Pan Przypadek i celebryci

Druga część serii spraw Jacka Przypadka plasuje się o krok ponad częścią pierwszą. Chociaż nie jest pozbawiona elementów, do których można się przyczepić, to jednak przekonuje nas do dalszej lektury. Powoli wpadamy w ciąg, który nakazuje nam sięgnąć po kolejną część.

Druga część serii spraw Jacka Przypadka plasuje się o krok ponad częścią pierwszą. Chociaż nie jest pozbawiona elementów, do których można się przyczepić, to jednak przekonuje nas do dalszej lektury. Powoli wpadamy w ciąg, który nakazuje nam sięgnąć po kolejną część.

Ciąg dalszy perypetii Pana Przypadka. Świetny kryminał z przymrużeniem oka. Taki Pan Przypadek i jego przypadki.

Ciąg dalszy perypetii Pana Przypadka. Świetny kryminał z przymrużeniem oka. Taki Pan Przypadek i jego przypadki.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Lekka i przyjemna

Lekka i przyjemna

Drugi tom z cyklu o Jacku Przypadku. 3 opowiadania obyczajowe z wątkiem detektywistycznym. Tym razem jest trup ale nadal brak krwi. Główni bohaterowie dobrze wymyśleni i sympatyczni mimo wad [ a może dzięki nim]. Jednak zagadki mniej interesujące niż w pierwszym tomie , bo nowe postaci są sztampowe:
- aktor zazdrosny o rolę i sławę
-zarozumiały , narkotyzujący się "szołmen"
-prymitywna celebrytka kalecząca język polski [ ulubienica wielu pisarzy]
-polityk hipokryta.
Nawet ja , nie mając z tymi środowiskami nic wspólnego , od biedy mogłabym opisać podobne osoby.
Domyślam się , że te wątki są potrzebne autorowi do rozwoju akcji w dalszej części cyklu , ale przez nie ten tom jest mało oryginalny.
Do dalszego czytania zachęcają tylko osobiste perypetie bohaterów. Zobaczę jak autor spisze się w części trzeciej.

Drugi tom z cyklu o Jacku Przypadku. 3 opowiadania obyczajowe z wątkiem detektywistycznym. Tym razem jest trup ale nadal brak krwi. Główni bohaterowie dobrze wymyśleni i sympatyczni mimo wad [ a może dzięki nim]. Jednak zagadki mniej interesujące niż w pierwszym tomie , bo nowe postaci są sztampowe:
- aktor zazdrosny o rolę i sławę
-zarozumiały , narkotyzujący się...

Ciekawy zbiór opowiadań utrzymany w konwencji komedii kryminalnej. Przy czym zwracam uwagę, że ciekawy i inny od polskich pozycji, które widziałem do tej pory. Choćby z tego względu, że o ile po pierwszym tomie spodziewałem się czegoś będącego bardziej komedią niż kryminałem, o tyle tutaj mamy kilka interesujących cech.

Po pierwsze, sprawy są dość złożone i mają dość zaskakujące zakończenia. Po drugie, są one ważne, ale czasem ustępują pola nie tylko relacjom międzyludzkim, ale też poglądom wygłaszanym przez detektywa (jak rozumiem, w pewien sposób autor chciał w ten sposób też coś przekazać od siebie). Po trzecie, rzadko w tego typu książkach pojawiają się wulgaryzmy, choć należy zaznaczyć, że tylko po to, aby odpowiednio zobrazować osobowość danej postaci. Po czwarte, czasem komedia schodzi na dalszy plan, a na przód wysuwa się wręcz dramat. Spokojnie - tutaj nadal będziecie się śmiać, zarówno z humoru słownego, jak i sytuacyjnego, ale są momenty, w których można poczuć pewną refleksję i wręcz może zrobić się żal bohaterów.

