Robert Ludlum należy do moich ulubionych autorów. Jednak Zew Halidonu trochę mnie zawiódł. Brak w niej tych elementów, które charakteryzują Ludlama . Książka jest pozbawiona tajemniczości i płynności akcji . Nie trzyma w napięciu jak większość książek Ludlama . Jest spisek i tyle . Reszta jest zbyt czytelna i przewidywalna.

Robert Ludlum należy do moich ulubionych autorów. Jednak Zew Halidonu trochę mnie zawiódł. Brak w niej tych elementów, które charakteryzują Ludlama . Książka jest pozbawiona tajemniczości i płynności akcji . Nie trzyma w napięciu jak większość książek Ludlama . Jest spisek i tyle . Reszta jest zbyt czytelna i przewidywalna.

Pokonałem tę książkę, a myślałem, że to ona pokona mnie. Nie należy do najgorszych ale dłużyła mi się bardzo.

Pokonałem tę książkę, a myślałem, że to ona pokona mnie. Nie należy do najgorszych ale dłużyła mi się bardzo.

Doszedłem do wniosku, że Robert Ludlum na początku kariery był autorem bardzo nierównym. Niektóre powieści z początku jego twórczości są świetne, a niektóre zwyczajnie nudne. Na przykład "Trevayne" to taka sensacyjna "Wojna i Pokój". Trochę lepiej jest z "Zewem Halidonu", ale niewiele lepiej. 85% książki to zwykła nuda, dopiero pod koniec coś się dzieje. Ponadto Ludlum uczepił się jednego schematu i ciągle go powiela. Tym razem znów główny bohater jako szary, przeciętny obywatel staje się ofiarą manipulacji agencji rządowej, dla której ma wykonać trudną i niebezpieczną misję polegającą na znalezieniu sekty o wdzięcznej nazwie Halidon (wpierw Omega, Nemrod, a teraz to). Przyznam, że już czuję się trochę zmęczony tym autorem, który zanim doszedł do przygód Bourne'a czy chociażby świetnej "Zdrady Tristana", długo budował swój warsztat i testował różne sposoby budowania akcji. Chyba potrzebuję od niego małej przerwy.

Doszedłem do wniosku, że Robert Ludlum na początku kariery był autorem bardzo nierównym. Niektóre powieści z początku jego twórczości są świetne, a niektóre zwyczajnie nudne. Na przykład "Trevayne" to taka sensacyjna "Wojna i Pokój". Trochę lepiej jest z "Zewem Halidonu", ale niewiele lepiej. 85% książki to zwykła nuda, dopiero pod koniec coś się dzieje. Ponadto Ludlum...

Jako nastolatka przeczytałam niemal wszystkie powieści Roberta Ludluma, rozsmakowana w perypetiach pełnych pościgów, strzelanek i mordobicia. "Zew Halidonu" pod tym względem nie odstaje od reszty. Tajemnicza organizacja dobroczynna, ukrywająca się w jamajskiej dżungli, MI-5 i zła, potężna korporacja, pragnąca zawładnąć światem - a w to wszystko uwikłany bohater, który został wyrwany ze swego codziennego życia, by wziąć udział w niebezpiecznej, krwawej misji.
Niestety, Ludlum w żadnej innej książce nie powtórzył już swego sukcesu, jaki przyniosła mu "Tożsamość Bourne'a", i "Zew Halidonu" również, w porównaniu z kultową powieścią, wypada dość blado. Czytając książkę, miałam wrażenie, jakbym oglądała film na kształt wczesnych "Bondów" z Seanem Connerym, gdyż cała akcja rozgrywa się w latach 70-tych XX wieku, kiedy nowinkę technologiczną stanowiły fotokomórki, a ludzie wysyłali do siebie depesze. Autor ponadto tak miejscami skomplikował fabułę, wplatając w nią wątki polityczno-gospodarcze, że miałam czasem problem, aby wszystko dokładnie zrozumieć.
Niemniej podobały mi się opisy rajskiej Jamajki, choć moja romantyczna dusza o wiele bardziej wolałaby w takiej aranżacji poznawać perypetie dawnych karaibskich piratów, niż szpiegów i agentów z lat 70-tych, ale postanowiłam dotrwać do końca powieści ze względu na sentyment z moich nastoletnich czasów.

Jako nastolatka przeczytałam niemal wszystkie powieści Roberta Ludluma, rozsmakowana w perypetiach pełnych pościgów, strzelanek i mordobicia. "Zew Halidonu" pod tym względem nie odstaje od reszty. Tajemnicza organizacja dobroczynna, ukrywająca się w jamajskiej dżungli, MI-5 i zła, potężna korporacja, pragnąca zawładnąć światem - a w to wszystko uwikłany bohater, który...

Jak dla mnie to najslabsza ksiazka Ludluma

Jak dla mnie to najslabsza ksiazka Ludluma

Uwielbiam Ludluma wraz z całą jego twórczością...

Uwielbiam Ludluma wraz z całą jego twórczością...

Trochę nuudno

Trochę nuudno