Dziennik czasu blokady

Zapiski 17-letniej dziewczyny od początku blokady Leningradu do kwietnia 1943 roku, kiedy to dziennik się urywa. Fakt, że pisała go tak młoda dziewczyna, nie umniejsza jego wartości historycznej. Nie ma w prawdzie w tekście konsekwencji i spójnej kompozycji, jest za to autentyzm. W pewnym momencie zaczynają męczyć opisy zabiegów o jedzenie, ale to właśnie świadczy, co w tamtym czasie było najistotniejsze. Dla każdego miłośnika książek o charakterze wspomnieniowym książka warta uwagi i lektury. Dla uważnego czytelnika wiele niuansów dotyczących życia w ZSRR, nie zawsze zgodnych z tym, co pisano o Sowietach z perspektywy krytycznej (na przykład Lena tęskni do przedwojennego sznurów samochodów na ulicach Leningradu, podczas gdy nas przekonywano, że w tamtych latach samochód w ZSRR był ogromną rzadkością).

Zapiski 17-letniej dziewczyny od początku blokady Leningradu do kwietnia 1943 roku, kiedy to dziennik się urywa. Fakt, że pisała go tak młoda dziewczyna, nie umniejsza jego wartości historycznej. Nie ma w prawdzie w tekście konsekwencji i spójnej kompozycji, jest za to autentyzm. W pewnym momencie zaczynają męczyć opisy zabiegów o jedzenie, ale to właśnie świadczy, co w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziennik Leny Muchinej to wstrząsające zapiski nastolatki z oblężonego Leningradu. Nieśmiała Lena powierza dziennikowi wszystkie swoje marzenia, przelewa na jego karty tęsknotę za utraconym szczęściem. Jednakże głównym tematem jej zapisków są realia w jakich żyła; bombardowania, głód, wywożenie trupów po nocach, katorżniczą pracę wygłodzonych i zmarzniętych mieszkańców Leningradu. Szczegółowość przedstawianych wydarzeń jest porażająca, a sytuacje które opisuje w niezwykle precyzyjny sposób niezwykle brutalne. Czytelnik niejednokrotnie będzie zwracał uwagę na przemianę Leny, która będzie widoczna w miarę upływu czasu. Z dziecinnej i beztroskiej szesnastolatki staje się wyczerpaną i pozbawioną złudzeń dorosłą kobietą.
Porażająca lektura, która w dosadny sposób pokazuje ludzką brutalność i odczłowieczenie.
Niesamowity, wzruszający i dramatyczny dziennik od którego nie będziemy w stanie się oderwać, aż nie dowiemy się, jak skończą się losy młodziutkiej Leny.

Dziennik Leny Muchinej to wstrząsające zapiski nastolatki z oblężonego Leningradu. Nieśmiała Lena powierza dziennikowi wszystkie swoje marzenia, przelewa na jego karty tęsknotę za utraconym szczęściem. Jednakże głównym tematem jej zapisków są realia w jakich żyła; bombardowania, głód, wywożenie trupów po nocach, katorżniczą pracę wygłodzonych i zmarzniętych mieszkańców...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Mamo, mamusiu, nie wytrzymałaś tego i straciłaś życie. (...) Boże, jaki okrutny jest los, tak przecież chciałaś żyć. Umarłaś odważnie. Byłaś bardzo silna duchem, ale, niestety, zbyt słabe miałaś ciało."

"Mamo, mamusiu, nie wytrzymałaś tego i straciłaś życie. (...) Boże, jaki okrutny jest los, tak przecież chciałaś żyć. Umarłaś odważnie. Byłaś bardzo silna duchem, ale, niestety, zbyt słabe miałaś ciało."

Pokaż mimo to

Relacja młodej dziewczyny- Leny Muchiny z okresu oblężenia Leningradu w czasie II wojny światowej.Porażające świadectwo strachu, głodu, osamotnienia, walki o przeżycie. Dziennik, będący relacją spisywaną na bieżąco. Poznajemy Lenę jako beztroską, zwyczajną nastolatkę, by towarzyszyć jej w okresie radykalnej przemiany, wymuszonej tragicznymi przeżyciami: utratą najbliższych, osamotnieniem, lękiem i głodem. Opowieści takie zawsze skłaniają mnie do refleksji i odczuwania wdzięczności za to co mam i czas w jakim dane mi jest żyć.

