67/180/2023
Niby OK, ale przez to, że tak dużo tych dyktatorów (24 osoby),to wydaje się po łebkach. Z drugiej strony, tytuł mówi o ostatnich dniach, a nie o życiu i dziełach, więc absolutnie nie jest mylący. Sama nie wiem. Nie porwała mnie, chociaż wydawałoby się, że to taki chodliwy temat...

67/180/2023
Niby OK, ale przez to, że tak dużo tych dyktatorów (24 osoby),to wydaje się po łebkach. Z drugiej strony, tytuł mówi o ostatnich dniach, a nie o życiu i dziełach, więc absolutnie nie jest mylący. Sama nie wiem. Nie porwała mnie, chociaż wydawałoby się, że to taki chodliwy temat...

Jedno w życiu jest pewne - śmierć. Nawet Ci w swoim mniemaniu najwięksi, najbrutalniejsi i najokrutniejsi schodzą z ziemskiego padołu i o tym jest ta książka. Jak sam tytuł wskazuje, autorzy skupiają się na ostatnich dniach wybranych bohaterów, a jest ich sporo. Raczej znani, jednakże dla czytelnika nie znającego bohatera, po przeczytaniu rozdziału o nim, anonimem pozostanie. Książkę czyta się dobrze, jest z cyklu lekkich nie wymagających wyjątkowego uruchamiania szarych komórek.

Jedno w życiu jest pewne - śmierć. Nawet Ci w swoim mniemaniu najwięksi, najbrutalniejsi i najokrutniejsi schodzą z ziemskiego padołu i o tym jest ta książka. Jak sam tytuł wskazuje, autorzy skupiają się na ostatnich dniach wybranych bohaterów, a jest ich sporo. Raczej znani, jednakże dla czytelnika nie znającego bohatera, po przeczytaniu rozdziału o nim, anonimem...

Książkę dostałem lata temu od koleżanki, z okazji urodzin.
Pozycję literacką przeczytałem szybko,
w kilka dni.

Plusy:

+ Książka pokazała mi, że istnieją na rynku literackim dzieła przyjemne. + Dla zupełnego laika w danym temacie historycznym.
+ Prosty, niezawiły język. Doskonale opisywał zagadnienie.
+ Przybliżenie w kilku akapitach dojścia do władzy dyktatora.
+ Dobra dla osób zaczynających zdobywać wiedzę w temacie sylwetek dyktatorów.

Minusy:

Książka nie miała dla mnie prawie żadnych minusów.
Poza jednym:
- Kilka stron więcej o mniej znanych dyktatorach. Wymieniono bardziej rozpoznawalnych. Rozumiem zabieg, ale odrobina niezadowolenia pozostała.

Książkę dostałem lata temu od koleżanki, z okazji urodzin.
Pozycję literacką przeczytałem szybko,
w kilka dni.

Plusy:

+ Książka pokazała mi, że istnieją na rynku literackim dzieła przyjemne. + Dla zupełnego laika w danym temacie historycznym.
+ Prosty, niezawiły język. Doskonale opisywał zagadnienie.
+ Przybliżenie w kilku akapitach dojścia do władzy dyktatora.
+ Dobra...

Przedmiotowa kompilacja opowiada, a jakże, o ostatnich dniach dyktatorów, a także o ich osobistym rozwoju i drodze na szczyty władzy. Poza najbardziej znanymi typu Hitler, Stalin, Mao czy Mussolini, pojawiają się postaci które nie są aż tak popularne, a na pewno z uwagi na państewka którymi rządzili - dość obce dla nas (niestety program nauczania historii w szkołach jest różny, a ja będąc na swego czasu profilu rozszerzonym historii w LO - nie zetknąłem się z nimi w szkole, wiedzę zdobywałem na własną rękę). Dla przykładu Ngo Dinh Diem, prezydent Wietnamu Południowego, Reza II Pahlawi, Szach Iranu, Mobutu - prezydent Konga czy prezydent Algierii Huari Bumedien. Niektóre z postaci są przedstawione jako zło wcielone, inni - jako mężowie opatrznościowi ojczyzny, którzy swymi działaniami wyrządzali krzywdy społeczeństwu. Podzielam zastrzeżenia innych recenzujących, iż zbyt wiele jest tu narracji ocennych, aksjologicznych, gdy można było dodać trochę istotnych faktów. Książka ta, jak wspomniałem jest kompilacją i za poszczególne rozdziały odpowiadają zupełnie inni autorzy, w konsekwencji jest nierówna, a jakość poszczególnych rozdziałów odmienna. Jednakże można na to przymknąć oko, z uwagi na tematykę książkę się pochłania błyskawicznie. Rozbawił mnie ostatni rozdział o Kim Dzong Ile. Ogólnie dobrze się bawiłem czytając, zainteresowanym tematyką - polecam.

