Nareszcie trafiłam na porządną, minimalistyczną lekturę religijną - nie jakąś naiwną, wcale nie chojracką, absolutnie nie betonową, ale też nie fajnokatolicką czy fajnoksiędzową - taką po prostu - w punkt, myślącą, rozbudzającą, rozwijającą, stawiającą pytania. Nie jestem fanką poezji ks. Twardowskiego, ale zawsze byłam fanką jego toku myślenia - w swojej prostocie niezwykle odkrywczego i zaskakującego. To takie krzepiące, dobre, ciepłe, a jednak rozsądne i w żadnym wypadku nie "kościółkowe"... Czegoś takiego zdecydowanie szukałam i zamierzam do tych krótkich, niepozornych myśli rok-rocznie wracać z nadzieją, że coś z nich we mnie zostanie.
Nawet jak coś człowiek gdzieś coś słyszał, nawet jak już człowiek niby o tym wie, to ks. Twardowski ogłasza Dobrą Nowinę z taką mocą w prostocie, jakby to było coś zupełnie nowego, z taką mocą, że aż chce się żyć.

Nareszcie trafiłam na porządną, minimalistyczną lekturę religijną - nie jakąś naiwną, wcale nie chojracką, absolutnie nie betonową, ale też nie fajnokatolicką czy fajnoksiędzową - taką po prostu - w punkt, myślącą, rozbudzającą, rozwijającą, stawiającą pytania. Nie jestem fanką poezji ks. Twardowskiego, ale zawsze byłam fanką jego toku myślenia - w swojej prostocie...