Sympatyczne, romansowo- obyczajowe czytadło, z wątkami historycznymi, autorstwa Heleny Mniszkówny, twórczyni słynnej ,,Trędowatej".
Pojawiają się postaci znane z tomu ,,Dziedzictwo"- Roman i Teresa Pobogowie, jako drugoplanowi bohaterowie.
W centrum uwagi jest Edward Zebrzydowski, zubożały syn nieżyjącego już magnata, Jacka Zebrzydowskiego. Rodzina z kręgu najwyższej arystokracji. Przed pierwszą wojną ludzie nieprzyzwoicie bogaci, potem w wyniku wydarzeń historycznych ich fortuna została dramatycznie okrojona.
Obecnie młody Zebrzydowski musi zadowolić się nędznymi resztkami dawnej świetności, coraz bardziej podupada finansowo. Na razie ostatecznemu bankructwu zapobiega jeszcze jego zmyślny przyjaciel, zarządca i ekonom.
Niestety, przyzwyczajony do luksusu, rozrzutności, podróżowania i hazardu młody panek stacza się finansowo po równi pochyłej. Jest też znany z zamiłowania do łamania serc przedstawicielkom płci pięknej- to wytrawny, uroczy amant. Co więcej, widzi szansę na polepszenie swojej sytuacji majątkowej w poślubieniu córki żydowskiego milionera...
Jednocześnie Roman Pobóg wyrusza na wojnę, ranny trafia do Gruzji, gdzie dochodzi do siebie pod opieką pięknej księżniczki Olgi Czanghirani.
Pisarka interesująco opisała szlachtę jako hermetyczną, izolującą się grupę społeczną, niedopuszczającą ludzi niższego stanu, wynoszącą się ponad innych, z nielicznymi chlubnymi wyjątkami (Pobogowie, Dada)
Obydwa tomy mniej więcej na tym samym poziomie, czyta się ciekawie. Język typowy dla czasu, w jakim powieści zostały napisane.

Sympatyczne, romansowo- obyczajowe czytadło, z wątkami historycznymi, autorstwa Heleny Mniszkówny, twórczyni słynnej ,,Trędowatej".
Pojawiają się postaci znane z tomu ,,Dziedzictwo"- Roman i Teresa Pobogowie, jako drugoplanowi bohaterowie.
W centrum uwagi jest Edward Zebrzydowski, zubożały syn nieżyjącego już magnata, Jacka Zebrzydowskiego. Rodzina z kręgu najwyższej...

Lekko gorsza niż tom I. Podoba mi się, że ostatecznie nie ma totalnego happy endu u Romana i Teresy, choć jednocześnie boli serce, to była moja ulubiona para :c

Lekko gorsza niż tom I. Podoba mi się, że ostatecznie nie ma totalnego happy endu u Romana i Teresy, choć jednocześnie boli serce, to była moja ulubiona para :c

Nieco gorsza od pierwszej części, ale nadal warta przeczytania. Chociażby po to, aby zobaczyć jak bardzo zagmatwana jest psychika człowieka, jeśli chodzi o miłość i przeżycia wewnętrzne.

Nieco gorsza od pierwszej części, ale nadal warta przeczytania. Chociażby po to, aby zobaczyć jak bardzo zagmatwana jest psychika człowieka, jeśli chodzi o miłość i przeżycia wewnętrzne.