Przedmiotowa kompilacja opowiada, a jakże, o ostatnich dniach dyktatorów, a także o ich osobistym rozwoju i drodze na szczyty władzy. Poza najbardziej znanymi typu Hitler, Stalin, Mao czy Mussolini, pojawiają się postaci które nie są aż tak popularne, a na pewno z uwagi na państewka którymi rządzili - dość obce dla nas (niestety program nauczania historii w szkołach jest...

Słaba pod względem merytorycznym. Temat ciekawy, narracja miejscami bardzo fajna, ale razi nie do wytrzymania niewiedza autorów, błędy w datach - na przykład opisując zgon Mao autorzy stwierdzają, że Stalin rządził ZSRR przez zaledwie 24 lata, a Mao ChRL pełne 30, nijak mi to nie wychodzi, jeśli liczyć od objęcia funkcji sekretarza generalnego partii przez Stalina, czyli od 1922 do śmierci w 1953 mamy 31 lat, jeśli od śmierci Lenina w 1924 to 29 lat. Z Kolei Mao proklamował powstanie CHRL w 1949 roku i stał na czele partii (nie zawsze osobiście, ale jednak odgrywał pierwsze skrzypce) do swojej śmierci w 1976 r. a więc 27 lat a nie 30 jak twierdzą autorzy. Takich kwiatków jest tam pełno, praktycznie co krok. Zastanawiam się jak takie poważne wydawnictwo mogło puścić taką fuszerkę i nie dokonać zmian, albo przynajmniej ich nie zaznaczyć. Dodatkowo razi nastawienie autorów do niektórych dyktatorów - jednych wyraźnie nie lubią i dopisują własne uczucia, typu: drżał przed śmiercią, bał się umrzeć, kurczowo trzymał się życia, za wszelką cenę chciał przeżyć jeszcze jeden dzień itd. - skąd oni to wiedzą? Innych lubią i praktycznie bezkrytycznie przytaczają propagandowe hasła o ich dzielności w obliczu śmierci. Strasznie mnie to raziło podczas czytania, ta stronniczość, okazywane tak wprost sympatie do jednych dyktatorów i antypatie do drugich, przy jednoczesnym podkreślaniu, że jedni i drudzy to zbrodniarze i mordercy.

Słaba pod względem merytorycznym. Temat ciekawy, narracja miejscami bardzo fajna, ale razi nie do wytrzymania niewiedza autorów, błędy w datach - na przykład opisując zgon Mao autorzy stwierdzają, że Stalin rządził ZSRR przez zaledwie 24 lata, a Mao ChRL pełne 30, nijak mi to nie wychodzi, jeśli liczyć od objęcia funkcji sekretarza generalnego partii przez Stalina, czyli od...

Bardzo daleko tej pozycji do "literatury pięknej", bo niczego pięknego w niej nie ma; bardziej stanowi "literaturę faktu", skupiając w sobie wszelkie zło, okrucieństwo i brutalność, jakich podczas rządów dopuścili się tytułowi dyktatorzy, czyli przywódcy państw, będący niejednokrotnie tyranami, despotami, uzurpatorami czy wprost mordercami i katami własnego narodu.

W tej książce znajdziemy wiele postaci znanych czytelnikowi z historii współczesnego świata, których rządy odznaczały się niesamowitym terrorem, przywódców, którzy na początku swych rządów pociągnęli za sobą tłumy, a w konsekwencji doprowadzili do ruiny swoje kraje, przyczyniając się równocześnie do śmierci wielu tysięcy, bądź nawet milionów swoich rodaków, bezpodstawnie więzionych, głodzonych czy bezkarnie mordowanych.
Każda opowieść, stanowi krótką retrospekcję życia wybranego dyktatora, krótkiego zarysu politycznej działalności, momentu dojścia do władzy i konsekwencji jej sprawowania. Wiele jest naprawdę przerażających. I tak znajdziemy tu historie, opowiadające o sprawowaniu władzy i ostatnich dniach życia takich postaci jak Hitler, Mussolini, Stalin, Pol Pot, Reza Pahlawi, Josif Broz Tito, Breżniew, Marcos, Franco, Ceausescu, Mobutu, Husajn, Ibn Ali czy Kadafi. Jedni odbierali sobie życie, inni umierali śmiercią naturalną, dając narodom nadzieję na odmianę życia, jeszcze inni ginęli w zamachach, organizowanych przez przeciwników stosowanego terroru i przemocy, niektórzy uciekali lub zmuszani byli do opuszczenia kraju, umierając w zapomnieniu na obczyźnie.

