Ostatnie dni dyktatorów

Słaba pod względem merytorycznym. Temat ciekawy, narracja miejscami bardzo fajna, ale razi nie do wytrzymania niewiedza autorów, błędy w datach - na przykład opisując zgon Mao autorzy stwierdzają, że Stalin rządził ZSRR przez zaledwie 24 lata, a Mao ChRL pełne 30, nijak mi to nie wychodzi, jeśli liczyć od objęcia funkcji sekretarza generalnego partii przez Stalina, czyli od 1922 do śmierci w 1953 mamy 31 lat, jeśli od śmierci Lenina w 1924 to 29 lat. Z Kolei Mao proklamował powstanie CHRL w 1949 roku i stał na czele partii (nie zawsze osobiście, ale jednak odgrywał pierwsze skrzypce) do swojej śmierci w 1976 r. a więc 27 lat a nie 30 jak twierdzą autorzy. Takich kwiatków jest tam pełno, praktycznie co krok. Zastanawiam się jak takie poważne wydawnictwo mogło puścić taką fuszerkę i nie dokonać zmian, albo przynajmniej ich nie zaznaczyć. Dodatkowo razi nastawienie autorów do niektórych dyktatorów - jednych wyraźnie nie lubią i dopisują własne uczucia, typu: drżał przed śmiercią, bał się umrzeć, kurczowo trzymał się życia, za wszelką cenę chciał przeżyć jeszcze jeden dzień itd. - skąd oni to wiedzą? Innych lubią i praktycznie bezkrytycznie przytaczają propagandowe hasła o ich dzielności w obliczu śmierci. Strasznie mnie to raziło podczas czytania, ta stronniczość, okazywane tak wprost sympatie do jednych dyktatorów i antypatie do drugich, przy jednoczesnym podkreślaniu, że jedni i drudzy to zbrodniarze i mordercy.

Słaba pod względem merytorycznym. Temat ciekawy, narracja miejscami bardzo fajna, ale razi nie do wytrzymania niewiedza autorów, błędy w datach - na przykład opisując zgon Mao autorzy stwierdzają, że Stalin rządził ZSRR przez zaledwie 24 lata, a Mao ChRL pełne 30, nijak mi to nie wychodzi, jeśli liczyć od objęcia funkcji sekretarza generalnego partii przez Stalina, czyli od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo daleko tej pozycji do "literatury pięknej", bo niczego pięknego w niej nie ma; bardziej stanowi "literaturę faktu", skupiając w sobie wszelkie zło, okrucieństwo i brutalność, jakich podczas rządów dopuścili się tytułowi dyktatorzy, czyli przywódcy państw, będący niejednokrotnie tyranami, despotami, uzurpatorami czy wprost mordercami i katami własnego narodu.

W tej książce znajdziemy wiele postaci znanych czytelnikowi z historii współczesnego świata, których rządy odznaczały się niesamowitym terrorem, przywódców, którzy na początku swych rządów pociągnęli za sobą tłumy, a w konsekwencji doprowadzili do ruiny swoje kraje, przyczyniając się równocześnie do śmierci wielu tysięcy, bądź nawet milionów swoich rodaków, bezpodstawnie więzionych, głodzonych czy bezkarnie mordowanych.
Każda opowieść, stanowi krótką retrospekcję życia wybranego dyktatora, krótkiego zarysu politycznej działalności, momentu dojścia do władzy i konsekwencji jej sprawowania. Wiele jest naprawdę przerażających. I tak znajdziemy tu historie, opowiadające o sprawowaniu władzy i ostatnich dniach życia takich postaci jak Hitler, Mussolini, Stalin, Pol Pot, Reza Pahlawi, Josif Broz Tito, Breżniew, Marcos, Franco, Ceausescu, Mobutu, Husajn, Ibn Ali czy Kadafi. Jedni odbierali sobie życie, inni umierali śmiercią naturalną, dając narodom nadzieję na odmianę życia, jeszcze inni ginęli w zamachach, organizowanych przez przeciwników stosowanego terroru i przemocy, niektórzy uciekali lub zmuszani byli do opuszczenia kraju, umierając w zapomnieniu na obczyźnie.

Warto sięgnąć po tę książkę, aby zapoznać się z biografiami tych ludzi, którzy tworzyli krwawą historię swoich narodów. To nie tylko nietuzinkowe spojrzenie na ich życie, ich ostatnie, pełne strachu i paniki dni, choć niektórzy nawet w obliczu śmierci nie zmienili swych poglądów, broniąc ich zaciekle, obrażając oskarżycieli i sędziów. To przede wszystkim ukazanie fanatyzmu i niezrozumiałego szaleństwa do samego końca, bez najmniejszego nawet poczucia winy.

