autorki, ale nie chcę się nad tym zastanawiać. Współczesne opowieści w...

Niestety jestem rozczarowana tą książką. Film bardzo mi się podobał, a czytana wiele lat temu "Tulipanowa gorączka" tej samej autorki była rewelacyjna. Tymczasem "Hotel Marigold" jest nudnawy... Nie ma tej magii, której się spodziewałam, tego klimatu... Szkoda...

Niestety jestem rozczarowana tą książką. Film bardzo mi się podobał, a czytana wiele lat temu "Tulipanowa gorączka" tej samej autorki była rewelacyjna. Tymczasem "Hotel Marigold" jest nudnawy... Nie ma tej magii, której się spodziewałam, tego klimatu... Szkoda...

historia o tym, że zmiany są możliwe w każdym wieku i czasie

historia o tym, że zmiany są możliwe w każdym wieku i czasie

Jeden z niewielu przypadków, kiedy film podobał mi się bardziej niż książka.

Jeden z niewielu przypadków, kiedy film podobał mi się bardziej niż książka.

Sięgnęłam po tą książkę po obejrzeniu filmu "Drugi Hotel Marigold". Spodobała mi się opowiedziana w nim historia i przesłanie z niej płynące: nigdy nie jest za późno by zmienić swoje życie, przeżyć przygodę, odnaleźć miłość, szczęście i przyjaźń. Lubię takie opowieści.
Sam pomysł i fabułę oceniam wysoko ale niestety, mimo bardzo pozytywnego przesłania i sympatycznych bohaterów, książka wydała mi się nudna, właściwie nic się tam nie działo. Potencjał tej historii został w mojej ocenie dużo lepiej wykorzystany w filmie.

Sięgnęłam po tą książkę po obejrzeniu filmu "Drugi Hotel Marigold". Spodobała mi się opowiedziana w nim historia i przesłanie z niej płynące: nigdy nie jest za późno by zmienić swoje życie, przeżyć przygodę, odnaleźć miłość, szczęście i przyjaźń. Lubię takie opowieści.
Sam pomysł i fabułę oceniam wysoko ale niestety, mimo bardzo pozytywnego przesłania i sympatycznych...