Początek dość niemrawy... szczególnie dla nieznającego klimatu Japonii czytelnika jakim jestem. Duża ilość postaci, miejsc, legend... można się zgubić. Od drugiego rozdziału zaczęło wszystko nabierać głębszego sensu, a książka z każdą stroną stawała się coraz ciekawsza. Mógłbym rzec, że nie mogłem się nawet od niej oderwać w oczekiwaniu co się wydarzy dalej. Specyficzny styl do którego się ostatecznie przyzwyczaiłem nie był już tak dotkliwy jak na początku. Zakończenie... nie zdradzę, ale zrobiło robotę. Warto przeczytać, a ja już szukam filmu by zobaczyć jak tą książkę zekranizowano.

Początek dość niemrawy... szczególnie dla nieznającego klimatu Japonii czytelnika jakim jestem. Duża ilość postaci, miejsc, legend... można się zgubić. Od drugiego rozdziału zaczęło wszystko nabierać głębszego sensu, a książka z każdą stroną stawała się coraz ciekawsza. Mógłbym rzec, że nie mogłem się nawet od niej oderwać w oczekiwaniu co się wydarzy dalej. Specyficzny...

Powieść, a właściwie zbiór opowiadań, z mistrzem miecza w roli głównej. Wbrew tytułowi, nie ma tu jednak "siekaniny" od początku do końca, choć w ogóle jest. Spokojnie! Ci, którzy lubią opisy walk znajdą, to co lubią. Podane ze smakiem, choć jak dla mnie mogłoby tej "siekaniny" być więcej. Autor umiejętnie buduje akcję i zainteresowanie czytelnika, a samą walkę, podaje w sposób inteligentny. Ja byłem rozczarowany jednym - że powieść się już skończyła. Raptem po kilkuset stronach. Chciałbym więcej. Zwłaszcza, że sam cykl jest dużo większy i liczy bodajże 41 opowiastek. Równie chętnie obejrzałbym jakąś udaną ekranizację.

Powieść, a właściwie zbiór opowiadań, z mistrzem miecza w roli głównej. Wbrew tytułowi, nie ma tu jednak "siekaniny" od początku do końca, choć w ogóle jest. Spokojnie! Ci, którzy lubią opisy walk znajdą, to co lubią. Podane ze smakiem, choć jak dla mnie mogłoby tej "siekaniny" być więcej. Autor umiejętnie buduje akcję i zainteresowanie czytelnika, a samą walkę, podaje w...

Oczywiście najciekawsze dla mnie były losy Matsu. Główny bohater antypatyczny. Powieść taka trochę bez morału (do którego przyzwyczaiła nas europejska literatura). Szkoda, że nie pozostawiono oryginalnego tytułu.
Spodziewałam się literatury typowo męskiej, a nie było tak źle. ;)

Oczywiście najciekawsze dla mnie były losy Matsu. Główny bohater antypatyczny. Powieść taka trochę bez morału (do którego przyzwyczaiła nas europejska literatura). Szkoda, że nie pozostawiono oryginalnego tytułu.
Spodziewałam się literatury typowo męskiej, a nie było tak źle. ;)

Książkę czyta się dobrze ponieważ główna postać nie ma rozważań, ani celu w swojej podróży. Żyje swoim życiem i korzysta z tego co mu się dostanie. Sprawia to, że książka mimo, iż pachnie na kilometr literaturą dla mas wciąga.

Książkę czyta się dobrze ponieważ główna postać nie ma rozważań, ani celu w swojej podróży. Żyje swoim życiem i korzysta z tego co mu się dostanie. Sprawia to, że książka mimo, iż pachnie na kilometr literaturą dla mas wciąga.

Książka jest ciekawa i przyjemna w odbiorze, wymaga jednak znajomości (choćby zgrubnej) historii Japonii z przełomu epok Edo i Meiji. Inaczej wydarzenia i osoby biorące udział w akcji będą czytelnikowi zupełnie obce i nic nie mówiące, a część z nich to postacie historyczne. Jest tak, ponieważ autor pisał dla ludzi którzy znbali Restaurację Meiji z opowieści rodziców czy dziadków.

Poza tym trudno mieć do tej książki jakieś większe uwagi. Fabyła jest wartka, dobrze spleciona z historią Japonii. Bohaterowie wyraziści, nieprzesłodzeni i bardzo żywi - można się z nimi łatwo identyfikować a główny bohater, mimo że nie grzeszy nadmiarem moralności szybko zyskuje sympatie czytelnika.

Polecam każdemu, kto w mniejszym lub większym stopniu fascynuje się historią i kulturą Japonii.

Książka jest ciekawa i przyjemna w odbiorze, wymaga jednak znajomości (choćby zgrubnej) historii Japonii z przełomu epok Edo i Meiji. Inaczej wydarzenia i osoby biorące udział w akcji będą czytelnikowi zupełnie obce i nic nie mówiące, a część z nich to postacie historyczne. Jest tak, ponieważ autor pisał dla ludzi którzy znbali Restaurację Meiji z opowieści rodziców czy...