W moim przekonaniu jest to również swoista przestroga przed totalitaryzmem, kultem jednostki i wynaturzeniem pod każdą możliwą postacią.

Bardzo daleko tej pozycji do "literatury pięknej", bo niczego pięknego w niej nie ma; bardziej stanowi "literaturę faktu", skupiając w sobie wszelkie zło, okrucieństwo i brutalność, jakich podczas rządów dopuścili się tytułowi dyktatorzy, czyli przywódcy państw, będący niejednokrotnie tyranami, despotami, uzurpatorami czy wprost mordercami i katami własnego narodu.

W tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

trochę ich było w historii ludzkości
mechanizm działania zawsze ten sam: poparcie z zewnątrz, a w kraju strach, terror, bieda

trochę ich było w historii ludzkości
mechanizm działania zawsze ten sam: poparcie z zewnątrz, a w kraju strach, terror, bieda

Pokaż mimo to

Przeciętna. W niektórych przypadkach ostatnie dni przedstawione bardzo ogólnikowo. W większości brakuje dobrego wprowadzenia do historii danej postaci, są tylko wyrywkowe informacje.
Można przeczytać, ale dobrze wcześniej mieć jakąś podbudowę historyczną o wymienionych w książce osobach.

Przeciętna. W niektórych przypadkach ostatnie dni przedstawione bardzo ogólnikowo. W większości brakuje dobrego wprowadzenia do historii danej postaci, są tylko wyrywkowe informacje.
Można przeczytać, ale dobrze wcześniej mieć jakąś podbudowę historyczną o wymienionych w książce osobach.

Pokaż mimo to

Na uwagę zasługuje rozpiętość czasowa. Autorzy omawiają przypadki dyktatur z początku XX wieku oraz takie, które doczekały się upadku zaledwie kilka lat temu. Niezależnie od okresu „panowania” scenariusz wygląda podobnie – dorabianie się kosztem innych, grabienie gospodarki, ciemiężenie i wykorzystywanie narodu, obnoszenie się bogactwem z pychą, lekceważenie prawa, brutalność nagrodzona wygnaniem i hańbą.

Wiele cennych informacji na temat historii świata także tej nieznanej – autorzy celnie punktują politykę wielkich mocarstw, m.in. USA, Francji, Chin i Rosji, które zamiast krzewić demokrację wpierały dyktatury, a potem przykładały rękę do ich upadku, bo tego wymagał aktualnie ich interes.

Zdecydowanie polecam.

Na uwagę zasługuje rozpiętość czasowa. Autorzy omawiają przypadki dyktatur z początku XX wieku oraz takie, które doczekały się upadku zaledwie kilka lat temu. Niezależnie od okresu „panowania” scenariusz wygląda podobnie – dorabianie się kosztem innych, grabienie gospodarki, ciemiężenie i wykorzystywanie narodu, obnoszenie się bogactwem z pychą, lekceważenie prawa,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Prawie każdy kontynent miał swojego dyktatora, który rządził twardą, surową ręką. Nie liczył się z nikim: Stalin, Mao, Franco, Pol Pot, Mussolini, Dada, Kim Dzong II,Marcosa, Mobutu, Ceausescu. Zbrodniarz, wielu ich było i nawet dalej są. Mają krew na rękach niewinnych ludzi Weszli do kanonu historii i świat chce lub nie chce będzie pamiętał o nich.

Prawie każdy kontynent miał swojego dyktatora, który rządził twardą, surową ręką. Nie liczył się z nikim: Stalin, Mao, Franco, Pol Pot, Mussolini, Dada, Kim Dzong II,Marcosa, Mobutu, Ceausescu. Zbrodniarz, wielu ich było i nawet dalej są. Mają krew na rękach niewinnych ludzi Weszli do kanonu historii i świat chce lub nie chce będzie pamiętał o nich.

Pokaż mimo to

Książka przedstawiająca losy dyktatorów, wbrew tytułowi zawiera informacje nie tylko o ich końcu ale także o tym jak wyglądały ich rządy. Książka jest bardzo dobrym wstępem dla osób, które chciałyby zdobyć informacje na temat dyktatorów z całego świata. Czytając tę pozycję możemy poznać podstawy, rozszerzenia zdobytych informacji można szukać w pozycjach wskazanych w bibliografii, która znajduje się po każdym rozdziale.
Książkę czyta się bardzo dobrze i szybko. Pozycja warta uwagi dla każdej osoby zainteresowanej historią.
Polecam!