Zupełnie mnie to zaskoczyło, ale to nie oznacza, że nagle uważam tę książkę za najlepszą komedię kryminalną. Mimo wszystko jest tutaj trochę za mało śledztwa i odkrywania tropów przez czytelnika - raczej czytamy, nie rozumiejąc postępowania do końca Jacka Przypadka i po prostu czekamy na rezultat. Zdaję sobie też sprawę, że osoby, które chcą przeczytać tę książkę wyłącznie dla humoru, mogą się troszkę zawieść, bo znajdą go, ale chyba nie aż tyle, ile by pragnęły.

Tym niemniej, dobry zbiór (trzech) opowiadań. Moim zdaniem dużo lepszy niż pierwszy.

Ciekawy zbiór opowiadań utrzymany w konwencji komedii kryminalnej. Przy czym zwracam uwagę, że ciekawy i inny od polskich pozycji, które widziałem do tej pory. Choćby z tego względu, że o ile po pierwszym tomie spodziewałem się czegoś będącego bardziej komedią niż kryminałem, o tyle tutaj mamy kilka interesujących cech.

Po pierwsze, sprawy są dość złożone i mają dość...

13/100/23 „Znamienne stany świadomości” (2-i tom serii: Detektyw Jacek Przypadek),Jacek Getner- komedia kryminalna. Zdecydowanie Jacek się rozwija i szczególnie 3-cia zagadka jest bardziej kryminalna, niż komedia. Urocza sąsiadka Przypadka Irmina docenia Jego zdolności i o potencjalnych klientów nie musi się martwić- darmowa reklama jest wystarczająca. Czy Jacek już jest detektywem, a może uda Mu się obejść utrudnienia? Lekka, przyjemna, zabawna, z wątkiem kryminalnym, z wątkiem romantycznym, z wątkiem komediowym- bardzo polecam.

13/100/23 „Znamienne stany świadomości” (2-i tom serii: Detektyw Jacek Przypadek),Jacek Getner- komedia kryminalna. Zdecydowanie Jacek się rozwija i szczególnie 3-cia zagadka jest bardziej kryminalna, niż komedia. Urocza sąsiadka Przypadka Irmina docenia Jego zdolności i o potencjalnych klientów nie musi się martwić- darmowa reklama jest wystarczająca. Czy Jacek już jest...

Kolejne trzy sprawy, którymi zajął się Jacek Przypadek. Mężczyzna coraz poważniej myśli o możliwości pracy jako detektyw. Jednak policja, a zwłaszcza podkomisarz Łoś, nie lubią detektywa z przypadku i raczej nie udzielą mu pozwolenia na działanie w tej profesji. Jacek kieruje swe kroki w stronę jasnowidztwa - wszak wiele osób podejrzewa go o takie umiejętności.

Tym razem Przypadek wkracza do świata celebrytów, ludzi znanych z pierwszych stron kolorowych magazynów. Na rozwiązanie czeka: sprawa zagadkowej śmierci popularnego serialowego lekarza, odnalezienie Manifestu ze światłymi uwagami pewnego "szołmena", odkrycie co stało się z Mikele, celebrytą znanym jako narzeczony innej celebrytki, Kasiyi.

Aktorzy to specyficzna grupa zawodowa. Mam wrażenie, że wśród nich nie ma nikogo życzliwego dla kolegi po fachu. "Kapelusz pana Jacka", pierwszy rozdział, pokazał jacy mogą być aktorzy z tasiemcowych seriali. Niedobrze się dzieje, gdy odgrywaną rolę przenoszą do życia prywatnego.

A co z redaktorem, który prowadził niegdyś znamienite show, przyciągające wielu widzów? Gdy wiek staje się wrogiem, pozostają tylko wspomnienia.

Wielu z nas słyszało o programach, w których podgląda się życie ludzi mieszkających w ograniczonej przestrzeni. Zgłaszają się do nich zwykłe osoby, a opuszczają je celebryci. Od tej pory dbają o swój wizerunek udzielając rozlicznych wywiadów. A gdy to za mało do potrzymania swojej popularności, czasami stają się uczestnikami skandali. Być może w imię "nie ważne jak o nas mówią, byle mówią".