Relacja młodej dziewczyny- Leny Muchiny z okresu oblężenia Leningradu w czasie II wojny światowej.Porażające świadectwo strachu, głodu, osamotnienia, walki o przeżycie. Dziennik, będący relacją spisywaną na bieżąco. Poznajemy Lenę jako beztroską, zwyczajną nastolatkę, by towarzyszyć jej w okresie radykalnej przemiany, wymuszonej tragicznymi przeżyciami: utratą najbliższych,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy czytam niektóre recenzję książki, to nie dowierzam własnym oczom. Niektórzy piszą, że styl autorki zostawia wiele do życzenia. Zgadzam się z tym kompletnie, gdyż autorka ma 16 lat i swoja erudycją nie dorasta pisarzom, którzy mają dwa albo trzy razy więcej lat. Ktoś piszę, że pod koniec dziennika wieje nudą. Wieje nudą gdyż autorka, opada z sił i nie ma energii, która mogłaby zainwestować w pisanie tego dziennika. Osobiście uważam, że książka jest arcydziełem, który nie został doceniony, tylko dlatego, że opowiada historię Rosjanki. Polecam z czystym sercem książkę każdemu, kto interesuje się drugą wojną światową. Jeśli lubisz literaturę faktu, to warto zainwestować w książkę. Dla mnie rewelacja.


http://wojownikpokoju.pl/pl/blog/

Kiedy czytam niektóre recenzję książki, to nie dowierzam własnym oczom. Niektórzy piszą, że styl autorki zostawia wiele do życzenia. Zgadzam się z tym kompletnie, gdyż autorka ma 16 lat i swoja erudycją nie dorasta pisarzom, którzy mają dwa albo trzy razy więcej lat. Ktoś piszę, że pod koniec dziennika wieje nudą. Wieje nudą gdyż autorka, opada z sił i nie ma energii, która...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta okładka zahipnotyzowała mnie w księgarni, a że lubię czytać wspomnienia z okresu II wojny światowej, bez wahania ją kupiłam.

Wspomnienia Leny przeczytałam bardzo szybko, bez trudu potrafiłam wczuć się w sytuację bohaterki i bardzo tę historię przeżywałam. Niektórzy zarzucają tej książce, że od pewnego momentu robi się monotonna i Lena wylicza w zasadzie tylko to co udało się jej zjeść danego dnia. Ale moim zdaniem, to właśnie pokazuje, co z człowiekiem robi głód i doświadczenie wojny. Z pełnej marzeń, planów i kolorowych myśli dziewczyny, którą poznajemy na początku pamiętnika, w pewnym momencie robi się pusty człowiek, którego jedyną myślą jest jedzenie...

Ta okładka zahipnotyzowała mnie w księgarni, a że lubię czytać wspomnienia z okresu II wojny światowej, bez wahania ją kupiłam.

Wspomnienia Leny przeczytałam bardzo szybko, bez trudu potrafiłam wczuć się w sytuację bohaterki i bardzo tę historię przeżywałam. Niektórzy zarzucają tej książce, że od pewnego momentu robi się monotonna i Lena wylicza w zasadzie tylko to co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziennik Leny Muchiny to wartościowy i wstrząsający dokument. Spisywane na bieżąco przez szesnastoletnią dziewczynę wydarzenia to przede wszystkim odzwierciedlenie jej codzienności w oblężonym Leningradzie.
Wcześniej poznajemy jednak beztroską nastolatkę, uczennicę zakochaną w koledze z klasy, trochę roztrzepaną i zajętą przede wszystkim własnymi problemami - taka bowiem jest Lena przed wybuchem wojny z Niemcami. Potem stopniowo jej podejście do życia się zmienia, co wymusza sytuacja. Dziewczyna musi przedwcześnie wydorośleć, a dawny radosny świat odchodzi w zapomnienie na rzecz przerażającej rzeczywistości, w której najważniejsze jest przetrwanie, zdobycie choćby odrobiny pożywienia i chronienie się przed bombardowaniami.

Śledząc zapiski Leny, mamy okazję nie tylko poznać realia codziennego życia w Leningradzie. To również dziennik emocjonalnego dojrzewania autorki, jej przyspieszonego dorastania.

Interesujący jest styl niemal codziennych adnotacji. Początkowo to barwne opisy szkolnych perypetii, nieraz młodzieńczo egzaltowane i trochę nieporadne stylistycznie. Potem styl staje się bardziej oszczędny, znacznie prostszy, a przez to wyrazistszy, jest jednak auto okraszony sowiecką propagandą - Lena nieraz dosłownie cytuje komunikaty usłyszane w radiu i widać, że jest przesiąknięta stalinowską propagandą. Wreszcie zapiski skupiają się tylko na najbardziej prozaicznych czynnościach i stanowią niemal statystyczny zapis zdobytych produktów żywnościowych. Od czasu do czasu pojawiają się tu jednak krótkie, ale wstrząsające zdania, zwykle dotyczące czyjejś śmierci.