Książka przedstawiająca losy dyktatorów, wbrew tytułowi zawiera informacje nie tylko o ich końcu ale także o tym jak wyglądały ich rządy. Książka jest bardzo dobrym wstępem dla osób, które chciałyby zdobyć informacje na temat dyktatorów z całego świata. Czytając tę pozycję możemy poznać podstawy, rozszerzenia zdobytych informacji można szukać w pozycjach wskazanych w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szału nie ma.
Większość informacji na poziomie Wikipedii albo wiedzy uzyskanej na lekcjach historii jeżeli ktoś miał ogarniętego nauczyciela.
Za dużo dyktatorów autor chciał opisać, a za mało treści wyszło.

Szału nie ma.
Większość informacji na poziomie Wikipedii albo wiedzy uzyskanej na lekcjach historii jeżeli ktoś miał ogarniętego nauczyciela.
Za dużo dyktatorów autor chciał opisać, a za mało treści wyszło.

Pokaż mimo to

Z samej książki zainteresowało mnie może kilka rozdziałów, historii które już nie jeden raz były powielane przez innych autorów czy też przedstawione w niejednym filmie. Ale oprócz Hitlera, Stalina czy też Husajna znalazły się mniej znane "osobistości" jak: Ngo Dinh Diem, Pol Pot oraz Papa Doc a sama historia pozostałych dyktatorów jest słaba i mało interesująca.

Z samej książki zainteresowało mnie może kilka rozdziałów, historii które już nie jeden raz były powielane przez innych autorów czy też przedstawione w niejednym filmie. Ale oprócz Hitlera, Stalina czy też Husajna znalazły się mniej znane "osobistości" jak: Ngo Dinh Diem, Pol Pot oraz Papa Doc a sama historia pozostałych dyktatorów jest słaba i mało interesująca.

Pokaż mimo to

Mobutu, były dyktator Zairu był przekonany, że nigdy nie zostanie ,,byłym prezydentem". Miał sprawować urząd dożywotnio a po śmierci nadal cieszyć się niesłabnącą chwałą. Los jednak okazał się dla niego przewrotny. Obalony, musiał uciekać i umrzeć na wygnaniu. Podobne przeświadczenie z pewnością towarzyszyło każdemu z przywódców, których ostatnie chwile zebrane są w niniejszej antologii. Każdy miał być zawsze panować do końca swych dni, a narzucony porządek trwać wiecznie. Na szczęście tak się nie stało. Jedni ginęli z własnej ręki, inni umierali w wyniku choroby lub wykonywano na nich wyrok śmierci za popełnione zbrodnie. Były śmierci kuriozalne (jak choćby śmierć Stalina), były samosądy ale były też śmierci polityczne , pozbawiające tyrana władzy i odsuwające w cień. Każda inna ale w jakiś sposób podobne.

Para francuskich historyków przy pomocy grona specjalistów podjęła próbę przedstawienia sylwetek dyktatorów rządzących na przestrzeni ostatnich stu lat. Koncentrowała się przede wszystkim na ich ostatnich chwilach oraz zdarzeniach, które doprowadziły do akurat takiego ich końca.

Jest to fascynujący przekrój przez historię XX wieku. Nie zdawałam sobie sprawy, że aż z tyloma dyktaturami mieliśmy do czynienie. O ile Stalin, Hitler, Mussolini, Franco nasuwają się od razu, to inni powoli znikają w mrokach dziejów. Z ogromną ciekawością poznawałam sylwetki Ortegi, Pol Pota, Mobutu, Papy Doca. Czasem tylko miałam poczucie, że trafiłam na ostatni tom jakiejś serii, który koncentruje się właśnie na śmierci ignorując zupełnie życie bo musiało ono zostać we wcześniejszych częściach. Brakowało mi trochę faktów aby wszystko zrozumieć. Chętnie więc sięgnę po inne publikacje aby dowiedzieć się więcej. Na szczęście do każdego rozdziału dołączona jest podstawowa bibliografia ułatwiająca poszukiwania. Zachęcam do sięgnięcia.

Mobutu, były dyktator Zairu był przekonany, że nigdy nie zostanie ,,byłym prezydentem". Miał sprawować urząd dożywotnio a po śmierci nadal cieszyć się niesłabnącą chwałą. Los jednak okazał się dla niego przewrotny. Obalony, musiał uciekać i umrzeć na wygnaniu. Podobne przeświadczenie z pewnością towarzyszyło każdemu z przywódców, których ostatnie chwile zebrane są w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to