"Znamienne stany świadomości" trochę mniej mi się podobały niż pierwsza część przygód Jacka Przypadka. Prawdopodobnie dlatego, że toczyła się wśród środowisk, których członkiem nie chciałabym być. Nie zapałałam sympatią do żadnego z bohaterów tych opowiadań. Niemniej na pewno sięgnę po kolejny tom serii, by przekonać się jak dalej potoczą się losy detektywa.

Kolejne trzy sprawy, którymi zajął się Jacek Przypadek. Mężczyzna coraz poważniej myśli o możliwości pracy jako detektyw. Jednak policja, a zwłaszcza podkomisarz Łoś, nie lubią detektywa z przypadku i raczej nie udzielą mu pozwolenia na działanie w tej profesji. Jacek kieruje swe kroki w stronę jasnowidztwa - wszak wiele osób podejrzewa go o takie umiejętności.

Tym razem...

Ponad 25 lat temu, gdy rozpoczynałam swoją przygodę z czytaniem, pani w bibliotece podsunęła mi książki Królowej Komedii Kryminalnych - Joanny Chmielewskiej. Od tego momentu zdążyłam pokochać też inne gatunki literackie, ale mimo wszystko największą moją miłością zostały kryminały pisane z humorem, a przede wszystkim czarnym humorem i ironią. Po nie często sięgam, a nawet są to najczęściej wybierane książki przeze mnie.

W formie audiobooków towarzyszą mi podczas codziennych obowiązków - jazdy samochodem, gotowania czy sprzątania. I oczywiście nie ma lepszego lekarstwa na czas leżenia w łóżku podczas choroby jak dobra książka, przy której można się pośmiać. Komedia kryminalna jest moim antidotum na zastój czytelniczy - przegania każdą chandrę.

Właśnie grudzień był takim miesiącem, gdy grafik miałam napięty do granic możliwości, gdy dosięgnął mnie szał przygotowań świątecznych, a na to wszystko jeszcze przyczepiła się choroba.
Szukając czegoś na ten czas, czegoś co mi umili wieczory, trafiłam na serię książek Jacka Getnera o detektywie Jacku Przypadku i tak od początku miesiąca cały czas towarzyszy mi ten "niebanalny" bohater.

Muszę przyznać, że świetnie się bawiłam podczas lektury "Znamiennych stanów świadomości". Książka jest podzielona na trzy rozdziały, w których detektyw z przypadku Jacek Przypadek rozwiązuje trzy sprawy mające miejsce w świecie celebrytów. Pierwsza dotyczy śmierci aktora na planie serialu. Druga ma związek z kradzieżą pamiątkowego egzemplarza "Manifestu komunistycznego" z apartamentowca znanego szołmena Bolko Szołtysika. A trzecia odnosi się do sprawy zniknięcia gwiazdora Mikele. Wszystkie problemy zostają rozwiązane bardzo szybko i nie jest zbyt łatwo wpaść na to, kto tu zawinił. Wszystko jest okraszone dużą dawką humoru i specyficznym żargonem dla środowiska celebrytów.