"Dziennik..." urywa się nagle i czytelnika trapić by musiała myśl o dalszych losach autorki. Wydawcom udało się jednak ustalić, jak potoczyło się życie Leny i te fakty poznajemy w posłowiu.

Na pewno nie jest to lektura łatwa, lekka i przyjemna. Trudno nie śledzić książki ze ściśniętym sercem, jednak warto ją przeczytać, bo to ciekawy dokument. Na temat blokady Leningradu wydano wiele powieści i autentycznych zapisków. Na tym tle dziennik Leny wyróżnia się swoją młodzieńczością i typowym dla wrażliwej nastolatki stylem.

Dziennik Leny Muchiny to wartościowy i wstrząsający dokument. Spisywane na bieżąco przez szesnastoletnią dziewczynę wydarzenia to przede wszystkim odzwierciedlenie jej codzienności w oblężonym Leningradzie.
Wcześniej poznajemy jednak beztroską nastolatkę, uczennicę zakochaną w koledze z klasy, trochę roztrzepaną i zajętą przede wszystkim własnymi problemami - taka bowiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak, jak już kiedyś pisałam, nie oceniam pamiętników jak literatury fikcji. to coś zgoła innego. Czy można bowiem zżymać się nad jednostajnością wpisów o wydawanych racjach żywnościowych, którymi dzieli się z nami wygłodniała nastolatka? Pisała o tym, czym żyła, a głód był zbyt dojmujący, by mogła o nim nie pisać. Ten pamiętnik warto podsunąć współczesnej, pławiącej się w konsumpcji, młodzieży (i nie tylko).

Tak, jak już kiedyś pisałam, nie oceniam pamiętników jak literatury fikcji. to coś zgoła innego. Czy można bowiem zżymać się nad jednostajnością wpisów o wydawanych racjach żywnościowych, którymi dzieli się z nami wygłodniała nastolatka? Pisała o tym, czym żyła, a głód był zbyt dojmujący, by mogła o nim nie pisać. Ten pamiętnik warto podsunąć współczesnej, pławiącej się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziennik dziewczyny, która mieszkała w oblężonym Leningradzie.
Początek bardzo trywialny, momentami infantylny, ale właśnie tego należy oczekiwać po pamiętniku nastolatki.

Większość początkowych zapisek skupia się na życiu uczuciowym autorki.
Początek ataków, wybuchy, naloty - czas pełen strachu stanowi jednocześnie pewnego rodzaju przejście do dalszej części pamiętnika.
Wszystko co następuje potem stoi w ogromnym kontraście do reszty dziennika.
Uczucia zdecydowanie schodzą na ostatni plan, strach przed śmiercią jest tylko kilka kroków przed uczuciami - to co najważniejsze to zimno i głód.
Ile gram chleba przysługuje dziennie, czy jest szansa na zupę w szkole, czy dziś będzie coś jadła?
Nawet wtedy kiedy zostaje całkiem sama i marzy żeby wyjechać do ciotki, do innego miasta, nawet wtedy jedzenie jest najważniejsze. Jechać już teraz czy może ryzykować brak ewakuacji byleby tylko dodać dodatkowe gramy chleba/posiłek w szkole?

Rozpaczliwa walka z rosyjską zimą i głodem.

Dziennik dziewczyny, która mieszkała w oblężonym Leningradzie.
Początek bardzo trywialny, momentami infantylny, ale właśnie tego należy oczekiwać po pamiętniku nastolatki.

Większość początkowych zapisek skupia się na życiu uczuciowym autorki.
Początek ataków, wybuchy, naloty - czas pełen strachu stanowi jednocześnie pewnego rodzaju przejście do dalszej części...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

oceniam nie styl pisarki - podobno to autentyczny pamiętnik - a treści w nim zawarte. a te są przerażajace. wiedziałam niby sporo o oblężeniu leningradu lecz tu rzuca sie drastycznie w oczy inna rzecz. przyzwyczajenie. przyzwyczajenie do nalotów, śmierci, głodu. zobojętnienie na śmierć cudzą i swoją. polecam. jako ciekawy kawałek autentycznej historii.

oceniam nie styl pisarki - podobno to autentyczny pamiętnik - a treści w nim zawarte. a te są przerażajace. wiedziałam niby sporo o oblężeniu leningradu lecz tu rzuca sie drastycznie w oczy inna rzecz. przyzwyczajenie. przyzwyczajenie do nalotów, śmierci, głodu. zobojętnienie na śmierć cudzą i swoją. polecam. jako ciekawy kawałek autentycznej historii.

Pokaż mimo to