Zaczyna się może nie od trzęsienia ziemi, ale od zabójstwa - niczym nieuzasadnionego, niepotrzebnego i popełnionego w zasadzie dla kaprysu. To jedno zdarzenie połączy ze sobą kolejnych ludzi, których losy będą się ze sobą przeplatać w najbardziej niezwykły sposób, w najmniej spodziewanych momentach, bardzo często zostawiając bohaterów nieświadomymi zależności, jakie między nimi zaistniały.
Powieść ma momenty lepsze i gorsze, napięcie to rośnie, to opada, a motyw zemsty, do jakiej zobowiązany jest wróg Ryunosuke Tsukue, chociaż wciąż obecny w tle, to ustępuje miejsca perypetiom innych postaci, to znów wysuwa się na pierwszy plan. Paradoks tej powieści polega na tym, że chociaż chciałabym wiedzieć, jaki będzie jej finał, żadna siła nie zmusiłaby mnie do przebrnięcie przez kolejne czterysta lub więcej stron.
Proszę nie dać się zwieść: te barwne szczegóły życia różnych stanów i klas japońskiego społeczeństwa to nie ten poziom, co w "Shogunie" czy "Gai-jinie" Clavella - Kaizan Nakazato pisał "ze środka" kultury, którą znał dla czytelników, z którymi ją dzielił i siłą rzeczy czytelnikowi zachodniemu może pozostawiać lekki niedosyt jeśli chodzi o realia życia, z drugiej - zostawiać przesyt jeśli chodzi o nazwy szkół i stylów szermierki.
Drugim bardzo poważnym mankamentem tej powieści jest jej styl - szczególnie dialogom bliżej do amatorskiego pisania "do szuflady", a wiele fragmentów mówiących o uczuciach czy motywacji bohaterów sprawiało wrażenie naiwnych i niedopracowanych. Zakładam, że nie jest to "zasługa" tłumaczki, gdyż jak sama napisała we wstępie, ogólnikowość czy zaledwie naszkicowanie pewnych motywów było cechą tej opowieści związaną z tym, że była drukowana odcinkami w gazetach codziennych.
Zapowiadało się na niezłe czytadło, ale ostatecznie wrażenie zostało mi nieszczególne. Trzy z plusem.

Zaczyna się może nie od trzęsienia ziemi, ale od zabójstwa - niczym nieuzasadnionego, niepotrzebnego i popełnionego w zasadzie dla kaprysu. To jedno zdarzenie połączy ze sobą kolejnych ludzi, których losy będą się ze sobą przeplatać w najbardziej niezwykły sposób, w najmniej spodziewanych momentach, bardzo często zostawiając bohaterów nieświadomymi zależności, jakie między...

Po przeczytaniu...
tyle pytań,
tak mało odpowiedzi..

Po przeczytaniu...
tyle pytań,
tak mało odpowiedzi..

Sięgając po tę książkę, byłam bardzo pozytywnie nastawiona. Kocham literaturę związaną z Japonią, a ponieważ opis z tyłu okładki sugerował, że znajdę tam wiele orientalnej kultury (książka przecież została napisana przez Japończyka i jej akcja również się tam dzieje),doprawdy nie mogłam się doczekać.
I nie zawiodłam się. Historię śledzi się z kilku punktów widzenia. Na pierwszy rzut oka można by sądzić, że niewiele mają ze sobą wspólnego, jednak uwiodła mnie umiejętność autora do przeplatania wątków. A samych bohaterów nie da się nie polubić, mimo iż nie zawsze są wzorami do naśladowania.
Ponad trzy czwarte opowieści czytałam z wypiekami na twarzy, wciąż się głowiąc, co się zaraz stanie. Książka jest z pewnością nieliniowa i choć istnieją przewidywalne fragmenty, większość jednak wybiega poza znany kanon przygód. Jest to ogromny plus tej pozycji.
Język, choć z początku może się wydawać ciężki (czego innego się spodziewać po dwudziestowiecznym autorze?),chwilę później staje się kolejnym atutem. Narrator opowiada w sposób gawędziarski, często żartując, dzięki czemu czytaniu towarzyszy uśmiechanie się pod nosem i podejrzane chichotanie.
Jedynym minusem książki jest zakończenie. Chociaż może nie powinnam tak pisać, ponieważ polskie wydanie zawiera zaledwie pięć z wielu, wielu części przygód bohaterów. Dlatego też pewne wątki są niezakończone (zwłaszcza ten, który mnie najbardziej interesuje!) i jedyną radą na poznanie kolejnych perypetii postaci jest czekanie na polską kontynuację (wątpiwe...) lub nauczenie się japońskiego. :)
Książkę polecam czytelnikom w każdym wieku, myślę, iż wszyscy znajdą w niej coś dla siebie. Jest bardzo miłą odskocznią od dnia codziennego, rzadko męczącą, a dla miłośników kultury japońskiej wręcz obowiązkową pozycją.

Sięgając po tę książkę, byłam bardzo pozytywnie nastawiona. Kocham literaturę związaną z Japonią, a ponieważ opis z tyłu okładki sugerował, że znajdę tam wiele orientalnej kultury (książka przecież została napisana przez Japończyka i jej akcja również się tam dzieje),doprawdy nie mogłam się doczekać.
I nie zawiodłam się. Historię śledzi się z kilku punktów widzenia. Na...