Jacek Przypadek jest połączeniem Sherlocka Holmesa i Herkulesa Poirota. Do tego ma bardzo dużą wiedzę. Jest arogancki i irytujący, nie liczy się z uczuciami innych. Przez problemy z policją, a w szczególności z podkomisarzem Łosiem, nie prowadzi agencji detektywistycznej tylko jest jasnowidzem. Rozwiązuje zagadki w biegu. Do przesłuchiwanych osób przybywa w stroju sportowym, przy okazji odbywając trening przygotowujący go do udziału w maratonie. Jego ulubione powiedzenie to: "ludzie są banalnie przewidywalni", co wynika z obserwacji polskiej codzienności i tym argumentuje sposób odkrycia winnego.
Oprócz głównego bohatera poznajemy też jego przyjaciela Błażeja, Młodego Boga Seksu - dobrego prawnika o lekko przerośniętym ego, Marzenę - udawaną narzeczoną Jacka, Annę Sobanię redaktorkę, która chce wygrać zakład z koleżanką z redakcji i zdobyć względy detektywa, panią Irminę Bamber sąsiadkę Przypadka, która ma wszędzie znajomości i koneksje oraz osoby występujące w poszczególnych sprawach - aktorów z planu zdjęciowego, gdzie ginie główna gwiazda telenoweli, szołmena Szołtysika, celebrytkę Kasyię, wróżkę Nibelungę i innych. Wszystkie postaci są opisane w sposób humorystyczny i odwzorowujący środowisko, z którego pochodzą.

Całokształt oceniam na wielki plus. Bardzo dobrze się bawiłam podczas czytania. Uśmiechałam się cały czas, a niejednokrotnie zdarzyło mi się zaśmiać w głos. Przypadł mi do gustu humor autora i ironia, z którą spotykamy się na kartach książki. Podoba mi się, że jest napisane bez nadużywania języka potocznego i wulgaryzmów.

Lektura łatwa, lekka i przyjemna. Taka w sam raz na grudniowe, zimowe wieczory.
Teraz zabieram się za kolejny tom.

Ponad 25 lat temu, gdy rozpoczynałam swoją przygodę z czytaniem, pani w bibliotece podsunęła mi książki Królowej Komedii Kryminalnych - Joanny Chmielewskiej. Od tego momentu zdążyłam pokochać też inne gatunki literackie, ale mimo wszystko największą moją miłością zostały kryminały pisane z humorem, a przede wszystkim czarnym humorem i ironią. Po nie często sięgam, a nawet...

To moja pierwsza przeczytana książka tego autora i już wiem ,że nie będzie ostatnią. Ta komedia kryminalna Jacka Getnera ,to idealna książka na poprawę humoru chociażby dlatego, że niby jedna a faktycznie trzy. Jak kryminał ,to muszą być przestępstwa, przestępcy i ofiary ,więc jest zabójstwo znanego aktora, szantaż pewnego „uduchowionego ” szołmena i zaginięcie sławnego Mikele. Jest też ON, główny bohater, nie -detektyw jasnowidz Jacek Przypadek .Młodzieniec przystojny, bystry, bez kompleksów ,trochę arogancki, bezbłędnie rozwiązujący wszystkie kryminalne zagadki za całkiem duuuuże pieniądze,z zachowaniem pełnej dyskrecji,bo to przecież celebryci…Oczywiście jest wiele postaci drugoplanowych takich jak: Młody Bóg Seksu, Wróżka Nibelunga, przedstawiciele Palestry , polityki ,podkomisarz Łoś odwiecznie marzący o awansie czy narzeczona zaginionego Mikele -Kasiya, które w rzeczywistości tworzą świetną atmosferkę wokół śledztw .Nie byłaby to komedia kryminalna, gdyby autor nie posłużył się wieloma żartobliwymi opisami charakterystycznych cech dla środowisk, z których wywodzą się bohaterowie i samych przestępstw .Dodam, że czytając ją nie wybuchałam gromkim śmiechem, ale cały czas byłam w nieustającym rozbawieniu, a tak dobry nastrój sprawia, że wszystko staje się łatwiejsze.

To moja pierwsza przeczytana książka tego autora i już wiem ,że nie będzie ostatnią. Ta komedia kryminalna Jacka Getnera ,to idealna książka na poprawę humoru chociażby dlatego, że niby jedna a faktycznie trzy. Jak kryminał ,to muszą być przestępstwa, przestępcy i ofiary ,więc jest zabójstwo znanego aktora, szantaż pewnego „uduchowionego ” szołmena i zaginięcie sławnego...