Interesująca książka, zresztą jak poprzednie. Troszkę humoru, tajemnicy, i odkrytych, skrywanych przez dżunglę sekretów. Przyjemnie się czyta.

Interesująca książka, zresztą jak poprzednie. Troszkę humoru, tajemnicy, i odkrytych, skrywanych przez dżunglę sekretów. Przyjemnie się czyta.

Podobnie, jak poprzednie "dżunglowe" opowieści pani Pawlikowskiej, także i ta bardzo mi się spodobała, bo czułam się, jakbym tam z nią była. A to chyba najlepiej świadczy o jej talencie do pisania książek...

Podobnie, jak poprzednie "dżunglowe" opowieści pani Pawlikowskiej, także i ta bardzo mi się spodobała, bo czułam się, jakbym tam z nią była. A to chyba najlepiej świadczy o jej talencie do pisania książek...

Ciekawa pozycja. Jedna z pierwszych książek pani Beaty. Te pierwsze są naprawdę ciekawe, wciągające. Nie ma tu jeszcze tych ,,głębokich mądrości i przemyśleń" pisarki, tego wszech wiedzącego tonu, którego w nowych pozycjach gości niemal na każdej stronie.

Ciekawa pozycja. Jedna z pierwszych książek pani Beaty. Te pierwsze są naprawdę ciekawe, wciągające. Nie ma tu jeszcze tych ,,głębokich mądrości i przemyśleń" pisarki, tego wszech wiedzącego tonu, którego w nowych pozycjach gości niemal na każdej stronie.

„Blondynka w dżungli” to krótki zbiór wspominków Pawlikowskiej z jej podróży po Ameryce Południowej. Na początku nie zdawałam sobie sprawy z luźnej formy treści i po kilku rozdziałach wpadłam w skonfundowanie, nie rozumiejąc, w jaki sposób wiążą się ze sobą wydarzenia przedstawiane w kolejnych rozdziałach. Otóż okazało się, że narracja nie zachowuje żadnej ciągłości przyczynowo-skutkowej, a opisywane przez autorkę przygody nie mają zbyt wyraźnej chronologii.
Z tego powodu, mimo że narracja była prosta i przyjemna, nie odnalazłam w tej książce zbyt wielkiej przyjemności – oczekiwałam, że dostanę pamiętnikarski opis jakiejś jednej konkretnej podróży Pawlikowskiej i „zamęt” w treści bardzo mnie zraził. W dodatku nie cała treść odpowiada też tytułowi, gdyż autorka zamieściła tu również dykteryjki o swoich wędrówkach z terenów Wenezueli, które nie należą już do lasów tropikalnych, a stanowią bezleśne płaskowyże. Tym bardziej „wytrąciło” mnie to z równowagi, gdyż pierwsza część książki poświęcona była wyłącznie opisom „zielonego piekła” i ciekawostkom o właściwościach i naturze amazońskiej dżungli – sądziłam zatem, że reszta także będzie dotyczyła wyłącznie Amazonii.
Uważam, że Amazonia jako taka jest fascynującym miejscem i podobały mi się inne książki, osadzone w tej tropikalnej puszczy, jak „Amazonia” J. Rollinsa czy „Zaginione miasto Z” D. Granna. Książka Pawlikowskiej jednak, choć poszerzyła nieco mą wiedzę o tym zakątku świata, nie przypadła mi za bardzo do gustu przez swą chaotyczną formę i nietrzymanie się konkretnej tematyki.

„Blondynka w dżungli” to krótki zbiór wspominków Pawlikowskiej z jej podróży po Ameryce Południowej. Na początku nie zdawałam sobie sprawy z luźnej formy treści i po kilku rozdziałach wpadłam w skonfundowanie, nie rozumiejąc, w jaki sposób wiążą się ze sobą wydarzenia przedstawiane w kolejnych rozdziałach. Otóż okazało się, że narracja nie zachowuje żadnej ciągłości...

Mierna książka podróżnicza, która mimo ciekawej scenerii przynudza i nie potrafi wzbudzić zainteresowania, czy to ze względu na kiepski styl z powtórzeniami na każdym kroku, czy to na nieciekawy dobór opisanych sytuacji. Całość opatrzona jest licznymi szkicami autorstwa samej autorki, które może i mają jakiś urok, ale służą jedynie sztucznemu zwiększaniu objętości – zamiast tego wolałbym jakąś bardziej uporządkowaną strukturę książki, bo tutaj występuje tylko zbiór niechronologicznych, niepowiązanych ze sobą opowiastek. Brakuje tutaj także jakichś głębszych refleksji na temat życia rdzennych mieszkańców, zdarzają się jedynie pojedyncze zdania i koszmarny ostatni rozdział, który zamiast zachęcić do własnych przemyśleń wali czytelnika obuchem po głowie i krzyczy w próżnię o zaprzestanie wycinki lasów – ogólnie nie polecam, lepiej sięgnąć po innych autorów, takiego Cejrowskiego czytało mi się o wiele lepiej.

Mierna książka podróżnicza, która mimo ciekawej scenerii przynudza i nie potrafi wzbudzić zainteresowania, czy to ze względu na kiepski styl z powtórzeniami na każdym kroku, czy to na nieciekawy dobór opisanych sytuacji. Całość opatrzona jest licznymi szkicami autorstwa samej autorki, które może i mają jakiś urok, ale służą jedynie sztucznemu zwiększaniu objętości – zamiast...

Mam wszystkie książki z serii z blondynką są bardzo dobre, ciekawe i napisane z sensem.

Mam wszystkie książki z serii z blondynką są bardzo dobre, ciekawe i napisane z sensem.

Niestety dużo mniej treści niż w książkach podróżniczych tego typu innych autorów.

Niestety dużo mniej treści niż w książkach podróżniczych tego typu innych autorów.

Książkę przyjemnie się czyta. Fajnie opisany pobyt w dżungli Amazońskiej dużo zabawnych sytuacji i dobrze opisane życie Indian. Wyprawa dla odważnych pająki węże lamparty moskity i ulewne deszcze z komarami przygoda życia.

Książkę przyjemnie się czyta. Fajnie opisany pobyt w dżungli Amazońskiej dużo zabawnych sytuacji i dobrze opisane życie Indian. Wyprawa dla odważnych pająki węże lamparty moskity i ulewne deszcze z komarami przygoda życia.

Tajemnicza, pełna przygód. Tego rodzaju książki budzą we mnie fascynację Puszczą Amazońską która przynajmniej w tej opowieści wydaje się miejscem absolutnie magicznym.

Tajemnicza, pełna przygód. Tego rodzaju książki budzą we mnie fascynację Puszczą Amazońską która przynajmniej w tej opowieści wydaje się miejscem absolutnie magicznym.

Świetna jak większość z serii z blondynką

Świetna jak większość z serii z blondynką