Warto sięgnąć po tę książkę, aby zapoznać się z biografiami tych ludzi, którzy tworzyli krwawą historię swoich narodów. To nie tylko nietuzinkowe spojrzenie na ich życie, ich ostatnie, pełne strachu i paniki dni, choć niektórzy nawet w obliczu śmierci nie zmienili swych poglądów, broniąc ich zaciekle, obrażając oskarżycieli i sędziów. To przede wszystkim ukazanie fanatyzmu i niezrozumiałego szaleństwa do samego końca, bez najmniejszego nawet poczucia winy.

W moim przekonaniu jest to również swoista przestroga przed totalitaryzmem, kultem jednostki i wynaturzeniem pod każdą możliwą postacią.

Bardzo daleko tej pozycji do "literatury pięknej", bo niczego pięknego w niej nie ma; bardziej stanowi "literaturę faktu", skupiając w sobie wszelkie zło, okrucieństwo i brutalność, jakich podczas rządów dopuścili się tytułowi dyktatorzy, czyli przywódcy państw, będący niejednokrotnie tyranami, despotami, uzurpatorami czy wprost mordercami i katami własnego narodu.

W tej...

trochę ich było w historii ludzkości
mechanizm działania zawsze ten sam: poparcie z zewnątrz, a w kraju strach, terror, bieda

trochę ich było w historii ludzkości
mechanizm działania zawsze ten sam: poparcie z zewnątrz, a w kraju strach, terror, bieda

Przeciętna. W niektórych przypadkach ostatnie dni przedstawione bardzo ogólnikowo. W większości brakuje dobrego wprowadzenia do historii danej postaci, są tylko wyrywkowe informacje.
Można przeczytać, ale dobrze wcześniej mieć jakąś podbudowę historyczną o wymienionych w książce osobach.

Przeciętna. W niektórych przypadkach ostatnie dni przedstawione bardzo ogólnikowo. W większości brakuje dobrego wprowadzenia do historii danej postaci, są tylko wyrywkowe informacje.
Można przeczytać, ale dobrze wcześniej mieć jakąś podbudowę historyczną o wymienionych w książce osobach.

Na uwagę zasługuje rozpiętość czasowa. Autorzy omawiają przypadki dyktatur z początku XX wieku oraz takie, które doczekały się upadku zaledwie kilka lat temu. Niezależnie od okresu „panowania” scenariusz wygląda podobnie – dorabianie się kosztem innych, grabienie gospodarki, ciemiężenie i wykorzystywanie narodu, obnoszenie się bogactwem z pychą, lekceważenie prawa, brutalność nagrodzona wygnaniem i hańbą.

Wiele cennych informacji na temat historii świata także tej nieznanej – autorzy celnie punktują politykę wielkich mocarstw, m.in. USA, Francji, Chin i Rosji, które zamiast krzewić demokrację wpierały dyktatury, a potem przykładały rękę do ich upadku, bo tego wymagał aktualnie ich interes.

Zdecydowanie polecam.

Na uwagę zasługuje rozpiętość czasowa. Autorzy omawiają przypadki dyktatur z początku XX wieku oraz takie, które doczekały się upadku zaledwie kilka lat temu. Niezależnie od okresu „panowania” scenariusz wygląda podobnie – dorabianie się kosztem innych, grabienie gospodarki, ciemiężenie i wykorzystywanie narodu, obnoszenie się bogactwem z pychą, lekceważenie prawa,...

Prawie każdy kontynent miał swojego dyktatora, który rządził twardą, surową ręką. Nie liczył się z nikim: Stalin, Mao, Franco, Pol Pot, Mussolini, Dada, Kim Dzong II,Marcosa, Mobutu, Ceausescu. Zbrodniarz, wielu ich było i nawet dalej są. Mają krew na rękach niewinnych ludzi Weszli do kanonu historii i świat chce lub nie chce będzie pamiętał o nich.

Prawie każdy kontynent miał swojego dyktatora, który rządził twardą, surową ręką. Nie liczył się z nikim: Stalin, Mao, Franco, Pol Pot, Mussolini, Dada, Kim Dzong II,Marcosa, Mobutu, Ceausescu. Zbrodniarz, wielu ich było i nawet dalej są. Mają krew na rękach niewinnych ludzi Weszli do kanonu historii i świat chce lub nie chce będzie pamiętał o nich.