"Widuję ich w snach" Bernarda Gotfryda to zbiór jedenastu opowiadań autora pochodzącego z Radomia.
Każde opowiadanie napisane jest w języku polskim i angielskim. Książka wzbogacona jest o zdjęcia radomskich ulic, których nazwy padają w tekście.
W czasie drugiej wojny światowej po nieudanej próbie ucieczki z getta Bernard Gotfryd trafił do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Wyzwolenie spod niemieckiej okupacji zastało go w szóstym obozie w którym był więziony, w Gusen. W 1947 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Studiował fotografię. Pracował jako fotoreporter w "Newsweeku".
Zaczął spisywać swoje doświadczenia z lat okupacji. Nagradzany i tłumaczony na wiele języków. W 2005 roku także w Polsce ukazały się jego opowiadania. W 2006 pisarz i fotografik odwiedził rodzinny Radom.
"Widuję ich w snach" to cenne dzieło ze względu na obraz przedwojennego Radomia. Miasta przemysłowego. Ukazuje sylwetki żydowskich mieszkańców Radomia. ich życie, pracę, problemy, złożone losy. Zaglądamy do ich domów i na podwórka radomskich kamienic. Widzimy bawiące się dzieci, sąsiadów, znajomych. Wraz z autorem odwiedzamy dawną fabryczkę cukierków Minzberga na ulicy Wąskiej 8, a także drukarnię Zabnera przy ul. Żeromskiego 25.
Książka napisana bardzo płynnym, prostym językiem umiejętnie przenosi czytelnika w odległe lata, kiedy to Żydzi stanowili ponad 30 % mieszkańców Radomia. Bardzo realistycznie oddaje klimat ówczesnego miasta.

"Miałem wielu sąsiadów w Radomiu. Byli wśród nich sklepikarze, nauczyciele, żebracy i rzemieślnicy - niektórych wciąż wyraźnie pamiętam. Jak wszyscy mieli marzenia i ambicje, ale nie doczekali ich realizacji. Nazizm położył kres ich życiu. Czasami widuję ich w snach, czasami słyszę ich głosy. Jakby to wszystko zdarzyło się wczoraj".

W 2009 roku książka zdobyła NAGRODĘ LITERACKĄ MIASTA RADOMIA w kategorii "Literatura piękna". WARTO PRZECZYTAĆ! GORĄCO POLECAM!

"Widuję ich w snach" Bernarda Gotfryda to zbiór jedenastu opowiadań autora pochodzącego z Radomia.
Każde opowiadanie napisane jest w języku polskim i angielskim. Książka wzbogacona jest o zdjęcia radomskich ulic, których nazwy padają w tekście.
W czasie drugiej wojny światowej po nieudanej próbie ucieczki z getta Bernard Gotfryd trafił do obozu koncentracyjnego na...

Jedenaście opowiadań Bernarda Gotfryda o społeczności żydowskiej w Radomiu w latach przedwojennych, które składają się na książkę "Widuję ich w snach", jest pozycją szczególną, wartościową i, powiedziałbym, sentymentalno-historyczną w dobrym rozumieniu tego słowa.

Po pierwsze, odtwarzają kawałek historii prowincjonalnego miasta poprzez ukazanie sylwetek jego żydowskich mieszkańców. Ich życie, tragedia śmierci odzwierciedlają nasze losy narodowe.

Po drugie, ujął mnie język: prosty, bezpretensjonalny, nawet jakby bezemocjonalny. Zaletą jest dwujęzyczność książki (opowiadania przetłumaczono z angielskiego i opublikowano w dwóch wersjach językowych).

Po trzecie, jest ta książka budującym przykładem troski współcześnie żyjących Radomian o to, aby historia ich miasta i ludzi wcześniaj tam żyjących przetrwała w pamięci potomnych. Książkę wydała biblioteka publiczna w Radomiu, a jej wydanie - obok władz gminy Radomia - sponsorowało także jedno z lokalnych przedsiębiorstw (Tabacco Machinery). Godne odnotowania i przywołania jako wzór.

Jedenaście opowiadań Bernarda Gotfryda o społeczności żydowskiej w Radomiu w latach przedwojennych, które składają się na książkę "Widuję ich w snach", jest pozycją szczególną, wartościową i, powiedziałbym, sentymentalno-historyczną w dobrym rozumieniu tego słowa.

Po pierwsze, odtwarzają kawałek historii prowincjonalnego miasta poprzez ukazanie sylwetek jego żydowskich...

"Miałem wielu sąsiadów w Radomiu. Byli wśród nich sklepikarze, nauczyciele, żebracy i rzemieślnicy - niektórych wciąż wyraźnie pamiętam. Jak wszyscy mieli marzenia i ambicje, ale nie doczekali ich realizacji. Nazizm położył kres ich życiu. Czasami widuję ich w snach, czasami słyszę ich głosy. Jakby to wszystko zdarzyło się wczoraj". Takimi słowami wprowadza czytelników do swoich opowiadań Radomianin o polsko-żydowskich korzeniach, zmarły niedawno Bernard Gotfryd (rocznik 1924). Już sama okładka ukazująca rodzinną ulicę autora tonącą we mgle, tworzy niepowtarzalny klimat tek pozycji. Klimat przedwojennego, przemysłowego, żydowskiego Radomia. Razem z autorem poruszamy się po kilku radomskich ulicach, których nazwy do dziś mają niezmienne brzmienia, ale jakże inną atmosferę. Odwiedzamy dawne fabryczki np. cukierków Minzberga na ulicy Wąskiej 8, czy drukarnię Zabnera przy ul. Żeromskiego 25. Zaglądamy na tętniące życiem podwórka radomskich kamienic, gdzie dzieci grają w klasy lub psocą strzelając z procy. Poznajemy kilka wyrazistych portretów krewnych, sąsiadów, znajomych i kolegów, których autor z sobie tylko wiadomych powodów szczególnie ocalił od zapomnienia. Teksty opowiadań (łącznie 11) nie są długie, ale bardzo sugestywne i osobiste, niekiedy wręcz dramatyczne. Autor nie unika zdarzeń opisujących trudne relacje polsko - żydowskie i tragiczne lata okupacji. Wartość książki podnosi doskonałe wydanie, dwujęzyczność (każde opowiadanie jest w języku polskim i angielskim) oraz klimatyczne zdjęcia ulic Radomia opisywanych w tekście. Pozycja, obok niewątpliwej wartości historycznej, dostarcza naprawdę wielu wzruszeń. Gorąco polecam!

"Miałem wielu sąsiadów w Radomiu. Byli wśród nich sklepikarze, nauczyciele, żebracy i rzemieślnicy - niektórych wciąż wyraźnie pamiętam. Jak wszyscy mieli marzenia i ambicje, ale nie doczekali ich realizacji. Nazizm położył kres ich życiu. Czasami widuję ich w snach, czasami słyszę ich głosy. Jakby to wszystko zdarzyło się wczoraj". Takimi słowami wprowadza czytelników do...